ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ – 190 χρόνια μετά !!!
Αγαπητοί φίλοι,
ΟΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΜΑΣ !!!
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΜΑΣ – МΑΖΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ – ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΓΕΦΥΡΕΣ !!!
ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ – 190 χρόνια μετά !!!
ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΙ ΣΤΟΝ ΓΡΑΦΙΚΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ 19-20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017 – ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΙΓΛΩΣΣΟΥ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ-ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
«Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου στα αρχεία της Κρατικής Βιβλιοθήκης της Ρωσίας (πρώην βιβλιοθήκης «Lenin»)»
Ναι, φίλοι μας, το καταφέραμε και αυτό!!!
Με την ευκαιρία συμπλήρωσης επετείου 190 ετών του ιστορικού αυτού γεγονότος, της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου, οι επίσημοι εορτασμοί του οποίου μόλις ολοκληρώθησαν στον γραφικό κόλπο του Ναυαρίνου (Πύλου), το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) έλαβε άμεση συμμετοχή σε αυτούς και μαζί με τους φίλους και συνεργάτες μας, τη Μεσσηνιακή Αμφικτυονία, προβήκαμε στην επανέκδοση του δίγλωσσου λευκώματος-καταλόγου μας «Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου στα αρχεία της Κρατικής Βιβλιοθήκης της Ρωσίας (πρώην βιβλιοθήκης «Lenin»)», το οποίο πρωτοεκδώσαμε προ 10ετίας, με την ευκαιρία διεξαγωγής ομώνυμης έκθεσης και επιστημονικής ημερίδας στην καρδιά της Μόσχας, στην Κρατική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας(23-30 Οκτωβρίου 2007),.
Την έκδοση προλογίζει ο μεγάλος Ρώσος Ελληνιστής, που πρόσφατα απεβίωσε, καθηγητής, ακαδημαϊκός Γκριγκόριι Αρς.
Κατωτέρω παρατίθεται σχετικό υλικό από το λεύκωμα/κατάλογο:
Αποτελεί τιμή για τη Μεσσηνιακή Αμφικτυονία να συμμετάσχουμε από κοινού με το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού της Μόσχας στη δεύτερη έκδοση αυτού του σπουδαίου ιστορικού τεύχους, με τη συμπλήρωση 190 χρόνων από τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός το οποίο αποτελεί ορόσημο για το νέο ελληνικό έθνος. Ένα γεγονός που σφράγισε την πορεία του ελληνισμού, αφού συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία του Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους. Στην κατάκτηση της ελευθερίας συνέβαλε καίρια ο ηρωισμός, η αυτοθυσία και ο φιλελληνισμός των Άγγλων, των Γάλλων και των Ρώσων συμμάχων που ναυμάχησαν στο Ναυαρίνο. Αξιοσημείωτη είναι η στάση που κράτησε ιδίως η Ρωσία υπέρ του ελληνικού ζητήματος και στο διπλωματικό επίπεδο.
Ξεφυλλίζοντας αυτές τις λαμπρές σελίδες της ιστορίας, που μένουν ανεξίτηλες στη συνείδηση όλων των Ελλήνων, μπορούμε να διδαχθούμε πολλά για το ρόλο και την αξία της διπλωματίας & της αλληλεγγύης μεταξύ ομόθρησκων εθνών διαχρονικά.
Στις μέρες μας που όλα τα κράτη έχουν να αντιμετωπίσουν κοινά προβλήματα, όπως η έξαρση του εθνικισμού και του θρησκευτικού φανατισμού, το προσφυγικό ζήτημα και η οικονομική κρίση ,από την οποία δοκιμάζεται ιδιαίτερα σκληρά η Ελλάδα, ας κρατήσουμε ψηλά την αξία της αλληλεγγύης που μας δίδαξε το Ναυαρίνο και ας εργαστούμε από κοινού για ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές.
