Теофанис Малкидис__Борьба за Признание Геноцида

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Теофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Двенадцать лет спустя после признания Геноцида шведским парламентом: история этого великого результата и непрекращающаяся борьба за память и справедливость» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.
 

Θεοφάνης Μαλκίδης*

 Δώδεκα  χρόνια μετά την αναγνώριση της Γενοκτονίας από το Σουηδικό Κοινοβούλιο: Η ιστορία του σπουδαίου αυτού αποτελέσματος και ο αγώνας για τη Μνήμη και τη Δικαιοσύνη που συνεχίζεται.

Η 11η Μαρτίου 2010 αποτελεί μία σημαντική ημέρα για τους Έλληνες (όπως και για τους Αρμένιους και για τους Ασσύριους σε όλο τον κόσμο), αποτελεί μία σπουδαία στιγμή για τη δικαίωση των   εκατομμυρίων  θυμάτων  της Γενοκτονίας των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, για τους διασωθέντες, για τους απογόνους, για τη Μνήμη και για τη Δικαιοσύνη.

Η απόφαση της ολομέλειας του Σουηδικού Κοινοβουλίου να αναγνωρίσει,  με ψήφους 131 υπέρ και 130 κατά, την Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων με την καθοριστική ψήφο της κουρδικής καταγωγής βουλευτού Gulan Αvci, αποτέλεσε μία μεγάλη επιτυχία, η οποία ήρθε σε μία δύσκολη περίοδο. 

Σε μία συγκυρία όπου το μόνο που λεγόταν και συνεχίζει να ακούγεται είναι ψέμματα, προπαγάνδα, άρνηση, "συνωστισμοί", "τραγωδίες", αλλά όχι η αλήθεια, η Γενοκτονία . Στην ελληνική όμως παράδοση, υπάρχουν και οι λέξεις, που γίνονται σύμβολα, αγώνες, ταυτότητα. Αυτή όπου όπως λέει ο Νίκος Καζαντζάκης που κατέγραψε το δράμα των ξεριζωμένων Ελλήνων μετά τη Γενοκτονία, "δίνει νόημα και μορφή σε μία άμορφη και άμυαλη απεραντοσύνη".

Η απόφαση της Σουηδικής Βουλής την 11 Μαρτίου 2010 ήρθε μετά την απόφαση της εκδήλωσης του Μαΐου του 2009, ότι από κοινού Έλληνες, Αρμένιοι και Ασσύριοι θα αγωνιστούν για να προωθήσουν το ψήφισμα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη Σουηδική Βουλή. 

Είμαι περήφανος γιατί στην εκδήλωση εκείνη στη Στοκχόλμη μίλησα μαζί με τους συναγωνιστές Κώστα Φραγγίδη, πρόεδρο του Συλλόγου Ποντίων Στοκχόλμης “Εύξεινος Πόντος”, Vahagn Avedian, μέλος της Αρμενικής εθνικής επιτροπής Σουηδίας και τον Sabri Atman εκπρόσωπο των Ασσυρίων. 

Εκεί με πρωτοβουλία του Συλλόγου και του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού Σουηδίας διανεμήθηκε το βιβλίο μου, στην αγγλική γλώσσα, για τη Γενοκτονία.

Είχε προηγηθεί η παρουσίαση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στη Στοκχόλμη και το αίτημα για την αναγνώριση, η πρωτοβουλία των βουλευτών του  Vänsterpartiet, Τάσου Σταφιλίδη, Hans Linde, και Fredrik Malm, ενώ στη συνέχεια υπήρξε πρωτοβουλία και του Miljöpartiet, χωρίς όμως να περάσει από την Ολομέλεια. Λίγο αργότερα το το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, κατά την ετήσια συνέλευση του, το Νοέμβριο του 2009 , είχε αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ασσυρίων, των Ελλήνων και Αρμενίων.

Η αναγνώριση της Γενοκτονίας εισήχθη προς συζήτηση στο Σουηδικό κοινοβούλιο το Μάρτιο του 2010 και το αποτέλεσμα ήταν η νίκη της αλήθειας, της μνήμης και της δικαιοσύνης έναντι της άρνησης και της προπαγάνδας, της αδιαφορίας, της ολιγωρίας, του ψεύδους.

