Απόδραση από την καθημερινότητα - 6

Η κεντρική πλατεία του Μετσόβου είναι γεμάτη με εστιατόρια, που προσφέρουν τα νοστιμότατα τοπικά πιάτα, και πολλές όμορφες καφετέριες και μπαρ.

Καταλήξαμε σε ένα που εκτός από το καλό φαγητό πρόσφερε και μια μοναδική θέα της πόλης αλλά και των βουνών της Πίνδου – εκεί που στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου γράφτηκε μια από τις ενδοξότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Η πείνα μας σβήστηκε γρήγορα μέσα στα γεμάτα νοστιμιές πιάτα. Η απόλαυση, όμως, της υπέροχης θέας δεν έχει κορεσμό! Όπου και να στρίψεις τα μάτια σου η φύση σε συναρπάζει!

Κτισμένο αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 1.160 μέτρων το Μέτσοβο σου επιφυλάσσει ατελείωτες εκπλήξεις.

Η μικρή αυτή πόλη της Ηπείρου διατηρεί έντονα παραδοσιακά στοιχεία, στην αρχιτεκτονική, στη γαστρονομία, στα ήθη και έθιμα, στις συμπεριφορές των ντόπιων. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά το τελευταίο αισθάνθηκα μια πιο έντονη φιλικότητα προς τον ξένο σε σύγκριση με άλλα μέρη της πατρίδας.

Απόδραση από την καθημερινότητα - 5

Ήταν γύρω στις 3 όταν φτάσαμε στην έξοδο της Εγνατίας Οδού προς το Μέτσοβο.

Από την άνετη οδήγηση στην Εγνατία Οδό στον ανηφορικό και γεμάτο στροφές δρόμο προς το σημερινό προορισμό μας.

Παρά τον αυξημένο βαθμό επικινδυνότητας δεν ήταν λίγοι οι οδηγοί που μας προσπερνούσαν λες και συμμετείχαν στο ράλι Ακρόπολις!

Οι Έλληνες οδηγοί μπορεί να γνωρίζουν ότι «το τιμόνι κουμαντάρει την κατεύθυνση και το γκάζι την ταχύτητα» αρνούνται, όμως, να αντιληφθούν ότι «το φρένο δεν δίνει πάντα λύσεις» όπως και ότι «τα καλά αντανακλαστικά και η οδηγητική δεξιοτεχνία» δεν αποτελούν εγγύηση αποφυγής δυσάρεστων καταστάσεων. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο που η Ελλάδα θρηνεί κάθε χρόνο εκατοντάδες τροχαία θύματα και χιλιάδες τραυματίες!

■ ■ ■

Απόδραση από την καθημερινότητα - 4

Είχε ξημερώσει μια ακόμα υπέροχη ηλιόλουστη μέρα.

Παρότι ήταν ακόμα πολύ νωρίς η κίνηση στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας ήταν μεγάλη.

Από τη βεράντα του ξενοδοχείου μας απολαμβάναμε τη θέα.

Ένα τεράστιο οχηματαγωγό ήταν έτοιμο να ξεκινήσει για την Ιταλία ενώ τα μικρότερα είχαν αρχίσει το πήγαινε – έλα προς την Κέρκυρα.

Η θάλασσα απίστευτα γαλήνια.

Καλή η απόλαυση της φύσης αλλά η ώρα περνάει γρήγορα και δε μας περιμένει.

Απόδραση από την καθημερινότητα - 3

Ήταν τέσσερις το απόγευμα όταν φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας, στην Ηγουμενίτσα.

Διανύσαμε την απόσταση από τον Καραβάδο της Κεφαλονιάς μέχρι την πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας, σε λιγότερο από έξη ώρες, κάνοντας δύο στάσεις και χωρίς να τρέχουμε σαν τρελοί, όπως συνηθίζουν οι περισσότεροι Έλληνες οδηγοί που υπερηφανεύονται μεν για τους αρχαίους ημών προγόνους αλλά δεν έχουν ακούσει τη σοφή τους ρήση «σπεύδε βραδέως»!

Θυμάμαι, παλαιότερα, πριν κατασκευαστεί η Ιόνια Οδός, χρειαζόσουνα εννιά περίπου ώρες. Θα πρέπει, όμως, να ομολογήσω ότι τότε ο δρόμος περνούσε μέσα από πανέμορφες κωμοπόλεις και γραφικά χωριά και γενικά ένοιωθες έντονα ότι ήσουνα πιο κοντά στη φύση!