Ελένη Αλειφέρη –Καραθανάση
Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Μεσσηνίας
Πρόεδρος Μεσσηνιακής Αμφικτυονίας
Иван Константинович Айвазовский «Наваринский бой» / Ιβάν Αϊβαζόβσκι «ΝαυμαχίαΝαυαρίνου»
Η ναυμαχία του Ναυαρίνου στα αρχεία της Κρατικής Βιβλιοθήκης της Ρωσίας.
Αν και από αρκετούς ιστορικούς η ναυμαχία του Ναυαρίνου, τουλάχιστον το ξέσπασμά της, χαρακτηρίζεται ως «τυχαίο γεγονός» [σε κάποια στιγμή ένα πυρπολικό του τουρκοαιγυπτιακού στόλου πλησιάζει πολύ κοντά στη βρετανική ναυαρχίδα «Ντάρτμουθ», ένας Άγγλος υποπλοίαρχος και μερικοί ακόμη άνδρες πυροβολούνται, η ατμόσφαιρα είναι ήδη ηλεκτρισμένη και σε λίγο ο κανονιοβολισμός γενικεύεται], η χρονική συγκυρία διεξαγωγής της, η συμμετοχή σε αυτή συμμαχικού στόλου, ο άρτιος συντονισμός των τριών μοιρών, η επιτυχής έκβασή της υποδηλώνουν ότι αυτή υπήρξε νομοτελειακή εξέλιξη σειράς παραγόντων. Του πολυετούς Αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία, της ταύτισης συμφερόντων των συμμάχων τη δεδομένη χρονική συγκυρία για τον έλεγχο του περάσματος για την Ανατολή, της διάδοσης στην Ευρώπη του φιλελληνικού κινήματος - καρπός ωρίμανσης ιδεών του Διαφωτισμού, ιδεών διαμόρφωσης εθνικών κρατών, ιδεών για το δικαίωμα εθνικής κυριαρχίας και αυτοπροσδιορισμού των λαών.
Υπήρξε, επίσης, στρατιωτική έκφραση του διπλωματικού αγώνα για το ελληνικό ζήτημα, στον οποίο η Ρωσία αναμφίβολα τήρησε μία συνεπή και αποφασιστική στάση. Επιδιώκοντας την έξοδό της προς τη Μεσόγειο από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης ακόμη, η Ρωσική Αυτοκρατορία, με τους αλλεπάλληλους πολέμους που διεξάγει με την Οθωμανική Αυτοκρατορία από το δεύτερο ήμισυ ακόμη του 18ου αι., καθίσταται σε φυσικό σύμμαχο των ορθόδοξων Ελλήνων. Η στάση που τηρεί ο Τσάρος, τόσο πριν τα γεγονότα του Ναυαρίνου (από το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης ακόμη), όσο και μετά (νέος ρωσοτουρκικός πόλεμος 1828-29, Συνθήκη της Ανδριανούπολης που υποχρέωνε το Σουλτάνο να παράσχει αυτονομία στους Έλληνες), ευνοεί την προσπάθεια των Ελλήνων. Στα μάτια των τελευταίων η Ρωσία ανάγεται στη μοναδική ομόδοξη Δύναμη – προστάτη των δικαίων του Ελληνισμού.
Την ίδια εποχή διάχυτα είναι στους κόλπους της ρωσικής κοινωνίας τα φιλελληνικά αισθήματα και η συμπάθεια απέναντι στον αγώνα του υπόδουλου γένους, γεγονός που, μεταξύ άλλων, πιστοποιούν και απομνημονεύματα Ρώσων περιηγητών της εποχής, μεταξύ των οποίων και στρατιωτικοί που έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου στη Μεσόγειο.
