«Τελεία Και Παύλα»-Γιώργου Μεσσάρη

Αγαπητοί φίλοι,

Με ιδιαίτερη χαρά ανταποκρινόμενοι στην ευγενική και ιδιαίτερα τιμητική πρόταση του εξαίρετου δημοσιογράφου και καλού φίλου Γιώργου Μεσσάρη, εγκαινιάζουμε νέο εδάφιο στο Δικτυότοπό μας με τίτλο «Τελεία Και Παύλα», στο οποίο θα φιλοξενούνται άρθρα του.

Έχοντας ζήσει στο εξωτερικό για πάνω από σαράντα (40) χρόνια και διαπρέψει επαγγελματικά σε έντυπα, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς στην Αυστραλία, με την ευαισθησία για το κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι που τον διακρίνει, ο  Γιώργος Μεσσάρης δε δύναται να μείνει αμέτοχος και αδιάφορος στα σύγχρονα ελληνικά δρώμενα και με την πένα του καταγράφει τη δική του κριτική ματιά, μοιράζεται με τον αναγνώστη τη δική του κραυγή και αγωνία, τις σκέψεις και προβληματισμούς του για το μέλλον της Χώρας μας.

Τρέφοντας ιδιαίτερη εκτίμηση και αγάπη προς τη φίλη ομόδοξη Ρωσία, με την οποία την Ελλάδα συνδέουν κοινές σελίδες ιστορίας, ο καταξιωμένος δημοσιογράφος επιλέγει τη στήλη του Κ.Ε.Π. για να επικοινωνήσει με τους απανταχού Έλληνες και Φιλέλληνες, συσπειρώνοντάς τους γύρω από τα προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδας, γεγονός εξαιρετικά τιμητικό για εμάς, καθώς και απόλυτα αναγκαίο και επιβεβλημένο.

Άρθρο του Γιώργου Μεσσάρη Άλλη μια επιτυχημένη φιλανθρωπική εκδήλωση της αγγλικής παροικίας.

Αγαπητοί φίλοι!

Παρατίθεται άρθρο του διακεκριμένου Έλληνα δημοσιογράφου και σκηνοθέτη Γιώργου Μεσσάρη «Άλλη μια επιτυχημένη φιλανθρωπική εκδήλωση της αγγλόφωνης παροικίας». Δραττόμεθα της ευκαιρίας να εκφράσουμε στο Γιώργο Μεσσάρη την ευγνωμοσύνη μας για την ενημέρωση.

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η βραδιά μουσικής που διοργάνωσε το περασμένο Σάββατο, 26 Απριλίου, ο Σύλλογος Αγγλόφωνων Κεφαλονιάς, γνωστός με τα αρχικά FLIK (Friends Living In Kefalonia).

Σκοπός της εκδήλωσης, που δόθηκε στο εστιατόριο Ionian View, ήταν η ενίσχυση των Εθελοντών Πυροσβεστών Βλαχάτων.

Η λαχειοφόρος αγορά είχε πλούσια δώρα ενώ στη διάρκεια της βραδιάς διοργανώθηκε και παιγνίδι γνώσεων.

Η Tonia Edwards πρόσθεσε μια όμορφη νότα με τραγούδια των ABBA.

Το καθαρό ποσό που συγκεντρώθηκε ξεπέρασε τα 700 ευρώ και θα διατεθεί για την αγορά αναγκαίου εξοπλισμού. 

Αξίζουν συγχαρητήρια στο FLIK για τη φιλανθρωπική αυτή πρωτοβουλία που δεν είναι η πρώτη και σίγουρα όχι η τελευταία.

Γιώργος Μεσσάρης

ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:

Η πρόεδρος του FLIK, Donna Palimeri (στη μέση) και τα στελέχη Marc και Rebekah Rosier.

Γενική άποψη της αίθουσας του εστιατόριου Ionian View στα Βλαχάτα.

ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ…

ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ…

Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα τις δηλώσεις του Δημάρχου Αργοστολίου, κ. Θεόφιλου Μιχαλάτου, γύρω από τις προσπάθειες που καταβάλει ο Δήμος για να αντιμετωπιστούν το κυκλοφοριακό χάος και η έλλειψη χώρων στάθμευσης.

Η τρέλα έχει όνομα: Ελληνικό Κράτος

Σε δύο περίπου μήνες συμπληρώνονται 15 χρόνια από τότε που επέστρεψα στα πάτρια εδάφη μετά από 40 και πλέον χρόνια διαβίωσης στη φιλόξενη γη του νότου, την Αυστραλία – μια χώρα που ο πολίτης αντιμετωπίζεται με σεβασμό και η ευνομία διέπει όλες τις πτυχές της ζωής.

Άρθρο του Γιώργου Μεσσάρη για την ανθρωπιστική καταστροφή στο Κονγκό.

Παρατίθεται άρθρο του διακεκριμένου Έλληνα δημοσιογράφου Γιώργου Μεσσάρη για την ανθρωπιστική καταστροφή, την ανθρώπινη τραγωδία, που λαμβάνει χώρα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.

«Βρισκόμαστε υπό κατοχή…»

Το ηλεκτρονικό μήνυμα από τον Επίσκοπο Γκόμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, Θεοφιλέστατο Τιμόθεο, με άφησε συγκλονισμένο.

«Βρισκόμαστε υπό κατοχή… Η κατάσταση είναι τραγική. Άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους, γυναίκες κακοποιούνται βάναυσα, παιδιά λιμοκτονούν…»

Με δύο λόγια ανείπωτη τραγωδία!

Η πόλη Γκόμα βρίσκεται στο Ανατολικό τμήμα της Λ.Δ. του Κονγκό, πολύ κοντά στη Ρουάντα και πλήττεται από ένοπλες συγκρούσεις για 25 και πλέον χρόνια με αποτέλεσμα να οξύνεται συνεχώς η ανθρωπιστική κρίση. Τελευταία η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σε απίστευτο βαθμό.

Και ενώ ακούμε συνέχεια για τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή, η «πολιτισμένη» Δύση ελάχιστο ενδιαφέρον δείχνει για τα διαδραματιζόμενα στην Αφρική. Και λέω στην Αφρική γιατί το αιματοκύλισμα δεν περιορίζεται στη Λ.Δ. του Κονγκό. Αιματηρές συγκρούσεις γίνονται επίσης στη Σομαλία και σε άλλα σημεία της ταλαίπωρης ηπείρου!

Μια μικρή ειρηνευτική δύναμη στη Λ.Δ. του Κονγκό είναι ανήμπορη να επαναφέρει και να διατηρήσει την ειρήνη.

Η Μαύρη Ήπειρος γίνεται κόκκινη από τα αιματοκυλίσματα. Ίσως γιατί στη συνείδηση των… πολιτισμένων λαών η διατίμηση της ζωής διαφέρει από ήπειρο σε ήπειρο!

Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ…

Όλοι ελπίζαμε. Ο σύζυγος, τα παιδιά, οι συγγενείς οι φίλοι. Ελπίζαμε και προσευχόμασταν ότι θα νικούσε. Ότι θα έβγαινε νικήτρια και από αυτή τη μάχη, όπως είχε βγει νικήτρια σε όλα στη ζωή της.

Ξέραμε ότι ο αγώνας της ήταν δύσκολος αλλά ελπίζαμε σε ένα θαύμα που τελικά δεν έγινε.

Την περασμένη εβδομάδα χάσαμε την Ευαγγελία. Την Ευαγγελία Σιμάτου. Την εξαιρετική σύζυγο και στοργική μητέρα, την πολύτιμη φίλη.

Ήταν ένας άνθρωπος δοτικός. Πρόσφερε απλόχερα στον πλησίον της, όπως απλόχερα πρόσφερε το καλοσυνάτο χαμόγελό της.

Η Ευαγγελία ήταν άνθρωπος των ολίγων λόγων και των πολλών έργων. Η σιωπή της βροντερή, τα έργα της σιωπηρά.

Ήμασταν τυχεροί που την είχαμε φίλη και άτυχοι που τη χάσαμε.

Ευαγγελία θα σε έχουμε πάντα στην καρδιά μας.

Γιώργος και Νάταλη Μεσσάρη

Υ.Γ.: Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στον απαρηγόρητο σύζυγό της, Πέτρο, τα παιδιά τους και όλη την οικογένεια.

Τί να σου κάνει και ο Δήμος;

Πριν λίγους μήνες, μετά από καταγγελίες περιοίκων, ο Δήμος περιέφραξε ένα μεγάλο οικόπεδο στο κέντρο του Καραβάδου που ασυνείδητοι είχαν μετατρέψει σε τεράστιο σκουπιδότοπο θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των περιοίκων.

Το μέτρο είχε αποδώσει. Ο χώρος παρέμενε καθαρός δίνοντας μια εικόνα πολιτισμένης κοινωνίας. Όχι, όμως, για πολύ.

Η χαρά των περιοίκων έγινε κομμάτια όταν πριν λίγες μέρες  ανεγκέφαλοι άρχισαν ξανά να τοποθετούν μεγάλα άχρηστα αντικείμενα έξω από τους κάδους μπλοκάροντας δύο από αυτούς και δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στο προσωπικό των απορριμματοφόρων. Συνάμα τα αντικείμενα αυτά προκάλεσαν ζημιές στον συρμάτινο φράκτη, που θα γίνουν μεγαλύτερες αν η κατάσταση συνεχιστεί!

