ТЕОФАНИС МАЛКИДИС__ИНТЕЛЛИГЕНЦИЯ О ГЕНОЦИДЕ

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Теофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, о реакции греческой интеллигенции на политику геноцида (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης  Μαλκίδης

Όταν ο Ξενόπουλος, ο Σικελιανός και ο Παλαμάς, μιλούσαν για τη Γενοκτονία των Ελλήνων και οι σημερινοί «διανοούμενοι» σιωπούν….

 

Μία παράμετρος της οργανωμένης Γενοκτονίας των Ελλήνων και ειδικότερα στον Πόντο, ήταν η εξόντωση της ηγεσίας τους από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο του 1921. Η εξόντωση των Ελλήνων ηγετών, όπως συνέβη και με τους Αρμένιους τον Απρίλιο του 1915 στην Κωνσταντινούπολη, συνέβαλλε στο να χαθεί η καθοδήγηση των Ελλήνων και να σημειωθεί πιο γρήγορα η δολοφονία τους. Στον Πόντο, η ηγεσία των Ελλήνων εξοντώθηκε με τα λεγόμενα «δικαστήρια ανεξαρτησίας» στην Aμάσεια.

 Τα «δικαστήρια ανεξαρτησίας», εκδίδουν «αποφάσεις» και εκτελούνται πρόκριτοι, βουλευτές, δημοσιογράφοι, καθηγητές, δάσκαλοι, κληρικοί, από τους οποίους ζητούνται δηλώσεις ότι συμμετείχαν στην οργάνωση του απελευθερωτικού κινήματος στον Πόντο.

 Οι σημαντικότερες μορφές του Ποντιακού Ελληνισμού, «το άνθος της ελληνικής κοινωνίας του Πόντου», όπως ανέφερε σε κείμενο διαμαρτυρίας το Οικουμενικό Πατριαρχείο, καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ανάμεσά τους, ο πρώην βουλευτής Τραπεζούντος, Ματθαίος Ι. Κωφίδης, ο εργοστασιάρχης Αλέξανδρος Γ. Ακριτίδης, ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Εποχή» της Τραπεζούντας Νίκος Καπετανίδης, ο έμπορος από την Κερασούντα Γεώργιος Θ. Κακουλίδης, ο γραμματεύς του Μητροπολίτη Κερασούντας Σπύρος Ι. Σουρμελής, οι έμποροι Ιορδάνης Ι. Σουρμελής, Ιωάννης Κ. Ατματζίδης, Ιωάννης Π. Σπαθόπουλος, από την Ορντού, οι Αβραάμ Τοκατλίδης και Επαμεινώνδας Γρηγοριάδης, οι Α. Ασλίδης, Χ. Ιωάννου και Ι. Δαζαράκης, ο δικηγόρος Π.Βαϊμανίδης, ο αρχιμανδρίτης Πλάτων Ν. Αιβαζίδης, πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης· ο Ι. Καδέμογλου, αντιπρόσωπος του Μητροπολίτη του Καβάκ· ο Α. Τσίνογλου, γραμματέας της Μητρόπολης· Β. Παπαδόπουλος, διευθυντής της εφημερίδας «Διογένης»· ο Λ. Κυρ. Πατσιόγλου, δικηγόρος και δημοσιογράφος· ο Ι. Ιορδανίδης, δικηγόρος· ο Κ. Κωνσταντινίδης· ο Π. Παπαδόπουλος, διευθυντής της Οθωμανικής Τράπεζας, οι καθηγητές του Αμερικανικού Κολεγίου της Μερζιφούντας «Ανατόλια» Γ. Θεοχαρίδης, Χ. Γεωργίου και Α. Συμεών και οι μαθητές του ίδιου κολλεγίου Αναστάσιος Παυλίδης και Συμεών Ανανιάδης. 

