Ταξίδι στον όμορφο ελληνικό βορρά - 5

Είχε ξημερώσει άλλη μια υπέροχη μέρα. Ο ήλιος μόλις είχε «σκάσει μύτη» και η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη. Από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου μας μπορούσες να διακρίνεις πεντακάθαρα το τέλος του ορίζοντα. Δεξιά μας πανύψηλα βουνά σκεπασμένα ακόμα από χιόνι, αριστερά και μπροστά μας ο καταπράσινος κάμπος.

Μετά το πρωϊνό, πήγαμε και πάλι στα Λουτρά Λουτρακίου Αριδαίας, τα γνωστά και ως Πόζαρ, για ένα ακόμα απολαυστικό ημίωρο στα θερμοκρασίας 37 βαθμών νερά του.

Ταξίδι στον όμορφο ελληνικό βορρά - 4

Όταν φθάσαμε στα Λουτρά Λουτρακίου Αριδαίας, τα γνωστά και ως Λουτρά Πόζαρ, ο ήλιος είχε δύσει. Ήμασταν κουρασμένοι αλλά απτόητοι να συνεχίσουμε την… «περιπέτεια». Μετά από μια σύντομη ανάπαυλα στο ξενοδοχείο μας, ζητήσαμε από το γραφείο υποδοχής οδηγίες για να επισκεφθούμε τα λουτρά.

Όπως αποδείχτηκε ο έκτασης 72 στρεμμάτων χώρος των λουτρών ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Μόλις δύο λεπτά με το αυτοκίνητο.

Ταξίδι στον όμορφο ελληνικό βορρά - 3

Στο ύψος της Κοζάνης εγκαταλείψαμε την εντυπωσιακή Εγνατία Οδό και πήραμε το δρόμο προς βορρά. Δεκαπέντε περίπου λεπτά αργότερα περάσαμε έξω από την Πτολεμαϊδα, το αστικό κέντρο της περιοχής – πρωτεύουσα της επαρχίας Εορδαίας.

Η αρχαία πόλη Εορδαία σήμαινε «αγαπημένη» και πήρε το όνομά της από την αρχαία θεά «Εόρδα», δηλαδή «Μητέρα Γη».  

Ταξίδι στον όμορφο ελληνικό βορρά - 2

Διασχίζοντας τη Γέφυρα Σπυρίδωνος Τρικούπη, που συνδέει το Ρίο με το Αντίρριο, η υπέροχη θέα προκαλεί δέος σε σένα και τα διόδια των 13,50 ευρώ ανά κατεύθυνση σοκ στο… πορτοφόλι σου! Γρήγορα, όμως, ξεχνάς το υψηλό κόστος αφού το εντυπωσιακό αυτό μεγάλο έργο μειώνει αφάνταστα το χρόνο διαδρομής.

Προορισμός μας τα Λουτρά Λουτρακίου Αριδαίας κάπου 450 χιλιόμετρα μακριά.

Ακολουθήσαμε την Ιόνια Οδό με κατεύθυνση τα Ιωάννινα. Πρόκειται για ένα ακόμα νέο και καταπληκτικό αυτοκινητόδρομο που συγκαταλέγεται στους καλύτερους της Ευρώπης.

Ταξίδι στον όμορφο ελληνικό βορρά - 1

Αν θέλεις να είσαι αποδοτικός σε αυτό που κάνεις, πρέπει να έχεις την κατάλληλη διάθεση και τις απαραίτητες δυνάμεις. Και ο καλύτερος τρόπος να το πετύχεις αυτό είναι η αλλαγή περιβάλλοντος – με άλλα λόγια, τα ταξίδια. Αυτό πιστεύω και αυτό εφαρμόζω.

Έτσι λοιπόν, έχοντας μπροστά μου ένα πολύ πολυάσχολο δωδεκάμηνο, πήρα μολύβι και… χάρτη και κατάστρωσα την εξόρμηση που θα σας αφηγηθώ. Βέβαια λόγω της ηλεκτρονικής εποχής που ζούμε, τη θέση τού μολυβιού πήρε το «ποντίκι» και τού χάρτη η «Google maps» στην οθόνη τού υπολογιστή!

«Καλημέρα σας, πώς είσθε;…»

Ο άγνωστος από το απέναντι πεζοδρόμιο μού χαμογέλασε και διασχίζοντας με γοργά βήματα το δρόμο με πλησίασε.