Βέβαια, σε αυτό τον κόσμο, δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Σήμερα, όμως, έχεις την επιλογή: Αυτοκινητόδρομο και ταχύτητα ή επαρχιακούς δρόμους και απολαυστική φύση…

Απόδραση από την καθημερινότητα - 2

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας από την Κεφαλονιά προς την Ηγουμενίτσα φθάσαμε, μέσω Κυλλήνης, στην Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» που ενώνει την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα.

Απόδραση από την καθημερινότητα - 1

Απόδραση από την καθημερινότητα - 1

Λένε ότι η προσμονή του ταξιδιού είναι απολαυστικότερη από το ίδιο το ταξίδι.

Η άποψη αυτή διαψεύστηκε πανηγυρικά από το τελευταίο μας ταξίδι στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία. Η ομορφιά του ταξιδιού μας ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Σε αυτό συνέβαλαν δύο κυρίως λόγοι. Η ανάγκη εκτόνωσης μετά από μια πολύ απαιτητική καλοκαιρινή σεζόν αλλά και η συνάντησή μας με παλιούς και νέους φίλους στην Ηγουμενίτσα και την Ελασσόνα.

 Ήταν ένα πανέμορφο πρωινό του Σεπτέμβρη, γεγονός που έκανε ευκολότερο το ξεκίνημα από τα άγρια χαράματα.

Το φέριμποτ «αποχαιρετούσε» την Κεφαλονιά από τον γραφικό Πόρο και ο μικρός δείκτης του ρολογιού αγκομαχούσε ακόμα στο ανηφορικό του ταξίδι από τις 6 προς τις 12.

Η θάλασσα σαν ένας καθρέπτης δεχόταν τις πρώτες ηλιαχτίδες που στόλιζαν με χρυσαφένιες πινελιές το γαλάζιο της χρώμα.

  Όταν ταξιδεύω σε γαλήνιες θάλασσες η κουπαστή γίνεται μια καλή φίλη. Ακουμπάς πάνω της και αγναντεύοντας το πέλαγος αρχίζεις ένα δεύτερο ταυτόχρονο ταξίδι. Το ταξίδι των αναπολήσεων που διακόπτεται μόνο από το «καλημέρα» ενός συνταξιδιώτη ή το σφύριγμα του καραβιού που ανακοινώνει θορυβωδώς την άφιξη στον προορισμό μας…

«Είμαι πολύ ωραίος, βεβαίως, βεβαίως…»

«Είμαι πολύ ωραίος, βεβαίως, βεβαίως…»

Ο τίτλος είναι από το πολύ γνωστό τραγούδι του Θέμη Ανδρεάδη που είχε γίνει επιτυχία πριν μερικά χρόνια και το μήνυμα που μεταδίδει είναι επίκαιρο όσο ποτέ εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών.

«Είμαι πολύ ωραίος, βεβαίως, βεβαίως…» φωνασκούν όλοι οι υποψήφιοι δήμαρχοι, οι περιφερειάρχες και οι παρατρεχάμενοι τους. Το «ωραίος» θα πρέπει βεβαίως, βεβαίως, να αντικατασταθεί με το «ικανός» ή «κατάλληλος» για το πόστο που κάθε υποψήφιος διεκδικεί!

Όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις είναι σκληρές αλλά έχω την αίσθηση ότι τούτες οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έχουν και ένα έντονο τόνο φαιδρότητας σε ότι αφορά τα προβαλλόμενα πεπραγμένα των Δήμων και Περιφερειών και τις υποσχέσεις που ακούγονται.

Όλοι οι εν ενεργεία δήμαρχοι και περιφερειάρχες παρατάσσουν τα μεγάλα έργα που έκαναν και όλοι οι αντίπαλοί τους τα αμφισβητούν!

Βεβαίως, βεβαίως το έργο της κάθε δημοτικής αρχής και περιφέρειας θα το κρίνει η ιστορία γιατί ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων, παγιδευμένοι στις κομματικές/παραταξιακές τους προτιμήσεις ή στις προσωπικές τους υποχρεώσεις, φοράνε παρωπίδες!

Πιστεύω ότι η τυφλή ένταξη σε κόμματα και παρατάξεις είναι ένα τεράστιο πρόβλημα των σύγχρονων δημοκρατιών. Οι ψηφοφόροι βάζουν, τις περισσότερες φορές, πρώτα τα κομματικά συμφέροντα και μετά τα συμφέροντα του λαού, δηλαδή τα δικά τους!

