Ποδοσφαιρική σχιζοφρένεια…

Ποια Συρία, ποιο Ιράκ, ποιο Αφγανιστάν, ποια Υεμένη; Οι συγκρούσεις σε αυτά τα μέρη μοιάζουν με παιγνίδια προσκόπων μπρος στις μάχες που δίνονται στα ελληνικά γήπεδα!

Με ακόντια από τους πασσάλους των ξεριζωμένων περιφράξεων και ασπίδες από τα ξηλωμένα πλαστικά καθίσματα των γηπέδων, οι… γενναίοι Έλληνες φίλαθλοι δίνουν το αίμα τους στο βωμό, υποτίθεται, των ομάδων τους. Η αυτοθυσία τους μόνο με τους αγωνιστές των Θερμοπυλών, του Μαραθώνα, της Σαλαμίνας, της Τριπολιτσάς, του Μπιζανίου και των άλλων ηρωικών πεδίων μπορούν να συγκριθούν.

Το μέλλον των Ολυμπιακών…

Το Σεπτέμβριο θα γίνει στη Λίμα του Περού η ψηφοφορία για την ανάδειξη της πόλης που θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.

Στον κατάλογο με τις υποψήφιες πόλεις γίνεται ο κακός χαμός. Η μία μετά την άλλη οι πόλεις αποσύρουν την υποψηφιότητά τους.

Η τελευταία πόλη που απέσυρε το ενδιαφέρον της για τη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η Βουδαπέστη. Είχαν προηγηθεί η Ρώμη, η Βοστόνη και το Αμβούργο. Στη συνέχεια εξεδήλωσαν ενδιαφέρον κάποιες άλλες μεγαλουπόλεις η υποψηφιότητα των οποίων δεν προχώρησε για πολλούς και διάφορους λόγους με κυριότερο το οικονομικό βάρος. Έτσι κύριοι διεκδικητές των Ολυμπιακών του 2024 είναι τώρα το Παρίσι και το Λος Άντζελες!

Περί τροχαίων και άλλων δεινών…

«Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου» να το φωνάζω και «έχει πιαστεί το χέρι μου» να το γράφω αλλά δεν το βάζω κάτω. Θα συνεχίσω να ασχολούμαι με το θέμα γιατί είναι καυτό και αποτελεί μάστιγα για την ελληνική κοινωνία.

Τον αρχαίο εκείνο τον καιρό…

Η οικονομική κρίση που για οκτώ χρόνια μαστίζει την Ελλάδα, μετατρέποντάς την σε τριτοκοσμική, έχει δικαιολογημένα προκαλέσει την απαξίωση του πολιτικού κόσμου στα μάτια του λαού.

Οι πολιτικοί αντί με έργα να εμπνέουν εμπιστοσύνη στο λαό και να οδηγούν τη χώρα στο δρόμο της προόδου, φροντίζουν μόνο για την επανεκλογή τους.

«Ένα παραμύθι θα σας πω…»

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, έρχεται στην Ελλάδα εξετάζει ότι εξετάζει και μετά πάει στο καλό. Δεν λέω στον αγύριστο γιατί ξέρω ότι σύντομα θα μας ξαναέρθει.

Ο επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισεμπλουμ, έρχεται κάθε τόσο, μας λέει «τσα» με ένα πλατύ χαμόγελο «μας κατηγορεί ότι φάγαμε τα λεφτά στις… γυναίκες και τα ποτά» και φεύγει.

Οι «Θεσμοί» μας επισκέπτονται συχνότατα για να χαρούν λίγο τον ήλιο της Ελλάδας και επιστρέφουν στην… καταχνιά του Βορρά!

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, παίζει το ρόλο συντονιστή των προσπαθειών… διάσωσης της Ελλάδας.

Κβο βάντις, γειτόνισσα;

Πάει να παλαβώσει εμάς και όλο τον κόσμο ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν! Εν τάξει προσπαθεί με δόντια και νύχια να εδραιωθεί στην προεδρία.

Από τη μια χρησιμοποιεί το αποτυχημένο σε βάρος του πραξικόπημα κόβοντας κεφάλια σε στρατό, αεροπορία, ναυτικό, δικαστικό σώμα, πανεπιστήμια, γυμνάσια, νηπιαγωγεία και σε όποιον άλλο τομέα πάει ο νους σας και από την άλλη βρυχάται ως λιοντάρι της Νεμέας εναντίον της Ελλάδας και προς κάθε κατεύθυνση γουστάρει έχοντας καταντήσει γραφικός με τα όσα λέει προκειμένου να εντυπωσιάσει τους ψηφοφόρους και να κερδίσει το επικείμενο δημοψήφισμα που θα τον μετατρέψει σε Σουλτάνο της Τουρκίας!

«Καμάρια» γονέων…

«Τι γιορτάζουμε την 25^η Μαρτίου;»

Την ερώτηση αυτή έθεσε, ανήμερα της γιορτής, ο γνωστός και έγκριτος ειδησεογραφικός διαδικτυακός τόπος newsbeast.gr σε νέους στην Αθήνα και οι απαντήσεις, από την πλειοψηφία των ερωτηθέντων, προκαλούν θλίψη και ανησυχία συνάμα.

Οι απαντήσεις ήταν σκέτες «άρες, μάρες, κουκουνάρες»!

Απορίας άξια…

Πολλά είναι αυτά που δεν καταλαβαίνω στην πανέμορφη, κατά τα άλλα, πατρίδα μας. Ανάμεσα σε αυτά, οι συμπεριφορές και πρακτικές ορισμένων που μου «ανάβουν τα λαμπάκια». Βέβαια τα «απορίας άξια» δεν είναι γνώρισμα όλων των συμπατριωτών μας αλλά μιας μειοψηφίας που, όμως, είναι αρκετά μεγάλη και προκαλεί ανησυχίες αφού δημιουργούν άσκοπα έξοδα σε μια οικονομία που θαλασσοπνίγεται.

Το χρέος, του χρέους, ποιο χρέος;…

Η λέξη χρέος, τούτους τους χαλεπούς καιρούς, είναι αυτή που ακούγεται από τα χείλη κάθε πονεμένης και μη ψυχής. Όλοι χρωστάμε μικρά ή μεγάλα ποσά για μικρά ή μεγάλα διαστήματα.

Χρωστάμε στην πιστωτική μας κάρτα, χρωστάμε στην τράπεζα για το επιχειρηματικό, προσωπικό ή στεγαστικό μας δάνειο, χρωστάμε στο κράτος (εδώ που τα λέμε μας χρωστάει και το ελληνικό κράτος). Και επειδή χρωστάμε πληρώνουμε τόκους για να συντηρούμε το χαμόγελο στα χείλη των πιστωτών. Οι μόνοι που δεν πληρώνουν τόκους είναι αυτοί που χρωστάνε της Μιχαλούς.

«Καλή όρεξη, κύριε Σόιμπλε…»

Λίγες φορές έχω αγανακτήσει τόσο, όσο αυτή τη φορά!

Ακόμα πιο λίγες φορές έχω νιώσει τόση λύπη όσο αυτή τη φορά!  

Πολύ λιγότερες φορές έχω θυμώσει τόσο, όσο αυτή τη φορά!

Ελάχιστες φορές έχω κυριευθεί από τόση ανησυχία για το αύριο, όσο αυτή τη φορά!