To Kέντρο Ελληνικού Πολιτισμού - Κ.Ε.Π. (www.hecucenter.ru ) είναι στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να προωθήσει ενημέρωση σχετικά με επίκαιρα γεγονότα στην ιστορία και το βίο της Ελλάδας:
Μεσαιωνική Ελληνική: η γλώσσα που διαμόρφωσε τη νέα ελληνική !!!
Η ελληνική γλώσσα έχει αρχαία προέλευση. Πίστωση: Zde / CC BY-SA 4.0 / μέσω Wikimedia Κοινά
Η Μέση Ελληνική, επίσης γνωστή ως Μεσαιωνική Ελληνική, είναι η φάση της ελληνικής γλώσσας που γεφυρώνει την κλασική και τη νέα ελληνική.
Η μέση-μεσαιωνική ελληνική γλώσσα άκμασε και αναπτύχθηκε στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον τέταρτο έως τον δέκατο πέμπτο αιώνα μ.Χ. Αυτή η περίοδος ήταν μια κρίσιμη περίοδος που λειτούργησε ως σύνδεσμος μεταξύ των αρχαίων γραπτών διάσημων κλασικών στοχαστών και της ζωντανής γλώσσας της σύγχρονης Ελλάδας .
Έτσι, μπορεί να ειπωθεί ότι η μελέτη της εξέλιξης της Μέσης Ελληνικής μας δίνει μια εικόνα για την πολύπλοκη εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας από τις απαρχές της έως τα σημερινά μοναδικά γλωσσικά χαρακτηριστικά.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία βρισκόταν στο επίκεντρο της ανάπτυξης της μέσης ελληνικής γλώσσας. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της ιστορικής περιόδου που η ελληνική γλώσσα και ο πολιτισμός άκμασαν και κατέκτησαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αυτό συνέβη, φυσικά, με φόντο σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές.
Για παράδειγμα, η πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας άλλαξε για πάντα την τύχη της ελληνικής γλώσσας. Η πτώση της Ρώμης ανύψωσε την ελληνική από μια καθαρά επιστημονική και διοικητική γλώσσα σε μια γλωσσική γλώσσα - franca ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου. Ήταν μια περιοχή που σώθηκε από τον πρόωρο θάνατο της δυτικής αντίστοιχης περιοχής.
Αυτή η περίοδος βαθιών μετασχηματισμών παρείχε επίσης πρόσφορο έδαφος για τη γλωσσική εξέλιξη της Μέσης Ελληνικής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η μορφή της ελληνικής αντανακλά τις πολύπλοκες σχέσεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με τους γειτονικούς πολιτισμούς του τότε γνωστού κόσμου.
Η γλωσσική πορεία από την αρχαία στη νέα ελληνική γλώσσα χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από αυτή τη μεταβατική φάση της μεσαιωνικής ελληνικής. Μέχρι τον έβδομο αιώνα μ.Χ., η ελληνική είχε ήδη γίνει η μοναδική γλώσσα διοίκησης και διακυβέρνησης στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αυτή ήταν μια θεμελιώδης μετατόπιση από την προηγούμενη λατινική εποχή του δυτικού τμήματος και μια εντελώς νέα αρχή - η βυζαντινή ελληνική.
Αυτή η γλωσσική μετάβαση δεν συνέβη εν μία νυκτί. Η μετάβαση ήταν σταδιακή. Πολλοί πιστεύουν ότι η πιο αποφασιστική στιγμή ήταν η μετατόπιση της πολιτικής καρδιάς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη το 330 μ.Χ. Η μετατόπιση της εξουσίας από τη Δύση στην Ανατολή μετατόπισε τον άξονα προς το ελληνόφωνο τμήμα της αυτοκρατορίας, αντί για τη λατινόφωνη Δύση. Επιπλέον, η διαίρεση της αυτοκρατορίας το 395 μ.Χ. έφερε την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό ακόμη περισσότερο στο προσκήνιο της νεοσύστατης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αυτή ήταν μια βαθιά αλλαγή για την ίδια την ελληνική γλώσσα. Η επιρροή της ελληνιστικής περιόδου, ξεκινώντας με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου , είχε ήδη αλλάξει την προφορά και τη σύνταξη της ελληνικής , καθώς νέα γλωσσικά στοιχεία άρχισαν να εμπλουτίζουν την ομιλούμενη γλώσσα της περιοχής. Η κατάκτηση της Ανατολής από τον Μακεδόνα βασιλιά διέδωσε επίσης τη γλώσσα σε όλη την Ανατολία, τη Μέση Ανατολή και πέρα από αυτήν, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση αλλαγών στη μέση ελληνική.
Η πορεία της Μέσης Ελληνικής καθορίστηκε από τις δυναμικές γλωσσικές αλλαγές της. Αυτές οι αλλαγές έθεσαν τα θεμέλια για τη μετατόπιση από τις κλασικές δομές της Αρχαίας Ελληνικής , γνωστής και ως Κοινή Ελληνική , προς τις πιο προσιτές μορφές της Νέας Ελληνικής που ομιλούνται σήμερα.
Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από σημαντικές φωνητικές απλοποιήσεις, καθώς και μορφολογικές καινοτομίες. Επιπλέον, αυτή την εποχή βλέπουμε την εμφάνιση νέων συντακτικών μοντέλων που δεν υπήρχαν στην αρχαία ελληνική.
Καθώς η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επέκτεινε τα εδάφη της, η γλώσσα γνώρισε την εμφάνιση πολλών διαφορετικών διαλέκτων, καθεμία με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αυτό περιελάμβανε την αρχική διαφοροποίηση της γλώσσας και τη σταδιακή μετατόπιση μεταξύ της λόγιας βυζαντινής ελληνικής και των πιο καθομιλουμένων διαλέκτων που ομιλούνταν από τους ανθρώπους σε όλη την αυτοκρατορία. Αυτές οι αργές, αλλά βαθιές αλλαγές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντος αυτής της πλούσιας και όμορφης γλώσσας.
Ελληνική επιγραφή σε βυζαντινό μωσαϊκό. Πίστωση: Osama Shukir Muhammad Amin FRCP ( Γλασκώβη ), Wikimedia Κοινά , CC BY-SA 4.0
Το λογοτεχνικό τοπίο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν πολύ ποικίλο και πλούσιο. Περιλάμβανε σημαντικά θρησκευτικά κείμενα, ιστορικές αφηγήσεις και ποιήματα, καθώς και διοικητικά και νομικά έγγραφα και επιστημονικά κείμενα.
Η πλούσια γραμματεία της Μέσης Ελληνικής γλώσσας μας δίνει μια θαυμάσια εικόνα για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο μέσος πολίτης της αυτοκρατορίας στην καθημερινή του ζωή. Μας δείχνει επίσης το πνευματικό και ακαδημαϊκό βάθος του πιο μορφωμένου τμήματος της βυζαντινής κοινωνίας.
Από θρησκευτικής άποψης, μας προσφέρει μια υπέροχη ματιά στην πνευματική και καλλιτεχνική έκφραση των χριστιανικών κοινοτήτων. Αυτή η περίοδος έπαιξε επίσης θεμελιώδη ρόλο στη διατήρηση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, κάτι που δεν θα είχε συμβεί χωρίς τους ακούραστους Βυζαντινούς μελετητές που μελέτησαν και διατήρησαν τα κλασικά έργα.
Φυσικά, δεν επρόκειτο για μια απλή διαδικασία αντιγραφής-επικόλλησης. Αντιθέτως, επρόκειτο για μια ενεργή πολιτιστική ανταλλαγή μεταξύ διαφορετικών περιόδων της ελληνικής ιστορίας. Αυτό το νέο γλωσσικό τοπίο οδήγησε στη δημιουργία νέων έργων που αντανακλούσαν νέα βυζαντινά θέματα και γλωσσικά στυλ, τα οποία εμπλούτισαν βαθιά την ελληνική λογοτεχνική παράδοση.
Η μετάβαση από τη Μέση Ελληνική στη Νέα Ελληνική δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν ήταν ένα ξαφνικό γεγονός, αλλά μια αργή διαδικασία που κατέδειξε τη διαχρονική φύση της ελληνικής γλώσσας γενικότερα - και της Μέσης Ελληνικής ειδικότερα.
Οι γλωσσικές μεταρρυθμίσεις και οι καινοτομίες που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος για να λάβει η νέα ελληνική γλώσσα την τελική της μορφή. Με τη φωνολογία, τη γραμματική και το λεξιλόγιό της βαθιά ριζωμένα στο μεσαιωνικό παρελθόν, η νέα ελληνική είναι άμεσος απόγονος αυτής της μεσαιωνικής εποχής.
Αυτός είναι επίσης ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους η μελέτη της Μέσης Ελληνικής είναι τόσο σημαντική για την κατανόηση της συνέχειας της ελληνικής γλώσσας ανά τους αιώνες. Αναδεικνύει πραγματικά τη δική της σημασία και τον βαθύ αντίκτυπο που άσκησε στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πολιτιστικό και ιστορικό τοπίο των προηγούμενων αιώνων.
Η μέση ελληνική γλώσσα θα συνεχίσει να κατέχει εξέχουσα θέση στη ευρύτερη εικόνα της ελληνικής γλώσσας στο σύνολό της.
Χρησιμεύει ως γέφυρα μεταξύ της Κοινής Ελληνικής της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου και της ομιλούμενης εκδοχής της σύγχρονης εποχής, γνωστής και ως «δημοτικής», της γλώσσας του λαού.
Η κληρονομιά της μέσης-μεσαιωνικής ελληνικής γλώσσας, ευτυχώς διατηρημένη μέσω της λογοτεχνίας και του συνεχούς επιστημονικού ενδιαφέροντος, θα συνεχίσει να εμπλουτίζει την κατανόησή μας για αυτή την τόσο σημαντική περίοδο της ελληνικής και ρωμαϊκής ιστορίας.
Σύνταξη - Νικ Καμπούρης.
Πηγή:
https://greekreporter.com/2025/01/20/middle-greek-language-shaped-modern-greek/
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ !!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ, ΣΘΕΝΑΡΟΤΕΡΟΙ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟΙ και ειλικρινά ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!!
ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - ΚΕΠ !!!
ΔΡΑΣТΗΡΙΟТHΤΑ - ΣΥΝΕΠΕΙΑ – ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ -ΠΙΣΤΗ- ΑΦΟΣΙΩΣΗ στο ΩΡΑΙΟ, το ΑΛΗΘΙΝΟ, το ΑΓΑΘΟ, το ΕΝΑΡΕΤΟ !!!
ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΜΟΡΦΗΣ & ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ !!!
ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ !!!
ΧΡΗΣΙΜΗ- ΕΠΙΚАΙΡН ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ !!!