PRESS RELEASE__14.12.2021_Νεότερη-Νεότατη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδας

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙΝОΥΡΙО ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ

ΠΑΛΙ και ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ !!!

"ΝΕΟΤΕΡΗ-ΝΕΟΤΑΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ"

Διαδικτυακός κύκλος διαλέξεων

 

2021г. – ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ ΕΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΟ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ - 200 χρόνια από το 1821

«…θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία…» Ωδή Τετάρτη, Ανδρέας Κάλβος

         Μόσχα, 16 Δεκεμβρίου 2021

                   Αγαπητοί φίλοι,

 

Την Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2021 πραγματοποιήθηκε η δεύτερη διάλεξη του νέου κύκλου διαλέξεων του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού - Κ.Ε.Π. «Νεότερη-Νεότατη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδας» με θέμα:

 

«Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα το  XIX αι.»

διάλεξη από το Διδάκτορα Ιστορικών Επιστημών του Ινστιτούτου Σλαυικών Σπουδών της Ακαδημίας Επιστημών της Ρωσίας, Επίτιμο Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθηγητή   Grigoryi Arsh

 

Τη διάλεξη δύνασθε να παρακολουθήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο

https://www.youtube.com/watch?v=0khSHI3roSA

 

http://www.hecucenter.ru/gr/videoarc/2021_12_14__neoterineotati_politiki_istoria_tis_elladas__to_ethnikoapeleitherotiko_kinima_stin_ellada_to__xix_ai___grigoryi_arsh.html

 

Παρατίθεται βίντεο - μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π  Δώρας Γιαννίτση για τον εν λόγω κύκλο διαλέξεων

http://www.hecucenter.ru/gr/videoarc/vinteo__minima_tis_dieithintrias_toi_kep__doras_giannitsi_gia_ton_en_logo_kiklo_dialekseon_neoterineotati_politiki_istoria_tis_elladas.html

 

Ακολουθεί αναλυτική περιγραφή ολόκληρου του κύκλου διαλέξεων:

 

ΚΥΚΛΟΣ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ

Νεότερη-Νεότατη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδαςб 2021-2022:

 

1. Τατιάνα Νικίτινα:  «Η εθνική ιδέα στην Ελλάδα στα τέλη του XVIII –  XIX αι.»
2. Γκριγκόριι Aρς: «Το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα το  XIX αι.»
3. Αρτιόμ Ουλουνιάν: «Από την επανάσταση του 1843 στην επανάσταση του 1862-63. Η σύσταση του ελληνικού κράτους στα μέσα  του 19ου αι.».
4. Τατιάνα Νικίτινα: «Η πολιτική εξέλιξη της Ελλαδας 1864-1897».
5. Τατιάνα Νικίτινα: «Η πολιτική κρίση στην Ελλάδα στις αρχές του 20ου αιώνα και οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του Ελευθέριου Βενιζέλου.»
6. Τατιάνα Νικίτινα: «Η Ελλάδα την περίοδο του  Μεσοπολέμου»
7. Τατιάνα Νικίτινα: «Η Ελλάδα τις παραμονές και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου».
8. Άννας Λουμπότσκαγια: «Η Ελλάδα και η ιδέα της βαλκανικής ενοποίησης (δεκαετία '30 του 20ου αι.)».
9. Τατιάνα Νικίτινα: «Εξωτερική και εσωτερική πολιτική της Ελλάδος στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 (πριν από τη Δικτατορία των συνταγματαρχών)»
10. Έλενα Κρουγκοβάγια: «Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών»
     

 

Σάς περιμένουμε !

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ !!!

 

ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ, ΣΘΕΝΑΡΟΤΕΡΟΙ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟΙ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!!

Γκριγκόρι Λβόβιτς ΑΡΣ

 

Γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1925 στην πόλη Αρχάνγκελσκ (Αρχάγγελος) στη Βόρεια Ρωσία. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο λαμβάνει μέρος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και τραυματίζεται. Για την προσφορά του στο μέτωπο του απονέμεται το παράσημο του Κόκκινου Αστέρα, καθώς και άλλες τιμητικές διακρίσεις.

