Ένας απίστευτα ψυχρός κόσμος…

Ένας απίστευτα ψυχρός κόσμος…

Οι χαμηλότερες θερμοκρασίες δε σημειώνονται στη Σιβηρία ή στους πόλους. Σημειώνονται στις καρδιές των ανθρώπων. Όχι όλων αλλά σίγουρα των περισσότερων. Εκεί, στις καρδιές αυτών των ανθρώπων, βρίσκεται σε βαθειά κατάψυξη η ανθρωπιά!

Αύριο ίσως είναι πολύ αργά…

Αύριο ίσως είναι πολύ αργά…

Πρέπει να αλλάξουμε μυαλά…

Πρέπει να αλλάξουμε μυαλά…

Τα πάντα αλλάζουν στο σύμπαν. Τίποτα δεν μένει αιωνίως το ίδιο. Το μόνο που φαίνεται δύσκολο να αλλάξει είναι η ανθρώπινη νοοτροπία. Ό,τι εσφαλμένα νομίζουμε ότι δε μας απειλεί προσωπικά, δε μας απασχολεί! Αφήνουμε το πρόβλημα να υποβόσκει με το λανθασμένο σκεπτικό «εγώ θα αλλάξω τον κόσμο»!

Μια Ελλάδα στη Μόσχα – 2

Μια Ελλάδα στη Μόσχα – 2

Την περασμένη εβδομάδα είχα αναφερθεί στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο με το όνομα «Ελλάδα – Κύριλλος και Μεθόδιος» που λειτουργεί στη Μόσχα.

Μια Ελλάδα στη Μόσχα – 1

Μια Ελλάδα στη Μόσχα – 1

Αναμένοντας τη σωτηρία…

Αναμένοντας τη σωτηρία…

Πώς θα πάει φέτος ο τουρισμός στην Ελλάδα; Το ερώτημα αυτό ταλανίζει τους ασχολούμενους με τον τουριστικό τομέα και όχι μόνο.

Η απάντηση δύσκολη. Τα πάντα είναι ρευστά γεγονός που προκαλεί ανησυχίες οι οποίες εκφράζονται ποικιλοτρόπως.

Η επερχόμενη καταστροφή…

Η επερχόμενη καταστροφή…

Συγκρίσεις που πληγώνουν (2)…

Συγκρίσεις που πληγώνουν (2)…

Συγκρίσεις που πληγώνουν…

Συγκρίσεις που πληγώνουν…

Έγραψα την περασμένη εβδομάδα ότι ο Έλληνας έχει μια τάση φυγής από την πατρώα γη.

Οι λόγοι που τον οδηγούν «σε άλλη γη σε άλλα μέρη», πολλοί. Κυριότερος η δίψα του για ένα καλύτερο αύριο. Έτσι άφηνε (και δυστυχώς εξακολουθεί να αφήνει) ότι αγάπησε για να ριχτεί στην εκμετάλλευση των ευκαιριών που του προσφέρουν άλλες χώρες.

Благословение или проклятие?

Ευχή ή κατάρα;

Το’ χει το DNA του Έλληνα να μην τον χωράει ο τόπος του.

Από χιλιάδες χρόνια πίσω, πότε η ανάγκη και πότε η ακόρεστη αγάπη  του για περιπέτεια και η δίψα του να γνωρίσει νέους τόπους, είχαν σαν αποτέλεσμα να εγκαταλείπει τον τόπο που γεννήθηκε και να παίρνει το δρόμο για την ξενιτειά.

Στην αρχαιότητα άφηνε την πατρώα γη για να δημιουργήσει αποικίες άλλοτε με την εντολή της πόλης-κράτους και άλλοτε με δική του ατομική πρωτοβουλία. Σε πολλές περιπτώσεις οι αποικίες που δημιουργούσε ανθούσαν σε βαθμό που ξεπερνούσαν σε δύναμη τη μητέρα πόλη. Ήταν μέσα από αυτές τις αποικίες που το ελληνικό πνεύμα εξαπλώθηκε στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου.