Περί συντάξεων και ταμείων…

 «ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Περί συντάξεων και ταμείων…

Ένα από τα πιο πολύπλοκα συστήματα συνταξιοδότησης είναι το ελληνικό. Δηλαδή, όταν λέμε «σύστημα» ξεφτιλίζουμε την έννοια της 

λέξης, γιατί απλά δεν πρόκειται για σύστημα αλλά για αλαλούμ!

Μια χώρα μικρή σαν την Ελλάδα έχει αμέτρητα συνταξιοδοτικά ταμεία τα οποία –όπως κάθε τι άλλο που σχετίζεται με το δημόσιο– διέπονται από την υπέρμετρη γραφειοκρατία!

Το μέγα της Ελλάδας πρόβλημα

 «ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Το μέγα της Ελλάδας πρόβλημα

Ποιο οικονομικό; Το πρόβλημα, και μάλιστα το μεγαλύτερο, της Ελλάδας είναι άλλο! Είναι αυτό που ακούει στο όνομα «ατιμωρησία και μη εφαρμογή των νόμων»! Αν αυτό το πρόβλημα λυθεί, όλα τα άλλα –και ιδιαίτερα το οικονομικό– θα αφανιστούν από την ελληνική επικράτεια. Τόσο απλά!

Στην Ελλάδα η τιμωρία ενόχων για παραβάσεις οικονομικής φύσης είναι από γελοία έως ανύπαρκτη!

Προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας

 «ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας

«Είμαι ένας πολύ φτωχός γιατρός. Πάμφτωχος, σας λέω. Αφού ούτε δεύτερο BMW έχω, ούτε δεύτερο κοτεράκι, ούτε πολλά ακίνητα, ούτε καν 500.000 ευρόπουλα στην τράπεζα. Και το κυριότερο, δεν φοροδιαφεύγω πάνω από το 80% του εισοδήματός μου!

»Και αντί η κυβέρνηση να μου πει ένα μεγάλο ευχαριστώ για το κοινωνικό μου έργο, έρχεται μέσα σε αυτή τη δυστυχία μου να θέλει να μου επιβάλει μέτρα απαράδεκτα. Άκου λέει να πληρώνομαι με πιστωτική κάρτα από τους ασθενείς μου.»

«ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

«Μαμά, το όπλο να’ ναι αυτόματο…»

«Τι δώρο θέλεις για τα γενέθλιά σου, Ντικ;»

«Ένα όπλο, μαμά, αλλά να’ ναι αυτόματο…»

Εξωφρενικός ο πιο πάνω διάλογος που είναι μεν φανταστικός αλλά δεν θα εκπλαγώ αν, στις Ηνωμένες Πολιτείες της ανείπωτης σχιζοφρένειας που ακούει στο όνομα «δικαίωμα οπλοκατοχής», γίνει μια μέρα καθημερινότητα!

«Ένα αυτόματο όπλο για το παιδί να περνάει την ώρα του και να αισθάνεται ασφάλεια!»

Είναι απίστευτα τα όσα διαδραματίζονται στις ΗΠΑ σε ότι αφορά την οπλοκατοχή. Είναι τελείως τρελό να υπάρχουν τόσο συχνά τόσα πολλά θύματα και να παραμένει αλύγιστο το πανίσχυρο λόμπι υπέρ του δικαιώματος του πολίτη να κουβαλάει όπλο, όπως σε άλλες χώρες κουβαλάμε το πορτοφόλι μας, και την ίδια ώρα η αμερικανική κυβέρνηση να παρακολουθεί ως απλός θεατής τις τραγωδίες, ανήμπορη, όπως φαίνεται, να πάρει δραστικά μέτρα.

Πέραν από τα θύματα του κοινού εγκλήματος (προμελετημένες και μη δολοφονίες, ένοπλες ληστείες κ.ά.) έχουμε το φαινόμενο των επιθέσεων ενόπλων σε σχολεία (από νηπιαγωγεία μέχρι πανεπιστήμια). Οι περισσότεροι εκτροχιασμένοι ψυχικά δράστες αυτών των επιθέσεων δεν θα μπορούσαν να προβούν στις αποτρόπαιες πράξεις τους αν ήταν δύσκολο να οπλίσουν το χέρι τους.