Θεωρούμε ιδιαίτερα ευτυχές το γεγονός ότι με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 180 ετών της ηρωικής ναυμαχίας τον Οκτώβριο του 2007 μάς δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιάσουμε, σε συνεργασίαμε την Κρατική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας, έκθεση βιβλίων, αφιερωμένων στο ιστορικό αυτό γεγονός, καθώς και στο ευρύτερο στρατιωτικο-πολιτικό πλαίσιο της ελληνικής πραγματικότητας από το δεύτερο ήμισυ του 18ου αι. έως τα μέσα του 19ου αι., ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό συμβάλλουμε στην αναδειξη αρχειακού υλικού, πηγών και στην κληροδότηση αυτού στις νεότερες γενιές μελετητών.
Και είναι διπλή η χαρά μας, που μετά από 10 χρόνια, με την ευκαιρία συμπλήρωσης της επετείου των 190 ετών του θρυλικού ιστορικού αυτού γεγονότος, με τη βοήθεια και σύμπραξη της Μεσσηνιακής Αμφικτυονίας, με την αρωγή και συμμετοχή Μεσσήνιων, κατοίκων της ιστορικής Μεσσηνίας, του γραφικού κόλπου του Ναυαρίνου, της Πύλου, προβαινουμε σε επανέκδοση του χρήσιμου, ουσιαστικού και ωφέλιμου αυτού δίγλωσσου καταλόγου-λευκώματος. Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας σε όλους, όσοι μετέχουν του εγχειρήματος τούτου.
Θεοδώρα Γιαννίτση, διδάκτωρ ιστορικών επιστημών,
διευθύντρια Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. με έδρα τη Μόσχα
Aναλυτικότερη ενημερωση για τις επίσημες επρταστικές επετειακές εκδηλώσεις. Στις οποίες εκ μέρους του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (Κ.Ε.Π.) συμμετείχε ο καλός μας φίλος Κιρίλλ Σαλάχιν, απόγονος του Ρώσου ναυάρχου Anjou P. F, που έλαβε μέρος στη θρυλική ναυμαχία,. και ο οποίος δώρισε οικογενειακό κειμήλιο στο Μουσείο του Δήμου Πύλου-Νέστορος, δύνασθε να αντλήσετε στις εξής κατωθι παραπομπές
:
https://kpylos.blogspot.ru/2017/10/blog-post_65.html
Σύντομα, μόλις αφιχθεί το τιράζ του λευκώματος στη Μόσχα, θα προβούμε σε εκδήλωση, ειδικά αφιερωμένη σε αυτό και στην ιστορική Ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Το Ναυαρίνο αποτελεί μία από τις λαμπρότερες σελίδες της κοινής ιστορίας, που συνδέουν τους δύο ομόδοξους λαούς, Έλληνες και Ρώσους, με μακραίωνους δεσμούς ιστορικής, πολιτισμικής, πνευματικής εγγύτητας και παραπέμπουν στις ιδέες της Ορθόδοξης Ανατολής, με κοινή νοοτροπία και αντίληψη για τον άνθρωπο και τον κόσμο, που βασίζονται στις πανανθρώπινες, διαχρονικές και καθολικές αξίες και ιδανικά της συνέπειας, της πίστης στο χρέος, της αγάπης, της πραγματικής αρετής και ανάγονται από τα κείμενα των αρχαίων κλασσικών μας, από το μήνυμα καθολικής αγάπης της Αντιγόνης, αποκρινόμενης στις απειλές του Κρέοντα «...ούτοι συνέχθην, αλλά συμφιλείν έφυν...».
Η ναυμαχία του Ναυαρίνου στα αρχεία της Κρατικής Βιβλιοθήκης της Ρωσίας.