Το 1951 αποφοιτά από το Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ, ενώ το 1959 υποστηρίζει στο Ινστιτούτο Ιστορίας της Ακαδημίας Επιστημών της Ε.Σ.Σ.Δ. διδακτορική διατριβή με τίτλο: «Ορισμένα ζητήματα της ιστορίας της Νότιας Αλβανίας στα τέλη του 18^ου  - αρχές του 19^ουαι.», αποβαίνοντας, ουσιαστικά, σε μοναδικό στην επικράτεια της Σοβιετικής Ένωσης ερευνητή, ειδικευμένο στη νεότερη ιστορία της Αλβανίας και της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων. Το 1963 δημοσιεύει καινούρια μελέτη με τίτλο: «Η Αλβανία και η Ήπειρος στα τέλη του 18^ου  - αρχές 19^ου αι.».

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 του περασμένου αιώνα το επίκεντρο των επιστημονικών και ερευνητικών ενδιαφερόντων του ιστορικού μετατοπίζεται στη νεότερη ιστορία της Ελλάδος, ειδικότερα δε σε πτυχές που σχετίζονται με την Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821, τη διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους τον 19^ο αι., τη θέση του ελληνικού ζητήματος στην εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, το ρόλο του ρώσο-τουρκικού πολέμου της περιόδου 1828-1829 στην υπόθεση της ανεξαρτησίας της Ελλάδος, τον εν γένει ρόλο της Ελλάδος στις διεθνείς σχέσεις και ισορροπίες στην εύθραυστη περιοχή των Βαλκανίων καθ΄ όλη τη διάρκεια του 19^ουαι. Μελέτησε με συνέπεια τη δράση του Αλέξανδρου Υψηλάντη και του Ιωάννη Καποδίστρια, ιδίως σε συσχετισμό με την υπηρεσία τους στη τσαρική Αυλή, την αντιμετώπιση της Ελληνικής Επανάστασης από τους Δεκεμβριστές, την κρίση του φεουδαρχικού συστήματος στη Βαλκανική στις συνθήκες του οθωμανικού ζυγού, τα εθνικά κινήματα στην περιοχή στις αρχές του 19^ου αι.

  Το 1965 το φως της δημοσιότητας βλέπει η μελέτη του «Η μυστική οργάνωση «Φιλική Εταιρεία». Η ιστορία του αγώνα της Ελλάδος για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού». Το 1969 υποστηρίζει, στο Ινστιτούτο Σλαβικών και Βαλκανικών Σπουδών της Ακαδημίας Επιστημών της Ε.Σ.Σ.Δ., υφηγεσία, η οποία μετέπειτα εκδίδεται σε βιβλίο με τίτλο: «Το εταιρικό κίνημα στη Ρωσία. Ο απελευθερωτικός αγώνας του ελληνικού λαού στα αρχές του 19^ου αι. και οι ρώσο-ελληνικές σχέσεις» (Μόσχα, 1970). Σημαντικά, επίσης, και αξιομνημόνευτα έργα του αποτελούν οι μονογραφίες «Ο Ιωάννης Καποδίστριας και το ελληνικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. 1809-1822» (Μόσχα, 1976) και «Ο Καποδίστριας  και η Ρωσία (1809-1822)», (Αγία Πετρούπολη, 2003).  

 Μέχρι το τέλος της ζωής του ο καθηγητής Γκριγκόρι Αρς εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Σλαβικών Σπουδών της Ακαδημίας Επιστημών Ρωσικής Ομοσπονδίας.Το 2005 το Πανεπιστήμιο Αθηνών τον ανακήρυξε σε επίτιμο καθηγητή

Επρόκειτο για έναν άνθρωπο, που το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το αφιέρωσε στις ελληνορωσικές ιστορικές σχέσεις κατά τη νεότερη περίοδο. Επρόκειτο για τον θεμελιωτή των νεοελληνικών σπουδών στην ιστορική επιστήμη, τον άνθρωπο που περί τις 7 δεκαετίες ασχολήθηκε με την νεότερη ελληνική ιστορία, τις ρωσο-ελληνικές σχέσεις της εποχής του Αγώνα, τη Φιλική Εταιρεία, βετεράνο του Β΄ παγκοσμίου Πολέμου, Ακαδημαϊκό, καθηγητή, επίτιμο προφέσσορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος, όπως χαρακτηρίζει τους πραγματικά ταλαντούχους και ενάρετους ανθρώπους, ήταν εξαιρετικά σεμνός. Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού-ΚΕΠ, στο πρόσωπό του αισθανθήκαμε έναν ειλικρινή φίλο με αμέριστη και συνεπή στήριξη. Πάντα στήριζε τις προτάσεις μας για συνεργασία, ανταποκρίνονταν στα κελεύσματά μας, γεγονός, για το οποίο του θα είμαστε απείρως ευγνώμονες.