Δημοσίευση για τη Γενοκτονία_Χρόνος και Κόσμος
Παρατίθεται σύνδεσμος σε άρθρο σχετικά με τη Βραδιά μας Μνήμης της Γενοκτονίας 19 Μαΐου από τον δημοσιογράφο Valery Yemelyanov για τη διαδικτυακή πύλη «Time and World. Media Panorama»-«Χρόνος και κόσμος. Πανόραμα ΜΜΕ»», στον οποίο εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για το ενδιαφέρον τους και την ουσιαστική ανάδειξη της εκδήλωση και του εν γένει υλικού. Το άρθρο [σε ρωσική και ελληνική] δύνασθε να αντλήσετε στον σύνδεσμο
Στις 19 Μαΐου 2023, στη Μόσχα, στο Σπίτι των Εθνοτήτων, πραγματοποιήθηκε βραδιά με θέμα «η γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής - το δικαίωμα να θυμόμαστε τα 101 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής». Μιλάμε για μαζική σωματική καταστροφή του ελληνικού πληθυσμού Η Οθωμανική Αυτοκρατορία στις αρχές του περασμένου αιώνα, που κορυφώθηκε με τη σφαγή της Σμύρνης το 1922. Η βραδιά διοργανώθηκε από το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο της Μόσχας και την Εταιρεία Ελλήνων Μόσχας.
Τόσο σε μορφή όσο και σε περιεχόμενο, αυτή η βραδιά έχει γίνει χρήσιμη και πλούσια για το μυαλό και τραγικά δραματική για συναισθήματα και συναισθήματα. Και γι' αυτό θα πρέπει να ευχαριστήσουμε ειλικρινά τη διευθύντρια του Κ.Ε.Π., τη συγγραφέα του σεναρίου και τη βασική διοργανώτρια της εκδήλωσης, Θεοδώρα Γιαννίτση . Η Θεοδώρα είναι μια επαγγελματίας ιστορικός και ηθοποιός που έγινε μία από την εκπαίδευση και το επάγγελμα.
Φάνηκε καλά ο ίδιος στη σημερινή βραδιά, όπου μαζί με μουσικά και χορευτικά νούμερα παρουσιάστηκε επίσης η υποκριτική και η καλλιτεχνική ανάγνωση, όπου παρουσιάστηκαν όχι μόνο αποσπάσματα λογοτεχνικών έργων, αλλά και κείμενα από ιστορικές και διπλωματικές πηγές, πολλά από τα οποία δεν έχουν ακόμη εισαχθεί. δημόσιας κυκλοφορίας. Και αυτό δίνει στην εκδήλωση μια πραγματική μοναδικότητα.
Τώρα για το θέμα της βραδιάς και το περιεχόμενό της, αλίμονο, τραγικό. Από το 1453 το ελληνικό κράτος, ο πολιτισμός και ο πολιτισμός βρίσκονταν υπό τουρκο-μουσουλμανική κατοχή. Το 1831, η Ελλάδα κέρδισε την ανεξαρτησία, και αυτό ξεκίνησε τη μη αναστρέψιμη διαδικασία της κατάρρευσης της πανίσχυρης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία έληξε μετά από 90 χρόνια.
Φυσικά, υπήρξαν προσπάθειες από την τουρκική άρχουσα ελίτ. Αποθηκεύστε τη θέση και τη δύναμή σας. Μετά τη συντριπτική ήττα του οθωμανικού κράτους στον πόλεμο του 1877-1878. προέκυψε το λεγόμενο «κίνημα των Νεότουρκων», που απαιτούσε την εισαγωγή συντάγματος στη χώρα, τον περιορισμό της εξουσίας του σουλτάνου, καθώς και πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις σύμφωνα με το ευρωπαϊκό μοντέλο. Το 1908, οι «Νεότουρκοι», η ραχοκοκαλιά των οποίων ήταν αξιωματικοί του τουρκικού στρατού που έλαβαν στρατιωτική εκπαίδευση στη Γερμανία, ανάγκασαν τον τότε σουλτάνο Abdul-Hamid II , υπό την απειλή ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος , να υιοθετήσει το Σύνταγμα και να πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις.
Φαίνεται ότι τέτοιες αλλαγές είναι θετικές για ολόκληρο τον πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά δεν ήταν εκεί. Γεγονός είναι ότι οι «Νεότουρκοι» την ίδια στιγμή στηρίζονταν στον λυσσασμένο και σκληρό εθνικισμό, τον σωβινισμό, που μοιάζει πολύ με το φαινόμενο που αργότερα στην ιστορία θα ονομαστεί «ναζισμός». Όλοι οι υπήκοοι του Σουλτάνου, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκείας, επρόκειτο να γίνουν «Τούρκοι », με όλη την έννοια του όρου, ή να καταστραφούν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το 1908-14, και το 1916-23. σε σφαγές και καταστολές εναντίον ομάδων που δηλώνουν άλλη θρησκεία εκτός από το Ισλάμ - Έλληνες, Αρμένιους, Ασσύριους και Κούρδους Γεζίντι . Αλλά όχι μόνο. Οι «Νεότουρκοι» προκάλεσαν την απόρριψη και την ενεργοποίηση, για παράδειγμα, του αλβανικού εθνικού κινήματος, αν και η πλειοψηφία των Αλβανών είναι μουσουλμάνοι.
Ως αποτέλεσμα της γενοκτονίας, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, πέθανε έως και το 30-50% του ελληνικού πληθυσμού της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτά είναι τα πιο συγκεκριμένα στοιχεία που δίνει η ήδη αναφερθείσα κα Γιαννίτση στο ιστορικό της δοκίμιο για το πρόβλημα αυτό: «Σχεδόν 1 εκατομμύριο από 2,6 εκατομμύρια Έλληνες αγνοούνταν, 350 χιλιάδες από 750 χιλιάδες σκοτώθηκαν μόνο στον Πόντο (βλ. Θεοφάνη _ Μαλκίδης , Θεοδώρα Γιαννίτση «100 χρόνια από την καταστροφή της Μαλαισίας. Η γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής, η γενοκτονία του Ελληνισμού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία «Μ., ΓΚΚ, 2022, σελ.24). Τέτοιες ενέργειες ορίζονται από το άρθρο 2. Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας.
Προς τιμή των διοργανωτών αυτής της εκδήλωσης, πρέπει να σημειωθεί ότι παρά την όλη συναισθηματική πτυχή του υπό εξέταση θέματος, κατάφεραν να διατηρήσουν την αντικειμενικότητα στην κάλυψή του. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκαν όχι πολύ αληθοφανείς ενέργειες των αρχών της τότε Ελλάδας, οι οποίες για τυπικούς γραφειοκρατικούς λόγους αρνούνταν την είσοδο στην Ελλάδα στην πλειοψηφία των Ελλήνων της τότε Τουρκίας, αν και ήταν προφανής η επικείμενη απειλή γενοκτονίας των Τούρκων Ελλήνων. Ολοι.
Μέχρι σήμερα, οι ενέργειες κατά των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχουν αναγνωριστεί ως γενοκτονία από τα κοινοβούλια της Ελλάδας, της Κύπρου, της Σουηδίας (2010), της Αρμενίας (2015) και της Ολλανδίας (2015). Κογκρέσο των Αυστραλιανών Πολιτειών της Νέας Νότιας Ουαλίας και της Τασμανίας (Αυστραλία), καθώς και το 2002-2015 Νομοθετικές συνελεύσεις 10 πολιτειών των ΗΠΑ, από τις 50.
Στη Ρωσία και την ΕΣΣΔ, το ευρύ κοινό γνωρίζει πολύ λιγότερα για αυτά τα γεγονότα από ό,τι, ας πούμε, για την τραγωδία του αρμενικού λαού. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι για πολλά χρόνια το αρμενικό κράτος ήταν μέρος της ΕΣΣΔ και στη Ρωσία σημαντικός αριθμός Αρμενίων ζει επίσης στη σύγχρονη Ρωσία. Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι η Τουρκία είναι αρκετά οδυνηρή για τη δραστηριότητα γύρω από τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης αυτών των γεγονότων, μέχρι σήμερα. Και η Άγκυρα σήμερα είναι ένας από τους βασικούς συμμάχους της Μόσχας. Και ως εκ τούτου, η δημόσια κρατική διπλωματία της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατανοεί την ανάγκη για εξαιρετική προσοχή στις σχέσεις με αυτήν τη χώρα.Τα
γεγονότα που ανακοινώθηκαν ή προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της βραδιάς στον κινηματογράφο άφησαν τρομερή εντύπωση: αυτά είναι εκδηλώσεις αυτού που δεν μπορεί καν να γίνει που ονομάζεται βία ή βαρβαρότητα. Ήταν απλώς ένα είδος σπηλαιώδους αγριότητας, εξάλλου, που διαπράχθηκε από εκπροσώπους της χώρας και του λαού, ήδη προσκολλημένοι στον τότε παγκόσμιο πολιτισμό.
Αλλά αυτή η ιστορία, τραγική, οδυνηρή, είναι ακόμα απαραίτητη και σημαντική για εμάς. Ειδικά σε επίπεδο ας μην το κράτος. και της πολιτικής και δημόσιας διπλωματίας. Γιατί αυτό είναι μέρος της ιστορικής μνήμης του λαού, εκείνες οι σελίδες του που κάνουν την κοινότητα των ανθρώπων, τον ΛΑΟ. Ρωσικά, ελληνικά και άλλα...
Και ο πόνος αυτών των πληγών, αν και έχει υποχωρήσει σε μια σειρά από αιώνες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εξαφανίστηκε, ενθαρρύνει πιο ενεργά τους ανθρώπους καλής θέλησης σε συγκεκριμένη και πρακτική δουλειά, ώστε αυτό να μην συμβεί ξανά με οποιονδήποτε λαό της γης. Μεγάλο ή μικρό, ανεξαρτήτως γλώσσας, πολιτισμού ή θρησκείας.
Valery Emelyanov, εκτελεστικός διευθυντής του ANO "Asociation for International Cooperation "Time and the World". Κύριος συντάκτης πανοράματα μέσων " Ο χρόνος και ο κόσμος "
В Москве , в Доме национальностей 19 мая 2023 г. прошел вечер на тему «геноцид греков востока – право на память 101 год малоазийской катастрофе». Речь идет о массовом физическом уничтожении греческого населения Османской империи в начале прошлого столетия, кульминацией которого стала «Измирская резня» 1922 г. Организовали вечер «Греческий культурный центр Москвы» и «Московское общество греков».
И по форме, и по содержанию этот вечер стал полезным и обогащающим для ума и трагично-драматичным для чувств и эмоций. И за это следует от души поблагодарить директора ГКЦ автора сценария и ключевого организатора мероприятия Теодору Янници. Теодора по образованию и роду практических занятий – профессиональный историк и актриса в одном лице.
Это хорошо проявило себя на данном вечере, где, наряду с музыкальными и танцевальными номерами, было представлено также актерское-художественное чтение, когда исполнялись не только отрывки из литературных произведений, но и тексты из исторических и дипломатических источников, многие из которых еще не введены в публичный оборот. И это придает событию реальную уникальность.
Теперь о теме вечера и ее содержании, увы трагическом. С 1453 г. греческое государство, цивилизация и культура, находились под турецко-мусульманской оккупацией. В 1832 г., Греция обрела независимость, и это запустило необратимый процесс распада могущественной Османской, империи, завершившийся через 90 с небольшим лет.
Разумеется, были попытки турецкой правящей элиты. Спасти положение и свою власть. После сокрушительного поражения Османского государства в войне 1877-1878 гг. возникло так называемое «движение младотурок», требовавших введения в стране Конституции, ограничения власти султана, а также политических и экономических реформ по европейскому образцу. В 1908 г, «младотурки», костяк которых составляли офицеры турецкой армии, получившие военное образование в Германии, вынудили под угрозой военного переворота тогдашнего султана Абдул-Хамида II на принятие Конституции и проведение реформ.