Ο Δήμος Αργοστολίου έκανε αυτό που έπρεπε. Περιέφραξε το οικόπεδο (αφού οι ιδιοκτήτες αγρόν αγοράζουν). Τί να σού κάνει, όμως, και ο Δήμος; Είναι αδύνατο να περιφράξει και την ασυνειδησία ορισμένων πολιτών που τρυπάει αντιαρματικά ντουβάρια.

Και να σκεφθεί κανείς ότι υπάρχει υπηρεσία του Δήμου στην οποία τηλεφωνείς και έρχεται στο σπίτι σου φορτηγάκι για να σε απαλλάξει από τα μεγάλα άχρηστα αντικείμενα.

Κατά τα άλλα θέλουμε να λεγόμαστε Ευρωπαίοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, τρομάρα μας.

Γιώργος Μεσσάρης

• ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ το αποτέλεσμα της ασυνειδησίας ορισμένων. 

Αναμνήσεων συνέχεια…

Το σεντούκι των αναμνήσεων, που άνοιξε διάπλατα από την ανεύρεση ενός ξεχασμένου κειμηλίου από το πέρασμά μου από το Πολεμικό Ναυτικό, δεν είναι εύκολο να κλείσει. Το προσπάθησα αλλά απέτυχα παταγωδώς.

Οι αναμνήσεις όρμησαν σα σίφουνας έξω από το σεντούκι. Ήθελαν να μου θυμίσουν ότι «από το χθες δεν μπορείς να ξεφύγεις, γι’ αυτό πρόσεχε πώς θα κινηθείς σήμερα γιατί θα το βρεις μπροστά σου αύριο».

Το πολύτιμο αυτό κειμήλιο ήταν -όπως έγραψα και στο περασμένο σημείωμα μου- η ναυτική φανέλα που φορούσα την προτελευταία μέρα στο Ναυτικό Στρατολογικό Γραφείο Πειραιά (ΝΣΓΠ), στη Φρεαττύδα. Πάνω της είχε φιλοτεχνήσει ένα σκίτσο ο αξέχαστος συνάδελφος, φίλος και ζωγράφος Μιχάλης Σκιαδόπουλος.

Από το σεντούκι των αναμνήσεων…

Για άλλο έψαχνα και άλλο βρήκα!

Και αυτό που βρήκα ξεχασμένο σε ένα συρτάρι ήταν ένα ανεκτίμητο κειμήλιο από τα χρόνια που υπηρέτησα την πατρίδα. Ήταν αυτό το ανεκτίμητο κειμήλιο που άνοιξε το σεντούκι των αναμνήσεων μου από το πέρασμά μου από το Πολεμικό Ναυτικό.

Ήταν τέτοιες μέρες του μακρινού 1969 όταν πήρα απολυτήριο από το Ναυτικό Στρατολογικό Γραφείο Πειραιά (ΝΣΓΠ), στη Φρεαττύδα, έχοντας δώσει στην πατρίδα δύο χρόνια, δύο μήνες και κάτι μέρες από τη ζωή μου.

Είχα καταταγεί στο Ναυτικό τον Οκτώβριο του 1967, μια περίοδο που… «μεσουρανούσε» η χούντα των συνταγματαρχών.

Μετά τις σαράντα μέρες της βασικής εκπαίδευσης στο Στρατόπεδο Παλάσκα βρέθηκα στο ΝΣΓΠ όπου είχαμε κοινό προαύλιο με το Ναυτοδικείο, το Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιώς και την Ανώτατη Υγειονομική Υπηρεσία Ναυτικού.

Τί να πρωτοαναφέρω από την πλημμυρίδα των αναμνήσεων που ξεχύθηκε από το σεντούκι.

Σαν ναύτης διαχειριστής (αυτή ήταν η ειδικότητά μου) υπηρέτησα στο ίδιο τμήμα με τον πολύ γνωστό Θεόδωρο Αγγελόπουλο, ναι αυτόν που χρόνια μετά παντρεύτηκε τη Γιάννα.

Ήμασταν όλοι ναύτες που υπηρετούσαμε σε γραφείο και πολύ σπάνια κάναμε νυκτερινές βάρδιες. Στις δυόμιση το μεσημέρι σχολούσαμε και πηγαίναμε σπίτι μας.

Δεν θα ξεχάσω, όμως, ποτέ μια από αυτές τις βάρδιες που έκανα στην κεντρική πύλη από τα μεσάνυκτα μέχρι τις 4 το πρωί, έχοντας ανά χείρας ένα ημιαυτόματο Τόμσον.

Τηλεοπτικά ατοπήματα και άλλα φαιδρά

Είμαι άνθρωπος που αποδέχεται το νέο, το καινούργιο, το μοντέρνο αλλά απορρίπτει συλλήβδην τον επικίνδυνο μοντερνισμό που ξεφεύγει από τα αποδεκτά όρια της λογικής δυναμιτίζοντας τα πάντα και κατά κύριο λόγο τα θεμέλια της οικογένειας και της γλώσσας μας.