Η Ζάκυνθος προετοιμάζεται για τη γιορτή του Αγίου Προστάτη της

Στης 24 Αυγούστου το νησί της Ζακύνθου γιορτάζει την ημέρα του Αγίου Προστάτη του – του Αγίου Διονυσίου της Ζακύνθου. Οι λειτουργικές συνάξεις ξεχωρίζουν για την εξαιρετική τους μεγαλοπρέπεια και διαρκούν τρεις ημέρες. Οι επίσημες τελετές πραγματοποιούνται με τη συμμετοχή πολλών Αρχιερέων και χιλιάδων ευσεβών. Ιδιαίτερα συγκλονιστικές ώρες αποτελούν οι λιτανεύσεις του Ιερού Λειψάνου, όταν οι καρδιές όλων των πιστών ριγούν και τα γόνατα λυγίζουν με κατάνυξη μπροστά στον Άγιο Θαυματουργό.

Η Ζάκυνθος πήρε το όνομά της από τον πρώτο εποικιστή της τον Ζάκυνθο – γιο του Δαρδάνου, βασιλιά της Φρυγίας. Είναι ένα από τα νησιά των Επτανήσων, γνωστό όχι μόνο για τις υπέροχες παραλίες του με τη χαρακτηριστική χρυσή άμμο και την καταπράσινη βλάστησή του, αλλά και για την ιστορία του και για τον πολιτισμό του, πλούσιο σε μορφές και πληθωρικό σε έργα, τα οποία παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Η Ζάκυνθος διαθέτει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στοιχεία, όπως η εικαστική και η μουσική της παράδοση. Χαρακτηριστικά είναι τα λαϊκά της πανηγύρια με παραδοσιακούς χορούς, το μοναδικό καρναβάλι, το πρωτότυπο Μεγαλοβδόμαδο και πολλά άλλα έθιμα, που παραμένουν ζωντανά, γραφικά και αγαπητά στον κόσμο.

Το νησί βρίσκεται 300 χλμ. δυτικά της Αθήνας. Διαθέτει υπέροχες παραλίες μήκους 24 χιλιομέτρων, διαθέσιμες για κολύμβηση, χαρακτηρίζεται από κλίμα εύκρατο, με σχετικά δροσερά καλοκαίρια και ζεστούς χειμώνες. Η τουριστική περίοδος στο νησί διαρκεί από τα τέλη Μαΐου μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Παρά το γεγονός ότι η Ζάκυνθος δεν είναι τόσο δημοφιλής στους τουρίστες όσο η Ρόδος και η Κρήτη, τα τελευταία χρόνια το νησί έχει αναπτυχθεί αισθητά και μπορεί να προσφέρει στους επισκέπτες σύγχρονες υποδομές.
Κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών χρόνων η Ζάκυνθος ήταν επαρχία της Ιλλυρίας. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα υπέστη πολλές επιδρομές από τους Σταυροφόρους και από πειρατές, ώσπου το 1084 καταλήφθηκε από τους Ενετούς και ύστερα από τους Γάλλους. Όταν το 1485 η Ζάκυνθος πέρασε στη διοίκηση των Βρετανών, το νησί γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη. Εκείνα τα χρόνια η πόλη της Ζακύνθου απέκτησε τα αρχιτεκτονικά της χαρακτηριστικά, χάρη στα οποία πήρε το όνομα «Ελληνική Φλωρεντία».

Το 1830 η Ελλάδα απέκτησε την πολυπόθητη ανεξαρτησία της. Όταν το 1851 το Κοινοβούλιο πρότεινε την ένωση των Επτανήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα, οι Βρετανοί αντέδρασαν με βία, αλλά οι Ζακυνθινοί, υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Λομβάρδου, οδηγήθηκαν στον απελευθερωτικό αγώνα. Στης 21 Μαΐου 1864 η ελληνική σημαία υψώθηκε στο νησί, δίνοντας τέλος στην κατοχή των δυτικών.

Το 1953 το νησί υπέστη ένα φοβερό πλήγμα. Ο ισχυρός σεισμός, συνοδευόμενος από πυρκαγιά, ισοπέδωσε μεγάλο τμήμα του νησιού και γκρέμισε την πόλη. Καταστράφηκαν όμορφα παλιά αρχοντικά και πολλά άλλα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ζακύνθου. Ουσιαστικά η πόλη της Ζακύνθου ξαναχτίσθηκε από την αρχή, και σήμερα μόνο στο Βυζαντινό Μουσείο μπορεί να δει κανείς τη μακέτα της προσεισμικής Ζακύνθου.