Ελληνικά αλλόκοτα!

Αν υπάρχει μια χώρα όπου τα πάντα συμβαίνουν και τίποτα δεν εκπλήττει, αυτή πρέπει να είναι η Ελλάδα.

• Υπάρχει φτώχεια αλλά και ανεξήγητο πολύ χρήμα: Ναι υπάρχει φτώχεια. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα. Απλά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα και η κατάσταση έχει επιδεινωθεί τα τελευταία 15 χρόνια όπου μετά την οικονομική κρίση ήρθε ο Κόβιντ-19 και μετά από αυτόν οι θεομηνίες. Και ενώ ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού υποφέρει, βλέπεις τις προκλητικές περιπτώσεις ξέφρενης επίδειξης οικονομικής ευρωστίας. Δύο άκρα που προκαλούν το κοινό αίσθημα.
• Υπάρχει ανεργία αλλά και απίστευτη έλλειψη εργατικού δυναμικού: Η τουριστική σεζόν που λήγει είχε δύο χαρακτηριστικά. Εντυπωσιακό αριθμό τουριστών αλλά και δραματική έλλειψη εργατικών χειρών την ώρα που το ποσοστό της ανεργίας είναι υψηλό. Είναι ασυμβίβαστα αυτά τα δύο αλλά μπορεί ίσως να εξηγηθούν από το γεγονός ότι οι εργοδότες δίνουν ψίχουλα και συνάμα ζητούν από τους υπαλλήλους να δουλεύουν περισσότερο από ότι λένε οι συμβάσεις. Έτσι οι νέοι προτιμούν το επίδομα ανεργίας και την… καφετέρια.
• Υπάρχει εξωφρενική παραβατικότητα με εξ ίσου εξωφρενική ατιμωρησία: Στο Ελλάντα οι νόμοι ψηφίζονται για να περνάνε την ώρα τους οι… 300 «εθνοπατέρες» και για να λύσουν περιστασιακά και σπασμωδικά μερικά προβλήματα. Μετά ξεχνιούνται. Δεν είναι καινούργιο φρούτο η μη εφαρμογή των νόμων. Και η μη εφαρμογή τους φουντώνει την παραβατικότητα. Ο καθένας κάνει του κεφαλιού του και όποιον πάρει ο… χάρος ιδιαίτερα στους ελληνικούς δρόμους όπου οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι από αυτούς στα μέτωπα της Ουκρανίας. Το κράτος αδρανεί. Η κυβέρνηση (η κάθε κυβέρνηση) τρέχει πάντα μετά από κάθε τραγωδία να υποσχεθεί μέτρα -που δεν παίρνονται- και φυσικά χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τα μάτια του κόσμου!

Από τη στάχτη στη λάσπη…

Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ χώρα υπόδειγμα οργάνωσης και προνοητικότητας.

Τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα, αφήνονται στην τύχη τους και ότι γίνει ας γίνει.

Και ενώ όλοι σπεύδουν να κατηγορήσουν την κυβέρνηση και τους δήμους για τα δεινά τους, επιμελώς βάζουν κάτω από το χαλί τις δικές τους ευθύνες.

Μπορεί οι κυβερνώντες, τούτοι αλλά και οι προηγούμενοι, να μην προνοούν και να μην είναι έτοιμοι για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, αλλά και ο λαός δεν πάει πίσω.

Μας διακρίνει ένας υπέρμετρος εφησυχασμός. Καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια, αναμένοντας από τους άλλους να δράσουν για λογαριασμό μας, και σε πολλές περιπτώσεις από λάθος ή εσκεμμένα συμβάλλουμε στις καταστροφές που πλήττουν τη χώρα.

Γράφω τούτες τις γραμμές συγκλονισμένος από τις εικόνες αποκάλυψης που παρουσιάζουν πολλές περιοχές της χώρας τις τελευταίες είκοσι μέρες.

Πρώτα οι τεράστιες πυρκαγιές και μετά οι απίστευτες πλημμύρες έκαναν την Ελλάδα σμπαράλια! Στάχτη και λάσπη. Εικόνες φρίκης.

Η συμφορά άρχισε στον Έβρο όπου η πύρινη λαίλαπα κατάστρεψε  πάνω από ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες στρέμματα, εκ των οποίων τα μισά ήταν πανέμορφα δάση. Συγκεκριμένα οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι το 50% των καμένων περιοχών είναι δασικές εκτάσεις, το 40% θαμνώδεις εκτάσεις και το 10% αγροτικές εκτάσεις.

