Ο χορός αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα εκφραστικά μέσα: στην Ελλάδα οι ρίζες του εντοπίζονται περίπου το 1000 π.Χ. Γεννήθηκε από την ανάγκη να πει κανείς όσα δεν λέγονται με τα λόγια και είναι άρρηκτα δεμένος με όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης: τη γιορτή, τον έρωτα, τη δουλειά, ακόμα και το θάνατο. Είναι η ομιλία της ψυχής με την κίνηση του σώματος, που μας βοηθάει να εξωτερικεύσουμε την προσωπική μας έκφραση, εκτονώνει τη δημιουργικότητά μας, μας απελευθερώνει.
Ο χορός δεν είναι απλώς παιχνίδι, είναι τελετή, που αποτελεί ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια του πολιτιστικού θησαυρού ενός λαού, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Μέσα στους παραδοσιακούς χορούς είναι ριζωμένα τα ήθη και τα έθιμα της Ελλάδας. Οι Ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί παρουσιάζουν εξαιρετική ποικιλία και διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες, που σχετίζονται με το σκοπό τους (ερωτικοί, πολεμικοί, θρησκευτικοί), με το φύλο (ανδρικοί, γυναικείοι, μεικτοί), με τον τόπο (εθνικοί, τοπικοί, στεριανοί, νησιώτικοι), με το σχήμα (κυκλικοί, αντικριστοί). Εκτός από αυτό, οι χοροί διακρίνονται σε πηδηχτούς και συρτούς. Οι πρώτοι περιέχουν αναπηδήσεις, πιο ζωηρές, πολύπλοκες κινήσεις και «πετάγματα», ενώ οι δεύτεροι χαρακτηρίζονται κυρίως από μια ήρεμη συρτή κίνηση πάνω στο έδαφος.
Στη Σχολή Ελληνικού χορού, η οποία εδώ και επτά (7) χρόνια λειτουργεί με έδρα το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.), κάθε ενδιαφερόμενος, που θέλει να γνωρίσει την πλούσια ελληνική μουσικοχορευτική παράδοση, έχει τη μοναδική ευκαιρία να μάθει τους πιο δημοφιλείς παραδοσιακούς χορούς από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Αυτή τη στιγμή στο ρεπερτόριο του Χορευτικού Συγκροτήματος του Κ.Ε.Π. περιλαμβάνονται πάνω από πενήντα (50) παραδοσιακοί χοροί από την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα.
Αποστολή της Σχολής είναι η παροχή εκπαίδευσης, που στηρίζεται σε μια φιλοσοφία της κίνησης, ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα, δίνει έμφαση στην εμπέδωση και την κατανόηση της ιστορίας του Ελληνικού παραδοσιακού χορού. Η γρήγορη, ποιοτική και αποτελεσματική εκπαίδευση πραγματοποιείται σε ένα ευχάριστο περιβάλλον και απευθύνεται σε άτομα κάθε ηλικίας. Πέρα από τις γνώσεις της ελληνικής παράδοσης, τα μαθήματα Ελληνικού χορού έχουν ως στόχο την ανάπτυξη του ψυχοκινητικού τομέα του ατόμου, την αισθητική του καλλιέργεια, τη βελτίωση της κοινωνικής του συμπεριφοράς. Ο χορός συμβάλλει στην καταπολέμηση του στρες, καλλιεργεί την αίσθηση του ρυθμού, τονώνει ολόκληρο το μυϊκό σύστημα, χαρίζει πλαστικότητα στις κινήσεις και αυξάνει τη σωματική αντοχή.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο χορός είναι δώρο των θεών προς τον άνθρωπο, για να μπορεί κανείς να ξεφύγει μέσω αυτού από όλες τις θλίψεις και να ομορφύνει τη ζωή του, γεμίζοντάς τη με χαρά και ευφροσύνη. Στην απολαυστική αυτή Τέχνη και άσκηση επιδίδονταν με λατρεία οι αρχαίοι λαοί όλου του Ελλαδικού χώρου. Και σήμερα η διαχρονική αυτή τέχνη παραμένει λατρεμένη από πολλούς ανθρώπους. Ο χορός εξευγενίζει τη ζωή μας, μεταφέρνοντας μας σε ένα υπέροχο, μυθικό κόσμο, αρκεί να τον προσεγγίσουμε με αγάπη και σεβασμό.
Να πούμε λίγα λόγια για τους πιο δημοφιλείς ελληνικούς χορούς.
Ο Ζεϊμπέκικος – ένας χορός, που πήρε το όνομα του από τους Ζεϊμπέκηδες – Έλληνες από την Θράκη. Ο λαός αυτός διατηρούσε δικές τους συνήθειες και φορούσε μια εθνική ενδυμασία, που τόνιζε τη θεματολογία του άγριου πολεμικού χορού τους. Το χαρακτηριστικό του ζεϊμπέκικου είναι ότι είναι μονήρης χορός και δεν έχει βήματα, αλλά μόνο φιγούρες. Ο χορός είναι κύριος αντρικός και ο χαρακτήρας του εκπέμπει συναισθήματα μελαγχολίας και θλίψης.
Χασάπικος – χορεύεται με τα χέρια πιασμένα από τους ώμους και με πόδια που κάνουν τέσσερα βήματα επί γης και ένα πέμπτο στον αέρα. Ο χορός αυτός αποτέλεσε βάση για το δημοφιλές συρτάκι. Σύμφωνα με μια εκδοχή, η ιστορία του χασάπικου ανάγεται στη βυζαντινή περίοδο, όταν αυτός ο πολεμικός χορός αποτελούσε μίμηση μάχης με σπαθιά• η άλλη εκδοχή θέλει ως εφευρέτες του χορού Έλληνες χασάπηδες από την Κωνσταντινούπολη.
Καλαματιανός – είναι ένας συρτός δημοτικός χορός, που αποτελείται από δώδεκα (12) βασικά βήματα: τα επτά (7) πρώτα είναι προς τα εμπρός και τα υπόλοιπα πέντε (5) επί τόπου. Ο δημοφιλέστατος αυτός χορός δημιουργήθηκε στην Πελοπόννησο. Χάρη στον ευχάριστο ρυθμό και τα σχετικά απλά βήματά του, χορεύεται από άνδρες και γυναίκες σε όλη την Ελλάδα.
Ποντιακός – οι ομαδικοί χοροί αυτοί χορεύονται σε κύκλο από άντρες και γυναίκες, που πιάνονται από τους καρπούς και έχουν τα χέρια άλλοτε υψωμένα κι άλλοτε με λυγισμένους αγκώνες προς τα κάτω. Ο ποντιακός χορός συνοδεύεται με κεμεντζέ και αυτός που το παίζει στέκεται συνήθως στο κέντρο του κύκλου.
Συρτάκι - Το πασίγνωστο συρτάκι είναι ένας συνδυασμός συρτού και πηδηχτού χορού, ο οποίος είχε δημιουργηθεί για τις ανάγκες της κινηματογραφικής ταινίας «Ζορμπάς ο Έλληνας». Η μουσική για το χορό αυτό γράφτηκε από το μεγάλο Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Το βασικότερο χαρακτηριστικό του χορού είναι η σταδιακή επιτάχυνση του ρυθμού: ο χορός αρχίζει με αργές κινήσεις, οι οποίες βαθμιαία γίνονται όλο και πιο γρήγορες και ζωντανές.