Μάλιστα οι μαθητές- αθλητές της ποδοσφαιρικής ομάδας «Πόντος» θα καταδικασθούν σε θάνατο έχοντας σαν βασική κατηγορία την εμφάνιση της ομάδας: Άσπρες και μπλε οριζόντιες ρίγες και το γράμμα «Π» στο στήθος.

 Όπως κατήγγειλε το Οικουμενικό Πατριαρχείο οι υποτιθέμενοι ένοχοι τις «δηλώσεις» τους τις υπέγραψαν μετά τη θανατική τους καταδίκη, την παραμονή της εκτέλεσής τους ή ακόμη και δολοφονημένοι από καιρό. Τέτοιες περιπτώσεις είναι του δικηγόρου Χ. Ελευθεριάδη δικηγόρου στην Κερασούντα που είχε δολοφονηθεί στην Κερασούντα το 1920, ο διαπραγματευτής με τις κεμαλικές αρχές Μ. Μαυρίδης, ο διευθυντής του ορφανοτροφείου Γ. Καλογερόπουλος, ο Α. Δελικάρης, ο Λ. Τεσταμπασίδης, ο Ι. Ελευθεριάδης. Ακόμη θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο καθηγητής Γ. Παπαμάρκου, ο διευθυντής της Οθωμανικής Τράπεζας Π. Παπαδόπουλος και ο έμπορος Θ. Εκμεντζίογλου οι οποίοι ήταν ήδη νεκροί από την προηγούμενη της εκτέλεσής τους μεταφέρθηκαν στον τόπο του μαζικού εγκλήματος προκειμένου τα σώματά τους για να υποστούν την ποινή τους!

H καταδίκη και ο απαγχονισμός στην Aμάσεια όλης της θρησκευτικής, πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας ήταν μια προσχεδιασμένη δολοφονική πράξη και για αυτήν αντέδρασαν η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου με κινήσεις προς τους προέδρους των ΗΠΑ, της Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας, προς τους αντιπροσώπους της Κοινωνίας των Εθνών, στη Γενεύη. Ένα ιδιαίτερο όμως ψήφισμα διαμαρτυρίας, ήταν αυτό που στάλθηκε από τους Έλληνες συγγραφείς και λογοτέχνες, σε διανοούμενους της Ευρώπης και της Αμερικής, αναφέροντας τα εξής:

«Mετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και καλλιτέχναι της Eλλάδος απευθύνονται προς τους διανοουμένους του πεπολιτισμένου κόσμου όπως γνωστοποιήσουν εις αυτούς την τραγωδίαν χιλιάδων οικογενειών του Eλληνικού Πόντου. ξηρά, εξηκριβωμένα και αναμφισβήτητα τα γεγονότα είναι τα εξής: Oι Tούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Mερζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και την επυρπόλησαν. Tους προσπαθήσαντας να διασωθούν ετυφέκισαν και εθανάτωσαν καταλαβόντες τας διόδους. Mετετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Tριπόλεως, Kερασούντος, Oρδούς, Oινόης, Aμισού και Πάφρας και καθ’ οδόν κατέσφαξαν τους πλείστους εξ αυτών. Έκλεισαν εντός του ναού του χωρίου Έλεζλη εν Σουλού-Tερέ 535 Έλληνας και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνον τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς διά πελέκεως προ της θύρας του ναού. Aπηγχόνισαν εν Aμασεία 168 προκρίτους Aμισού και Πάφρας. Eβίασαν όλας ανεξαιρέτως τας γυναίκας, τας παρθένους και τα παιδία των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας δε παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν, σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοίχων. Oι υπογεγραμμένοι θέτουσι τα ανωτέρω υπ’ όψιν των διανοουμένων της Eυρώπης και της Aμερικής θεωρούντες ότι όχι μόνον τα γεγονότα ταύτα αλλά και η ανοχή αυτών αποτελεί πένθος της ανθρωπότητος.

 

Aθήναι, 22 Nοεμβρίου 1921. Άννινος X., Aυγέρης M., Bλαχογιάννης I., Bώκος Γερ., Γρυπάρης I., Δούζας A., Δροσίνης Γ., Zάχος A., Θεοδωροπούλου Aύρα, Θεοτόκης K., Iακωβίδης Γ., Kαζαντζάκης N., Kαζαντζάκη Γαλ., Kαμπάνης Aρ., Kαμπούρογλους Δ., Kαρολίδης Π., Kόκκινος Δ., Kορομηλάς Γ., Mαλακάσης M., Mαλέας K., Mένανδρος Σ., Nικολούδης Θ., Nιρβάνας Π., Ξενόπουλος Γρ., Παλαμάς K., Παπαντωνίου Z., Παράσχος K., Πασαγιάννης K., Πολίτης Φ., Πωπ Γ., Σικελιανός Άγγ., Σκίπης Σ., Στρατήγης Γ., Tαγκόπουλος Δ.., Tσοκόπουλος Γ., Φυλλύρας P., Xατζιδάκις Γ., Xατζόπουλος Δ., Xορν Π., Σβορώνος I. μεθ’ όλης της πικρίας μου διά την κυρίως υπό της Γαλλίας και υπό ουδενός αισθήματος ή συμφέροντος ανθρωπίνου, δικαιολογουμένην εγκατάλειψιν εις σφαγήν των Xριστιανών».

Η Γενοκτονία και ιδιαίτερα η μαζική δολοφονία της ηγεσίας και διανόησης στην Αμάσεια, αποτελεί ένα οργανωμένο σχέδιο των Οθωμανών και των Κεμαλικών αφού χωρίς ηγέτες παύει να υπάρχει καθοδήγηση και πνευματική στήριξη του λαού. Αυτή τη δολοφονία της ηγεσίας των Ελλήνων κατήγγειλαν διανοούμενοι του μεγέθους του Καζαντζάκη, του Ξενόπουλου, του Σικελιανού και του Παλαμά. Με παρρησία και με αγωνιστικότητα, χωρίς φόβο, όπως ακριβώς επιτάσσει η ελεύθερη σκέψη και γνώμη. Μακάρι το ίδιο να λέγαμε και να γράφαμε και για τους σημερινούς “ομολόγους” τους. Για αυτούς που σιωπούν για τη Γενοκτονία, όταν δεν την αρνούνται και δεν την υβρίζουν……

 

Феофанис Малкидис

Когда Ксенопулос, Сикелианос и Палама говорили о Геноциде греков, а сегодняшние «интеллигенты» молчат….

 

Одним из аспектов организованного геноцида греков, и особенно в Понте, было истребление их руководства с июня по октябрь 1921 года. Исчезновение греческих лидеров, как это произошло с армянами в апреле 1915 года в Константинополе, способствовало его исчезновению. руководством греков и быстрее зафиксировать их убийство. В Понте греческое руководство было истреблено так называемыми «судами независимости» в Амасье.

 «Суды независимости» выносят «решения» и казнят священнослужителей, депутатов, журналистов, профессоров, учителей, священнослужителей, которых просят заявить, что они участвовали в организации освободительного движения в Понте.

 Важнейшие деятели понтийского эллинизма, «цвет греческого общества в Понте», как заявил Вселенский Патриархат в тексте протеста, были приговорены к смертной казни. Среди них бывший депутат Трабзона Матфаиос И. Кофидис, фабрикант Александрос Г. Акритидис, владелец газеты «Эпохи» Трабзона Никос Капетанидис, купец из Керасунты Георгиос Т. Сурмелис, купцы Иорданис И. Сурмелис. , Иоаннис К. Атматзидис, Иоаннис П. Спатопулос из Орду, Авраам Токатлидис и Эпаминеондас Григориадис, А. Аслидис, Ч. Иоанну и И. Дагоманис, о. Архимандрит Платон Н. Айвазидис, первый советник епархии, И. Кадемоглу, представитель митрополита Кавакского, секретарь епархии А. Циноглу, директор газеты «Диогенис» В. Пападопулос, журналист, И. Иорданидис, юрист, К. Константинидис, П. Пападопулос, директор Османского банка, и студенты того же колледжа Анастасиос Павлидис и Симеон Ананиадис.

