Теофанис Малкидис__Памяти Теодороса Кандилаптиса посвящается

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Теофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Является ли до сих пор пропавший без вести Теодорос Кандилаптис «пропавшим лейтенантом» греческого поэта, нобелевского лауреата Одиссеаса Элитиса?», (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.
 

Είναι  ο μέχρι σήμερα αγνοούμενος Θεόδωρος Κανδηλάπτης  "ο χαμένος ανθυπολοχαγός " του Οδυσσέα Ελύτη; 

Ο Ανθυπολοχαγός  Θεόδωρος Κανδηλάπτης , τέκνο του σπουδαίου εκπαιδευτικού και συγγραφέα Γεωργίου Κανδηλάπτη  ( Κάνις) γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1918 στην Αργυρούπολη του Πόντου. Στα εξήμισι χρόνια του έχοντας ζήσει μαζί με την οικογένειά του τη Γενοκτονία, μέσω Τραπεζούντας, έφτασε στην Αλεξανδρούπολη τον Ιούνιο του 1924.

 

Εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων και όταν έγινε η εισβολή των Ιταλών  ήταν δύο μηνών Ανθυπολοχαγός, όταν στάλθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Αρχικώς υπηρέτησε στο 7ο Σύνταγμα και μετά ως Διοικητής Λόχου του 28ου Συντάγματος. Ο γενναίος Πόντιος Ανθυπολοχαγός Θεόδωρος Κανδηλάπτης, πέρασε στην αθανασία, μαχόμενος στο  ύψωμα Μπούμπεσι της Κλεισούρας την 28η Φεβρουαρίου 1941.

Λίγο πριν το θάνατό του ο Θεόδωρος Κανδηλάπτης έγραφε από το μέτωπο  στη μητέρα του Αγγελική: «Ανήκω κατά τα τρία τέταρτα εις την Πατρίδα και κατά το υπόλοιπον εις την σεβαστή μου οικογένειαν. Αντιμετωπίζομεν τους αναιδείς επιδρομείς με θάρρος και αποφασιστικότητα. Μη κλάψετε αν κατά τύχη χαθώ»

Ο Θεόδωρος Κανδηλάπτης τιμήθηκε μετά θάνατον με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και το όνομά του δόθηκε στο στρατόπεδο της έδρας της 23ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας στην Αλεξανδρούπολη.

Ο Θεόδωρος Κανδηλάπτης είναι ένας από τους φονευθέντες στο μεγάλο αντιστασιακό – απελευθερωτικό πόλεμο του 1940, του οποίου τα οστά δεν έχουν εντοπιστεί, ταυτοποιηθεί και κηδευτεί όπως αρμόζει σε άνθρωπο και σε ήρωα. Παραμένει δηλαδή ακόμη, μετά από 81 χρόνια ακόμη,  αγνοούμενος…..

Σήμερα η πατρίδα στην οποία ανήκε ο ανθυπολοχαγός Θεόδωρος Κανδηλάπτης, λησμόνησε τη θυσία του, αδιαφόρησε για τα οστά του και ανέχεται την Ύβρη του αντιπροέδρου της Αλβανικής Βουλής και προέδρου του κόμματος των συνεργατών των Γερμανών και Ιταλών Τσάμηδων, που δήλωσε πως δε θα επιτρέψει την ανεύρεση των λειψάνων των Ελλήνων στρατιωτικών!

 

Υ.Γ. O Οδυσσέας Ελύτης με την έναρξη του πολέμου κατατάχθηκε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και καρπός της παρουσίας του στο μέτωπο, είναι τα δύο αριστουργήματά του, το «Άξιον Εστί» και το «Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για το Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας», το οποίο ίσως αναφέρεται στον Θεόδωρο Κανδηλάπτη.

Στο ΣΤ΄ κεφάλαιο του ποιήματός «Άσματος», γράφει ο Ελύτης σχετικά:

 

«Ήταν ωραίο παιδί. Την πρώτη μέρα που γεννήθηκε

Σκύψανε τα βουνά της Θράκης να φανεί

Στους ώμους της στεριάς το στάρι που αναγάλλιαζε

Σκύψανε το βουνά της Θράκης και το φτύσανε

Μια στο κεφάλι, μια στον κόρφο, μια μέσα στο κλάμα του.