Έτσι για την ιστορία να σημειώσω ότι από την 1^η Ιανουαρίου 2010 μέχρι σήμερα έχουν σημειωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες πάνω από 115 επιθέσεις σε εκπαιδευτικά ιδρύματα με 119 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες!

Ο γνωστός Βρετανός κωμικός, Τζον Όλιβερ, είπε χαρακτηριστικά γύρω από το θέμα της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ: «Μια αποτυχημένη απόπειρα τρομοκρατικού κτυπήματος με “παπούτσι-βόμβα” σε αεροδρόμιο στάθηκε ικανή να αλλάξει τους νόμους και υποχρεωνόμαστε τώρα να βγάζουμε τα παπούτσια μας όταν περνάμε από έλεγχο. Αμέτρητες ένοπλες επιθέσεις σε σχολεία και ακόμα καμιά αλλαγή στο νόμο περί οπλοκατοχής…»!

Σάμαλι, παστέλι, κοκ…

«ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

ΚΟΚ. Μην πάει το μυαλό σας σε αυτό που πρέπει να πάει. Για τους περισσότερους Έλληνες οδηγούς το ακρωνύμιο αυτό δεν θυμίζει τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Μάλλον στο γνωστό γλύκισμα ανατρέχει το μυαλό τους. Το κοκ, που στα διαλλείματα των κινηματογράφων διαφημιζόταν με τη γνωστή –στους παλαιότερους– φράση «Σάμαλι, παστέλι, κοκ  – λεμονάδες, πορτοκαλάδες, μπιράλ!»

Η εικόνα που παρουσιάζουν οι δρόμοι –ιδιαίτερα στην επαρχία– είναι τραγική. Το απόλυτο χάος. Πέραν από την έλλειψη αποδεκτού επιπέδου συντήρησης, δεν τηρείται και ο πιο στοιχειώδης κανόνας οδικής ασφάλειας! Όσο για τη στάθμευση των οχημάτων, απλά κάνει ο καθένας ότι θέλει.

Έχω αμέτρητα παραδείγματα της επικρατούσας «ΚΟΚικής» τρέλας:

Τις προάλλες αισθάνθηκα τελείως άβολα βλέποντας τις προσπάθειες μιας κυρίας που πάνω στο αναπηρικό της καροτσάκι πάσχιζε να βρει μια ράμπα για να κατέβει από το πεζοδρόμιο στο δρόμο. Όλες ήταν μπλοκαρισμένες από αυτοκίνητα! Χρειάστηκε να κάνει κάμποσες βόλτες μέσα στο λιοπύρι μέχρι να τη λυπηθούν δύο νεαροί και «σηκωτή» να τη βάλουν στο απέναντι πεζοδρόμιο!

Δεν πάει πολύς καιρός που έγινα μάρτυρας τούτου του συμβάντος: Ασυνείδητος οδηγός περίμενε τους εργάτες που έβαφαν την κίτρινη απαγορευτική γραμμή να τελειώσουν, και αμέσως πήγε και στάθμευσε γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια το απαγορευτικό και καταστρέφοντας με τις ρόδες τη φρεσκοβαμμένη γραμμή!

ΕΚΛΟΓΕΣ: Η ώρα της αλήθειας ή ο θρίαμβος του ψέματος;

«ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Είναι η πιο περίεργη, για τα ελληνικά χρονικά, προεκλογική περίοδος.

Η αδιαφορία του κόσμου, απίστευτη!

Η κυνικότητα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όχι μόνο, πρωτοφανής!

Η λεκτική διάρροια των πολιτικών και συνάμα η κενότητα του λόγου τους, στο ζενίθ!

Όλα τούτα αποτελούν ένα «κοκτέιλ» άκρως επικίνδυνο. Ένα «κοκτέιλ» που εγκυμονεί νέους κινδύνους για τη δεινοπαθούσα Ελλάδα.

Είναι προφανές ότι ο κόσμος έχει κουραστεί από τη συχνότητα των εκλογών και κυρίως από τη συχνότητα με την οποία οι πολιτικοί μας ψεύδονται και αυτοδιαψεύδονται! Αυτή, όμως, η αδιαφορία θα οδηγήσει, όπως δείχνουν τα πράγματα, σε μεγάλη αποχή γεγονός που οι πολιτικάντηδες ενδέχεται να ερμηνεύσουν σαν «ανοχή του λαού» στα τόσα και τόσα φαιδρά που διαδραματίζονται στη χώρα μας, με κύριους βέβαια υπαίτιους τους ίδιους τους πολιτικούς που σε λίγες ώρες καλούμαστε να εκλέξουμε!

