6 Ιουνίου 2025__Ημέρα Ρωσικής Γλώσσας__Γενέθλια Αλέξανδρου Πούσκιν

To Kέντρο Ελληνικού Πολιτισμού - Κ.Ε.Π. (www.hecucenter.ru ) είναι στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να προωθήσει ενημέρωση σχετικά με επίκαιρα γεγονότα στην ιστορία και το βίο της Ρωσίας και της Ελλάδας:

6 Ιουνίου 2025. Διεθνής Ημέρα Ρωσικής Γλώσσας -  εορτή, που καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το 2010 και είναι αφιερωμένη στα γενέθλια του μεγάλου Ρώσου ποιητή Αλεξάντερ Σεργκέγιεβιτς ΠΟΥΣΚΙΝ!!!

Στις 6 Ιουνίου 2025 (Παρασκευή), η Ρωσία και άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο εορτάζουν και τιμούν την Παγκόσμια Ημέρα Ρωσικής Γλώσσας, μια εορτή που καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το 2010 και είναι αφιερωμένη στα γενέθλια του Αλεξάντερ Σεργκέγιεβιτς ΠΟΥΣΚΙΝ, ενός από τους μεγαλύτερους ποιητές και θεμελιωτές της σύγχρονης ρωσικής λογοτεχνίας. Στη Ρωσία, η ημερομηνία έχει επίσης καθιερωθεί επίσημα με το υπ΄αριθμ. 705 6 Ιουνίου 2011 Διάταγμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Για εμάς τους Έλληνες, τα έργα του Αλεξάντρ Σεργκέεβιτς, αφιερωμένα στον αγώνα των προγόνων μας για την απόκτηση της τόσο πολυπόθητης ανεξαρτησίας και ελευθερίας από τον οθωμανικό ζυγό, την Ελληνική Επανάσταση του 1821, είναι ιδιαίτερα αγαπητά ακριβά και σημαντικά. Ενθουσιασμένος για τον ευγενή αγώνα του ελληνικού λαού για ελευθερία, ο Αλεξάντρ Σεργκέεβιτς, όπως ένας ολόκληρος γαλαξίας Ρώσων ρομαντικών ποιητών εκείνης της εποχής, δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορος απέναντι στη γενική φιλελληνική-φιλελεύθερη τάση, σε ολόκληρο αυτό το καλλιτεχνικό κύμα που περιβάλλει την Ευρώπη. Εμπνευσμένος από την ακαταμάχητη ανάγκη των απογόνων του «Μίνωα, Λυκούργου, Σόλωνα, Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή, Αριστείδη» για σωματική ελευθερία, πνευματική αυτάρκεια, εθνική κυριαρχία, ορμά στον δημιουργικό αγώνα και με την πένα του, τον λόγο του, ο Ποιητής διαιωνίζει το γενικό αίσθημα εκείνης της εποχής για την ελευθερία των λαών και τη δημιουργία εθνικών κρατών.

 Παραθέτουμε μερικά από τα έργα του Αλεξάντερ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν αφιερωμένα στην Ελληνική Επανάσταση του 1821:

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΟΥΣΚΙΝ – (1799-1837).

Πιστή Ελληνίδα μου, μην κλαις – σαν ήρωας έχει πέσει!

Στο στήθος με μολύβι τον κάρφωσε ο εχθρός.

Μην κλαις – σαν τον χαιρέτησες μ΄ όρκο τον είχες δέσει

Να ΄ναι στο δρόμο της τιμής που ειν΄ αίμα και χαμός!

 

Τότε, ένιωσε αίσθημα βαρύ για τη φυγή του,

Το χέρι του θριαμβικό έτεινε στο παιδί του,

Με μάτια όλο δάκρυα πικρά το ευλογεί,

Της λευτεριάς τα λάβαρα σάλευαν λυπημένα,

Μυρτιάς κλωνάρι έβαλε τριγύρω στο σπαθί,

Αριστογείτων – ρίχτηκε στη μάχη αντρειωμένα,

Θυσιάστηκε – το έργο του έχει εκπληρωθεί.

 

1821

Μτφρ. Στρατής Πασχάλης

 

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΟΥΣΚΙΝ – (1799-1837).

 

ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ

Γεννήθηκες γλυκά για να φλογίζεις

Του κάθε ποιητή τη φαντασία,

Ν΄ αναστατώνεις, να αιχμαλωτίζεις

Μ΄ αυτή τη ζωηρή σου γοητεία,

Τη λαγγεμένη σου, αλλόκοτη λαλιά

Και την καθρέφτινη, ολόφωτη ματιά,

Το τολμηρό σου πόδι, είσαι πλασμένη

Για χάδια, είσαι για πάθη γεννημένη.

Της Λίλας ο ποιητής στα όνειρά του

Μην είδε τη δική σου ομορφιά,

Και σ΄ έκανε ουράνια ζωγραφιά,

Κοιτώντας σε μ΄ απόγνωση βαθιά,

Εξαίσιο κι αιώνιο ίνδαλμά του?

Και μήπως στην απόμακρή σου χώρα,

Στον ξάστερο, τον ήλιο τον καυτό,

Ο βάρδος που ΄χε του οίστρου όλα τα δώρα,

Σ΄ είδε σε κάποιο του όνειρο, γι΄αυτό

Η όψη σου από κείνη εκεί την ώρα

Έμεινε μέσα του για πάντα φυλαχτό?

Κι ίσως μεθούσε ο μάγος την καρδιά σου

Στη λύρα κρούοντας τραγούδια πλήθος,

Κι ένα μοιραίο ρίγος άθελά σου

Δονούσε το περήφανό σου στήθος?

Κι εσύ στον ώμο του έγερνες … καλή μου,

Όχι, όχι, η ζήλεια μου, αχ πώς με καίει,

Κι ένα μαχαίρι νιώθω στην ψυχή μου!

Τόσον καιρό δεν είχα ευτυχία,

Μα τώρα είναι παράξενο  - τη ζω.

Με βασανίζει απόκρυφη μελαγχολία,

Γιατί ΄ναι πλάνη ό,τι κι αν αγαπώ.

 

1822

Μτφρ. Στρατής Πασχάλης

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΟΥΣΚΙΝ – (1799-1837).

 

Σηκώσου, ω Ελλάδα, και τον αγώνα στήσε,

Και δείξε την αντρεία των παλικαριών σου,

Κι εκείνη την παλιά σου τη μανία λύσε

Του Ολύμπου και της Πίνδου, των Θερμοπυλών σου!

 

Σ΄ αυτά τα προαιώνια τα βουνά τα μαύρα,

Γεννήθηκε η νέα Ελευθερία,

Στην Αθηνών τα μάρμαρα που ΄ν΄ όλα λαύρα,

Και στων αρχαίων ηγετών τα μαυσωλεία.

 

Η χώρα των θεών και των ηρώων η χώρα,

Φλέγεται απ΄ τη φωτιά ενός αγώνα ωραίου,

Σπάει τα δεσμά και πάει και τραγουδάει τώρα

Τυρταίο και Βύρωνα και θούρια του Φεραίου.

 

1822

Μτφρ. Στρατής Πασχάλης