Τα… «φτωχαδάκια» της Βουλής!

 «ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Τα… «φτωχαδάκια» της Βουλής!

Θα μπορούσε να ήταν τίτλος ελληνικής δραματικής ταινίας της δεκαετίας του 60, αν έλειπαν τα αποσιωπητικά και τα εισαγωγικά. Δυστυχώς, όμως, και τα αποσιωπητικά και τα εισαγωγικά είναι απαραίτητα  για να αποδοθεί σωστά το νόημα του τίτλου! Γιατί μόνο φτωχαδάκια δεν είναι οι εθνοπατέρες και οι… εθνομητέρες μας! Οι περισσότεροι έχουν μπόλικο παραδάκι, μερικοί μάλιστα παραέχουν, ενώ ελάχιστοι είναι αυτοί που πλησιάζουν το επίπεδο φτώχειας του λαού!

Διάβαζα τα περί «πόθεν έσχες» των πολιτικών μας και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Η πίεση (που δεν έχω κάτω από κανονικές συνθήκες) κτύπησε κόκκινο!!!

Το πρώτο που με ζοχάδιασε ήταν το γεγονός ότι ενώ βρισκόμαστε, αν δεν κάνω λάθος, στο σωτήριο έτος 2016, στη δημοσιότητα δόθηκαν οι δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης των βουλευτών, ευρωβουλευτών και υπεύθυνων Οικονομικών των πολιτικών κομμάτων για το οικονομικό έτος 2013, και αφορούν στην ουσία το 2012. Για να τα πω πιο λιανά, υπάρχει και μια καθυστέρηση τριών και πλέον ετών!!! Με άλλα λόγια ένα λαμόγιο πολιτικός (και δόξα τω Θεώ, έχουμε αρκετούς) μπορεί επί τρία χρόνια να κάνει τις απάτες της ζωής του, να εξάγει το «αίμα» του ελληνικού λαού στο Μπραζίλ ή όπου αλλού θέλει, και μετά άντε γύρευε! Ellada με τα ωραία σου!

Eurovision για… κλάματα!

 «ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Eurovision για… κλάματα!

Πέρασε και το Eurovision 2016 στην ιστορία και στη μνήμη μου θα μείνει ως μια καλλιτεχνική παρωδία γιατί αντί να δοξάσει την τέχνη δόξασε τις πολιτικές σκοπιμότητες!

Κατετάγησαν σε δεύτερη, τρίτη και σε πιο κάτω θέσεις πολύ αξιόλογες συμμετοχές (Αυστραλία, Ρωσία, Αρμενία, Αυστρία κ.ά.) για να κερδίσει μια καλλιτέχνιδα που παρουσίασε ένα τραγούδι άκρως πολιτικού περιεχομένου και αμφίβολης καλλιτεχνικής αξίας.

Η επιλογή της νικήτριας είχε στόχο τη Ρωσία, και τίποτα άλλο.

Είναι απαράδεκτο να επιτρέπεται (ως φαίνεται κατ' εξαίρεση) η ανάμειξη της πολιτικής στην τέχνη σε ένα μάλιστα διεθνή διαγωνισμό. Η «νίκη» της Τζαμάλα και το τραγούδι της "1944", προκαλεί το σκεπτόμενο θεατή.

Μας κάνει να ξεχωρίζουμε…

Πολλές φορές αναγνώστες με έχουν είτε ευγενικά επικρίνει είτε αναιδέστατα κατσαδιάσει επειδή στα σχόλιά μου είμαι αυστηρός σε ότι αφορά την ταλαίπωρη πατρίδα. Σέβομαι τις απόψεις όλων αλλά όχι απαραίτητα τον τρόπο έκφρασης της δεύτερης κατηγορίας αναγνωστών.

«Καλά δεν βρίσκεις στην πατρίδα μας κάτι καλό να το χειροκροτήσεις» ήταν το μήνυμα ενός αναγνώστη ενώ ένας άλλος μου έριξε ολίγον τι δηλητήριο: «Αφού δεν σού αρέσει η Ελλάδα, γιατί δεν έμενες στην Αυστραλία;».

Η απάντηση στον πρώτο αναγνώστη θα δοθεί στη συνέχεια, αφού σήμερα θα ασχοληθώ (όπως αρκετές φορές και στο παρελθόν) με ένα προτέρημα του λαού μας που με κάνει να νιώθω πραγματικά υπερήφανος.

