Το χρέος, του χρέους, ποιο χρέος;…

Η λέξη χρέος, τούτους τους χαλεπούς καιρούς, είναι αυτή που ακούγεται από τα χείλη κάθε πονεμένης και μη ψυχής. Όλοι χρωστάμε μικρά ή μεγάλα ποσά για μικρά ή μεγάλα διαστήματα.

Χρωστάμε στην πιστωτική μας κάρτα, χρωστάμε στην τράπεζα για το επιχειρηματικό, προσωπικό ή στεγαστικό μας δάνειο, χρωστάμε στο κράτος (εδώ που τα λέμε μας χρωστάει και το ελληνικό κράτος). Και επειδή χρωστάμε πληρώνουμε τόκους για να συντηρούμε το χαμόγελο στα χείλη των πιστωτών. Οι μόνοι που δεν πληρώνουν τόκους είναι αυτοί που χρωστάνε της Μιχαλούς.

«Καλή όρεξη, κύριε Σόιμπλε…»

Λίγες φορές έχω αγανακτήσει τόσο, όσο αυτή τη φορά!

Ακόμα πιο λίγες φορές έχω νιώσει τόση λύπη όσο αυτή τη φορά!  

Πολύ λιγότερες φορές έχω θυμώσει τόσο, όσο αυτή τη φορά!

Ελάχιστες φορές έχω κυριευθεί από τόση ανησυχία για το αύριο, όσο αυτή τη φορά!

Δολοφονική έλλειψη παιδείας…

Λες και δεν μας φτάνουν τα μνημόνια και η οικονομική κρίση που έχουν καταρρακώσει τη ζωή των Ελλήνων!

Λες και δεν μας φτάνει η υπογεννητικότητα!

Λες και δεν μας φτάνει η μετανάστευση των απελπισμένων μορφωμένων πλέον νέων που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο στο εξωτερικό!

Λες και δεν μας φτάνουν ένα σωρό άλλα δεινά, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και μια δολοφονική έλλειψη παιδείας του λαού μας που κοστίζει στη χώρα πανάκριβα σε ζωές και χρήμα!

Μιλώ για την έλλειψη παιδείας των οδηγών (και πεζών) στους δρόμους της ταλαίπωρης Ελλάδας. Μιας χώρας που κατοικείται από ένα λαό, που όπως φαίνεται, έχει αυτοκτονικές τάσεις!

Τα τρία (κύρια) κακά της μοίρας μας…

Το κακό πρέπει να’ σαι ικανός να το εντοπίσεις και διατεθειμένος να το αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά αλλιώς σε αφανίζει, πόσο μάλλον αν τα κακά που ταλανίζουν την Ελλάδα είναι τρία: Διαφθορά, απεργίες, φοροδιαφυγή!

Από τη γένεση του σύγχρονου ελληνικού κράτους αυτά τα τρία κακά δυναμιτίζουν κάθε προσπάθεια ανάπτυξης της χώρας.

Με θλίβει το γεγονός ότι ο Νεοέλληνας αδυνατεί να αντιληφθεί τις αιτίες που τον έχουν οδηγήσει στη σημερινή του κατάντια. Ποτέ δεν φταίει ο ίδιος και τα βάζει πάντα με τους άλλους ως υπαίτιους του δράματός του!

Παγκόσμιες Ημέρες της συμφοράς…

Δεν ξέρω ποιος αποφασίζει την ανακήρυξη των Παγκόσμιων Ημερών (για τούτο ή το άλλο) αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι το όλο θέμα έχει καταντήσει αστείο!

Αντί να έχουμε λίγες και αποτελεσματικές, δεν έχει μείνει μέρα του χρόνου που να μην έχει ανακηρυχθεί Παγκόσμια για κάτι που στη συντριπτική πλειοψηφία είναι ανούσιο, γελοίο και αντιπαραγωγικό υποβαθμίζοντας και τη σημασία των λιγοστών σημαντικών!

Στου κουφού την πόρτα…

Με το θέμα του καπνίσματος και της απαράδεκτης συμπεριφοράς των Ελλήνων καπνιστών έχω ασχοληθεί πολλές φορές και δεν θα σταματήσω μέχρι να εφαρμοστούν οι προβλέψεις του νόμου που –όπως, δυστυχώς, όλοι οι νόμοι στην Ελλάδα– ψηφίζονται για το… θεαθήναι!

Το υπουργείο Υγείας ανακοινώνει κάθε λίγο και λιγάκι τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της βλαβερούς συνήθειας που επιβαρύνει τρομακτικά τον κρατικό προϋπολογισμό (νοσήλια και πρόωροι θάνατοι), αλλά, δυστυχώς, μέτρα δεν βλέπουμε!

Παραλογισμών συνέχεια!