Казалось бы такие перемены – дело благое для всего многонационального и многорелигиозного населения Османской империи. Но не тут-то было. Дело в том, что «младотурки» одновременно сделали ставку на оголтелый и жесткий национализм, шовинизм, очень сильно похожий на то явление, что позднее в истории получит название «нацизма». Все поданные султана, вне зависимости от национальности или религии, должны были стать «турками» , во всех смыслах этого понятия, либо быть уничтоженными. Это привело в 1908 -14, и 1916-23 гг. к массовым убийствам и репрессиям в отношении групп, исповедующих отличную от ислама религию – греков, армян, ассирийцев и курдов-йезидов. Но не только. «Младотурки» вызвали неприятие и активизацию, например, албанского национального движения, хотя большинство албанцев – мусульмане.
В результате геноцида, по некоторым данным погибло до 30-50% греческого населения тогдашней Османской империи. Вот такие более конкретные цифры приводит уже упомянутая г-жа Янници в своем историческом очерке , посвященном этой проблеме: «Почти 1 млн из 2,6 млн. греков пропали без вести, 350 тыс. из 750 тыс. были убиты только в Понте (см. Феофанис Малкидис, Теодора Янници «100 лет Малазийской катастрофе. Геноцид греков востока, геноцид эллинизма в Османской империи» М., ГКЦ, 2022 г, с.24). Подобные действия квалифицируются ст.2. Конвенции ООН « О предупреждении преступления геноцида и наказании за него».
К чести организаторов данного мероприятия следует отметить, что несмотря на весь эмоциональный аспект рассматриваемой темы, им удалось сохранить объективность в ее освещении. В частности, упоминались и не очень благовидные действия властей тогдашней Греции, отказавших по формально-бюрократическим причинам большинству греков тогдашней Турции во въезде в Грецию, хотя нависшая угроза геноцида турецких греков была очевидна всем.
На сегодня действия в отношении греков Османской империи признаны геноцидом парламентами Греции, Кипра, Швеции (2010), Армении (2015), Нидерландов (2015). Конгрессом австралийских штатов Новый Южный Уэльс и Тасмания (Австралия), а также в 2002-2015 гг звакондательными собраниями 10 штатов США, из 50.
В России и СССР об этих событиях известно широкой общественности значительно меньше, чем, скажем, о трагедии армянского народа. Возможно это связано с тем, что долгие годы армянское государство входило в состав СССР, и в России значительное количество армян проживает также и в современной России. Также следует упомянуть, что к активности вокруг сохранения исторической памяти об этих событиях, вплоть до сегодняшнего дня достаточно болезненно относится Турция. А Анкара сегодня – один из ключевых союзников Москвы. И по этому необходимость крайней осторожности в отношениях с этой страной понимает публичная государственная дипломатия Российской Федерации
Те факты, что оглашались или показывались во время вечера в киноформате оставляли страшное впечатление: это проявления того, что даже просто насилием или варварством назвать нельзя. Это была просто какая-то пещерная дикость, причем совершаемого представителями страны и народа, уже приобщиышегося к тогдашней мировой цивилизации.
Но эта история, трагическая, болезненная, нам все-таки нужна и важна. Особенно на уровне пусть не государственной. а гражданской и общественной дипломатии. Ибо это-часть исторической памяти народа, те ее страницы, которые и делают сообщество людей, НАРОДОМ. Русским, греческим и иным…
И еще боль этих ран, пусть и утихшая в череде столетий, но отнюдь не исчезнувшая более активно подвигает людей доброй воли на конкретную и практическую работу ради того, чтобы подобное более не повторилось ни с одним народом земли. Большим или малым, вне зависимости от языка, культуры и религии.
Валерий Емельянов, исполнительный директор АНО «Ассоциация международного сотрудничества «Время и мир». Главный редактор медиапанорамы «Время и мир»
![[X]](/style/img/pppclose.png)