Δορυφορικά δεδομένα της Υπηρεσίας Ταχείας Χαρτογράφησης Copernicus της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναδεικνύουν τη δασική πυρκαγιά στον Έβρο ως την μεγαλύτερη δασική πυρκαγιά των τελευταίων πάρα πολλών ετών σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Δυστυχώς, όμως, δεν ήταν μόνο ο Έβρος που επλήγη από τις φωτιές. Έγιναν αποκαΐδια μεγάλες εκτάσεις και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Φτάσαμε στο σημείο να απειληθούν και προάστια της πρωτεύουσας αφού οι φλόγες στην Πάρνηθα έκαναν στάχτη πάνω από 65.000 στρέμματα!

Τον τραγικό απολογισμό των πυρκαγιών ήρθε να συμπληρώσει η κακοκαιρία Ντάνιελ με πρωτοφανείς πλημμύρες στο Βόλο, Λάρισα και ένα μεγάλο μέρος της Θεσσαλίας. Ο Παλαμάς Καρδίτσας για παράδειγμα  καλύφθηκε από το νερό που έφθασε τα δύο μέτρα!

Οδηγώντας στη ζούγκλα…

Διαβάζω και θλίβομαι αλλά δεν εκπλήσσομαι:

«Αυξητικά κινήθηκε και το 2022 για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο αριθμός των τροχαίων ατυχημάτων στην Ελλάδα, καθώς και των παθόντων, νεκρών και τραυματιών, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.

»Μετά τη σημαντική μείωση των τροχαίων το 2020 λόγω των μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας που είχαν τεθεί σε ισχύ, ακολούθησε αύξηση του αριθμού τους την επόμενη χρονιά η οποία συνεχίστηκε και το 2022. Πλέον, φαίνεται ότι έχει περάσει η επίδραση της πανδημίας με τα ατυχήματα να είναι λίγο περισσότερα σε σχέση με την προπανδημική περίοδο αλλά οι νεκροί και οι βαριά τραυματίες είναι λιγότεροι.

»Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2022, σε όλη τη χώρα καταγράφηκαν 11.199 τροχαία ατυχήματα, αριθμός αυξημένος κατά 7,1% σε σχέση με το 2021 όταν είχαν καταγραφεί 10.454.  Οι νεκροί έφτασαν τους 635, 1,8% περισσότεροι σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (624). Οι βαριά τραυματίες ήταν 636 (από 610 το 2021, 4,3% περισσότεροι) και οι ελαφρά τραυματίες 12.553 (από 11.746, άνοδος 6,9%)».

Πέραν λοιπόν από τις μικρές διακυμάνσεις, οι νεκροί και οι τραυματίες από τα τροχαία δυστυχήματα στην Ελλάδα είναι πολλοί, πάρα πολλοί, αν συγκρίνουμε τους ελληνικούς αριθμούς με τα στατιστικά στοιχεία άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Για παράδειγμα ο μέσος αριθμός νεκρών από τροχαία στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 46 ανά εκατομμύριο κατοίκων ενώ στην Ελλάδα είναι 58, δηλαδή 28% περισσότεροι.

Η Κύπρος βρίσκεται σε αρκετά καλύτερη θέση από την Ελλάδα αφού οι νεκροί από τα τροχαία είναι 42 ανά εκατομμύριο κατοίκων. Με άλλα λόγια είναι 9,5% κάτω του Ευρωπαϊκού μέσου.

Το αρνητικό ρεκόρ κατέχει η Ρουμανία με 86 νεκρούς ανά εκατομμύριο κατοίκων ενώ η Σουηδία είναι πρωταθλήτρια στην οδική ασφάλεια με μόλις 21 νεκρούς ανά εκατομμύριο!

Το ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση δεν είναι τυχαίο.

Κάνουμε πρωταθλητισμό στη παραβατικότητα που ζει και βασιλεύει αφού η αστυνόμευση είναι ελλιπής έως ανύπαρκτη.

Δεν είναι επίσης τυχαίο που σε άλλες προηγμένες κοινωνικά χώρες τα τροχαία θύματα είναι πολύ λιγότερα. Σε αυτές τις χώρες επιβάλλεται δια… ροπάλου ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας!

Στο Ελλάντα η συντριπτική πλειοψηφία οδηγών αυτοκινήτων και μοτοσικλετών δεν δίνουν παρά για τη δική τους ζωή, πώς λοιπόν θα σεβαστούν τη δική σου.