ГКЦ представляет__ВОВ в художественной литературе
ХРИСТОС ВОСКРЕСЕ !!! – XΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!
НЕ ЗАБУДЕМ, ПОМНИМ И ЧТИМ !!!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ, ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ & ΤΙΜΟΥΜΕ !!!
9 мая – День нашей Общей Великой Победы
9 Μαΐου – Ημέρα της Μεγάλης Κοινής μας Νίκης
Дорогие друзья!
Греческий Культурный Центр – ГКЦ подготовил материал - ВОВ в художественной литературе; рады предложить Вашему вниманию !!!
МЫ ВМЕСТЕ !!! МЫ – ЕДИНЫЙ МИР !!!
ВМЕСТЕ МЫ СИЛЬНЕЕ, МОЩНЕЕ, ВМЕСТЕ мы ДУХОВНО БОГАЧЕ и, на самом деле, СЧАСТЛИВЕЕ !!!
Αγαπητοί φίλοι,
Πλησιάζει η Ημέρα της Μεγάλης Κοινής Νίκης των λαών μας κατά του φασισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η 9η Μαΐου !!! Πρόκειται για κοινή νίκη των λαών μας για ελευθερία, για εθνική ανεξαρτησία, για πνευματική αυτάρκεια, αυτοπροσδιορισμό, για περιφρούρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας !!! Πρόκειται για τη νίκη του ανθρωπισμού και της αρετής !!!
Με την ευκαιρία της επετείου, το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. ετοίμασε ένα ειδικό αφιερωματικό υλικό – ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος απαθανατισμένος στη μυθοπλασία. Σάς το παραθέτουμε !!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ !!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΜΑΖΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΙ, ΣΘΕΝΑΡΟΤΕΡΟΙ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟΙ και ειλικρινά ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ !!!
Литература в Великую Отечественную войну.
Великая Отечественная война – событие, которое отразилось на судьбе всей России. Каждый в той или иной степени коснулся ее. Художники, музыканты, писатели и поэты также не остались равнодушными к судьбе своей страны.
Роль литературы в годы ВОВ.
Литература стала тем, что давало надежду людям, давало силы бороться дальше и идти до конца. Именно в этом и определялась цель данного вида искусства.
С первых дней фронта писатели говорили об ответственности за судьбу России, о тех страданиях и лишениях, которые терпели люди. Многие писатели уходили на фронт корреспондентами. В то же время неоспоримым было одно – беспрепятственная вера в победу, которую ничто не могло сломить.
Особенности литературы во время войны.
Война заставляла задуматься не только о настоящих проблемах, но и об истории России. Именно в это время появляются работы А. Толстого «Родина», «Петр Первый», повесть «Иван Грозный», а также «Великий государь», пьеса В. Соловьева.
Появилось такое понятие, как произведение, написанное «По горячим следам». То есть буквально вчера вечером написанное стихотворение, очерк или рассказ, сегодня мог появиться в печати. Большую роль играла публицистика, так как благодаря ей виделась возможность задеть патриотические чувства русских людей. Как говорил А. Толстой, литература стала «голосом русского народа».
Стихотворениям о войне уделялось то же внимание, что и обычным политическим или светским новостям. Печать регулярно публиковала отрывки из творчества советских поэтов.
Творчество писателей во время ВОВ.
Неоспоримым вкладом в общую копилку стало творчество А. Твардовского. Конечно, самое известное из его произведений – поэма «Василий Теркин» стало некой иллюстрацией жизни простого русского солдата. Она глубоко раскрывала характерные черты советского воина, за что и стала горячо любимой в народе.
В «Балладе о товарище» поэт писал: «Своя беда не в счет». Эта строчка наглядно раскрывает нам те патриотические порывы, благодаря которым люди не сдавались. Они были готовы перетерпеть многое. Главное – знать, что они борются за победу. И даже если ее цена будет слишком высока. На митинге советских писателей прозвучало обещание «весь свой опыт и талант, всю свою кровь, если это понадобится, отдать делу священной народной войны против врагов нашей Родины». Более половины из них открыто ушли на фронт воевать с врагом. Многие из них, в том числе, А. Гайдар, Е. Петров, Ю. Крымов, М. Джалиль, так и не вернулись.
Многие произведения советских писателей печатались в главной газете СССР на тот момент – «Красная звезда». Там публиковалось творчество В. В. Вишневского, К. М. Симонова, А. П. Платонова, В. С. Гроссман.