Фактически воспитанники-спортсмены футбольной команды «Понтос» будут приговорены к смертной казни, имея в качестве базовой категории внешний вид команды: бело-синие горизонтальные полосы и букву «П» на груди.

 По данным Вселенского патриархата, предполагаемые преступники подписали свои «показания» уже после вынесения им смертного приговора, накануне казни или даже многолетнего убийства. Таковы дела адвоката Ч. Элефтериадиса, адвоката из Керасунты, убитого в Керасунте в 1920 г., переговорщика с кемалистскими властями М. Мавридиса, директора приюта Г. Калогеропулоса, А. Деликариса, Л. Тестамбасиса. Элефтериадис. Следует также отметить, что профессор Г. Папамарку, директор Османского банка П. Пападопулос и купец Т. их наказали!

Осуждение и повешение в Амасье всего религиозного, духовного и политического руководства было преднамеренным покушением и Священный Синод Вселенского Патриархата отреагировал ходами на президентов США, Англии, Франции и Италии, на представителей Наций в Женеве. Однако греческие писатели направили интеллектуалам Европы и Америки специальную резолюцию протеста, в которой говорилось следующее:

«После глубочайшего волнения писатели и художники Греции обращаются к интеллектуалам цивилизованного мира, чтобы сообщить им о трагедии тысяч семей греческого Понта. Факты таковы: Турки убили всех без исключения жителей города Мерзифундоса, после того как разграбили его и подожгли. Пытаясь спасти их, они застрелили тех, кто занимал проходы. Они вытеснили все мужское население городов Триполи, Керасунтос, Ордес, Ойной, Амисос и Пафрас и по пути вырезали большинство из них. 535 греков были заперты в церкви деревни Элезли-эн-Соулу-Тере, и только четверо были спасены. 7 жрецов первыми были зарезаны топором перед дверью храма. 168 элитных амисосов и пафрасов были повешены в Амасии. Они насиловали всех без исключения женщин, девственниц и детей верхних городов, а самых красивых дев и молодых людей запирали в гаремах. Большую часть младенцев убивали, швыряя их об стены. Сказанное нижеподписавшиеся вложили в сознание интеллигенции Европы и Америки, считая не только эти события, но и терпимость к ним трауром человечества.

 

Афины, 22 ноября 1921 г. Аннинос X., Аугерис М., Блахогианнис И., Бокос Гер., Грипарис И., Дузас А., Дросинис Г., Захос А., Теодоропулу Авра, Теотокис К., Яковидис Г., Казандзакис Н., Казандзаки Гал., Кампанис Ар., Кампуроглоус Д., Каролидис П., Коккинос Д., Коромилас Г., Малакасис М., Малеас К., Менандрос С., Николоудис Т., Нирванас П., Ксенопулос Гр . , Паламас К., Папантониу З., Парасхос К., Пасагианнис К., Политис Ф., Поп Г., Сикелианос Анг., Скипис С., Стратигис Г., Тагопулос Д .., Цокопулос Г., Филлирас П. , Хаджидакис Г., Хацопулос Д., Хорн П., Своронос И. со всей моей горечью за то, что в основном под Францией и ни под каким человеческим чувством или интересом, оправдали преданность христиан резне».

Геноцид и особенно массовое убийство руководства и интеллигенции в Амасье является организованным планом османов и кемалистов, поскольку без лидеров нет руководства и духовной поддержки народа. Это убийство греческого руководства было осуждено такими интеллектуалами, как Казандзакис, Ксенопулос, Сикелианос и Палама. Со скупостью и воинственностью, без страха, как того требуют свободная мысль и мнение. Хотелось бы, чтобы мы могли сказать и написать то же самое об их нынешних «двойниках». Для тех, кто молчит о Геноциде, когда его не отрицают и не оскорбляют…