Γραφειοκρατία μήτηρ πάσης οπισθοδρομικότητας

Η Ελλάδα προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι πάνω από το νερό αλλά οι εκάστοτε κυβερνήσεις αντί να της ρίχνουν σωσίβιο της δένουν πέτρες στο λαιμό!

Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ΚΑΜΙΑ κυβέρνηση δεν έχει πάρει στα σοβαρά –ή τουλάχιστον όσο σοβαρά έπρεπε– το θέμα της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας.

Όλα όσα έχουν επιχειρηθεί μέχρι τώρα είναι σπασμωδικά και ασυντόνιστα!

ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ Ταξίδι στους Αντίποδες - 6

Όταν περνάς καλά ο χρόνος τρέχει «κατοστάρι» και, αντίθετα, όταν οι καιροί είναι δύσκολοι ο χρόνος κάνει… μαραθώνιο!

Πραγματικά δεν κατάλαβα πότε πέρασαν έξη εβδομάδες.

Επιστρέφοντας από την Μελβούρνη στο Σίδνεϊ, έπρεπε να κάνω χίλια δυό πράγματα και να συναντήσω άλλους τόσους φίλους. Ούτε το ένα ούτε το άλλο ήταν δυνατό να γίνουν μέσα σε 4 μέρες που απόμεναν. «Τα χίλια δυό πράγματα» τα ανέλαβε ο γιος μου και τις συναντήσεις μετέτρεψα σε τηλεφωνικές επικοινωνίες. Κάπως έτσι ξεμπέρδεψα.

■ ■ ■ ■ ■

Ταξίδι στους Αντίποδες - 5

ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

Ταξίδι στους Αντίποδες - 5

Όταν έχεις ζήσει σε μια χώρα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου είναι φυσικό να την νοιώθεις ως δεύτερη πατρίδα και να την αγαπάς το ίδιο με την πρώτη, τη χώρα που είδες το φως της ζωής.

Αγαπώ λοιπόν την Αυστραλία γιατί αυτή η χώρα μου έδωσε απλόχερα τις ευκαιρίες που επιζητούσα για να φτιάξω το δικό μου αύριο. Να σπουδάσω. Να κάνω οικογένεια. Να κτίσω καριέρα στον τομέα που με είχε κερδίσει από μικρό, τη δημοσιογραφία. Πρέπει, πάντως, να ομολογήσω ότι βρέθηκα την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο μέρος και συνάντησα τους σωστούς ανθρώπους. Χρειάζεται βέβαια να έχεις και την ικανότητα να αφουγκράζεσαι και να αξιολογείς τα όσα συμβαίνουν γύρω σου, να διακρίνεις τις ευκαιρίες και να τις αρπάζεις από τα μαλλιά.

Ταξίδι στους Αντίποδες - 4

 ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

Ταξίδι στους Αντίποδες - 4

Στο Σίδνεϊ είχα την ευκαιρία να συναντήσω πολλούς συναδέλφους και αρκετούς φίλους. Όχι όσους θα ήθελα να δω γιατί ο χρόνος παραμονής στους Αντίποδες ήταν περιορισμένος.

Είναι αδύνατο να τους αναφέρω όλους. Κάνω μια εξαίρεση αναφέροντας τον παλαίμαχο δημοσιογράφο Γιώργο Χατζηβασίλη. Γνώρισα το Γιώργο τις πρώτες μέρες της άφιξής μου στην Αυστραλία, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Με εντυπωσίασαν οι γνώσεις του, η ανιδιοτέλεια του και το άμεμπτο του χαρακτήρα του.

Η αλληλοεκτίμηση που τρέφει ο ένας για τον άλλο είναι ο γρανίτης πάνω στον οποίο κτίστηκε μια ειλικρινής φιλία.

Ταξίδι στους Αντίποδες - 3

ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

Ταξίδι στους Αντίποδες - 3

Το Σίδνεϊ είναι ο τόπος που κατέχει μια σημαντική θέση στην καρδιά μου.

Στην πρώτη θέση είναι η Κεφαλονιά γιατί στο νησί αυτό γεννήθηκα και δέχτηκα τα πρώτα ζυμώματα της ζωής.

Δεύτερο, με ελάχιστη διαφορά, είναι το Σίδνεϊ γιατί σε αυτή την πόλη μου δόθηκαν οι ευκαιρίες να δημιουργήσω αυτά που, τέλος πάντων, δημιούργησα, τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική μου ζωή.

Ταξίδι στους Αντίποδες - 2

ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

Ταξίδι στους Αντίποδες - 2

Μετά από είκοσι ώρες πτήση το μόνο που ονειρεύεσαι είναι ένα αναπαυτικό κρεβάτι για να παραδοθείς στις αγκάλες του Μορφέα.

Βέβαια άλλο είναι τί ονειρεύεσαι και άλλο η πραγματικότητα που διαμορφώνεται από τις προσταγές της ομάδας υποδοχής. Το «πάμε για καφέ να τα πούμε μετά από τόσα χρόνια» έπεσε σαν κεραυνός στα αυτιά μου μεταθέτοντας για μερικές ώρες κάθε διακαή μου πόθο για ξεκούραση!

ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΣΤΗΝΟΥΝ ΧΟΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ...

ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΣΤΗΝΟΥΝ ΧΟΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ...

Είναι απαράδεκτη η κατάσταση που δημιουργούν μερικοί ασυνείδητοι οι οποίοι έχουν μετατρέψει ένα χώρο μέσα στο όμορφο, κατά τα άλλα, χωριό της Κεφαλονιάς, τον Καραβάδο, σε χωματερή!

