Теофанис Малкидис__Двойной и безнаказанный Холокост в Месовуно

Дорогие друзья,

В духе праздничных дней, прилагается статья ведущего греческого историка Феофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Двойной и безнаказанный Холокост в Месовуно. Октябрь 1941 г. и апрель 1944 г.» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακ.αδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

«Το διπλό και ατιμώρητο Ολοκαύτωμα στο Μεσόβουνο. Οκτώβριος 1941 και Απρίλιος 1944.»

 

Στις 23 Οκτωβρίου του 1941 δυνάμεις των Γερμανών Ναζί και  των δοσίλογων ελληνόφωνων συνεργατών τους, εισβάλλουν  στο Μεσόβουνο Εορδαίας, ένα χωριό Ποντίων προσφύγων.

Το χωριό περικυκλώνεται από σαράντα αυτοκίνητα με στρατιώτες της Βέρμαχτ, που ήρθαν  από τη Φλώρινα, την Έδεσσα και τη Θεσσαλονίκη. Οι κατοχικές δυνάμεις συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους, χωρίζουν τους άντρες ηλικίας 16 έως 69 χρόνων και δίνουν στα γυναικόπαιδα δίωρη διορία να συγκεντρώσουν «όσα κινητά πράγματα μπορούν».  Ενώ μεταφέρονται στο γειτονικό χωριό των  Κομνηνών, όλοι οι συλληφθέντες άνδρες  εκτελούνται  «ομαδικώς και δι' αυτομάτων όπλων». Η αναφορά του νομάρχη Κοζάνης αναφέρεται σε 135 άτομα,  της γερμανικής διοίκησης για 142, ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν τους εκτελεσμένους σε 165. 

«Μεταξύ των εκτελεσθέντων», αναφέρει ο νομάρχης, «ήσαν και οι τρεις δημοδιδάσκαλοι του χωρίου, εις ους καίτοι εζητήθη υπό των Αξιωματικών Χωροφυλακής όπως δοθή χάρις, εν τούτοις δεν εδόθη τοιαύτη». 

Η τραγωδία έκλεισε με την καταστροφή του χωριού «δι' εμπρηστικών βομβών, εκτός πέντε οικιών και της εκκλησίας». 

Τα περίπου 900 γυναικόπαιδα που επέζησαν, μεταφέρθηκαν στην Πτολεμαΐδα και διασκορπίστηκαν, «κατόπιν διαταγών των Γερμανικών Αρχών», στα χωριά του νομού, αλλά και στους νομούς Ημαθίας και Φλωρίνης προς  παραδειγματισμό.....

Το δεύτερο Ολοκαύτωμα έγινε στις 24 Απριλίου 1944.

Στο πλαίσιο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων με την επωνυμία " Μαγιάτικη καταιγίδα (Maigewitter)"  που έλαβε μέρος σε όλη την έκταση του Βερμίου όρους, το Μεσόβουνο θα γνωρίσει εκ νέου την μανία των κατακτητών. Το χωριό περικυκλώθηκε, οι Ναζί διέταξαν τους κατοίκους να συγκεντρωθούν στην πλατεία,  την ίδια ώρα όσους εντόπιζαν να κρύβονται σε σπίτια τους εκτελούσαν επί τόπου. Οι δολοφονημένοι  στο δεύτερο Ολοκαύτωμα του Μεσόβουνου ήταν 150  άμαχοι. Όπως περιγράφει η σχετική έκθεση της εποχής, 

 «κατεστράφη παν ό,τι είχεν υπολειφθή εκ της κατά το έτος 1941 καταστροφής και παν ό,τι ανοικοδομήθη έκτοτε, καταστραφέντων εξ ολοκλήρου και δι’ εμπρησμού όλων των οικιών, δημευθέντων των ζώων και χωρικών και φονευθέντων πολλών εκ των κατοίκων, οίτινες προσεπάθησαν να σωθώσι διά της φυγής. Περί τα 100 άτομα μεταφέρθησαν και ενεκλείσθησαν εις το Στρατόπεδον Συγκεντρώσεως Πτολεμαΐδος».

Ο επικεφαλής των δολοφόνων, ο συνταγματάρχης Καρλ Σύμερς, υπεύθυνος και για τις σφαγές χιλίων Ελλήνων στο Δίστομο, στην Κλεισούρα Καστοριάς, στην Ερμακιά και στους Πύργους Εορδαίας, αφού παρασημοφορήθηκε,  δεν τιμωρήθηκε ποτέ! 

Οι δολοφονημένοι από το Ναζισμό  στο Μεσόβουνο  Εορδαίας ήταν οι διασωθέντες από τον Κεμαλισμό και τη Γενοκτονία στον Πόντο. Γλύτωσαν από το δάσκαλο Μουσταφά Κεμάλ, δυστυχώς όμως όχι και από το μαθητή του, τον  Αδόλφο Χίτλερ. 

