Στο μονοπάτι των αναμνήσεων…

Οι αναμνήσεις φουντώνουν σε περιόδους γιορτινές, λες και θέλουν να γιορτάσουν και αυτές μαζί σου. Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο του χρόνου «παίζουν» με το δικό σου χθες. Σε παρασύρουν στο μονοπάτι που σε οδηγεί σε χρόνια περασμένα, σε άλλες εποχές. Τότε που τα «αύριο» ήταν πολύ περισσότερα από τα «χθες»!

Ένα κέντρισμα θέλει η σκέψη και φεύγεις ολοταχώς, φθάνοντας αστραπιαία στον προορισμό που η ανάμνηση προστάζει…

■ ■ ■

Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα, μια από τις πρώτες του νέου έτους.

Παρκάραμε κοντά στη Γέφυρα Δεβοσέτου, στο Αργοστόλι, και αποφασίσαμε να περπατήσουμε κατά μήκος της Παραλιακής.

Ο Ήλιος ζεστός, λες και ήταν καλοκαίρι, και η θάλασσα ήρεμη σα λάδι ενώ ο Αίολος είχε κλείσει στον ασκό του όλους τους ανέμους.

Οι γλάροι, εκμεταλλευόμενοι την απίστευτη για Γενάρη μήνα καλοκαιρία, τεμπέλιαζαν στην προκυμαία ή αρμένιζαν νωχελικά στα ήρεμα νερά.

Δεν πάμε καλά...

Δεν πάμε καλά… 

Το φαινόμενο της βίας ανάμεσα σε παιδιά έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Η ελληνική κοινωνία έχει μείνει εμβρόντητη από τις εγκληματικές επιθέσεις παιδικών συμμοριών εναντίον κυρίως συνομηλίκων τους.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, το 2022 περίπου 600 παιδιά έπεσαν θύματα επιθέσεων από συμμορίες ανηλίκων, αριθμός που αντιπροσωπεύει αύξηση πάνω από 50% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος! Τελικά στοιχεία για το 2023 δεν έχουν ακόμα ανακοινωθεί αλλά οι εκτιμήσεις είναι ότι η αύξηση αυτών των θλιβερών περιστατικών θα είναι ανάλογη!

Με άλλα λόγια κάθε μέρα σχεδόν δύο μαθητές πέφτουν θύματα επιθέσεων με στόχο τη ληστεία ή τον εξευτελισμό του θύματος.

Οι ανήλικες συμμορίες, σύμφωνα με την αστυνομία, με τη δράση τους διεκδικούν την επικυριαρχία σε γειτονιές των μεγάλων πόλεων της χώρας και ιδιαίτερα στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Κάνουν βίαιες ληστείες για να αποσπάσουν χρήματα, ρούχα, κινητά τηλέφωνα από τα θύματά τους που ως επί το πλείστων είναι νέα παιδιά.

Μετρώντας τις σταγόνες της βροχής

31 Δεκεμβρίου 1953. Η γη εξακολουθούσε να ταρακουνιέται. Ο Εγκέλαδος δεν έλεγε να ξεχάσει τα ταλαίπωρα νησιά του Ιονίου, την Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο και την Ιθάκη, που συνέχιζαν να μετρούν τις πληγές τους.

Είχαν περάσει 141 μέρες από το μεγάλο σεισμό της 12^ης Αυγούστου που μετέτρεψε ό,τι στεκόταν σε ερείπια θάβοντας ανάμεσά τους κάθε όνειρο για ένα καλύτερο αύριο…

■ ■ ■

Παρότι πολύ μικρός θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τα όσα διαδραματίστηκαν τις μέρες του ολέθρου. Ο πόνος και η απόγνωση καταγράφουν με ανεξίτηλο μελάνι τις σκηνές που ζει ένα παιδί…

Ήταν Κυριακή πρωί της 9^ης Αυγούστου. Η γιαγιά μου, η μητέρα του πατέρα μου, είχε πάει στην εκκλησία με τον μόλις έξη μηνών αδελφό μου, ενώ η μητέρα μου ετοίμαζε το κυριακάτικο τραπέζι. Εγώ έπαιζα αμέριμνα στο μεγάλο μπαλκόνι έχοντας μόλις αναρρώσει από κάποια παιδική ασθένεια.

Και ενώ όλα ήταν ήρεμα, όπως κάθε Κυριακή πρωί στο προσεισμικό Αργοστόλι, ακούστηκε μια βοή και μετά άρχισαν τα σκαμπανεβάσματα της πρώτης ισχυρής δόνησης. Ήταν η αρχή μιας τραγωδίας με απίστευτες συνέπειες για τους κατοίκους των νησιών.

Οπαδική βία και κυβερνητική αναλγησία

Είναι απίστευτα αυτά που συμβαίνουν στο χώρο του αθλητισμού στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες κυρίως ευρωπαϊκές και νοτιοαμερικανικές χώρες με την ανοχή ή την εγκληματική αμέλεια των κυβερνήσεων! 

