20.05.2025_ 103η επέτειος της Μικρασιατικής Καταστροφής_Πύλη για τον Ελληνικό Κόσμο_
ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - ΚΕΠ !!!
ΔΡΑΣТΗΡΙΟТHΤΑ - ΣΥΝΕΠΕΙΑ – ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ -ΠΙΣΤΗ- ΑΦΟΣΙΩΣΗ στο ΩΡΑΙΟ, το ΑΛΗΘΙΝΟ, το ΑΓΑΘΟ, το ΕΝΑΡΕΤΟ !!!
ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΜΟΡΦΗΣ & ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ !!!
Αγαπητοί φίλοι!
20 Μαΐου 2025. Διαδικτυακή πύλη – Media Panorama «Χρόνος και Κόσμος», Δημοσίευση άρθρου για την εκδήλωση του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. ΓΕΝΟΚΡΟΝΙΑ – ΔΙΚΑΙΩΜΑ στη ΜΝΗΜΗ, που πραγματοποιήθηκε στις 19 Μαΐου 2025 στον Οίκου Εθνοτήτων της Μόσχας.
Δραττόμεθα της ευκαιρίας για να εκφράσουμε την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη μας στον αρχισυντάκτη της πύλης Valery Emelyanov για τη δημοσίευση.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ !!! ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ, ΣΘΕΝΑΡΟΤΕΡΟΙ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟΙ και ειλικρινά ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!!
Επισυνάπτεται η δημοσίευση (σε ελληνική / google-translation και ρωσική): Στη Μόσχα τιμήθηκε η μνήμη των θυμάτων της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας το 1922!!!
Δημοσιεύτηκε στις 20 Μαΐου 2025.
Στις 19 Μαΐου 2025, το Σπίτι των Εθνικοτήτων της Μόσχας διοργάνωσε βραδιά με θέμα «Το Δικαίωμα στη Μνήμη - 103 Χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή. Η Ιστορική Μνήμη στην Ελληνική Λογοτεχνία, στον Τύπο. Σε Διπλωματικές Αποστολές».
Η βραδιά διοργανώθηκε από το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Μόσχας, του οποίου η διευθύντρια, ιστορικός και ηθοποιός Θεοδώρα Γιαννίτση, ήταν η παρουσιάστρια της εκδήλωσης.
Η παρουσιάστρια της βραδιάς, διευθύντρια του ΕΚΚ Θεοδώρα Γιαννίτση
Η τραγωδία της 19ης Μαΐου 1922, όταν τα τουρκικά κεμαλικά στρατεύματα και οι άτακτοι (τσέτες) κυριολεκτικά έσφαξαν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού και γενικά του μη μουσουλμανικού πληθυσμού της Σμύρνης, τιμάται από το Συμβούλιο του Κόλπου κάθε χρόνο. Σύμφωνα με την κα Γιαννίτση , αυτό γίνεται για να διατηρηθεί η ιστορική μνήμη όχι μόνο στο μυαλό μας, αλλά και στις καρδιές, στις ψυχές, στα συναισθήματά μας. Αυτό, σύμφωνα με τη Θεοδώρα Γιαννίτση , είναι που θα διασφαλίσει ότι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης θα βοηθήσει ουσιαστικά στην αποτροπή τέτοιων περιστατικών στο δύσκολο παρόν και μέλλον μας.
Το ουσιαστικό μέρος του προγράμματος περιελάμβανε ομιλίες από τους καλεσμένους της εκδήλωσης – εκπροσώπους της αρμενικής κοινότητας, « Ρώσους -Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο". Η κα Γιαννίτση απέδωσε άριστα και στους δύο ρόλους της κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Ως ιστορικός, παρουσίασε πλούσιο υλικό για την ελληνική παρουσία στη Μικρά Ασία από τον 8ο αιώνα π.Χ. έως το 1923 (τη δημιουργία της Τουρκικής-εθνικιστικής Κεμαλικής Δημοκρατίας), από ένα βιβλίο που συνυπέγραψε με τον Έλληνα ιστορικό Θεοφάνη. Μαλκίδη το 2022, για την εκατονταετηρίδα της γενοκτονίας των Ελλήνων. Και ως ηθοποιός, διαβάζει με ζωντάνια και γλαφυρό τρόπο αποσπάσματα από την ελληνική λογοτεχνία αφιερωμένα στην Μικρασιατική τραγωδία, ρεπορτάζ διπλωματών της εποχής εκείνης και σημειώσεις ανταποκριτών εφημερίδων. Όλα αυτά συνοδεύονταν από αυθεντικά επίκαιρα εκείνων των γεγονότων. Αυτό είναι ... και επίσης το ερμηνευτικό στυλ του παρουσιαστή στην ατμόσφαιρα μιας μουσικής δωματίου επέτρεψε, όπως λένε, με κάθε ίνα της ψυχής (και του σώματος) να νιώσει κανείς την τραγωδία και τον πόνο των γεγονότων πριν από 103 χρόνια.
των «Ποντίων» ( Ευξείνιων ) Ελλήνων παρουσιάστηκαν σε μορφή βίντεο κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ερμηνευμένα από τις μουσικοφωνικές και χορευτικές ομάδες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC).