Στις 24 Ιουνίου/6 Ιουλίου του 1827, σ' ένα διπλωματικό παιχνίδι για τον έλεγχο του περάσματος για την Ανατολή, οι τρεις μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία, υπογράφουν στο Λονδίνο την τριμερή Ιουλιανή σύμβαση του Λονδίνου ("Τριπλή Συμμαχία"). Η σύμβαση αυτή επαναλαμβάνει βασικά τους όρους του Πρωτοκόλλου της Πετρούπολης μεταξύ Ρωσίας και Αγγλίας (23 Μαρτίου/4 Απριλίου 1826), σύμφωνα με το οποίο οι δύο Δυνάμεις συμφωνούσαν να επέμβουν μεσολαβητικά για τη δημιουργία ενιαίου Ελληνικού Κράτους, υποτελούς στο Σουλτάνο. Το πρωτόκολλο αυτό ουσιαστικά σήμαινε απομάκρυνση από τις αρχές της Ιερής Συμμαχίας και αποτελεί το πρώτο διπλωματικό κείμενο (διμερή συμφωνία) που μνημονεύει το όνομα «Ελλάδα» και αναγνωρίζει πολιτική ύπαρξη στους Έλληνες. Η Γαλλία προς στιγμή διστάζει να προσχωρήσει στο Πρωτόκολλο της Πετρούπολης γιατί διατηρεί σχέσεις συνεργασίας με τον Μωχάμετ Άλυ της Αιγύπτου, αλλά, ύστερα από την επίμονη άρνηση της Πύλης να δεχτεί ειρηνική λύση του Ελληνικού Ζητήματος, προσχωρεί και αυτή στην τριμερή Ιουλιανή σύμβαση του Λονδίνου. Η σύμβαση αυτή επαναλαμβάνει βασικά τους όρους του Πρωτοκόλλου της Πετρούπολης, περιέχει όμως και ρήτρα καταναγκασμού ή τουλάχιστον εκφοβισμού. Μοίρες ναυτικές των τριών Δυνάμεων θα αναλάμβαναν να επιβάλουν τη διακοπή των εχθροπραξιών. Παράλληλα θα προχωρούσαν στη σύναψη εμπορικών σχέσεων με τους Έλληνες και στο διορισμό προξένων. Η άρνηση της Πύλης να υποταχθεί στη θέληση της Τριπλής Συμμαχίας είχε σαν αποτέλεσμα τη ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Η ναυμαχία έλαβε χώρα στις 8/20 Οκτωβρίου 1827 στον κόλπο του Ναυαρίνου (Νότιο-Δυτική ακτή της Πελοποννήσου) και σε αυτή συγκρούστηκαν ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος και ο συμμαχικός –άγγλο-γάλλο-ρωσικός– στόλος. Προηγουμένως οι συμμαχικές μοίρες είχαν σταλεί στην περιοχή για να επιβάλουν εκεχειρία, πράγμα που η τουρκική πλευρά δεν αποδέχονταν. Οι αρχηγοί των συμμαχικών μοιρών, ναύαρχος Εδουάρδος Κόδριγκτον, αρχηγός της αγγλικής μοίρας που είχε και το γενικό πρόσταγμα, αντιναύαρχος Ερρίκος Δεριγνύ, αρχηγός της γαλλικής μοίρας και αντιναύαρχος Λογγίνος Χέϋδεν, αρχηγός της ρωσικής μοίρας, αποφάσισαν όπως εισχωρήσει ο στόλος στον κόλπο του Ναυαρίνου, όπου βρισκόταν ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος υπό την αρχηγία του Ιμπραήμ πασά. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος αποτελούνταν από 89 σκάφη με 2.240 πυροβόλα, ο δε συμμαχικός δεν διέθετε πάνω από 27 πλοία – 12 αγγλικά, 8 ρωσικά και 7 γαλλικά – με 1.324 πυροβόλα.