Κοντοστάθηκα. Προσπάθησα να θυμηθώ ποιος ήταν. Δεν τα κατάφερα. Αισθάνθηκα άβολα γιατί ο κύριος έδειχνε ότι με γνώριζε και μάλιστα πολύ καλά.

Μού άπλωσε το χέρι και με εκφράσεις χαράς, λες και εύρισκε τον από χρόνια χαμένο αδελφό του, μού είπε: «Τι κάνετε; Πώς είσθε; Πώς είναι η οικογένεια, η σύζυγος, τα παιδιά, οι γονείς σας; Είσθε όλοι καλά;…»

Πασχαλιάτικες θύμησες…

Μόλις είχαν κλείσει τα σχολεία για τις διακοπές του Πάσχα. Τα μέλη της ομάδας των «πυροτεχνουργών» είχαμε εξορμήσει σε λόφους, γύρω από το Αργοστόλι, όπου ακόμα σώζονταν οι βάσεις των παλιών ιταλικών κανονιών, σε άγρα της πολύτιμης μπαρούτης που θα χρησιμοποιούσαμε για το πασχαλιάτικο «οπλοστάσιο» μας!

Τα νέα «Νέα Ελληνικά»…

«Νταουνιάσου και τσίλαρε ρε μ@λάκα».

Ο νεαρός –που καθόταν δίπλα μας στην ταβέρνα– απευθυνόταν σε συνομήλικό του που στεκόταν όρθιος και για κάποιο λόγο ήταν αναστατωμένος!

Κάθισε ο όρθιος και ο φίλος του συνέχισε:

«Ο μι τζι, σκέτο παλτό φαίνεσαι… φεϊλάς. Πάλι λάσπη έγινες;»

Ο νεοφερμένος νεαρός έμενε αμίλητος ενώ εγώ πάσχιζα να καταλάβω τι συνέβαινε έχοντας άγνοια των νέων «Νέων Ελληνικών» που χρησιμοποιεί σήμερα η νεολαία.

Όταν η προσφορά ήταν τιμή και δόξα…

Είχα πριν λίγες μέρες εκφράσει την οργή μου για το πόσο «απάνθρωπη έχει γίνει η ανθρωπότητα». Είναι αδύνατο να ελέγξεις το θυμό σου όταν διαβάζεις ότι «26 άνθρωποι έχουν στα χέρια τους περιουσίες που ισούνται με τα εισοδήματα του φτωχότερου μισού της ανθρωπότητας»!

Γενικά έχουμε ξεφύγει από τα ανεκτά όρια. Ναι, παραδέχομαι ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Αρκετοί ξεχωρίζουν γιατί έχουν περισσότερες γνώσεις και ικανότητες από τους άλλους και πρέπει να αμειφθούν γι’ αυτό. Να απολαμβάνουν δηλαδή περισσότερα από ότι η πλειοψηφία γιατί οι προικισμένοι είναι αυτοί που ανοίγουν νέους δρόμους, που παίρνουν πρωτοβουλίες, που τέλος πάντων είναι ικανοί να κάνουν πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν. Να αμειφθούν, λοιπόν, παραπάνω από τους υπόλοιπους. Άλλο, όμως, η παραπάνω αμοιβή και άλλο η εντελώς απαράδεκτη κατάσταση που παρατηρούμε. Εκατοντάδες εκατομμύρια συνανθρώπων μας να πεθαίνουν της πείνας και καμιά 30 να μη ξέρουν και οι ίδιοι τι έχουν!

Άλλοτε και τώρα…

Αλλόκοτα πράγματα συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία. Ο Έλληνας φαίνεται να έχει χάσει τον πατριωτισμό του και ας διατυμπανίζει το αντίθετο!

Φωνάζει «η Μακεδονία είναι ελληνική» αλλά πηγαίνει συστηματικά για ψώνια στα Σκόπια αλλά και στα καζίνα της γειτονικής χώρας «για να καταθέσει το υστέρημά του στο κυνήγι της θεάς τύχης».

Βρίζει τη Μέρκελ και τους Γερμανούς πολιτικούς γενικά και την ίδια ώρα αγοράζει με θρησκευτική ευλάβεια γερμανικά προϊόντα παρά το γεγονός ότι υπάρχουν εφάμιλλα ελληνικά!