Η μοναδική ποιότητα της ελληνικής γλώσσας !!!

Η μοναδική ποιότητα της ελληνικής γλώσσας !!!

Η μοναδικότητα της ελληνικής γλώσσας έγκειται στο ότι το φώνημα μιας λέξης και η σημασία της είναι ουσιαστικά πανομοιότυπα.

Το σημαίνον και το σημαινόμενο είναι δύο σημαντικοί όροι στη χρήση της γλώσσας. Ένα σημαίνον είναι ένα αντικείμενο, μια λέξη, μια εικόνα ή μια ενέργεια. Ένα σημαινόμενο είναι η έννοια πίσω από το αντικείμενο που αναπαριστάται. Η ελληνική γλώσσα είναι μοναδική στο ότι το σημαίνον και το σημαινόμενο είναι συχνά η ίδια λέξη.

Αυτή η ιδιότητα ήταν ήδη εμφανής στην ελληνική τραγωδία στα τέλη του έκτου αιώνα π.Χ. Για παράδειγμα, η λέξη «φιλανθρωπία» (στα ελληνικά «φιλανθρωπία») ορίζεται ως η αγάπη για τον άνθρωπο: «Φίλος των ανθρώπων» σημαίνει «αγάπη για την ανθρωπότητα». Επομένως, το σημαίνον (φιλανθρωπία) και το σημαινόμενο (αγάπη για την ανθρωπότητα) είναι η μία και η αυτή λέξη.

Μια εναλλακτική ελληνική λέξη για το άγαλμα είναι το άγαλμα. Προέρχεται από το ρήμα αγαλλομαι, που σημαίνει «χαίρομαι, ευαρεστούμαι». Περιγράφει την ευχαρίστηση που βιώνει κανείς όταν θαυμάζει ένα αρχαίο ελληνικό άγαλμα με τις τέλειες γραμμές του, την όμορφη σωματική διάπλαση, την εκφραστικότητα και τα συναισθήματα που μεταφέρει. Έτσι, η λέξη άγαλμα περιγράφει όχι μόνο την ίδια τη μαρμάρινη δημιουργία, αλλά και τα συναισθήματα που προκαλεί στον θεατή.

Όταν ένας Ρωμαίος και ένας Έλληνας βλέπουν ένα άγαλμα (στα λατινικά, "statuam"), και οι δύο ξέρουν τι είναι. Ωστόσο, η λατινική λέξη περιγράφει μόνο το ίδιο το αντικείμενο. Η ελληνική λέξη περιγράφει όχι μόνο το αντικείμενο, αλλά και το συναίσθημα που μπορεί να προκαλέσει το άγαλμα στον παρατηρητή.

Και στις δύο περιπτώσεις, η λέξη που χρησιμοποιείται (το σημαίνον) και η περιγραφή του υποκειμένου, του αντικειμένου, της έννοιας ή της ιδέας (το σημαινόμενο) είναι οι ίδιες.

Για να εξηγήσουμε τη διαφορά μεταξύ των γλωσσών, στα αγγλικά η λέξη «statue» περιγράφει ένα στατικό γλυπτό, αλλά όχι τα συναισθήματα ενός ατόμου που κοιτάζει το άγαλμα.

• Από τους Στωικούς στον Φερδινάνδο ντε Σοσύρ

Η διάκριση μεταξύ «σημαινόμενου και σημαίνοντος» ανάγεται στους Στωικούς, οι οποίοι έδωσαν μεγάλη προσοχή στη γλώσσα και τη σημειωτική. Μελέτησαν τη σχέση μεταξύ γλώσσας, συνείδησης και κόσμου και καθιέρωσαν τη διάκριση μεταξύ της λέξης ως σημείου και του σημαίνοντος και του σημαινόμενου.

Ωστόσο, αυτή η διάκριση μεταξύ της σημασίας μιας λέξης (του σημαινόμενου) και του τρόπου με τον οποίο εκφράζεται η σημασία (το σημαίνον) αντιστοιχεί στην πράξη στην παλαιότερη, ευρύτερη και γενικότερη διάκριση της γλώσσας ανάλογα με το περιεχόμενο και τη μορφή.

Οι κύριες πηγές της στωικής διδασκαλίας είναι οι βιογράφοι των Ελλήνων φιλοσόφων Διογένη Λαέρτιου (3ος αιώνας μ.Χ.) και του Έλληνα φιλοσόφου και ιατρού Σέξτου Εμπειρίκου (2ος αιώνας - αρχές 3ου αιώνα μ.Χ.). Ο Σέξτος Εμπειρίκος τόνισε τη σημασία που απέδιδαν οι Στωικοί στο σημείο ως την πιο σημαντική έννοια της ανθρώπινης ορθολογικότητας και στην τριμερή διαίρεση που αποτελείται από το σημαίνον, το σημαινόμενο και το υπάρχον.

Ωστόσο, το άτομο που εντόπισε και τεκμηρίωσε αυτή τη διάκριση στη γλωσσολογία και, κατά συνέπεια, σε πολλούς άλλους τομείς των κοινωνικών επιστημών ήταν ο Φερδινάνδος ντε Σοσούρ (1857-1913).

Ελβετός γλωσσολόγος, σημειολόγος και φιλόσοφος δημιούργησε τη θεωρία της λέξης και του σημείου. Υποστηρίζει τη μελέτη του γλωσσικού σημείου και, παράλληλα με τον όρο «σημειολογία», μελέτησε τη δομή της λέξης ως έναν μοναδικό υπό όρους συνδυασμό ενός συγκεκριμένου σημαινόμενου (νόημα) με μια συγκεκριμένη φθόγγο εκφορά (σημαίνον).

Ο Saussure υποστηρίζει ότι αυτός ο συνδυασμός είναι συμβατικός, όχι αιτιώδης. Χρησιμοποιεί τον όρο «αυθαίρετος», ο οποίος δεν είναι αποδεκτός σήμερα, και, φτάνοντας στην ίδια την ουσία της λέξης, δείχνει ότι το σημαινόμενο (το νόημα) είναι μια νοητική οντότητα. Είναι πληροφορίες που υπάρχουν στη συνείδησή μας σχετικά με το πώς εκφράζεται η σημασία μιας λέξης σε μια συγκεκριμένη γλώσσα.

Δεδομένου ότι αυτή η σύνδεση είναι γενικά αποδεκτή (έχει καθιερωθεί σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ), δεν θα τη βρούμε σε άλλες γλώσσες εκτός αν ανήκουν στην ίδια γλωσσική οικογένεια.

• Από το σημαίνον και το σημαινόμενο στις τέσσερις θεμελιώδεις όψεις

Σύμφωνα με τον Έλληνα γλωσσολόγο Γεώργιο Μπαμπινιώτη , ο γλωσσικός δυϊσμός σημαίνοντος και σημαινόμενου είναι εγγενής σε όλες τις ανθρώπινες γλώσσες, αλλά ιδιαίτερα στην ελληνική. Κάθε επικοινωνία είναι επίσης δυϊστική. Περιλαμβάνει ένα σημαίνον και ένα σημαινόμενο. Έχει ένα επίπεδο μηνύματος, περιεχομένου ή πληροφορίας και ένα επίπεδο μορφής, εκφοράς ή, με άλλα λόγια, έκφρασης περιεχομένου.

Σε κάθε περίπτωση, έχουμε ένα «τι» και ένα «πώς». Το ίδιο συμβαίνει και σε ένα κείμενο, όπου υπάρχει περιεχόμενο και μορφή, σημαινόμενο και σημαίνον. Σε ένα κείμενο, το σημαινόμενο αποτελείται από ένα σύνθετο σύνολο πληροφοριών με πολλές λειτουργίες, το οποίο οδηγεί σε μια αντίστοιχα σύνθετη μορφή του σημαίνοντος κειμένου.

Τέλος, εφόσον η σχέση μεταξύ περιεχομένου και μορφής δεν είναι ποτέ 1:1, υπάρχει πάντα η δυνατότητα επιλογής, η οποία είναι η πιο δημιουργική διαδικασία της γλώσσας, υποστηρίζει ο Μπαμπινιώτης.

Σύμφωνα με τον Saussure, το σημαίνον και το σημαινόμενο αποτελούν την εσωτερική πλευρά του γλωσσικού σημείου (λέξης) και αντιστοιχούν εξωτερικά: το σημαινόμενο - σε κάποιο αντικείμενο στο οποίο αναφέρεται («αναφορικό αντικείμενο»), και το σημαίνον - στην ακολουθία συλλαβών που το μεταδίδουν μέσω ήχου ή σε μια ορισμένη αναπαράσταση γραμμάτων, συχνά ιστορικά καθορισμένη («ιστορική ορθογραφία»), στον γραπτό λόγο.

Έτσι, υπάρχουν τέσσερις βασικές πτυχές μιας λέξης ή τέσσερις τύποι πληροφοριών. Αυτές είναι το σημαινόμενο (η έννοια), το σημαίνον (η λέξη), το αντικείμενο αναφοράς (στο οποίο αναφέρεται το σημαινόμενο) και ο ήχος της λέξης (αυτό που προφέρει ο ομιλητής και ακούει ο συνομιλητής).

Οι όροι «σημαίνον» και «σημαινόμενο», που εισήγαγε ο Saussure, βρήκαν ανταπόκριση στα γλωσσολογικά έργα σύγχρονων Γάλλων κονστρουκτιβιστών όπως ο Roland Barthes, ο Claude Levi-Strauss, ο Michel Foucault, ο Jacques Lacan, ο Jacques Derrida και άλλοι.

Πηγή:

https://greekreporter.com/2025/07/30/uniqueness-greek-language/

 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ !!!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ, ΣΘΕΝΑΡΟΤΕΡΟΙ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟΙ και ειλικρινά ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!!