Η οπαδική βία έχει ρίξει ένα μανδύα τρόμου τόσο έξω όσο και μέσα στα γήπεδα κρατώντας μακριά από τους αθλητικούς χώρους τους πραγματικούς φιλάθλους και τις οικογένειές τους!

Τελευταίο θύμα αυτής της απαράδεκτης κατάστασης ο τραγικός τραυματισμός του 31χρονου αστυνομικού από οργανωμένους χούλιγκαν έξω από το Γήπεδο του Ρέντη.

■ ■ ■

Η οπαδική βία στην Ελλάδα άρχισε πριν 45 περίπου χρόνια και μαζί της εκδηλώθηκε η κυβερνητική αναλγησία!

Πρώτος νεκρός της οπαδικής βίας στην Ελλάδα ήταν ο 18χρονος Άρης Δημητριάδης που έχασε τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη το 1983. Από τότε άλλοι 12 αθώοι σκοτώθηκαν από αφηνιασμένους χούλιγκαν ενώ εκατοντάδες τραυματίστηκαν. Όσο για τις υλικές ζημίες που έχουν προκληθεί είναι ανυπολόγιστες. Και όλα αυτά σε μια χώρα που πασχίζει να ορθοποδήσει.

Το κόστος της οπαδικής βίας ανεβαίνει σε ύψη δυσθεώρητα αν στο κόστος των υλικών ζημιών προστεθούν τα κόστη περίθαλψης και αποκατάστασης των τραυματιών και το κόστος της αστυνομικής παρουσίας στα γήπεδα! Μιλάμε για πολλά εκατομμύρια κάθε εβδομάδα.

Απόδραση από την καθημερινότητα - 9

Αν κάτι είναι άρρηκτα δεμένο με τη Λάρισα, αυτό είναι ο Πηνειός Ποταμός, ο οποίος διασχίζει την πόλη.

Ο ποταμός περνάει μόλις λίγα μέτρα από την Κεντρική Πλατεία της πόλης δημιουργώντας μια όαση πράσινου. Στις δύο όχθες του έχουν δημιουργηθεί διάδρομοι ποδηλασίας και μονοπάτια περίπατου που απολαμβάνουν οι επισκέπτες και φυσικά οι ντόπιοι.

Για πρωϊνό πήγαμε στην όμορφη Πλατεία Ταχυδρομείου. Τα καφέ και τα εστιατόρια αμέτρητα και η κίνηση μεγάλη.

Ακολούθησε ένας περίπατος στην πόλη που μας έβγαλε σε ένα  από τα πολλά σημεία αναψυχής, το Λόφο Φρουρίου, με το παραπλήσιο τεράστιο Καφεστιατόριο. Περάσαμε μερικές ευχάριστες ώρες με τους φίλους μας, το Βασίλη και την Ελένη Γκόλτσιου.

Ο Λόφος Φρουρίου, το μοναδικό ύψωμα στην περιοχή, είναι η ακρόπολη της πόλης από την αρχαιότητα μέχρι και τη βυζαντινή περίοδο. Η ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή είναι συνεχής από την αρχαιότητα.

Απόδραση από την καθημερινότητα - 8

Αν επιδιώκεις απόδραση από την καθημερινότητα, ένα ταξίδι είναι η τέλεια συνταγή που χρειάζεσαι. Απαιτούνται, όμως, και ορισμένα ειδικά συστατικά. Ένα από αυτά είναι η φιλική συντροφιά του κάθε σου προορισμού.

Στην Ελασσόνα βρήκαμε την φιλόξενη συντροφιά στα πρόσωπα των αγαπητών φίλων Βασίλη και Έλενας Γκόλτσιου.

■ ■ ■

Φτάσαμε στην Ελασσόνα λίγες μέρες μετά τις καταστρεπτικές πλημμύρες της Θεσσαλίας.

Η Ελασσόνα λόγω του ότι βρίσκεται σε υψίπεδο αλλά και του ποταμού που την διασχίζει δεν γνώρισε τη μανία της φύσης όπως ολόκληρη η θεσσαλική πεδιάδα.

Άλλο να διαβάζεις στις εφημερίδες, να ακούς στο ραδιόφωνο και να βλέπεις στην τηλεόραση και άλλο να βλέπεις από κοντά την καταστροφή!

Και την είδαμε την επομένη όταν αποφασίσαμε να πάμε στη Λάρισα. Μόλις κατεβήκαμε στα πεδινά, παντού υπήρχαν τα τρομακτικά αποτυπώματα της πλημμύρας που κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Απόδραση από την καθημερινότητα - 7

Όσο και να σε πιέζει ο χρόνος νιώθεις ότι δεν έχεις χορτάσει το γραφικό Μέτσοβο και θέλεις να μείνεις λίγο ακόμα κοντά του. Κάτι σε κρατάει σ’ αυτή την ιστορική κωμόπολη. Λες και ο πολιτισμός που αποπνέει, η πανέμορφη φύση του αλλά και η ζεστασιά των ανθρώπων του απλώνουν τα αόρατα χέρια τους και προσπαθούν να σε κρατήσουν στην αγκαλιά τους.

