Статья об участии греков Малой Азии в революции 1821 г. ведущего греческого историка Теофаниса Малкидиса

Прилагается статья об участии греков Малой Азии в революции 1821 г. ведущего греческого историка Теофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока. [Статья на греческом языке и в переводе google-translation на русском языке.]

http://malkidis.blogspot.com/2021/10/1821_24.html?m=1

Θεοφάνης Μαλκίδης – Теофанис Малкидис

 

Η συμμετοχή των Μικρασιατών στην Επανάσταση του 1821. Δωρεάν διάθεση του συλλογικού τόμου  

 

Участие Малой Азии в Революции 1821 года. Бесплатное распространение коллективного тома.

 

ΔΗΜΟΣ Ν. ΙΩΝΙΑΣ ΚΕΝΤΡΟ ΣΠΟΥΔΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
«Η συμμετοχή των Μικρασιατών
στην Επανάσταση του 1821» ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ 2021
ISBN: 978-618-81588-9-4 

<<Η συμμετοχή των Μικρασιατών
στην Επανάσταση του 1821>>

МУНИЦИПАЛИТЕТ Н. ИОНИЯ ЦЕНТР ОБУЧЕНИЯ И ПРОДВИЖЕНИЯ

КУЛЬТУРЫ МАЛОЙ АЗИИ

«Участие Малой Азии

в Революции 1821 г. »НЕА ИОНИЯ 2021 г.

ISBN: 978-618-81588-9-4

<< Участие Малой Азии

в революции 1821 года >>

 

 ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΣ ΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ
Πρόλογος
Οι εορτασμοί των μεγάλων Εθνικών Επετείων, μας δίνουν την ευκαιρία πριν απ’ όλα να αναζωογονούμε και να ενδυναμώνουμε την αφοσίωση και την αγάπη μας για την πατρίδα. Μας επιτρέπουν όμως και να σκεφτόμαστε, να προβληματιζόμαστε και να συνάγουμε πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με τα γεγονότα, τα οποία εκάστοτε τιμούμε και γιορτάζουμε. Ειδικά στις επετείους για τη συμπλήρωση εκατονταετηρίδων, το βάρος πέφτει ιδιαίτερα στον αναστοχασμό πολύ σημαντικών ιστορικών συμβάντων και περιόδων. Έτσι μπορούμε να διαπιστώνουμε με μεγαλύτερη ευθυκρισία τι ακριβώς έγινε στο παρελθόν, βλέποντας τα πράγματα από νέες οπτικές γωνίες και έχοντας προηγουμένως διαλύσει στερεότυπα, προκαταλήψεις, δογματισμούς, μύθους και ψευδαισθήσεις.
 

Η επέτειος των διακοσίων χρόνων μετά την κήρυξη της Επανάστασης του 1821, δίνει σε εμάς τους Μικρασιάτες μια μοναδική ευκαιρία να δούμε αυτόν το μοναδικό σταθμό της νεοελληνικής ιστορίας από τη σκοπιά του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Θα μπορέσουμε έτσι να διαλύσουμε τη λανθασμένη εντύπωση ότι τάχα ο ξεσηκωμός του Γένους ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε στα γεωγραφικά όρια του σύγχρονου κράτους μας με δυνάμεις καθαρά Ελλαδικές. Μπορεί βέβαια το θέατρο των πολεμικών συγκρούσεων να βρισκόταν
κυρίως στα εδάφη της κεντρικής και νότιας Ελλάδας, όμως χωρίς την υποστήριξη σύσσωμου του Έθνους που τότε εκτεινόταν στα μισά Βαλκάνια και σε ολόκληρη τη Μικρασία, η Επανάσταση θα είχε σβήσει πριν καλά-καλά αρχίσει, όπως έγινε με την εισβολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία.
 

Φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση ένοπλης εξέγερσης ιδίως στα Μικρασιατικά εδάφη, όπου το Τουρκικό στοιχείο υπερτερούσε αριθμητικά και οι στρατιωτικές δυνάμεις των Τούρκων βρίσκονταν κοντά στις βάσεις τους και ήταν πανίσχυρες. Η οποιαδήποτε απόπειρα ξεσηκωμού θα ήταν σκέτος παραλογισμός και θα είχε τραγικότατη κατάληξη. Παρά ταύτα, σε αρκετές περιπτώσεις, όπου ο Μουσουλμανικός όχλος κατά τη συνήθειά του προχώρησε σε σφαγές, λεηλασίες και εξανδραποδισμούς των Μικρασιατών Ελλήνων, ως αντίποινα για όσα συμβαίνανε στην επαναστατημένη Ελλάδα, οι Ρωμιοί δε δίστασαν να αντισταθούν.

ЮБИЛЕЙНЫЙ ОБЪЕМ

ЗА РЕВОЛЮЦИЮ 1821 ГОДА В МАЛОЙ АЗИИ

Пролог

Празднование великих национальных юбилеев дает нам возможность, прежде всего, омолодить и укрепить нашу преданность и любовь к Родине. Но они также позволяют нам думать, размышлять и делать ценные выводы о событиях, которые мы чествуем и празднуем. Особенно в годовщину столетнего юбилея особое внимание уделяется отражению очень важных исторических событий и периодов. Таким образом, мы можем более точно увидеть, что именно происходило в прошлом, глядя на вещи под новым углом и разрушая ранее стереотипы, предрассудки, догмы, мифы и иллюзии.

 

Годовщина двухсотлетней годовщины провозглашения революции 1821 года дает нам, народам Малой Азии, уникальную возможность увидеть эту уникальную станцию ​​современной греческой истории с точки зрения эллинизма в Малой Азии. Таким образом, мы сможем развеять ложное впечатление, что восстание нации немедленно началось и закончилось в географических границах нашего современного государства чисто греческими силами. Конечно, там мог быть театр войны.

в основном на территориях центральной и южной Греции, но без поддержки нации в целом, которая затем распространилась на половину Балкан и всю Малую Азию, революция была бы потушена еще до того, как она даже началась, как это произошло с вторжением Молдавия Александра Македонского.

Конечно, не было случая вооруженного восстания, особенно в Малой Азии, где турецкий элемент имел численное превосходство, а турецкие вооруженные силы были близки к своим базам и были могущественны. Любая попытка восстания была бы чистой абсурдностью и имела бы очень трагический конец. Тем не менее, в нескольких случаях, когда мусульманская толпа, как обычно, продолжала резню, грабежи и истребление греков Малой Азии в отместку за то, что происходило в революционной Греции, римляне, не колеблясь, сопротивлялись.

Μερικές φορές μάλιστα κατάφεραν να σημειώσουν ακόμα και νίκες ή τουλάχιστον να μη εξοντωθούν αμαχητί ως πρόβατα επί σφαγή. Τουναντίον, σε όλους τους άλλους τομείς, οι Μικρασιάτες Έλληνες συμμετείχαν ισότιμα με τους υπόλοιπους Ελλαδίτες ομοεθνείς τους. Αρκετοί από αυτούς πήρανε μέρος στην προετοιμασία του Αγώνα ως μέλη της Φιλικής Εταιρείας και κατά την έναρξη της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες ορισμένοι νέοι Μικρασιατικής καταγωγής πολέμησαν ηρωικά στις τάξεις του Ιερού Λόχου. Εκεί όμως όπου η ένοπλη εθελοντική συμμετοχή των Μικρασιατών ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή, βρίσκεται στις επαναστατικές δυνάμεις που αγωνίζονταν στα Ελληνικά εδάφη. Ξεπερνούν τις τρεις χιλιάδες όσοι από αυτούς είναι σήμερα καταχωρημένοι σε επίσημους πίνακες και καταλόγους των Αγωνιστών της Επανάστασης.

Υπάρχουν όμως και αναμφισβήτητες ενδείξεις πως ο αριθμός τους θα πρέπει να ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος. Αυτό καταφαίνεται και από το γεγονός ότι τον Ιούνιο του 1826 με μεγάλη άνεση συγκρότησαν ένα καθαρά Μικρασιατικό αξιόλογο τακτικό στρατιωτικό σώμα και πολέμησαν ηρωικά υπό τις διαταγές του στρατηγού Νικήτα Σταματελόπουλου, του περίφημου Νικηταρά του Τουρκοφάγου. Το σώμα αυτό ονομάστηκε Ιωνική Φάλαγγα. Η Εθνεγερσία του 1821 όμως για τους Μικρασιάτες σήμαινε κάτι πολύ ευρύτερο και μεγαλύτερο από την ένοπλη δράση. Ήταν η αρχή ενός πνευματικού και εκπαιδευτικού ξεσηκωμού και πάνω απ’ όλα μια επαναστατική αναμόρφωση της ίδιας τους της ταυτότητας. Με αφετηρία το 1821, οι Ρωμιοί της Μικρασίας, αυτά τα απροστάτευτα ορφανά τέκνα του Βυζαντίου, άρχισαν, ειδικά μετά το μαρτυρικό θάνατο του Εθνικού τους Ηγέτη Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε ́, να επανασυνδέονται με τις πανάρχαιες ρίζες τους και προοδευτικά να ξαναγίνονται Έλληνες.

Έτσι, από την εποχή αυτή και μετά, κάνει τα πρώτα του βήματα το ριζοσπαστικό κίνημα του Μικρασιατικού Διαφωτισμού, το οποίο συνέχισε τη δράση του και μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1830. Το κίνημα αυτό έφτασε στο αποκορύφωμά του το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και ολοκληρώθηκε με μια πραγματική πολιτιστική έκρηξη που η λάμψη της έφτασε ως τα βάθη της Μικρασίας.
Τότε είναι που ακόμα και τα πιο μικρά ελληνικά χωριά της Aνατολής απέκτησαν
αξιόλογα σχολεία με φωτισμένους δασκάλους που αγωνίστηκαν με πάθος για την εξάλειψη της τουρκοφωνίας. Αυτοί οι ηρωικοί εκπαιδευτικοί δίδασκαν με κίνδυνο της ζωής τους την Ελληνική γλώσσα, την Ελληνική ιστορία και μάθαιναν στους μαθητές τους να τραγουδούν τον Εθνικό μας ύμνο. Τούτος ο επαναστατικός μορφωτικός αγώνας ήταν ιδιαίτερα δύσκολος, σκληρός και επικίνδυνος στην Κεντρική και Ανατολική Μικρασία, που βρίσκονταν μακριά από τα μεγάλα εθνικά κέντρα της Αθήνας, της Σμύρνης, και της Κωνσταντινούπολης. Ήταν επίσης η μοναδική δυνατότητα, ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος Εθνικής Αντίστασης που διαθέτανε οι Ανατολίτες.
 

Και όταν στο τέλος ήλθε η ώρα του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου που έφερε την
Οθωμανική Αυτοκρατορία στα πρόθυρα της διάλυσης, στη Μικρασία αναβίωσε παντού και το πολεμικό πνεύμα της Εθνικής Επανάστασης του 1821. Στα παράλια του Ευξείνου ο Ποντιακός λαός πήρε τα άρματα κι ανέβηκε στα βουνά. Στις ακτές του Αιγαίου η νεολαία της Ιωνίας πολέμησε στις τάξεις του Ελληνικού στρατού για την απελευθέρωση του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Για τους ίδιους σκοπούς επίσης οργανώθηκε και έδρασε, όσο μπόρεσε, και η οργάνωση της Μικρασιατικής Άμυνας.
Βάσιμα λοιπόν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως η Επανάσταση που κηρύχτηκε από όλους τους Έλληνες το 1821, στη Μικρασία δεν τερματίστηκε το 1830 με την απελευθέρωση της Ελλάδας. Συνεχίστηκε ακατάπαυστα ως το 1922, οπότε δυστυχώς τότε τελείωσε συγκλονιστικά με την καταστροφή του 1922 και τον τραγικό ξεριζωμό των Μικρασιατών Ελλήνων από τις πανάρχαιες προγονικές τους εστίες.

Иногда им даже удавалось одержать победы или хотя бы не быть убитыми без разбора, как овцами на убой. Напротив, во всех других секторах греки Малой Азии участвовали наравне с остальными своими греческими соотечественниками. Многие из них принимали участие в подготовке Борьбы как члены Дружественного Общества, и в начале революции в Дунайской гегемонии некоторые молодые люди из Малой Азии героически сражались в рядах Священного корпуса. Однако там, где добровольное вооруженное участие народов Малой Азии было особенно впечатляющим, так это в революционных силах, сражавшихся на греческих территориях. Их более трех тысяч на сегодняшний день занесены в официальные списки и списки борцов революции.

Но есть также неоспоримые указания на то, что их должно было быть намного больше. Об этом свидетельствует тот факт, что в июне 1826 года они с большим комфортом сформировали чисто значимый малоазиатский регулярный военный корпус и героически сражались под командованием генерала Никитаса Стамателопулоса, знаменитого Никофараса Туркофага. Это тело называлось Ионической фалангой. Однако национальное восстание 1821 года для народов Малой Азии означало нечто гораздо более широкое и большее, чем вооруженные действия. Это было началом духовного и образовательного восстания и, прежде всего, революционного изменения их собственной идентичности. Начиная с 1821 года, римляне из Малой Азии, эти незащищенные сироты Византии, начали, особенно после мученической смерти их национального лидера.

Патриарху Григорию V воссоединиться со своими древними корнями и постепенно снова стать греками. Таким образом, с этого времени радикальное движение малоазиатского просвещения сделало свои первые шаги, которое продолжало свою деятельность даже после освобождения Греции в 1830 году. Это движение достигло своего пика во второй половине XIX века и завершилось настоящий культурный взрыв, блеск которого достиг глубин Малой Азии.

Именно тогда даже самые маленькие греческие деревушки Востока приобрели замечательные школы с просвещенными учителями, страстно борющимися за искоренение тюркофонии. Рискуя своей жизнью, эти героические учителя преподавали греческий язык, греческую историю и учили своих учеников петь наш национальный гимн. Эта революционная просветительская борьба была особенно трудной, упорной и опасной в Средней и Восточной Азии.

которые были расположены вдали от крупных национальных центров Афин, Измира и Стамбула. Это также была единственная возможность, единственный реальный путь национального сопротивления, который был у жителей Востока.

И когда в конце пришло время Первой мировой войны, которая принесла ей

Османская империя на грани распада, в Малой Азии повсюду возродился дух войны Национальной революции 1821 г. На берегах Черного моря понтийцы взяли колесницы и поднялись в горы. На берегах Эгейского моря молодежь Ионии сражалась в рядах греческой армии за освобождение эллинизма в Малой Азии. В тех же целях, насколько это было возможно, была организована и действовала организация обороны Малой Азии.

Таким образом, мы можем справедливо утверждать, что революция, провозглашенная всеми греками в 1821 году в Малой Азии, не закончилась в 1830 году освобождением Греции. Он продолжался непрерывно до 1922 года, когда, к сожалению, закончился шокирующим разрушением 1922 года и трагическим изгнанием греков из Малой Азии с их древних родовых мест.
 

 

Φέτος γιορτάζουμε και τιμούμε τα 200 χρόνια από την έναρξη της Εθνικής
Παλιγγενεσίας, της Επανάστασης του 1821. Μιας Επανάστασης που λευτέρωσε το
Έθνος μας μετά από σκλαβιά 400 ετών και έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία του  νέου Ελληνικού Κράτους.  Πήραμε την απόφαση να προσκαλέσουμε τα Μικρασιατικά Προσφυγικά Σωματεία αλλά και ανεξάρτητους συγγραφείς, ερευνητές και γενικά ανθρώπους του πνεύματος να συμμετάσχουν στη συγγραφή ενός επετειακού τόμου προς τιμήν του Αγώνα της Εθνεγερσίας του Ελληνικού Λαού το 1821.

Το θέμα της συλλογικής αυτής προσπάθειας ήταν «Η συμμετοχή των Μικρασιατών στην Επανάσταση του 1821», ενώ οι θεματικοί άξονες ήταν: Η συμμετοχή των διαφόρων περιφερειών-περιοχών της Μικρασίας στην Επανάσταση και η  ατομική συμμετοχή Μικρασιατών στον αγώνα της Εθνεγερσίας.