Στο δεύτερο αναγνώστη θέλω να υπενθυμίσω το σύνθημα της στήλης «ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ» και συνάμα να τού τονίσω ότι αγαπώ την Ελλάδα διπλά. Πρώτον γιατί εδώ γεννήθηκα και δεύτερον γιατί επέλεξα –παρά το γεγονός ότι ο γιος μου ζει στο Σίδνεϊ– να αφήσω έναν παράδεισο και να επιστρέψω στον τόπο που είδα το φως της ζωής.

Θα βγάλουν τη γη από τη… «σούβλα»;

    Όπου και αν αγγίξεις τη γη πονάει. Τα βουνά της βογκάνε, οι κάμποι της «ψήνονται» στον… πυρετό, οι θάλασσές της πάσχουν από κάθε λογής μόλυνση και αυτοί που διαφεντεύουν το μέλλον μας μόλις πριν λίγες μέρες έδειξαν σημάδια ότι άρχισαν να βγαίνουν από το λήθαργο!

Για πάνω από τριάντα χρόνια παρακολουθώ, αρχικά με ανησυχία και τελευταία με τρόμο, τις εξελίξεις σε ότι αφορά τις κλιματικές αλλαγές! Για πάνω από τριάντα χρόνια διαβάζω τα πορίσματα επιστημονικών ερευνών που αποδεικνύουν, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι η μέση θερμοκρασία του ταλαίπωρου πλανήτη μας ανεβαίνει με συνεχώς αυξανόμενους ρυθμούς. Για πάνω από τριάντα χρόνια βλέπω σε ειδήσεις και ντοκιμαντέρ τους πάγους των Πόλων να λιώνουν και τη στάθμη της θάλασσας να ανεβαίνει. Για πάνω από 30 χρόνια εξοργίζομαι με την αδράνεια των κυβερνήσεων να κουνήσουν το δακτυλάκι τους και να κάνουν, τέλος πάντων, κάτι που θα μπορούσε να αποτρέψει αυτό που μέχρι σήμερα φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτο: την καταστροφή της γης από την ανθρωπογενείς παράγοντες.

Σωτήρες της… συμφοράς!

Έγραψα την περασμένη εβδομάδα ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αφασία και ήρθαν εν χορώ τα πολιτικά κόμματα να το επιβεβαιώσουν!

Πριν συνεχίσω, θέλω να τονίσω απερίφραστα ότι πιστεύω στη δημοκρατία (άσχετα αν αυτή, στη σημερινή της μορφή και έκφραση, με έχει προδώσει) και απεχθάνομαι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Ο μεγάλος Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε κάποτε πει ότι «η Δημοκρατία δεν είναι ένα τέλειο πολίτευμα αλλά είναι το καλύτερο που έχουμε»! Βέβαια η Δημοκρατία στην Ελλάδα όχι μόνο δεν πλησιάζει την τελειότητα αλλά, όπως την κατάντησαν οι πολιτικάντηδές μας, μάλλον ένα αγνώριστο έκτρωμα της Δημοκρατίας του Περικλή έχει γίνει.

Πριν λίγες μέρες είχαμε την επέτειο της επάρατης δικτατορίας. Μιας ομολογουμένως δύσκολης περιόδου της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και τα κόμματα –που έχουν κομματιάσει οικονομικά τουλάχιστον την Ελλάδα– βρήκαν την ευκαιρία να ρίξουν εύκολες μαχαιριές στους συνταγματάρχες για να στιγματίσουν μεν εκείνη την μαύρη περίοδο αλλά κυρίως για να αποσπάσουν, για άλλη μια φορά, την προσοχή του λαού από τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Η Ελλάδα σε… αφασία!

 «ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Η Ελλάδα σε… αφασία!

Φαίνεται τελικά ότι στην Ελλάδα ελάχιστοι είναι ικανοί να σκεφθούν και να κατανοήσουν πού βρισκόμαστε ως χώρα και ως λαός.

Ο καθείς το μακρύ και το κοντό του και πέρα βρέχει!

Καμιά συνεννόηση. Καμιά επαφή με το περιβάλλον. Καμιά έστω ένδειξη ότι έχουμε πάρει χαμπάρι πως ένα ακόμα βήμα, ένα τόσο δα βηματάκι, στην πορεία που ακολουθούμε και πέφτουμε στο γκρεμό.

Μιλάμε για τέτοια γενική… αφασία που ο μέσος Έλληνας μπορεί να υποβληθεί σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς χωρίς πρόσθετο αναισθητικό!