Η τρέλα του φορολογικού νόμου, στην οποία αναφέρθηκα την περασμένη εβδομάδα, δεν είναι μοναδική. Όπου κι’ αν κοιτάξεις στα διοικητικά πράγματα της Ελλάδας, τρέλα θα βρεις. Λες και μοναδικός στόχος των κυβερνώντων (των σημερινών και ΟΛΩΝ των προηγούμενων) είναι να παράγουν τρέλα, να καταλύουν κάθε νόημα λογικής και με μαθηματική ακρίβεια να μετατρέπουν τη χώρα σε ένα απέραντο φρενοκομείο!

Άλλο ένα παράδειγμα αυτής της διοικητικής τρέλας είναι τα τέλη οδικής κυκλοφορίας. Καταβάλλονται στο τέλος του έτους για το επόμενο χρόνο. Πολλές φορές οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων, μιλάμε για εκατομμύρια, έχουν μόλις 3-4 εβδομάδες να πληρώσουν τα τέλη οπότε γίνεται χαμός στις δημόσιες υπηρεσίες και στις τράπεζες.

Τσιμπήστε με, παρακαλώ!

Τελικά δεν χωράει αμφιβολία. Η Ελλάδα είναι η χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα.

Όπου και αν στρέψεις το μάτι σου, αλαλούμ. ΤΙΠΟΤΑ δεν λειτουργεί σωστά. Είμαστε ασυναγώνιστοι στην τσαπατσουλιά, στην προχειρότητα και τον ερασιτεχνισμό.

Βρείτε, για παράδειγμα αγαπητοί φίλοι, ένα νόμο που δεν έχει δέκα «παραθυράκια», πέντε πόρτες και 20 φεγγίτες. Υποδείξτε μου, σας παρακαλώ, έστω ένα νόμο που εφαρμόζεται ως πρέπει. Αν τον βρείτε σφυρίξτε μου κλέφτικα!

Οι κυβερνήσεις μας, και δεν αναφέρομαι μόνο στην παρούσα κυβέρνηση, καταβάλουν «φιλότιμες» προσπάθειες για να κάνουν τη ζωή των πολιτών δύσκολη. Ψηφίζουν νόμους για να περιπλέκουν και όχι να απλουστεύουν τα πράγματα. Και μετά κομπάζουν ότι καταπολεμούν τη γραφειοκρατία! Έλεος!

Η Ελλάδα έχει αποδεδειγμένα το πιο πολύπλοκο φορολογικό σύστημα στην Ευρώπη. Και δεν είναι μόνο αυτό. Το φορολογικό τέρας μεταμορφώνεται συνεχώς με αποτέλεσμα να προκαλεί σύγχυση και να αποθαρρύνονται οι επενδύσεις.

Οδοιπορικό στην αχανή Ρωσία ΜΕΡΟΣ 8ον (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

Έγραψα την περασμένη εβδομάδα για τις δύο παραστάσεις μπαλέτου που παρακολουθήσαμε στα Θέατρα Μαρίινσκι και Μιχαήλοφσκι της Αγίας Πετρούπολης και την Αντιγόνη του Σοφοκλή στο Θέατρο Λούνα της Μόσχας.

Πέραν από την καλλιτεχνική ποιότητα των παραστάσεων, με εντυπωσίασαν και άλλα πράγματα. Πρώτα πρώτα όταν οι Ρώσοι (αλλά και οι Ευρωπαίοι γενικά) λένε ώρα έναρξης 8 μμ εννοούν 8 μμ. Στις 7 και 59 λεπτά πρέπει να είναι όλοι στις θέσεις τους. Τι κάνουμε εμείς στην Ελλάδα στις κάθε λογής καλλιτεχνικές και μη εκδηλώσεις; Λέμε 8 μμ, εννοούμε 8 και 30 και αρχίζουμε 9! Επίσης θαύμασα το γεγονός ότι πολλοί γονείς παίρνουν στο θέατρο ακόμα και τα μικρά παιδιά τους τα οποία έχουν μάθει να συμπεριφέρονται σωστά και να απολαμβάνουν τις παραστάσεις. Θυμάμαι ότι στο Μαρίινσκι οι ταξιθέτριες έδιναν στους γονείς με μικρά παιδιά, ειδικά παιδικά καθίσματα που προσαρμόζονται στα συνηθισμένα προκειμένου τα παιδιά να μπορέσουν να παρακολουθήσουν ανεμπόδιστα την παράσταση. Παιδεία σε όλο της το μεγαλείο!

Οδοιπορικό στην αχανή Ρωσία ΜΕΡΟΣ 7ον

ΜΕΡΟΣ  7^ον

Η διαδρομή από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη προσφέρει μια αξέχαστη εμπειρία. Τα τοπία είναι απερίγραπτης ομορφιάς. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας, η ορατότητα μεγάλη και το μάτι μπορούσε να «αγκαλιάσει» κάθε λεπτομέρεια μέχρι το μακρινό ορίζοντα.