Ένα «τυχαίο γεγονός», όπως το χαρακτηρίζουν αρκετοί ιστορικοί της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, διαδραμάτισε το ρόλο του «μοιραίου γεγονότος». Σε κάποια στιγμή ένα εχθρικό πυρπολικό φθάνει πολύ κοντά στο πολεμικό πλοίο «Ντάρτμουθ» και ο κυβερνήτης του Φελλόους στέλνει μια λέμβο με λίγους άνδρες και επικεφαλής τον Υποπλοίαρχο Φιτσρόϋ για να αναγκάσει το εχθρικό πυρπολικό να απομακρυνθεί. Εκείνοι, όμως, αφού προσπάθησαν να πείσουν τους Άγγλους να μην πλησιάσουν, πυροβολούν, σκοτώνουν τον υποπλοίαρχο και μερικούς ακόμη άνδρες και ανάβουν το πυρπολικό. Το «Ντάρτμουθ» ανταποδίδει το πυρ. Η γαλλική ναυαρχίδα «Σειρήν» χτυπιέται από την αιγυπτιακή φρεγάτα «Εσμίνα». Αμέσως ο Γάλλος αντιναύαρχος Δεριγνύ διατάζει σφοδρό κανονιοβολισμό κατά της εχθρικής φρεγάτας και σε ελάχιστα λεπτά το πυρ γενικεύεται. Ο Άγγλος ναύαρχος Κόδριγκτον στέλνει τον Έλληνα πλοηγό Πέτρο Μικέλη με λίγους άνδρες στον Αιγύπτιο διοικητή Μουχαρέμπεη και του διαμηνύει ότι σκοπός των συμμάχων δεν είναι να κτυπήσουν τους Τουρκοαιγυπτίους, αλλά να τους αναγκάσουν να φύγουν από το Ναυαρίνο και να επιστρέψουν στις βάσεις τους, στα Δαρδανέλλια και στην Αλεξάνδρεια. Οι Αιγύπτιοι σκοτώνουν τον Έλληνα απεσταλμένο του Κόδριγκτον και σε λίγα λεπτά η γαλλική ναυαρχίδα «Ασία» βυθίζει την αιγυπτιακή ναυαρχίδα. Από αυτή τη στιγμή η μάχη γενικεύεται και ξεφεύγει από κάθε σχεδιασμό και έλεγχο. Λίγο αργότερα πλησιάζει ο ρωσικό στόλος με επικεφαλής τη ναυαρχίδα «Αζόφ», οπότε το ηθικό των συμμάχων αναπτερώνεται και ο κανονιοβολισμός γίνεται ακόμη πιο έντονος και πεισματώδης.
Γύρω στις 18.00 της 8/20 Οκτωβρίου 1827 τα πάντα είχαν τελειώσει. Η ναυμαχία είχε κρατήσει τέσσερις ώρες και το αποτέλεσμά της έδειξε την υπεροχή των ευρωπαϊκών στόλων. Από τα 89 πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου τα 60 είχαν εντελώς καταστραφεί και βυθισθεί, ενώ τα υπόλοιπα είχαν ριχτεί στα αβαθή του κόλπου με σημαντικές ζημιές, ενώ οι ανθρώπινες απώλειες ανήλθαν σε 6.000 νεκρούς περίπου και 4.000 τραυματίες. Οι σύμμαχοι δεν έχασαν κανένα πλοίο, ενώ σε ανθρώπινες απώλειες είχαν 174 νεκρούς και 475 τραυματίες.
Η χαρμόσυνη είδηση της καταναυμαχήσεως του τουρκοαιγυπτιακού στόλου πανηγυρίσθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό από τους Έλληνες που έβλεπαν πλέον κοντά την ημέρα της ελευθερίας τους.
Θεοδώρα Γιαννίτση,
διδάκτωρ ιστορίας, δ/ντρια Κ.Ε.Π.
«командующий английской эскадрой адмирал Эдвард Кодрингтон» / « ο αρχηγός της αγγλικήςμοίρας ναύαρχος Εδουάρδος Κόδριγκτον».
Attached files: октября_Навариннскому сражению 190 лет_МОМЕНТ В ИСТОРИИ_Θρυλική Ναυμαχία Ναυαρίνου_190 χρονια μετά__στιγμές στην ιστορία-min_.pdf (664.65 KiB);
![[X]](/style/img/pppclose.png)