Συγκρίσεις που θλίβουν!

 «ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Συγκρίσεις που θλίβουν!

Έπεσε στην αντίληψή μου η επιστολή μιας Δανέζας εκπαιδευτικού που διαμαρτύρεται για τους δυσβάστακτους φόρους της πατρίδας της. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε μερικές συγκρίσεις μεταξύ Δανίας και Ελλάδας που ενδεχόμενα θα μας βοηθούσαν να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.

Η Δανέζα στην επιστολή της, που απευθυνόταν κυρίως σε Αμερικανούς, τονίζει μεταξύ άλλων:

«Είμαι εκπαιδευτικός στην Δανία με ετήσιο μισθό 61 χιλιάδες αμερικανικά δολάρια. Έχουμε δωρεάν παιδεία. Δεν πληρώνουμε για την ιατρική και νοσοκομειακή μας περίθαλψη και ακόμα οι μαθητές πληρώνονται για να σπουδάζουν. Όλα αυτά ακούγονται υπέροχα, το ξέρω, όμως τίποτα δεν είναι δωρεάν… Το κατώτερο ποσοστό φορολόγησης στη Δανία είναι 40%!

«Βόμβες μεγατόνων» ή από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλλα!

«ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

«Βόμβες μεγατόνων» ή από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλλα!

Η κατάσταση έχει γίνει πια απαράδεκτη και προκαλεί ανησυχίες σε όσους έχουν ακόμα την ικανότητα να σκεφθούν. Αναφέρομαι στον «πνευματικό σκουπιδότοπο» που ακούει στο όνομα διαδίκτυο!

Τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ορισμένοι σκοτεινών συμφερόντων και σίγουρα στερούμενοι κύρους «δημοσιογραφικοί» διαδικτυακοί τόποι αλλά και –δυστυχώς– μερικά ευρύτερης απήχησης ΜΜΕ έχουν γεμίσει ασφυκτικά με παρερμηνευμένες… προφητείες γνωστών και αγνώστων αγίων, οσίων, ιερομαρτύρων,  προφητών κάθε λογής και προέλευσης, γερόντων ιερομονάχων και ότι άλλο μπορείτε να φαντασθείτε…

Περιβάλλον: Στου κουφού την πόρτα…

«ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Περιβάλλον: Στου κουφού την πόρτα…

Όπως φαίνεται είναι τόσο ξεροκέφαλοι που αν τους κτυπήσεις το κεφάλι στον τοίχο θα ματώσει ο… τοίχος!

Περί των ταγών μας γενικά μιλάω. Και όχι, δεν αναφέρομαι στους Έλληνες μπροστάρηδές μας. Μιλάω για τα διεθνή πολιτικά κεφάλια που οδηγούν τη δύσμοιρη γη, με μαθηματική πια ακρίβεια, στην καταστροφή λες και αυτοί είναι από άλλο… πλανήτη!

Η υπερκατανάλωση, ο υπερπληθυσμός και το άκρατο κυνήγι του κέρδους μας έχουν φέρει στο χείλος της καταστροφής και οι πρόεδροι και πρωθυπουργοί των υπερδυνάμεων δείχνουν μια «υπερ-αδιαφορία» που γκρεμίζει ντουβάρια. Ο πλανήτης μας –τούτος ο πανέμορφος και φιλόξενος πλανήτης– βογκάει κάτω από το βάρος των αλόγιστων πράξεων μας και οι ηγέτες μας γυρίζουν αλλού το κεφάλι σφυρίζοντας χαρωπά!

Προσφυγικό: Πρωτίστως ηθική τραγωδία (*)

   Είναι, χωρίς καμιά αμφιβολία, συγκλονιστικά αυτά που τον τελευταίο καιρό βιώνουμε με τους δύσμοιρους Σύριους

πρόσφυγες. Δεκάδες χιλιάδες  συνάνθρωποί μας προσπαθώντας να γλιτώσουν από τη λαίλαπα του πολέμου εγκαταλείπουν όπως-όπως τις εστίες τους και πέφτοντας θύματα διακινητών, θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο με την ελπίδα να δουν μια καλύτερη μέρα.

Βρέθηκα πρόσφατα σε περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά όπου συναθροίζονται οι πρόσφυγες και έφριξα από τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες προσπαθούν οι δύσμοιροι αυτοί άνθρωποι να επιβιώσουν.