Η ιδέα ότι η 19η Μαΐου δεν πρέπει να γιορτάζεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των «Ποντίων Ελλήνων» (αυτή είναι, σήμερα, η «επίσημη» ονομασία αυτής της ημερομηνίας), αλλά ως «ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας» διαπερνούσε ολόκληρη την ομιλία της Θεοδώρας Ιαννίτση. Απλή αριθμητική: οι Έλληνες που δήλωναν ότι ανήκαν στην εθνική υποομάδα « πόντοι » (δηλαδή, οι Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας) εκείνη την εποχή ήταν 320 χιλιάδες άνθρωποι, τα θύματα της γενοκτονίας ήταν έως και ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες που ζούσαν σε όλη την επικράτεια της χερσονήσου της Μικράς Ασίας (Ανατολίας ) , και συνολικά υπήρχαν έως και 2 εκατομμύρια 700 χιλιάδες Έλληνες που ζούσαν στην Τουρκία.
Επιπλέον, από Από όσα ειπώθηκαν το βράδυ συνάγεται ότι η Μικρά Ασία και ο ελληνικός πληθυσμός της αποτελούσαν σημαντικό και οργανικό μέρος του ελληνικού πολιτισμού και της κουλτούρας από την αρχαιότητα. Θα θέλαμε να προσθέσουμε ότι αυτή η περιοχή είναι το ιστορικό λίκνο πολλών αρχαίων Ινδοευρωπαϊκών λαών που αργότερα σχημάτισαν την ελληνική εθνότητα, καθώς και των λαών από την Κεντρική Ασία. Οι Τούρκοι βρέθηκαν εδώ μόλις στις αρχές του 11ου-12ου αιώνα.
Σήμερα, δεν υπάρχει ακόμη αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας σε κατάλληλο διεθνές επίπεδο, καμία αξιολόγηση αυτών των γεγονότων και κανένας προσδιορισμός των ενόχων. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα καθήκον. Πρώτα απ 'όλα, της λαϊκής, πολιτικής διπλωματίας. Και ένας αναπόσπαστος κρίκος στην αλυσίδα παρόμοιων πολιτικών διπλωματικών δράσεων στη μνήμη αυτής της τραγωδίας. Η βραδιά στο Σπίτι των Εθνοτήτων της Μόσχας, αν και οικεία, ήταν πολύ βαθιά στο συναισθηματικό και πνευματικό της περιεχόμενο.
В Московском доме национальностей, 19 мая 2025 г состоялся вечер, на тему « Право на память – 103 год малазоазийской катастрофе. Историческая память в греческой литературе, в прессе. В дипломатических донесениях».
Вечер был организован Греческим культурным центром г. Москвы, директор которого, историк и актриса Теодора Янници выступила ведущей мероприятия.
Ведущая вечера, директор ГКЦ Теодора Янници
Трагедия 19 мая 1922 г, когда турецкие кемалистские войска и нерегулярные формирования (четы) в буквальном смысле слова вырезали большую часть греческого и в целом немусульманского населения Смирны, ГКЦ отмечает каждый год. По словам, г-жи Янници это делается для того, чтобы сохранять историческую память не только в наших умах, но и в сердцах, душах. Чувствах. Именно это, считает Теодора Янници, послужит тому, что сохранение исторической памяти на деле будет способствовать тому, чтобы подобное не повторялось в нашем непростом настоящем и будущем.
Содержательную часть программы составили выступления гостей мероприятия – представителей армянской общины, «Российско -греческого культурного центра». Г-жа Янници в ходе вечера прекрасно проявила себя во всех своих двух ипостасях. Как историк, она озвучила богатый материал, по эллинскому присутствию в Малой Азии с VIII в до.н.э. до 1923 г – создания Турецко-националистической кемалистской-республики), из написанной ею в соавторстве с греческим историком Феофанисом Малкидисом еще в 2022 г, к столетней годовщине геноцида греков. А как актриса, она ярко и рельефно зачитывая отрывки из произведений греческой литературы, посвященных малоазийской трагедии, донесений дипломатов той поры и заметки корреспондентов газет. Все это сопровождалось аутентичной кинохроникой тех событий. Это. а также исполнительская манера ведущей в атмосфере камерного мероприятия позволило, что называется, всеми фибрами души (и тела) ощутить трагизм и боль событий 103-летней давности.
В формате видеороликов в ходе мероприятия были представлены песни и танцы «понтийских» (причерноморских) греков, в исполнении музыкально-вокального и танцевального коллективов ГКЦ.
Красной нитью через все выступление Теодоры Янници проходила мысль о том, что 19 мая следует отмечать не как день памяти геноцида «понтийских греков» (таково, на сегодняшний день, «официальное» название этой даты), а как «день памяти геноцида греков Малой Азии». Простая арифметика, греков идентифицировавших свою принадлежность к этнической подгруппе «понти» (именно причерноморских греков) было в то время 320 тыс. человек, жертвами геноцида стали до полутора миллионов греков проживавших по всей территории малоазийского (анатолийского )полуострова, а всего греков на территории Турции проживало до 2 млн.700 тыс. человек.
Кроме того, из рассказанного на вечере следовало, что малоазийский полуостров и его эллинское население еще с древних времен являлись значимой и органичной частью греческой цивилизации и культуры. От себя добавим, что этот регион- историческая колыбель многих древних индоевропейских народов, позднее сформировавших греческий этнос, а выходцы из центральной Азии. Тюрки оказались здесь лишь на рубеже XI-XII вв.
Сегодня пока отсутствует на должном международном уровне признание геноцида малоазийских греков, оценка тех событий и определения виновных в нем. Думается это задача. В первую очередь, народной, гражданской дипломатии. И неотъемлемым звеном в цепочке подобных гражданских дипломатический акций в память об этой трагедии. Стал пусть и камерный, но очень глубокий по своему эмоциональному и духовному содержанию вечер в Московском Доме национальностей.
![[X]](/style/img/pppclose.png)