Διάλεξη «Η τυπολογία της ποίησης του Κωνσταντίνου Καβάφη»

Αγαπητοί φίλοι,

Τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου τ.ε. πραγματοποιήθηκε η δεεύτερη διάλεξη του εν Μόσχα αποσπασμένου εκπαιδευτικού-φιλολόγου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας κ. Διονυσίου Μαρούλη με θέμα: «Η ΤΥΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΦΗ», η οποία εντάσσεται στα πλαίσια νέου κύκλου διαλέξεων για τη νεοελληνική λογοτεχνία, που ο Έλληνας εκπαιδευτικός έχει την ευγενική καλοσύνη να προσφέρει στο κοινό της ρωσικής πρωτεύουσας.

Στην εν λόγω διάλεξη έγινε, από τον καθηγητή κύριο Δ. Μαρούλη, συστηματική παρουσίαση του λογοτεχνικού φαινομένου ΚΑΒΑΦΗΣ. Έτος Καβάφη ανακήρυξε το 2013 η Ελληνική Πολιτεία. Ο Καβάφης γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1863 και πέθανε στις 29 Απριλίοιυ 1933.Τη φετινή χρονιά λοιπόν , συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννησή του και 80 από το θάνατό του. Αυτή είναι η έννοια της διπλής επετείου. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τα 30 τελευταία χρόνια γιορτάστηκαν τρεις επέτειοι για τον Καβάφη: 1983 (πενήντα χρόνια από το θάνατό του), 2003 (εβδομήντα χρόνια από το θάνατό του), 2013 (η φετινή διπλή επέτειος).

Το έργο του ποιητή πέρασε από την αρχική απόρριψη στη σταδιακή αναγνώριση και τέλος στην καθολική αποδοχή και τη διεθνή καθιέρωση. Το έργο του Αλεξανδρινού φέρνει μια μεγάλη τομή στη νεοελληνική ποίηση των αρχών του 20ού αιώνα και αυτός είναι ο λόγος που δε βρήκε στην αρχή εύκολη αποδοχή. Τη στιγμή που στη μητροπολιτική Ελλάδα η δημοτική γλώσσα καταχτά πανηγυρικά το πεδίο της ποίησης κι ενώ μεσουρανεί η ποιητική ρητορεία του Παλαμά και ο χειμαρρώδης λυρισμός του Σικελιανού, ο Καβάφης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου γράφει πεζολογικά ποιήματα σε μια μεικτή γλώσσα, που αγνοεί το δίλημμα δημοτική ή καθαρεύουσα, απορρίπτοντας παράλληλα την πλούσια εικονοπλασία της καθιερωμένης ποιητικής γραφής. Πρώτος που θα παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό τη τέχνη του Αλεξανδρινού είναι ο Γ.Ξενοπουλος με το άρθρο του ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ το 1903 ανοίγοντας το δρόμο για τη σταδιακή πρόσληψη και τελική καθιέρωση του. Αν και είχε στη διάθεση του λίγα ποιήματα, όντας ρεαλιστής πεζογράφος ο ίδιος, μπόρεσε να διακρίνει το νέο που έφερνε η ποίηση του Καβάφη και να κάνει εύστοχες παρατηρήσεις.

Ο Καβάφης διάνυσε μια μακρά περίοδο αναζήτησης και προετοιμασίας, ώσπου να φτάσει στην πλήρη ωριμότητα. Ορόσημο σ\\\' αυτή την πορεία είναι το έτος 1911, όταν ο ποιητής πλησιάζει στην ηλικία των πενήντα ετών. Σ\\\' αυτή την πραγματικότητα αναφέρεται προφανώς το αυτοσχόλιο του Καβάφη "Εγώ είμαι ποιητής του γήρατος".

Ο καθηγητής κ. Μαρούλης αναφέρθηκε αναλυτικά στην τριμερή τυπολογία της ποίησης του Αλεξανδρινού ποιητή, βάσει της οποίας το έργο του Καβάφη ταξινομείται σε τρεις περιοχές ή θεματικές κατηγορίες: τη φιλοσοφική , την ηδονική και την ιστορική. Η διάκριση αυτή δεν είναι απόλυτη. Πολλά από τα ποιήματά του αγγίζουν τα δύο ή και τα τρία αυτά πεδία. Για αυτό, ο Σεφέρης μιλάει για «ενιαίο» Καβάφη.

Ο κ. Μαρούλης εμπλούτισε τη διάλεξή του με οπτικοακουστικό υλικό και ντοκιμαντέρ για τη ζωή, το έργο του ποιητή, αλλά και τη γενέτειρά του, την Αλεξάνδρεια, ενώ παρεμβλήθηκε ανάγνωση ποιημάτων του Καβάφη από την 5ετή φοιτήτρια στην Έδρα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Φιλολογικής Σχολής του Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας «Lomonosov» κα Αικατερίνη Μινάχινα.

Το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στον εκπαιδευτικό κ. Μαρούλη για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρουσίαση-διάλεξή του, στην κα Μινάχινα για την εξαιρετική απόδοση τωνποιημάτων του Έλληνα ποιητή, καθώς και στη διοίκηση και το προσωπικό του Οίκου Εθνοτήτων Μόσχας για την ευγενική φιλοξενία της εκδήλωσης.

Επισυνάπτονται φωτογραφίες από την εκδήλωση, καθώς και το κείμενο της διάλεξης του κ. Δ. Μαρούλη «Η ΤΥΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΦΗ»