MAY 30-31 2019 - ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ στο ΒΛΑΝΤΙΒΟΣΤΟΚ

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ στην ΙΣΤΟΡΙΑ – 2019 ΕΤΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ

για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗ,

στην πόλη του ΒΛΑΝΤΙΒΟΣΤΟΚ

30-31 Μαϊου 2019, ώρα 18.30

στη σκηνή του Ακαδημαϊκού Θεάτρου Άπω Ανατολής «Μ. Γκόρκι»

ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

«ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ»  Σοφοκλέους

                Αγαπητοί φίλοι,

Ναι, αυτό που ονειρευόμασταν και επιδιώκαμε από καιρό και για το οποίο εργαστήκαμε συστηματικά, πραγματοποιείται !!!

Για πρώτη φορά στην Περιφέρεια της Άπω Ανατολής, στη σκηνή του Ακαδημαικού Θεάτρου της πόλης του Βλαντιβοστόκ «Μαξίμ Γκόρκι» ανεβαίνει η τελεια σε περιεγχόμενο και δομή και με ανυπέρβλητα μηνύματα τραγωδία του Σοφοκλή «ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ».

 

• Σκηνοθεσία – Άγγελος Σιδεράτος (Ελλάδα), GRAND PRIX του 15ου ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΘΝΙΚΩΝ ΘΕΑΤΡΩΝ «ΜΟΣΧΑ – ΠΟΛΗ του ΚΟΣΜΟΥ», Ιούνιος 2018.

• Σκηνικά-κοστούμια – Вλαντίμιρ Κόλτουνοβ (Мόσχα)
• Μουσική – Νίκος Ξανθούλης (Ελλάδα)
• Μουσική διδασκαλία – Тαμάρα Ντάντσιγκερ-Ντελσάλ (Μόσχα)
• Φωτισμός – Рουσλάν Μαγιόροβ (Мόσχα)
• Χορογραφία – Ναντέζντα Ντροζντόβα
• Καλλιτεχνικός διευθυντής Θεάτρου – καλλιτέχνης του λαού της Ρωσίας Γιεφίμ Ζβενιάτσκι

 

Πρωταγωνιστούν

Οιδίπους,  - Σεργκέι Κοβρίζινιχ
Ιοκάστη  - Δώρα Γιαννίτση / Мαρίνα Βόλκοβα
Кρέων – διακεκριμένος καλλιτέχνης Ρωσικής Ομοσπονδίας Νικολάι  Тιμοσένκο
Τειρεσίας / Εξάγγελος - Вλαντισλάβ Γιάσκιν
Βοσκός απότην Κόρινθο - διακεκριμένος καλλιτέχνης Ρωσικής Ομοσπονδίας Γιεβγκένιι Γκορένκο
Βοσκός του Λάϊου – Σεργκέι Σιμονένκο
Ιερέας – Γιαροσλάβ Γιανκόβσκι
 

Χορός ανδρών και γυναικών, συνοδεία Ιοκάστης, στρατιώτες – συνοδεία Οιδίποδα και Κρέοντα:
Ντ. Νεντέλκο, М. Мάρτσενκο, М. Кλούσιν, М. Вάχρουσεβ, А. Кασνίτσκι, К. Σουβόριν, Е. Σάνινα, Ν. Оβτσίννικοβα, Β. Кουλεσόβα, Ζ. Στρελκόβα, П. Пουγκατσόβα, М. Фεντιουτσένκο, О. Ναλίτοβα, Γ. Мιαλκ, В. Роμανένκο, Ν. Κουλτσίχινα, Λ. Ντμίτριγιεβα, Е. Пονομαρένκο, А. Аουμπεκέροβα, Ν. Кριούκοβα, Т. Ιβανάσκο, Π. Σμάγκινα, Μ. Μπελεμπέζεβ, Λ. Σμάγκιν, Ι. Пερεπιόλκιν, Σ. Λισιντσούκ, П. Мαρτινένκο.

Βοηθοί σκηνοθέτη:
Όλγα Σάβινοβα, Ιρίνα Σεργκιγιάκοβα, Γιούλια Σοκάλσκαγια

 

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ !

30-31 Μαϊου 2019, ώρα 18.30 στη  στη σκηνή του Ακαδημαϊκού Θεάτρου Άπω Ανατολής (Βλαντιβοστόκ) «Μ. Γκόρκι»  

Αγορά εισιτηρίων: http://www.gorkytheater.ru/kassa

 

Ντοκιμαντέρ για την παράσταση: https://yadi.sk/i/yH1_rx_N7dwyvg 

http://www.gorkytheater.ru/plays/67

https://yadi.sk/mail?hash=qL2vZ6GGypMrzLWCLF5koOSaiwxXaB62%2BWIiwkPl%2FjVijoHOMALuvB2oTap%2BKuxqq%2FJ6bpmRyOJonT3VoXnDag%3D%3D&uid=327813537

 

Κατωτέρω παρατίθεται υλικό από πραγματοποιηθείσα συνέντευξη τύπου, καθώς και σχετικά δημοσιεύματα στα ΜΜΕ.

Слева: понедельник, 20 мая 2019г. директор ГКЦ, актриса Теодора Янници и греческий композитор Никос Ксантулис прибывают в аэропорт города Владивостока. С права: греческий режиссер Ангелос Сидератос и Теодора Янници на фоне афиши спектакля. / Από αριστερά: Δευτέρα, 20 Μαΐου 2019, μόλις αφίχθησαν στο αεροδρόμιο του Βλαντιβοστόκ η διευθύντρια του Κ.Ε.Π., ηθοποιός Δώρα Γιαννίτση και ο Έλληνας συνθέτης  Νίκος Ξανθούλης. Δεξιά: Με φόντο την αφίσα της παράστασής μας «Οιδίπους Τύραννος», η Έλληνας σκηνοθέτης Άγγελος Σιδεράτος και η Δώρα Γιαννίτση.

 

Στην πραγματοποιηθείσα την Παρασκευή 12 Απριλίου 2019 στο φουαγιέ του Θεάτρου συνέντευξη τύπου-παρουσίαση του όλου θεατρικού εγχειρήματος, οι συντελεστές του μοιράστηκαν με τους δημοσιογράφους τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά τους από την ομαδική δουλειά πάνω στην αρχαία τραγωδία «Οιδίπους Τύραννος».    

Σεργκέι Κοβρίζινιχ, ηθοποιός του θεάτρου «Μαξίμ Γκόρκι», ερμηνευτής του ρόλου του Οιδίποδα: «Μέσα στην έξαρση των παθών, της τράλας, ο Οιδίποδας τυφλώνεται, ενώ, ταυτόχρονα, συνθηκολογεί με την καινούρια κατάσταση. Και αναλαμβάνει όλη την ευθύνη για το γένος, για τον εαυτό του, και πορεύεται συνέχεια στη ζωή».

Προς το παρόν γίνονται πρόβες, αλλά ήδη όσοι παρευρισκόμαστε σε αυτές ανατριχιάζουμε από την συναισθηματική δόνηση. Ο σκηνοθέτης Άγγελος Σιδεράτος είναι πεπεισμένος ότι η αρχαία τραγωδία νίκησε τον χρόνο, δια τούτο είναι πάντα επίκαιρη, προκαλεί το ενδιαφέρον του κοινού, παραμένει νεότατη. Το σημαντικόερο μήνυμα έγκειται στο να επικεντρωθεί η προσοχή του θεατή στον ίδιο τον εαυτό του, να συνειδητοποιήσει τα δικά του λάθη και να αναλάβει την ευθύνη για αυτά. Όπως ακριβώς έπραξε ο Οιδίποδας, ο οποίος, μην περιμένοντας την τιμωρία των θεών, ο ίδιος αυτοτιμωρίθηκε.

Θεοδώρα Γιαννίτση, ηθοποιός, διευθύντρια του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού στη Μόσχα: «Είναι μεγάλη ευτυχία για τον ηθοποιό να μεταφέρει στην ψυχή του θεατή τέτοιες σκέψεις, τέτοια μηνύματα».

Γιεφίμ Ζβενιάτσκι. Καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου «Μαξίμ Γκόρκι»: «Θα επιθυμούσα πάρα πολύ να επισκεφθώ μαζί σας την πρεμιέρα και να μην απογοητευθώ, να απολαύσω την μύηση στην τεράστια δραματουργία όλων των λαών και όλων των εποχών. Το λέω απόλυτα ήσυχα και σεμνά. Εκμαιεύσατε ευτυχία από την συνάντηση με αυτόν τον συγγραφέα».

 

Παρατίθενται σύνδεσμοι στο Διαδίκτυο με σχετικά δημοσιεύματα και ρεπορτάζ:
http://vestiprim.ru/news/ptrnews/75506-antichnuju-tragediju-car-jedip-postavili-v-primorskom-dramteatre-im-gorkogo.html 

https://vladnews.ru/2019-04-12/149681/eksklyuziv_rossiyskogo

https://vladnews.ru/2019-04-10/149513/gosti_grecii

http://www.otvprim.ru/culture/primorskij-kraj_12.04.2019_76583_grecheskij-rezhisser-postavil-v-teatre-gorkogo-tragediju-tsar-edip.html

https://novostivl.ru/post/71507/

https://www.dv.kp.ru/daily/26959.4/4012492/

https://primamedia.ru/news/798857/?from=37
Прилагаются фотографии с пресс-конференции (12.04.2019г.) / Ακολουθούν φωτογραφίες από τη συνέντευξη τύπου (12/04/2019)

Η ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ:

Το θέατρο στην Αρχαία Ελλάδα αποτελεί κορυφαία εκδήλωση του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας της. Αυτές οι δύο μεγάλες πανανθρώπινες εκφράσεις έδωσαν την μεγάλη και μοναδική ανά τους αιώνες ώθηση στο αρχαίο δράμα, αφού αυτό προϋποθέτει ελεύθερο διάλογο και αντιπαράθεση διαφορετικών απόψεων.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην αισθητική μορφή της τραγωδίας με τη γλώσσα, τα μέτρα, το ύφος, τα σχήματα λόγου, τη μουσική και το χορό, στοιχεία που κατανέμονται στα ανάλογα μέρη (διαλογικά και χορικά). Αποτελεί, εξάλλου, η τραγωδία ένα νέο είδος, στο οποίο δεν απαγγέλλεται αφηγηματικά μια ιστορία, αλλά αναπαριστάται.

Οι θεατές νιώθουν οίκτο και συμπόνια για τα παθήματα των ηρώων και τους κυριεύει αγωνία και φόβος για την τύχη τους, αλλά και φόβος μήπως κι οι ίδιοι βρεθούν κάποτε στην ίδια θέση. Όταν στο τέλος η σύγκρουση των ηρώων με τη μοίρα τους ή τη θεία δίκη τους λυτρώνει ή τους συντρίβει, εξυψώνοντάς τους όμως ηθικά, οι θεατές, με τους αισθητικούς τρόπους της τέχνης και με μια ομοιοπαθητική διαδικασία, καθαίρονται (καθαρίζονται ψυχικά, ανακουφίζονται, λυτρώνονται, εξαγνίζονται), εκτιμούν την ηθική δικαίωση του ήρωα ή την αποκατάσταση της ηθικής τάξεως και φεύγουν από το θέατρο ψυχικά ήρεμοι, πνευματικά ανώτεροι και συνειδησιακά ελεύθεροι.

ΣΟΦΟΚΛΗΣ: 494 – 406 π.χ.

Ο Σοφοκλής καλύπτει ολόκληρο σχεδόν τον κλασικό 5^ο αιώνα (496-406 π.χ.), στο διάστημα του οποίου η ακμή της Αθηναϊκής Πολιτείας φθανει στο κατακόρυφο, για να καταρρεύσει αργότερα με την πολύχρονη αιματοχυσία και την ήττα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.χ.).

Ο Σοφοκλής σε ηλικία 28 ετών, ανταγωνιζόμενος πος τον παλαίμαχο ΑΙΣΧΥΛΟ, αποτολμά την πρώτη του εμφάνιση και, όπως μαθαίνουμε από τον Πλούταρχο, η δεκαμελής επιτροπή του δραματικού αγώνος του 468 π.χ. με τον στρατηγό Κίμωνα επικεφαλής, προκρίνει το νεαρό Σοφοκλή. Στα πρώιμα έργα του ο ποιητής έπαιξε ως υποκριτής, συνεχιζοντας την παλαιοτέρα παράδοση – λ.χ. τους ρόλους της Ναυσικάς και του κιθαριστή Θαμύριδα στα ομώνυμα δράματα. Στους αγώνες των Διονυσίων συνολικά πήρε δεκαοκτώ (18) πρώτες νίκες. Άλλες 2-6  νίκες εσημείωσε στα Λήναια. Με άλλες λέξεις, τα δύο τρίτα της θεατρικής δημιουργίας του, η οποία υπολογίζεται σε 125 περίπου έργα, ετιμήθηκαν με το πρώτο βραβείο.

Ενδεικτικό των στενών δεσμών, που ένωσαν τον ποιητή με τους συμπολίτες του, είναι ότι απέκρουσε προσκλήσεις ηγεμόνων να τιμήσει την αυλή τους με την παρουσία του (όπως έκαναν ο Αισχύλος και ο Ευριπίδης) και ότι απεδέχθη δημόσια λειτουργήματα. Διετέλεσε ελληνοταμίας της ναυτικής συμμαχίας των Αθηναίων και τουλάχιστον δύο φορές στρατηγός – την πρώτη το 440 π.χ., με συστράτηγο τον Περικλή.

Η ευλάβεια που διαπνέει το ποιητικό του έργο εναρμονίζεται πλήρως με τη θρησκευτική του δραστηριότητα. Ο τραγικός άνθρωπος και ο θεός στην τραγωδία τουΣοφοκλή βρίσκονται σε εκείνη την άρρηκτη θέση εχθρότητας-φιλίας, σαν την ανταγωνιστική σχέση των ερωτευμενων. Μια τέτοια σχέση υπάρχει ανάμεσα  στους θεού και στον Οιδίποδα, αφού η μοίρα του συνενώνει στον ιδιο άνθρωπο τη συντριβή μαζί και την εξύψωση.

Βάσει των ανωτέρω δικαιολογείται η μεγάλη απήχηση του τραγικού ποιητή και στους συγχρόνους του, αλλά και σε όλη την αθρωπότητα διαχρονικά, και εξηγείται το γιατί ο Αριστοτέλης εμπνεύσθηκε και διατύπωσε τους κανόνες του της δραματικής τέχνης κυρίως από το έργο του Σοφοκλή, και ιδιαίτερα από τον ανεπανάληπτο «Οιδίποδα Τύραννο».

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ (429 π.χ.).

Η τέλεια δραματική μορφή. (Σύντομη περίληψη).

Τη Θήβα ταλαιπωρεί ένας φοβερός λοιμός. Ο χρησμός ορίζει ότι η πόλη θα σωθεί μόνον αν τιμωρηθεί ο δολοφόνος του προηγούμενου βασιλιά Λάιου.  Ο Οιδίπους, που βασιλεύει τώρα, ζητά να βρεθεί εκείνος, που σκότωσε το Λάιο. Ο μάντης Τειρεσίας κατηγορεί τον Οιδίποδα ότι εκείνος είναι το μίασμα της πόλης. Ο Οιδίποδας εξαγριώνεται, καθώς υποψιάζεταθι συνωμοσία εναντίον του.

Στην πορεία αναζήτησης του δολοφόνου αποκαλύπτεται σταδιακά η αλήθεια, ο ήρωας ανακαλύπτει ποιός πραγματικά είναι.

Η ΤΕΛΕΙΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ   

Σε αυτό το έργο του Σοφοκλή η δραματική ουσία έχει πάρει την τέλεια μορφή.

Η τραγωδία έχει φτάσει από άποψης ύφους στην τελειότητά της. Έχει γίνει ακατάλυτο υπόδειγμα για όλους τους χρόνους, για όλες τις ανθρώπινες γενιές. Αυτή η συμπύκνωση της δράσης μέσα στο πλαίσιο της ηθικής αναγκαιότητας βαθαίνει τη δραματική συγκίνηση και την καθιστά συγλονιστική. Έλεος και φόβοςείναι η ηθική λύτρωση από τέτοιες τραγωδίες, το ξέσπασμα της πιο γνήσιας ανθρωπιάς, η κάθαρση του ίδιου του θεατή. Οι Έλληνες, που δημιούργησαν το δραματικό είδος, τυ έδωσαν και την τέλεια μορφή του.

Ο Οἰδίπους Τύραννος αποβαίνει το αιώνιο σύμβολο του τρόπου με τον οποίο το πεπρωμένο «εμπαίζει» τον άνθρωπο· μια μοίρα τόσο αινιγματική και μυστηριώδης όσο και το δυσεπίλυτο αίνιγμα της Σφίγγας που, όμως, έλυσε ο τραγικός ήρωας με την ευφυΐα και την οξύνοιά του.

Η πολυτλήμων προσωπικότητα του Οιδίποδα, ορόσημο και πρότυπο του αθηναϊκού λαού και ενός πολιτισμού που έχει φτάσει σε πολύ υψηλό βαθμό αυτογνωσίας, συμβολίζει την Αθήνα του Περικλή, την «πόλιν τύραννον», αλλά και την «παίδευσιν της Ἑλλάδος».

Η τραγική μοίρα του πολύπαθου Θηβαίου βασιλιά, η άνοδος και η κατακόρυφη πτώση του, το μεγαλείο και η συντριβή του, η αναζήτηση της αλήθειας και οι φρικτές πλάνες του δεν αποτελούν απλώς τους σταθμούς μιας ατομικής περιπέτειας, αλλά συμβολίζουν την αέναη πορεία προς την αυτοσυνειδησία ενός ολόκληρου πολιτισμού με τις επιτυχίες, τις αμφισβητήσεις και τα αδιέξοδά του.

Η επιβίωση του Οἰδίποδος Τυράννου και η αναμφισβήτητη επικαιρότητα αποδεικνύουν ότι το έργο του Σοφοκλή αποτελεί, ἐς τὸ διηνεκές, το υψηλότερο και αντιπροσωπευτικότερο δείγμα τραγικής τέχνης.