Теофанис Малкидис_Геноцид во Фракии

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Теофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Геноцид во Фракии» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου

http://malkidis.blogspot.com/2022/04/6-1914.html?m=1

 

ΜΑΛΚΙΔΗΣ

Τετάρτη 6 Απριλίου 2022

6 Απριλίου 1914 : Η Γενοκτονία στη Θράκη

 

Θεοφάνης Μαλκίδης *

Η Γενοκτονία στη Θράκη

Η Γενοκτονία, η οποία ξεκίνησε το 1908 με την άνοδο στην εξουσία των Νεότουρκων και με τη στρατιωτική και την πολιτική καθοδήγηση των Γερμανών συμμάχων τους, συνεχίστηκε και από τους Κεμαλικούς μέχρι το 1923 στοιχίζοντας συνολικά τη ζωή σε πάνω από 1.000.000 Έλληνες, Ελληνίδες και παιδιά.

Στη Θράκη 250.000-300.000 , στην κεντρική Μικρά Ασία 300.000 με 350.000 στον Πόντο 350.000, ενώ θύματα υπήρξαν και στην Καππαδοκία.

 

 

Στην αρχή η εξόντωση έγινε με την εξορία των ανδρών στα τάγματα εργασίας και συνεχίστηκε με την εξόντωση των ηγετών, την εκτόπιση των γυναικών, των παιδιών. Με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δόθηκε η ευκαιρία στους Νεότουρκους να υλοποιήσουν με μεγαλύτερη ευκολία το σχέδιό τους- η «Ειδική οργάνωση» κράτησε σημαντικό ρόλο- ενώ η υποχρεωτική στρατολόγηση Θρακών τους οδήγησε σαν Οθωμανούς στρατιώτες στο θάνατο σε μία από τις φονικότερες μάχες στην Καλλίπολη.

Έτσι, οι Έλληνες της Θράκης αντιμετώπισαν και αυτοί, όπως και οι Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, την ίδια πολιτική βίας που εξελίχθηκε σε Γενοκτονία. Έτσι ερημώθηκε από το ελληνικό στοιχείο η Θράκη και εγκαταλείφθηκαν πόλεις όπως η Αδριανούπολη, η Βιζύη, η Τυρολόη, η Αρκαδιούπολη, οι Σαράντα Εκκλησιές, η Κεσσάνη, τα Μάλγαρα, η Χαριούπολη, η Μακρά Γέφυρα, η Ραιδεστός, η Ηράκλεια, η Καλλίπολη και άλλες, ενώ στις 6 Απριλίου του 1914, το Μαύρο Πάσχα όπως ονομάστηκε κορυφώθηκε η Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων της Θράκης. Συνέχεια της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων της Βόρειας Θράκης (ανατολική Ρωμυλία) και σταθμός μέχρι την τελική φάση μαζικής δολοφονίας των Ελλήνων στον Πόντο και την Μικρά Ασία.

Οι μεταπολεμικές εξελίξεις, οι συζητήσεις που έγιναν στο Συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι για το Θρακικό ζήτημα, και η υπογραφή το 1920 της συνθήκη των Σεβρών, έδωσαν στην Ελλάδα την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσατάλτζα σε απόσταση είκοσι χιλιομέτρων από την Κωνσταντινούπολη και τη χερσόνησο της Καλλίπολης. Επίσης η Ελλάδα πήρε την Ίμβρο και Τένεδο καθώς και τη Σμύρνη με ολόκληρη την περιοχή της.

Δύο χρόνια, όμως, αργότερα με την αλλαγή των προσανατολισμών και της πολιτικής έναντι των Κεμαλικών από τις μεγάλες δυνάμεις, είχαν σαν αποτέλεσμα να υπογραφεί η συνθήκη ανακωχής των Μουδανιών, με την οποία ο ελληνικός στρατός διατάχθηκε να εκκενώσει όχι μόνο την Μικρά Ασία, αλλά μέσα σε 15 μέρες και την Ανατολική Θράκη, εκεί όπου υπήρχαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις του και εύρωστο ελληνικό στοιχείο.

Έτσι τα συμφέροντα κάλυψαν την αλήθεια και το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων δεν τιμωρήθηκε και επαναλήφθηκε μετά από λίγα χρόνια από τους Ναζί και το καθεστώς του Χίτλερ- στις 6 Απριλίου του 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα- ως Ολοκαύτωμα και εκατοντάδες μαρτυρικά χωριά και πόλεις.

Σήμερα η αναγνώριση της Γενοκτονίας είναι ένα μεγάλο ιστορικής και ηθικής σημασίας βήμα για την ανθρωπότητα: Η Τουρκία ως θύτης πρέπει να αποδεχθεί το έγκλημά του και να προχωρήσει σε όλες τις ενέργειες που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, ενώ το θύμα γνωρίζει ότι δεν μένουν ατιμώρητες οι μαζικές δολοφονίες των προγόνων του.

Εμείς ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας οφείλουμε, όπως έχουμε το καθήκον, να απαιτήσουμε και να προσπαθήσουμε να μην επαναληφθούν άλλες Γενοκτονίες-Εγκλήματα που δε συμβαδίζουν με το Δίκαιο, την Ιστορία, τη Μνήμη και τον Άνθρωπο.

