Παιγνίδια του χθες και του σήμερα…

• Έπινα το καφεδάκι μου σε ζαχαροπλαστείο της Κεντρικής Πλατείας έχοντας συντροφιά μια όμορφη παρέα.

  Μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων… δηλαδή για τους άνεμους που φουντώνουν τις πυρκαγιές και το ύδωρ που οι πυροσβέστες χρησιμοποιούν στις λυσσαλέες μάχες ενάντια στις φλόγες.

  Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης για ένα θέμα που έκαιγε την Ελλάδα και ζεματούσε την κοινωνία.

  Γνώμες επί γνωμών για το ποιοι φταίνε για την πύρινη κόλαση. Αναίσθητοι πολίτες ή διεστραμμένοι εμπρηστές; Για τις όποιες ευθύνες της κυβέρνησης για ολιγωρία. Για τους Τούρκους πράκτορες και άλλα συναφή…

  Και ενώ οι απόψεις κονταροχτυπιόντουσαν, το βλέμμα μου άρχισε την περιπλάνησή του στην πλατεία. Στα παιδιά που έπαιζαν και τους γονείς που τα κυνηγούσαν σε μια προσπάθεια να τα προστατεύσουν από τα τρελά παιγνίδια τους!

Φωτιά στα μπατζάκια μας

Η πύρινη λαίλαπα. Στο πέρασμά της σκορπάει καταστροφή και προκαλεί οδύνη.

Το συνηθίζουμε στην Ελλάδα. Για όλα φταίει ο άλλος και σε όλα θύματα είμαστε εμείς!

Τιμώντας τον Βύρωνα

Το φεγγάρι σεργιανούσε στον ουρανό της Κεφαλονιάς κάτω από τα βλέμματα μύριων άστρων φωτίζοντας ρομαντικά τον μικρό κήπο του χωριού Μεταξάτα.

Μέσα στον κήπο η προτομή του Λόρδου Βύρωνα και στην μια πλευρά του το σπίτι που έμεινε, για τέσσερεις περίπου μήνες, ο φιλέλληνας Άγγλος όταν πριν 200 χρόνια είχε επισκεφθεί την Κεφαλονιά διακόπτοντας για λίγο το ταξίδι του προς το ηρωϊκό Μεσολόγγι.

Εκεί, σε αυτό τον όμορφο χώρο διοργανώθηκε, πριν λίγες μέρες, μια όμορφη εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον Άγγλο ποιητή που έδωσε τα πάντα για τον αγώνα της λευτεριάς των Ελλήνων.

Την εκδήλωση είχαν διοργανώσει ο Πολιτιστικός, Ιστορικός, Λαογραφικός σύλλογος Κεφαλονιάς και Ιθάκης «Το Ριφόρτσο», σε συνεργασία με την Ionian Society of London, το Ιόνιο Κέντρο Τεχνών και Πολιτισμού και το Δήμο Αργοστολίου.

Για την ζωή και το έργο του μεγάλου Φιλέλληνα, μίλησαν η Στάμω Αμπατιέλου και ο Ορέστης Καππάτος ενώ χαιρετισμό απηύθυνε, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του Ριφόρτσο, Διονύσης Φωκάς.

Εβδομήντα χρόνια: Οι ώρες τής οδύνης

Εβδομήντα χρόνια: Οι ώρες τής οδύνης 

Γράφει ο Γιώργος Μεσσάρης

Ήταν μαγικές μέρες του Αυγούστου. Καταγάλανος ουρανός, ήρεμη και σαγηνευτική θάλασσα, γαλήνια φύση… Τα Επτάνησα – όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα – προσπαθούσαν να συνέλθουν από τις τραγικές συνέπειες τού πολέμου και τού εμφύλιου σπαραγμού.

Αύγουστος του 1953. Δύσκολες μέρες. Ο αγώνας για την επιβίωση συνεχής και αδυσώπητος με τη μετανάστευση να ερημώνει τα Ιόνια Νησιά.

Ήταν ένας Αύγουστος που επιφύλασσε για τα όμορφα Επτάνησα ακόμα τραγικότερες μέρες. Ο Εγκέλαδος, ο αρχηγός των Γιγάντων, είχε αρχίσει πάλι να ξυπνάει! Όταν κάποτε θα κουραζόταν να ταρακουνάει τα Νησιά του Ιονίου θα άφηνε πίσω του εκατοντάδες νεκρούς και ολοκληρωτική καταστροφή στην Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο και την Ιθάκη.