Ο Ναζισμός και ο Κεμαλισμός αποτελούν φασιστικές  και ρατσιστικές ιδεολογίες, οι  οποίες  εκφρασμένες με την πιο ακραία διαστροφή, στέρησαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους.

 

Ο   Μουσταφά Κεμάλ και ο Αδόλφος Χίτλερ, συνιστούν την έκφραση του ολοκληρωτισμού, ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός, αποτελούν την ίδια έκφανση του Φασισμού, ο οποίος από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα. Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για να καταδικαστούν  

και να αποκαθηλωθούν  τα πιο ολοκληρωτικά  καθεστώτα και ιδεολογίες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, τα οποία χωρίς καμία αντίδραση, συνεχίζουν να δολοφονούν εκατό χρόνια συνεχώς! 

 

Η ανάδειξη και η καταδίκη του διπλού Ολοκαυτώματος στο Μεσόβουνο,  είναι μία συμβολική αλλά και ουσιαστική πράξη, καταδίκης του φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας, είναι η Νίκη των λαών που δολοφονήθηκαν. Είναι η Νίκη της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου. 

Феофанис Малкидис – профессор Университета Пантион (г.Афины)

Феофанис Малкидис.

Доктор Университета Пантион. Член Международной ассоциации ученых по изучению геноцида.

«Двойной и безнаказанный Холокост в Месовуно. Октябрь 1941 г. и апрель 1944 г.»

 

23 октября 1941 года силы нацистских немцев и их послушных грекоязычных пособников вторгаются в деревню Месовуно региона Эордеа, округа Козани, деревню понтийских беженцев.

Деревню окружают сорок автомобилей с солдатами вермахта, прибывшими из Флорины, Эдессы и Салоников. Оккупационные силы собирают всех жителей, отделяют мужчин в возрасте от 16 до 69 лет и дают женщинам и детям двухчасовой срок, чтобы собрать «как можно больше движимого имущества». При доставке в соседнее село Комнино всех арестованных расстреливают «группами и из автоматов». В отчете префекта Козани говорится о 135 человек, германской администрации о 142, тогда как другие источники возводят казненных до 165.

 

«Среди расстрелянных, — констатирует префект, — были все трое народных учителей села, которым, хотя жандармские офицеры и просили его о помиловании, тем не менее оно не было дано».

 

Трагедия закончилась разрушением села «зажигательными бомбами, кроме пяти домов и церкви».

 

Около 900 выживших женщин и детей были переведены в Птолемаиду и рассеяны «по приказу немецких властей» в деревнях префектуры, а также, например, в префектурах Иматия и Флорина .....

Второй Холокост произошел 24 апреля 1944 года.

 

В рамках операций по ликвидации под названием «Майгевиттер», проводившихся в горах Вермик, Месовоуно вновь испытает на себе ярость завоевателей. Деревня была окружена, гитлеровцы приказали жителям собраться на площади, в то же время тех, кто скрывался в своих домах, расстреляли на месте. Погибшими во время второго Холокоста Месовуна стали 150 мирных жителей. Как описывается в соответствующем отчете того времени,

 «Все, что осталось от катастрофы 1941 года, было уничтожено, а все, что с тех пор было восстановлено, полностью уничтожено, путем сжигания всех домов, конфискации животных и жителей деревни и уничтожения многих жителей, пытавшихся спастись бегством. . Около 100 человек были переведены и заключены в концлагерь Птолемайда».

Лидер убийц, полковник Карл Саммерс, виновный в массовых убийствах тысяч греков в Дистомо, Клейсуре, Кастории, Ермакии и Пиргосе Эордайасе, после награждения медалью так и не был наказан!

Те, кто был убит нацистами в Месовуно-Эордеа, были выжившими после кемализма и геноцида в Понте. Их спас учитель Мустафа Кемаль, но, к сожалению, не его ученик Адольф Гитлер.

Нацизм и кемализм — это фашистские и расистские идеологии, которые, выразившись в самых крайних извращениях, унесли жизни миллионов людей.

 

Мустафа Кемаль и Адольф Гитлер — это выражение тоталитаризма, кемализм и нацизм — такое же проявление фашизма, которое прошло от Геноцидов до Холокоста. Подчеркивание сходства между кемализмом и нацизмом является человеческим, политическим, исследовательским и, прежде всего, моральным долгом и долгом осуждения

и демонтировать самые тоталитарные режимы и идеологии, которые когда-либо знало человечество, которые без какой-либо реакции продолжают убивать вот уже сто лет непрерывно!

 

Продвижение и осуждение двойного Холокоста в Месовуно является символическим, но также и важным актом, осуждение фашизма и Победа демократии, свободы, закона и истории, это Победа народов, которые были убиты. Это Победа Жизни над идеологиями Смерти.