Το ρολόι, όμως, δεν σταματάει. Μετράει αδυσώπητα το χρόνο. Ξέρεις ότι οι φίλοι σου, ο Βασίλης και η Έλενα Γκόλτσιου, σε περιμένουν για να σου προσφέρουν τη φιλοξενία τους.

Με κρύα καρδιά ανηφορήσαμε με κατεύθυνση προς την Εγνατία Οδό. Επιλέξαμε τη διαδρομή προς Κοζάνη-Σέρβια-Ελασσόνα, παρότι το οδόμετρο θα έγραφε περισσότερα χιλιόμετρα, γιατί η άλλη διαδρομή μέσω Καλαμπάκας και Δεσκάτης έχει πολλές στροφές.

Σύντομα φθάσαμε στο υψηλότερο σημείο του Μετσόβου που προσφέρει απίστευτη θέα, βγάλαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες και αμέσως αρχίσαμε την κατάβαση προς την Εγνατία Οδό. Μία ώρα αργότερα περνούσαμε από τις παρυφές της Κοζάνης και παίρναμε το δρόμο προς την Ελασσόνα.

Γύρω στις 12 σταματήσαμε για ξεμούδιασμα και ένα καφέ στο Βαθύλακκο, ένα κεφαλοχώρι μέσα από το οποίο περνάει ο κεντρικός δρόμος για τον προορισμό μας.

Ο Βαθύλακκος βρίσκεται κοντά στη Λίμνη Πολυφύτου που σχηματίστηκε το 1973 από τα νερά του Αλιάκμονα μετά την κατασκευή από τη ΔΕΗ ενός φράγματος ύψους 112 μέτρων.

Απόδραση από την καθημερινότητα - 6

Η κεντρική πλατεία του Μετσόβου είναι γεμάτη με εστιατόρια, που προσφέρουν τα νοστιμότατα τοπικά πιάτα, και πολλές όμορφες καφετέριες και μπαρ.

Καταλήξαμε σε ένα που εκτός από το καλό φαγητό πρόσφερε και μια μοναδική θέα της πόλης αλλά και των βουνών της Πίνδου – εκεί που στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου γράφτηκε μια από τις ενδοξότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Η πείνα μας σβήστηκε γρήγορα μέσα στα γεμάτα νοστιμιές πιάτα. Η απόλαυση, όμως, της υπέροχης θέας δεν έχει κορεσμό! Όπου και να στρίψεις τα μάτια σου η φύση σε συναρπάζει!

Κτισμένο αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 1.160 μέτρων το Μέτσοβο σου επιφυλάσσει ατελείωτες εκπλήξεις.

Η μικρή αυτή πόλη της Ηπείρου διατηρεί έντονα παραδοσιακά στοιχεία, στην αρχιτεκτονική, στη γαστρονομία, στα ήθη και έθιμα, στις συμπεριφορές των ντόπιων. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά το τελευταίο αισθάνθηκα μια πιο έντονη φιλικότητα προς τον ξένο σε σύγκριση με άλλα μέρη της πατρίδας.

Απόδραση από την καθημερινότητα - 5

Ήταν γύρω στις 3 όταν φτάσαμε στην έξοδο της Εγνατίας Οδού προς το Μέτσοβο.

Από την άνετη οδήγηση στην Εγνατία Οδό στον ανηφορικό και γεμάτο στροφές δρόμο προς το σημερινό προορισμό μας.

Παρά τον αυξημένο βαθμό επικινδυνότητας δεν ήταν λίγοι οι οδηγοί που μας προσπερνούσαν λες και συμμετείχαν στο ράλι Ακρόπολις!

Οι Έλληνες οδηγοί μπορεί να γνωρίζουν ότι «το τιμόνι κουμαντάρει την κατεύθυνση και το γκάζι την ταχύτητα» αρνούνται, όμως, να αντιληφθούν ότι «το φρένο δεν δίνει πάντα λύσεις» όπως και ότι «τα καλά αντανακλαστικά και η οδηγητική δεξιοτεχνία» δεν αποτελούν εγγύηση αποφυγής δυσάρεστων καταστάσεων. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο που η Ελλάδα θρηνεί κάθε χρόνο εκατοντάδες τροχαία θύματα και χιλιάδες τραυματίες!

■ ■ ■

Απόδραση από την καθημερινότητα - 4

Είχε ξημερώσει μια ακόμα υπέροχη ηλιόλουστη μέρα.

Παρότι ήταν ακόμα πολύ νωρίς η κίνηση στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας ήταν μεγάλη.

Από τη βεράντα του ξενοδοχείου μας απολαμβάναμε τη θέα.

Ένα τεράστιο οχηματαγωγό ήταν έτοιμο να ξεκινήσει για την Ιταλία ενώ τα μικρότερα είχαν αρχίσει το πήγαινε – έλα προς την Κέρκυρα.

Η θάλασσα απίστευτα γαλήνια.

Καλή η απόλαυση της φύσης αλλά η ώρα περνάει γρήγορα και δε μας περιμένει.