 

*Ο Θεοφάνης Μαλκίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από Αδριανουπολίτες γονείς,   πρόσφυγες- διασωθέντες της Γενοκτονίας. Είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται με το ζήτημα της ανάδειξης και διεθνοποίησης της Γενοκτονίας, με τα εγκλήματα από τις Ναζιστικές και Φασιστικές δυνάμεις Κατοχής, με τα θέματα της Θράκης, της Κύπρου, καθώς και με τις οικονομικές και κοινωνικές πτυχές της σύγχρονης Ελληνικής παρουσίας στα Βαλκάνια, στον Εύξεινο Πόντο και την ανατολική Μεσόγειο.

Για τη δραστηριότητά του έχει τιμηθεί τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό και επιπλέον έχει τιμηθεί από την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας και το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας για την μακροχρόνια και ανιδιοτελή του συμπαράσταση στον πάσχοντα συνάνθρωπο.

Το βιβλίο του  «Η γενοκτονία των Ελλήνων-Θράκη, Μικρά Ασία, Πόντος» έχει μεταφραστεί στην αγγλική, γαλλική, ρουμανική, ρωσική, ιταλική και ισπανική γλώσσα.

Феофанис Малкидис – профессор Университета Пантион (г.Афины)

http://malkidis.blogspot.com/2022/04/6-1914.html?m=1

ΜΑΛΚΙΔΗΣ

Среда, 6 апреля 2022 г.

6 апреля 1914 года: Геноцид во Фракии.

 

Феофанис Малкидис *

Геноцид во Фракии

Геноцид, начавшийся в 1908 году с приходом к власти неотурок и с военного и политического руководства их немецких союзников, продолжался от кемалистов до 1923 года, унес жизни более 1 000 000 греков, греков и детей.

Во Фракии от 250 000 до 300 000, в Центральной Малой Азии от 300 000 до 350 000, в Понте 350 000, а жертвы были также в Каппадокии.

 

 

Вначале истребление происходило со ссылкой мужчин в трудбаты и продолжалось уничтожением вожаков, перемещением женщин, детей. С началом Первой мировой войны неотурки получили возможность с большей легкостью осуществить свой план — «Особая организация» сыграла важную роль — в то время как обязательная вербовка фракийцев привела их к гибели как османских солдат в одном из самых кровопролитных сражений в Галлиполи.

Таким образом, греки Фракии столкнулись с той же политикой насилия, которая переросла в Геноцид, как и греки Понта и Малой Азии. Таким образом, Фракия была покинута греческой стихией и такими городами, как Эдирне , Визи, Тироль , Аркадиуполи , Сорок церквей, Кессани , Мальгара , Хариуполи , Макра Гефира, Калиплия, Редестос и другими, в то время как 6 апреля 1914 г. он был назван кульминацией Геноцида греков Фракии. Продолжение Геноцида греков Северной Фракии (восточная Ромулия) и остановка до завершающей фазы массовых убийств греков в Понте и Малой Азии.

Послевоенные события, дискуссии на мирной конференции в Париже по фракийскому вопросу и подписание в 1920 году Севрского договора дали Греции от Восточной Фракии до Чатальцы , в двадцати километрах от Константинополя и полуострова Галлиполи. Греция также захватила Имброс и Тенедос, а также Смирну со всем своим регионом.

Однако два года спустя, с изменением ориентации и политики великих держав по отношению к кемалистам , они вылились в подписание Муданского договора о перемирии, по которому греческой армии предписывалось эвакуироваться не только из Малой Азии, но и внутри 15 дни и Восточная Фракия, где были большие военные силы и сильный греческий элемент.

При этом интересы прикрывались правдой, а преступление против греков не было наказано и повторилось через несколько лет после нацистского и гитлеровского режима - 6 апреля 1941 года немцы вторглись в Грецию - как Холокост и сотни мученичества деревень и городов.

Сегодня признание Геноцида является большим шагом исторического и морального значения для человечества: Турция как виновник должна признать свое преступление и предпринять все действия, предусмотренные международным правом и Конвенцией ООН о предотвращении и пресечении геноцида народов. Преступление геноцида, при этом жертва знает, что массовые убийства его предков не остаются безнаказанными.

Мы, как потомки жертв Геноцида, должны по долгу службы требовать и стараться не повторять других Геноцидов-Преступлений, не соответствующих Закону, Истории, Памяти и Человеку.

 

* Феофанис Малкидис родился в Александруполисе в семье адрианопольских родителей, беженцев-переживших Геноцид. Он имеет докторскую степень Афинского университета Пантейон и занимается вопросами пропаганды и интернационализации Геноцида, преступлениями, совершенными нацистскими и фашистскими оккупационными силами, вопросами Фракии, Кипра, а также экономическими и социальными аспектами современное греческое присутствие на Балканах, в Черном море и восточном Средиземноморье.

За свою деятельность он был отмечен как дома, так и за рубежом, и, кроме того, он был удостоен награды Президента Греческой Республики и Министерства здравоохранения и социального обеспечения за его многолетнюю и самоотверженную поддержку страдающему ближнему.

Его книга «Геноцид греков — Фракия, Малая Азия, Понт» переведена на английский, французский, румынский, русский, итальянский и испанский языки.