Большую роль играет во время войны и творчество К.М. Симонова. Это и стихотворения «Сороковые», «Если дорог тебе твой дом», «У огня», «Смерть друга», «Мы не увидимся с тобой». Спустя некоторое время после второй мировой был написан первый роман Константина Михайловича «Товарищи по оружию». Свет он увидел в 1952 году.
Послевоенная литература.
Многие произведения о ВОВ стали писаться позже, в 1960-70-х годах. Это относится к повестям В. Быкова («Обелиск», «Сотников»), Б. Васильева («А зори здесь такие», «В списках не значился», «Завтра была война»).
Второй из примеров – М. Шолохов. Им будут написаны такие впечатляющие произведения, как «Судьба человека», «Они сражались за Родину». Правда, последний роман так и не считается завершенным. Писать его Михаил Шолохов начал еще в военные годы, однако вернулся к завершению замысла только спустя 20 лет. Но в конечном итоге последние главы романа были сожжены писателем.
Биография легендарного летчика Алексея Маресьева стала основой знаменитой книги «Повесть о настоящем человеке» Б. Полевого. Читая ее, нельзя не восхищаться героизмом простых людей.
Одним из классических примеров произведений о Великой Отечественной войне можно считать роман Ю. Бондарева «Горячий снег». Написан он был спустя 30 лет, однако хорошо иллюстрирует страшные события 1942 года, происходившие под Сталинградом. Несмотря на то, что бойцов остается всего три, а орудие только одно – солдаты продолжают сдерживать наступление немцев и бороться до победного конца.
О цене победы, которую наш народ оплатил жизнями своих лучших сыновей и дочерей, о цене мира, которым дышит земля, думаешь сегодня, читая горькие и такие глубокие произведения советской литературы.
Λογοτεχνία κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.
Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος είναι ένα γεγονός που επηρέασε την τύχη ολόκληρης της Ρωσίας. Όλοι το έχουν αγγίξει σε κάποιο βαθμό. Καλλιτέχνες, μουσικοί, συγγραφείς και ποιητές επίσης δεν παρέμειναν αδιάφοροι για την τύχη της χώρας τους.
Ο ρόλος της λογοτεχνίας κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.
Η λογοτεχνία έγινε αυτό που έδωσε ελπίδα στους ανθρώπους, τους έδωσε τη δύναμη να συνεχίσουν να αγωνίζονται και να φτάνουν μέχρι το τέλος. Αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός αυτού του είδους τέχνης.
Από τις πρώτες μέρες του μετώπου, οι συγγραφείς μίλησαν για την ευθύνη για τη μοίρα της Ρωσίας, για τα βάσανα και τις κακουχίες που υπέστησαν οι άνθρωποι. Πολλοί συγγραφείς πήγαν στο μέτωπο ως ανταποκριτές. Ταυτόχρονα, ένα πράγμα ήταν αναμφισβήτητο: μια ακλόνητη πίστη στη νίκη που τίποτα δεν μπορούσε να σπάσει.
Χαρακτηριστικά της λογοτεχνίας κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Ο πόλεμος μας έκανε να σκεφτούμε όχι μόνο τα πραγματικά προβλήματα, αλλά και την ιστορία της Ρωσίας. Ήταν αυτή την εποχή που εμφανίστηκαν τα έργα του Α. Τολστόι «Πατρίδα», «Ο Μέγας Πέτρος», η ιστορία «Ιβάν ο Τρομερός », καθώς και «Ο Μεγάλος Κυρίαρχος», ένα έργο του Β. Σολοβιόφ.
Εμφανίστηκε μια τέτοια έννοια όπως ένα έργο γραμμένο «επί τόπου». Δηλαδή, κυριολεκτικά χθες το βράδυ ένα ποίημα, δοκίμιο ή ιστορία θα μπορούσε να εμφανιστεί σε έντυπη μορφή σήμερα. Η δημοσιογραφία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο, καθώς προσέφερε την ευκαιρία να αγγίξει τα πατριωτικά αισθήματα του ρωσικού λαού. Όπως είπε ο Α. Τολστόι, η λογοτεχνία έγινε «η φωνή του ρωσικού λαού».
Τα πολεμικά ποιήματα έτυχαν της ίδιας προσοχής με τις συνηθισμένες πολιτικές ή κοινωνικές ειδήσεις. Ο τύπος δημοσίευε τακτικά αποσπάσματα από τα έργα σοβιετικών ποιητών.
Η δημιουργικότητα των συγγραφέων κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου / του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.