Κυριακή 9 Αυγούστου του 1953. 9 και 41 πρώτα λεπτά το πρωί και οι εκκλησιές γεμάτες. Ξαφνικά ακούστηκε μια βοή και στη συνέχεια η γη ταρακουνήθηκε.

Οι Κεφαλλονίτες, οι Ζακυνθινοί, οι Ιθακήσιοι αλλά και οι Λευκαδίτες, συνηθισμένοι στα καμώματα του Εγκέλαδου, δεν έδωσαν και μεγάλη σημασία. Δεν μπορούσαν καν να διανοηθούν το τί τους επιφύλασσαν οι ημέρες που θα ακολουθούσαν.

Ο πρώτος σεισμός της 9ης Αυγούστου προκάλεσε ελάχιστες ζημιές. Οι σεισμοί, όμως, της Τρίτης, 11 Αυγούστου, και της Τετάρτης, 12 Αυγούστου, σκόρπισαν το θάνατο και την καταστροφή σε βαθμό πρωτόγνωρο.

Ο σεισμός της Τρίτης, 11 Αυγούστου 1953, σημειώθηκε στις 5:30 το πρωί και προκάλεσε πολλές ζημιές σε αρκετές περιοχές των νησιών και μερικούς θανάτους.

Ο σεισμός αυτός σκόρπησε, όπως ήταν φυσικό, πανικό στους κατοίκους των νησιών που εγκατέλειψαν τις εστίες τους και ζήτησαν καταφύγιο σε υψώματα και ανοικτούς χώρους.

Η γη είχε αρχίσει να τρέμει συνέχεια και ήταν στιγμές που δεν μπορούσες να σταθείς όρθιος!

Όλοι άρχισαν να διαισθάνονται ότι κάτι ακόμα χειρότερο θα συνέβαινε. Οι αδιάκοπες δονήσεις και οι συνεχείς υπόκωφες βοές που έκαναν τους σκύλους να αλυχτούν, τα πουλιά να μην κάθονται σε κλαδί και τις γάτες να κλαψουρίζουν αλλόκοτα, προμήνυαν τα χειρότερα.

Ταξίδι στην κόλαση

Δεν πάμε καθόλου καλά.

Για την ακρίβεια πάμε πολύ άσχημα.

Η θερμοκρασίες ανεβαίνουν, ο πλανήτης βράζει και οι κάθε λογής αρνητές της κλιματικής αλλαγής σφυρίζουν χαρωπά!

Δεν πάμε καθόλου καλά.

Με συγκλόνισε μια δήλωση ενός ειδικού σε θέματα κλιματικής αλλαγής που τόνισε ότι «σε 20 με 30 χρόνια θα θυμόμαστε τούτη την καυτή περίοδο ως ένα ψυχρό καλοκαίρι…»!

Συγκεκριμένα ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Κλιματικής Αλλαγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης “Copernicus”, Κάρλο Μπουοντέμπο, τόνισε ότι «ο φετινός Ιούλιος ενδέχεται να είναι ο θερμότερος όλων των εποχών», ενώ επισήμανε ότι «αν δεν ληφθούν μέτρα, αυτό το καλοκαίρι ίσως να μοιάζει ψυχρό στο μέλλον, παρά τον αφόρητο καύσωνα».

Άκρως ανησυχητικές ήταν και οι υπόλοιπες αποκαλύψεις που έκανε. «Ο περασμένος Ιούνιος, είπε, ήταν μακράν ο θερμότερος που έχει καταγραφεί ποτέ. Έπειτα από αυτόν τον Ιούνιο καταγράψαμε παγκοσμίως την πιο θερμή ημέρα στα χρονικά, στις αρχές Ιουλίου. Βασικά καταγράψαμε δύο συνεχόμενες τέτοιες ημέρες κι έπειτα ακολούθησε η πιο θερμή εβδομάδα που έχει καταγραφεί ποτέ και τώρα βιώνουμε την περίοδο των δύο θερμότερων εβδομάδων».

Ο κ. Μπουοντέμπο δεν είναι ο μοναδικός ειδικός που κρούει – όσο πιο ηχηρά γίνεται – το κουδούνι του κινδύνου.