Πετούν ογκώδη αντικείμενα μέσα στους κάδους σκουπιδιών και ανακύκλωσης με αποτέλεσμα να ξεχειλίζουν και να δημιουργείται μια απαράδεκτη εικόνα.

Το ρεσιτάλ αναισθησίας συνεχίζεται με την άρνηση πολλών ανεγκέφαλων να ανακυκλώσουν.

Την ίδια ώρα στο χώρο μεταφέρονται οικοδομικά υλικά και το σκηνικό συμπληρώνεται με το άνοιγμα των πλαστικών σακούλων που συσσωρεύονται εκτός κάδων και το διασκορπισμό των σκουπιδιών στον περιβάλλοντα χώρο.

Η δυσωδία είναι απίστευτη.

Γενικά η κατάσταση δημιουργεί τεράστιους κίνδυνους για τη δημόσια υγεία.

Πρέπει να πω ότι η αρμόδια δημοτική υπηρεσία κάνει ότι μπορεί. Πριν λίγες μέρες καθάρισε το χώρο αλλά δυστυχώς "τί είχες Γιάννη, ό,τι είχα πάντα". Την άλλη μέρα οι ασυνείδητοι δημιούργησαν την ίδια εικόνα της ντροπής.

Μετά μιλάμε για το μέγα ελληνικό πολιτισμό. Ορισμένοι με τις πράξεις τους τον ρίχνουν στα τάρταρα αναδεικνύοντας το μέγα ελληνικό καφρισμό!

Τί μπορεί να γίνει;

Ο εντοπισμός και η παραδειγματική τιμωρία ορισμένων κάφρων ίσως βάλει, έστω και λίγο, μυαλό στους άμυαλους...

Ο Έλληνας, δυστυχώς, χρειάζεται βούρδουλα...

Γιώργος Μεσσάρης

ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ οι εικόνες της ντροπής…

Ταξίδι στους Αντίποδες - 1

ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

Ταξίδι στους Αντίποδες - 1

Από αεροπλάνο σε αεροπλάνο.

Από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο.

Τελικά ξεχνάς πότε ξεκίνησες το ταξίδι προς τη Μεγάλη Γη του Νότου, την Αυστραλία, που λόγω της θέσης της αποκαλείται και Αντίποδες.

Το δικό μου ταξίδι ξεκίνησε από την Κεφαλονιά και στην Κεφαλονιά κατέληξε μετά από 38 ημέρες, δύο από τις οποίες πετούσα στους αιθέρες  «θωρώντας τη γη από ψηλά που έμοιαζε σα ζωγραφιά», όπως λέει και ο Κώστας Χατζής! Γιατί, εδώ που τα λέμε, όταν πατάς στη γη κάθε άλλο από ζωγραφιά μοιάζει! Ο άνθρωπος σιγά-σιγά αλλά σταθερά, με τις αλόγιστες συμπεριφορές του, την μετατρέπει σε ρημαδιό…

Από το Αργοστόλι αεροπορικώς στην Αθήνα όπου μετά από παραμονή λίγων ωρών επιστροφή στο αεροδρόμιο για το ταξίδι στην Αυστραλία.

Το αεροσκάφος της Etihad μοντέρνο και άνετο αλλά ασφυκτικά γεμάτο. Δεν χωρούσε καρφίτσα παραπάνω.

Ο κύκλος της ζωής…

Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα βρίσκομαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την αγαπημένη μου Κεφαλονιά. Θα πατάω τα χώματα μιας άλλης αγαπημένης δεύτερης πατρίδας.

Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, συμπληρώθηκαν 55 χρόνια από τότε που μετανάστευσα στην Αυστραλία. Για την ακρίβεια έφθασα στη Μεγάλη Γη του Νότου την Εθνική της Ημέρα, στις 26 Ιανουαρίου 1970.

Οι συγκινήσεις πολλές, τότε και τώρα.

Πριν φύγω θυμήθηκα ένα χρονογράφημά μου που είχε δημοσιευτεί πριν λίγα χρόνια με θέμα τη μετανάστευσή μου.

Μπήκα στον πειρασμό να το αναδημοσιεύσω ελπίζοντας ότι και εσείς θα μπείτε στον πειρασμό να το (ξανα)διαβάσετε…

■ ■ ■ ■ ■

«Ανισότητα Α.Ε.»

Κάποτε ένας σοφός είχε πει ότι κριτήριο για το αν μια κυβέρνηση έχει πετύχει στην κοινωνική της πολιτική δεν είναι η άριστη φροντίδα των φτωχών αλλά η εξάλειψη της φτώχειας.

Δυστυχώς αυτό το κριτήριο δεν ικανοποιείται σε καμιά γωνιά του ταλαίπωρου τούτου πλανήτη! Δεν υπάρχει κυβέρνηση που να έχει κατορθώσει έστω και μια υποτυπώδη εξάλειψη της φτώχειας. Απεναντίας η φτώχεια αυξάνεται και την ίδια ώρα ο πλούτος αυτών που δεν ξέρουν τί να κάνουν τα λεφτά τους γιγαντώνεται! Η ανισότητα στο απόγειό της!

Στοιχεία που δημοσιοποίησε η Μη Κυβερνητική Οργάνωση Oxfam, προκαλούν θλίψη και συνάμα μεγάλη ανησυχία.

«Οι πέντε πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο είδαν τις περιουσίες τους να διπλασιάζονται από το 2020 (σ. δηλαδή μέσα σε τέσσερα χρόνια)… Συγκεκριμένα οι περιουσίες τους αυξήθηκαν κατά 405 δισεκατομμύρια δολάρια σε 869 δις». Δηλαδή η περιουσία τους αυξανόταν περίπου 14 εκατομμύρια δολάρια την ώρα!...