Το έργο του Α. Τβαρντόφσκι έγινε μια αναμφισβήτητη συμβολή στη γενική συλλογή. Φυσικά, το πιο διάσημο από τα έργα του, το ποίημα «Βασίλι Τέρκιν», έγινε ένα είδος απεικόνισης της ζωής ενός απλού Ρώσου στρατιώτη. Αποκάλυψε βαθιά τα χαρακτηριστικά του σοβιετικού στρατιώτη, για τα οποία έγινε αγαπητό στον λαό.
Στην «Μπαλάντα ενός Συντρόφου», ο ποιητής έγραψε: «Η δική σου ατυχία δεν μετράει». Αυτή η γραμμή μας αποκαλύπτει ξεκάθαρα τις πατριωτικές παρορμήσεις που εμπόδισαν τους ανθρώπους να τα παρατήσουν. Ήταν πρόθυμοι να υπομείνουν πολλά. Το κύριο πράγμα είναι να ξέρουν ότι αγωνίζονται για τη νίκη. Και ακόμα κι αν το τίμημα είναι πολύ υψηλό. Σε μια συγκέντρωση σοβιετικών συγγραφέων, δόθηκε η υπόσχεση να «δώσουμε όλη μας την εμπειρία και το ταλέντο μας, όλο μας το αίμα, αν χρειαστεί, για τον σκοπό του ιερού λαϊκού πολέμου ενάντια στους εχθρούς της Πατρίδας μας». Περισσότεροι από τους μισούς πήγαν ανοιχτά στο μέτωπο για να πολεμήσουν τον εχθρό. Πολλοί από αυτούς, συμπεριλαμβανομένων των Α. Γκαιντάρ, Ε. Πετρόφ, Γ. Κρίμοφ, ο Μ. Τζαλίλ, δεν επέστρεψε ποτέ.
Πολλά έργα σοβιετικών συγγραφέων δημοσιεύονταν στην κύρια εφημερίδα της ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή - την «Κράσναγια Ζβεζντά». Τα έργα των Β. Β. Βισνέφσκι, Κ. Μ. Σιμόνοφ, Α. Π. Πλατόνοφ και Β. Σ. Γκρόσμαν δημοσιεύθηκαν εκεί.
Το έργο του Κ.Μ. έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του πολέμου. Σιμόνοβα. Αυτά είναι τα ποιήματα «Τα Σαράντα», «Αν το Σπίτι Σου Είναι Αγαπητό», «Δίπλα στη Φωτιά», «Ο Θάνατος ενός Φίλου», «Δεν θα Δούμε Ο Ένας τον Άλλον». Λίγο καιρό μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφτηκε το πρώτο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Μιχαηλόβιτς, «Σύντροφοι στα Όπλα». Είδε το φως το 1952.
Μεταπολεμική λογοτεχνία.
Πολλά έργα για τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο άρχισαν να γράφονται αργότερα, στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Αυτό ισχύει για τις ιστορίες του V. Bykov ("Οβελίσκος", "Sotnikov"), του B. Vasiliev ("Οι Αυγές Εδώ Είναι Τέτοιες", "Δεν Ήταν στις Λίστες", "Αύριο Ήταν ο Πόλεμος").
Το δεύτερο παράδειγμα είναι ο Μ. Σολόχοφ. Θα γράψει εντυπωσιακά έργα όπως «Η μοίρα ενός ανθρώπου» και «Πολέμησαν για την πατρίδα». Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο μυθιστόρημα δεν θεωρείται ποτέ ολοκληρωμένο. Ο Μιχαήλ Σολόχοφ άρχισε να το γράφει κατά τη διάρκεια των πολέμων, αλλά επέστρεψε στην ολοκλήρωση της ιδέας μόνο 20 χρόνια αργότερα. Αλλά τελικά τα τελευταία κεφάλαια του μυθιστορήματος κάηκαν από τον συγγραφέα.
Η βιογραφία του θρυλικού πιλότου Αλεξέι Μαρέσιεφ έγινε η βάση για το διάσημο βιβλίο «Η ιστορία ενός αληθινού ανθρώπου» του Μπορίς Πολεβόι. Διαβάζοντάς το, δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει τον ηρωισμό των απλών ανθρώπων.
Ένα από τα κλασικά παραδείγματα έργων για τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο μπορεί να θεωρηθεί το μυθιστόρημα του Γ. Μπόνταρεφ "Καυτό Χιόνι". Γράφτηκε 30 χρόνια αργότερα, αλλά απεικονίζει εύστοχα τα τρομερά γεγονότα του 1942 που έλαβαν χώρα κοντά στο Σταλινγκράντ. Παρά το γεγονός ότι έχουν απομείνει μόνο τρία μαχητικά και μόνο ένα όπλο, οι στρατιώτες συνεχίζουν να εμποδίζουν την γερμανική προέλαση και να μάχονται μέχρι τέλους.