«Είμαστε στην ενδέκατη μέρα του καύσωνα, θα γίνει ο μακροβιότερος καύσωνας που έχουμε βιώσει στην Ελλάδα. Όπως δείχνουν τα στοιχεία θα φτάσουμε στις 16-17 ημέρες καύσωνα. Δεν έχει συμβεί ξανά αυτό στην χώρα μας» τόνισε στις 23 Ιουλίου ο διευθυντής ερευνών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Κώστας Λαγουβάρδος.

Εξάλλου ο καθηγητής Φυσικών Καταστροφών, Ευθύμιος Λέκκας, μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή επισήμανε τον κίνδυνο το λεκανοπέδιο Αττικής να επέλθει σε κατάσταση ερημοποίησης εξαιτίας των πυρκαγιών που καταστρέφουν κάθε χρόνο τα εναπομείναντα δάση.

«Εάν συνεχιστεί αυτή η καταστροφή θα υπάρξει περιβαλλοντική κατάρρευση του όλου συστήματος», υπογράμμισε ο καθηγητής εξηγώντας ότι πλέον δεν θα μπορεί να υπάρξει διαδικασία αναγέννησης των δασών.

Δεν πάμε καθόλου καλά.

Οι αγνοημένοι

Οι αγνοημένοι

Δεν είναι ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις. Είμαστε χίλιοι δέκα τρεις (όπως λέει το άσμα) και πολύ περισσότεροι.

Αναφέρομαι στη μεγάλη μερίδα των ομογενών (ανάμεσά τους και εγώ) που αποφάσισαν να επαναπατριστούν αφού πέρασαν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους σε χώρες όπως Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αργεντινή κ.ά. και παραμένει ανασφάλιστο γιατί το κράτος είναι απασχολημένο ή απλά αδιαφορεί!

Τουριστικά…

ΣΤΡΑΒΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΟ 1

Η οικονομία της Τουρκίας, όπως και της Ελλάδας, στηρίζεται σε ένα μεγάλο βαθμό στον τουρισμό.

Ουδέν μεμπτό, μέχρι εδώ.

Ο τουρκικός, όμως, τουρισμός στηρίζεται, πάλι σε ένα μεγάλο βαθμό, στην ελληνικότητα των όσων προβάλλει ως αξιοθέατα, αποκρύπτοντας τεχνηέντως την εθνική τους ταυτότητα! Αρχαία ελληνικά θέατρα, αρχαίοι χώροι αθλοπαιδιών, αρχαίοι ναοί, αρχαία ελληνικά αρχοντικά με απερίγραπτου κάλλους ψηφιδωτά και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. 

Εκλογών το ανάγνωσμα…

Τώρα που πέρασαν μερικές μέρες και καταστάλαξε ο μετεκλογικός κουρνιαχτός μπορούμε να πούμε, χωρίς φόβο και πάθος, λίγα πράγματα γύρω από τον τρόπο διεξαγωγής τους και άλλα παρεμφερή.

Έχοντας ζήσει για πάνω από 40 χρόνια στο εξωτερικό (στη χώρα της ευνομίας, την Αυστραλία) και έχοντας αφουγκραστεί από κοντά ως δημοσιογράφος τους καημούς και τους πόθους της μεγάλης ομογένειας των Αντιπόδων, είμαι πιστεύω σε θέση να εκφράσω ορισμένες σκέψεις για τον τρόπο που η κάθε ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον απόδημο ελληνισμό. Κοντολογίς ευκαιριακά.

Να ζει κανείς ή να πνιγεί;

Το ναυάγιο του δουλεμπορικού σκυλοπνίχτη, ανοικτά της Πύλου παραμένει ένα από τα κύρια θέματα των διεθνών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης – και όχι άδικα αφού κόστισε αμέτρητες ζωές και συνάμα απέδειξε, πέραν κάθε αμφιβολίας, την αδυναμία της Ευρώπης να κτυπήσει το πρόβλημα στη ρίζα του.

Η σύνεση το πρώτο τροχαίο θύμα! (2)

Επανέρχομαι, όπως είχα υποσχεθεί την περασμένη εβδομάδα, με το θέμα της απίστευτης τρέλας που επικρατεί στους ελληνικούς δρόμους. Για να είμαι ειλικρινής η τρέλα είναι τόσο μεγάλη που χρειάζεται πολύ χαρτί και μελάνι για την καταγράψεις. Θα τη… συμπυκνώσω αναφέροντας μερικές μόνο από τις πρόσφατες εμπειρίες μου.