Βγήκαν Ρωμιοί με μπράτσα φοβερά

Και το σηκώσαν στου βοριά τα σπάργανα».

 

Το ηρωικό πρότυπο, το παράδειγμα αντίστασης ενάντια στο φασισμό, το πρότυπο Ελληνικότητας,  ο άνθρωπος που αγωνίζεται για την ελευθερία είναι ένας Θρακιώτης, ένας ακόμη ανάμεσα στους χιλιάδες άταφους συμπατριώτες μας, ο γεννημένος στον Πόντο και μεγαλωμένος στην Αλεξανδρούπολη, Ανθυπολοχαγός Θεόδωρος Κανδηλάπτης.

Ευχόμαστε, οκτώ δεκαετίες και πλέον μετά,  να βρεθούν γρήγορα τα οστά του, να κηδευτούν και ταφούν  όπως πρέπει σε Ήρωα, σε Έλληνα και σε  Άνθρωπο !

Феофанис Малкидис

 

Является ли до сих пор пропавший без вести Теодорос Кандилаптис «пропавшим лейтенантом» Одиссеаса Элитиса?

 

Лейтенант Теодорос Кандилаптис , сын великого педагога и писателя Георгиоса Кандилаптиса ( Каниса ) родился 1 января 1918 года в Аргируполи, Понтос. В возрасте шести с половиной лет, прожив со своей семьей во время Геноцида, через Трабзон, он прибыл в Александруполис в июне 1924 года.

Его приняли в гвардейское училище, и когда итальянцы вторглись, он был двухмесячным лейтенантом, когда его отправили на передовую. Сначала он служил в 7-м полку, а затем в должности командира батальона 28-го полка. Храбрый понтийский лейтенант Теодорос Кандилаптис ушел в бессмертие, сражаясь на холме Бубези в Клейсуре 28 февраля 1941 года.

Незадолго до смерти Теодорос Кандилаптис писал с фронта своей матери Анжелики: «Я на три четверти принадлежу своей родине, а остальное — моей уважаемой семье . Мы встречаем высокомерных захватчиков мужественно и решительно. Не плачь, если я случайно проиграю»

Теодорос Кандилаптис был посмертно награжден Хрисоуном. Аристейон Андреас и его имя было присвоено лагерю штаба 23-й бронетанковой бригады в Александруполисе.

Теодорос Кандилаптис — один из погибших в Великом сопротивлении — освободительной войне 1940 года, чьи кости не были обнаружены, опознаны и похоронены, как подобает мужчине и герою. Другими словами, он до сих пор остается, спустя 81 год, пропавшим без вести…..

Сегодня родина, которой принадлежал лейтенант Теодорос Кандилаптис , забыла о его жертве, безразлична к его костям и терпит оскорбление вице-президента албанского парламента и президента партии коллаборационистов немцев и итальянцев. Греческая армия!

 

Υ.Γ. Одиссей Элитис в начале войны был классифицирован как лейтенант запаса, и плодом его пребывания на фронте являются два его шедевра: «Аксион Эсти» и «Героическая и скорбная песня о пропавшем лейтенанте Албании», о которых упоминается к Теодоросу Кандилаптису .

В 6-й главе поэмы «Песня» Элитис пишет:

 

"Он был хорошим ребенком. В первый день, когда он родился

Горы Фракии присели, чтобы их видели

На плечах земли пшеница, которая плакала

Они согнули горы Фракии и плюнули на нее

Один в его голове, один в его туловище, один в его плаче.

Вышли римляне со страшным оружием

И пеленки подняли его на север».

 

Героическим образцом, образцом сопротивления фашизму, образцом эллинизма, человеком, борющимся за свободу, является фракиец, еще один среди тысяч наших погребенных соотечественников, родившийся в Понте и выросший в Александруполисе, лейтенант Теодорос Кандилаптис.

Желаем, спустя восемь десятилетий и более, чтобы его кости нашли поскорее, чтобы они были погребены должным Герою, Греку, Человеку образом !