Σήμερα, όταν διαβάζετε τα πικρά και βαθιά έργα της σοβιετικής λογοτεχνίας, σκέφτεστε το τίμημα της νίκης που πλήρωσε ο λαός μας με τις ζωές των καλύτερων γιων και θυγατέρων του, το τίμημα της ειρήνης που αναπνέει η γη.
Величайшие произведения о Великой Отечественной Войне// Τα σπουδαιότερα έργα για τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο.
- Борис Васильев: «А зори здесь тихие...»// Μπορίς Βασίλιεφ: « Είναι γαλήνια εδώ η χαραυγή... »
- Константин Воробьев: «Убиты под Москвой»// Κονσταντίν Βορομπιόβ: «Σκοτώθηκαν έξω από τη Μόσχα»
- Даниил Гранин: «Мой лейтенант»// Ντανίλ Γκράνιν: Ο Υπολοχαγός μου»
- Алесь Адамович: «Каратели»// Άλες Αντάμοβιτς: «Οι Τιμωροί»
- Виктор Астафьев: «Прокляты и убиты»// Βίκτορ Αστάφιεβ: «Καταραμένοι και δολοφονημένοι»
- Борис Васильев: «В списках не значился»// Μπορίς Βασίλιεφ: «Δεν ήταν στις λίστες»
- Владимир Богомолов: «Момент истины (В августе сорок четвертого)»// Βλαντιμίρ Μπογκομόλοβ: «Η στιγμή της αλήθειας (Τον Αύγουστο του 1944)»
- Юрий Бондарев: «Горячий снег»// Γιούρι Μπόνταρεβ: «Καυτό Χιόνι»
- Юрий Бондарев: «Батальоны просят огня»// Γιούρι Μπόνταρεβ: «Τα τάγματα ζητούν φωτιά»
- Василь Быков: «Сотников»// Βασίλ Μπίκοφ: «Σότνικοβ»
- Василь Быков: «Дожить до рассвета»//Βασίλ Μπίκοφ: «Να ζήσουμε μέχρι την αυγή»
- Олесь Гончар: «Знаменосцы»// Όλες Γκοντσάρ: «Σημαιοφόροι»
- Василий Гроссман: «За правое дело»// Βασίλι Γκρόσμαν: «Για έναν Δίκαιο Σκοπό»
- Василий Гроссман: «Жизнь и судьба»// Βασίλι Γκρόσμαν: «Ζωή και Πεπρωμένο»
- Эммануил Казакевич: «Звезда»// Εμμανουήλ Καζακέβιτς: «Αστέρι»
- Эммануил Казакевич: «Весна на Одере»// Εμμανουήλ Καζακέβιτς: «Άνοιξη στο Όντερ»
- Валентин Катаев: «Сын полка»// Βαλεντίν Κατάγιεβ: «Ο γιος του συντάγματος»
- Виктор Некрасов: «В окопах Сталинграда»// Βίκτορ Νεκράσοβ: «Στα χαρακώματα του Στάλινγκραντ»
- Вера Панова: «Спутники»// Βέρα Πανόβα: «Δορυφόροι»
- Фёдор Панфёров: «В стране поверженных»// Φιόντορ Πανφιόροβ: «Στη Χώρα των Ηττημένων»
- Валентин Пикуль: «Реквием каравану PQ-17»// Βαλεντίν Πίκουλ: «Ρέκβιεμ για το τροχόσπιτο PQ-17»
• Анатолий Рыбаков: «Дети Арбата»// Ανατόλι Ριμπακόφ: «Τα παιδιά της Αρμπάτ»
- Константин Симонов: «Живые и мертвые»// Κονσταντίν Σίμονοβ: «Οι ζωντανοί και οι νεκροί»
- Михаил Шолохов: «Они сражались за Родину»// Μιχαήλ Σόλοχοβ: «Πολέμησαν για την Πατρίδα»
- Илья Эренбург: «Буря»// Ιλιά Ερενμπούργκ: «Η Τρικυμία»
- Борис Полевой «Повесть о настоящем человеке»// Μπορίς Πολεβόι «Η ιστορία ενόςαληθινού ανθρώπου»
![[X]](/style/img/pppclose.png)