Με αυτή μας την προσπάθεια θελήσαμε να καταγράψουμε τις προσπάθειες που
κατέβαλαν οι ορθόδοξοι χριστιανοί που βρίσκονταν στην Ανατολή, όπου υπήρχε
ακμαίο ελληνικό στοιχείο και τι βοήθεια προσέφεραν στον αγώνα για Ανεξαρτησία.
Εμείς προσπαθήσαμε. Δεν γνωρίζω αν τα καταφέραμε. Κάναμε μια αρχή που
ελπίζω να έχει συνέχεια. Γιατί η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ μέρους του Διοικ. Συμβουλίου του  ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ. τα μέλη της Επιτροπής Αξιολόγησης για την πολύτιμη και ουσιαστική βοήθειά τους, στην επιλογή των κειμένων.

 В этом году мы отмечаем 200-летие начала Национального

Полигенез революции 1821 года. Революция, освободившая

Наша нация после 400 лет рабства заложила основы для создания нового греческого государства. Мы приняли решение пригласить ассоциации малоазиатских беженцев, а также независимых писателей, исследователей и людей духа в целом для участия в написании юбилейного тома в честь борьбы национального восстания греческого народа в 1821 году.

 

Темой этих коллективных усилий было «Участие Малой Азии в революции 1821 года», а тематическими осями были: участие различных регионов Малой Азии в революции и индивидуальное участие Малой Азии в борьбе народов. Национальное восстание.

 

Этим усилием мы хотели зафиксировать усилия, которые платили православные христиане, находившиеся на Востоке, там, где он существовал

процветающий греческий элемент и какую помощь они предложили борьбе за независимость. Мы устали. Не знаю, удалось ли нам. Мы начали с того, что Надеюсь, так и будет. Потому что начало - это половина всего.

В заключение я хотел бы поблагодарить Правление. Совета КЕ.МИ.ПО. членам Оценочной комиссии за их ценную и существенную помощь в отборе текстов.

 

Όσοι ευρίσκονται στην Αττική μπορούν να περάσουν από τα γραφεία του ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ., Πατρ. Ιωακείμ 4 – Ν. Ιωνία (πλησίον του σταθμού ΗΣΑΠ Ν. Ιωνίας) – τηλ. 210 27 95 012 για να το παραλάβουν ΔΩΡΕΑΝ.

Οι εκτός Αττικής να μας τηλεφωνήσουν για να τους το αποστείλουμε ταχυδρομικά ή με courier και δική τους επιβάρυνση.

Επίσης το βιβλίο έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα 

https://kemipo-neaionia.gr/  από όπου μπορείτε να το διαβάσετε αλλά ακόμη και να το εκτυπώσετε

 

Στον τόμο γράφουν  οι εξής :
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΝΙΑ
ΒΑΣΙΛΗΣ Β. ΜΟΥΤΣΟΓΛΟΥ 
ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΡΔΑΛΗ
ΙΟΡΔΑΝΑ ΧΑΤΖΗΙΣΑΑΚ

ΜΑΡΙΑ ΒΕΪΝΟΓΛΟΥ
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ Γ. ΓΑΒΡΙΗΛ
ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΓΙΑΣΙΡΑΝΗ-ΚΥΡΙΤΣΗ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΕΛΗΣΑΒΒΑΣ

 

Те, кто находится в Аттике, могут пройти через офисы KEMIPO, Patr. Ioakeim 4 - N. Ionia (около станции ISAP N. Ionia) - тел. 210 27 95 012, чтобы забрать его БЕСПЛАТНО.

Те, кто находится за пределами Аттики, должны позвонить нам, чтобы мы могли отправить их по почте или курьером и за их собственный счет.

Книга также размещена на сайте.

https://kemipo-neaionia.gr/, откуда вы можете прочитать и даже распечатать

 

Том гласит:

ТЕОФАНИС МАЛКИДИС

Легкая мания

ВАСИЛИС В. МУЦОГЛОУ

ИРИНИ ХАРДАЛИ

ИОРДАН ХАТЦИСААК

МАРИЯ ВЕЙНОГЛУ

АРХАНГЕЛОС Г. ГАБРИИЛ

КОРОЛЬ ЯСИРАНИ-КИРИЦИ

МИХАЛИС ДЕЛИСАВВАС