Η αναγνώριση από τη Σουηδία έχει τεράστια αξία γνωρίζοντας τη θέση της χώρας τόσο παγκόσμια όσο και ευρωπαϊκά για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

 Η προσπάθεια για την αναγνώριση της Γενοκτονίας συνεχίζεται και από ότι φαίνεται έχει και αποτέλεσμα. 

Ειδικά όταν προέρχεται από την δυναμική, παραγωγική, δημιουργική και έξω από συμφέροντα και λογικές Διασπορά, όταν έρχεται από  ανιδιοτελείς ανθρώπους, χωρίς προσωπικό συμφέρον και κίνητρο. 

Ο αγώνας για τη Μνήμη και για τη Δικαιοσύνη, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας,  συνεχίζεται και μολονότι έχει πολλά εμπόδια στο εσωτερικό και το εξωτερικό, θα είναι νικηφόρος!

 

*Ο Θ. Μαλκίδης είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία το 2007 αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Феофанис Малкидис, профессор Университета «Пантион» (Афины).

Феофанис Малкидис *

 Двенадцать лет спустя после признания Геноцида шведским парламентом: история этого великого результата и непрекращающаяся борьба за память и справедливость.

11 марта 2010 года – важный день для греков (а также для армян и ассирийцев всего мира), это великий момент оправдания миллионов жертв Геноцида греков, армян и ассирийцев, за спасенных, за потомков, за Память и за Справедливость.

Решение пленарного заседания шведского парламента признать 131 голосом «за» и 130 «против» Геноцид греков, армян и ассирийцев с решающим голосом курдского депутата Гулана Авчи имело большой успех, который пришелся на трудный период.

В то время, когда все, что было сказано и продолжает звучать, — ложь, пропаганда, отрицание, «толпы», «трагедии», а не правда, Геноцид. Однако в греческой традиции есть также слова, которые становятся символами, борьба, идентичность. Именно здесь, как говорит Никос Казандзакис, записавший драму изгнанных греков после Геноцида, «придается смысл и форма аморфной и бессмысленной безбрежности».

Решение шведского парламента от 11 марта 2010 г. последовало за решением майского мероприятия 2009 г. о том, что греки, армяне и ассирийцы будут совместно бороться за продвижение резолюции о признании Геноцида шведским парламентом.

Я горжусь тем, что на этом мероприятии в Стокгольме я общался с соперниками Костасом Фрагидисом, президентом Стокгольмской понтийской ассоциации «Черное море», Ваагном Аведяном, членом Армянского национального комитета Швеции и Сабри Атманом, представителем ассирийцев.

Там по инициативе Ассоциации и Центра греческой культуры в Швеции была распространена моя книга о Геноциде на английском языке.

Этому предшествовала презентация Михалиса Хараламбидиса в Стокгольме и просьба о признании, инициатива депутатов Vänsterpartiet, Тассоса Стафилидиса, Ханса Линде и Фредрика Мальма, а затем была инициатива Miljöpartiet, но без прохождения через Оло. Вскоре после этого Социал-демократическая партия на своем ежегодном собрании в ноябре 2009 года признала геноцид ассирийцев, греков и армян.

Признание Геноцида было вынесено на обсуждение в шведском парламенте в марте 2010 года, результатом чего стала победа правды, памяти и справедливости над отрицанием и пропагандой, равнодушием, олигархией, ложью.

Признание Швецией имеет большое значение, учитывая позицию страны как в глобальных, так и в европейских правах человека.

 Усилия по признанию Геноцида продолжаются и, видимо, дают результат.

Особенно, когда это происходит из динамичной, продуктивной, творческой и вне интересов и рациональной диаспоры, когда это исходит от бескорыстных людей, без личного интереса и мотивации.

Борьба за Память и за Справедливость, за признание Геноцида продолжается и несмотря на множество препятствий внутри страны и за рубежом, она будет победоносной!

 

* Т. Малкидис является членом Международной ассоциации ученых по изучению геноцида, которая в 2007 году признала геноцид греков, армян и ассирийцев.