Ανάμεσα στις Συμπληγάδες

«ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Η Πατρίδα μας βρίσκεται ανάμεσα στις Συμπληγάδες των Μνημονίων και της ανικανότητας των κυβερνώντων (από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα) να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Το πρώτο κακό, αποτέλεσμα του δεύτερου.

Έχοντας ζήσει για πάνω από 40 χρόνια στο εξωτερικό, σε μια χώρα (Αυστραλία) που ο πολίτης διακατέχεται από το συναίσθημα του δικαίου σε όλες τις συναλλαγές του με το κράτος, δεν μπορώ παρά να τρίβω τα μάτια μου με αυτά που βιώνω στην Ελλάδα – στην χώρα στην οποία γεννήθηκα και στην οποία επέλεξα να επιστρέψω.

Η πρώτη διαπίστωση ενός «ξένου παρατηρητή» είναι ότι στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται πλήρως και δικαίως σχεδόν κανένας νόμος. Ψηφίζονται συνεχώς νέοι νόμοι που στη συνέχεια ξεχνιούνται. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα υπουργών που δηλώνουν κάθε λίγο και λιγάκι – πολλές φορές δέκα και πλέον χρόνια μετά την ψήφιση ενός νομοσχέδιου – ότι «ο νόμος θα… εφαρμοστεί (!) και οι παραβάτες θα διωχθούν». Τι σημαίνει η κυνική αυτή δήλωση των κυρίων υπουργών; Ότι κανένας δεν είχε ενδιαφερθεί να εφαρμοστεί ο συγκεκριμένος νόμος!

Να δώσουν το καλό παράδειγμα

 «ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Να δώσουν το καλό παράδειγμα

H νέα κυβέρνηση –όπως και όλες οι προηγούμενες– εξακολουθεί να παραπαίει! Με δεδομένα ότι η βάρκα της οικονομίας έχει «μείνει» από μηχανή, έχει σχισμένα πανιά και τα κουπιά της είναι σπασμένα, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να βρει απάνεμο λιμάνι πριν αρχίσει να μπάζει νερά.

Πιστεύω ακράδαντα ότι το αύριο της πατρίδας μας θα εξαρτηθεί κυρίως όχι από το τελευταίο ή το επόμενο εκλογικό αποτέλεσμα αλλά από τη βούληση όλων των πολιτικών να αλλάξουν πλεύση. Πρέπει τούτη και οι επόμενες κυβερνήσεις να κάνουν πρώτο μέλημά τους την πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς και να θέσουν τέρμα στις πελατειακές σχέσεις που οι πολιτικοί έχουν αναπτύξει με τους ψηφοφόρους από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους.

Και ο Θεός έφτιαξε την Ελλάδα…

«ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ»

Και ο Θεός έφτιαξε την Ελλάδα…

Γράφει ο Γιώργος Μεσσάρης

Έξη μέρες και κάτι δημιουργούσε ο Ύψιστος τον κόσμο. Έβαζε τις τελευταίες πινελιές στη Γη αλλά κάτι δεν Του έβγαινε! Ο πλανήτης Του φαινόταν ελλιπής! Συλλογίστηκε για λίγο και μετά έστρεψε το βλέμμα Του προς την Ανατολική Μεσόγειο. «Να εδώ θα φτιάξω ότι καλύτερο μπορώ να δημιουργήσω… ένα πραγματικό στολίδι», μονολόγησε.

Έβαλε, λοιπόν, όλο το μεράκι Του και έφτιαξε έναν απίστευτο παράδεισο. Καταπράσινα βουνά, λίμνες και ποτάμια ανυπέρβλητης ομορφιάς, συγκλονιστικά φαράγγια, καταγάλανη θάλασσα, μαγευτικά ακρογιάλια και τα «σκέπασε» όλα αυτά με έναν ουρανό γεμάτο μύρια αστέρια. Κοντοστάθηκε για λίγο και έριξε, από ψηλά, άλλη μια κριτική ματιά. Διαπίστωσε και πάλι ότι κάτι έλειπε και σκόρπισε στα πελάγη πάμπολλα πανέμορφα νησιά. 

Έτσι έφτιαξε την Ελλάδα!