Статья о Национальной Освободительной Революции Греческого Народа 1821 года и о вкладе в нее Понтийского Эллинизма ведущего греческого историка Теофаниса Малкидиса

Прилагается статья о Национальной Освободительной Революции Греческого Народа 1821 года и о вкладе в нее Понтийского Эллинизма ведущего греческого историка Теофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока. [Статья на греческом языке и в переводе google-translation на русском языке.]

http://malkidis.blogspot.com/2021/10/1821_24.html?m=1

 

Κυριακή, 24 Οκτωβρίου 2021

Χωρίς μνήμη δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος: Η Επανάσταση του 1821.

Воскресенье, 24 октября 2021 г.

Человек не может жить без памяти: Революция 1821 года

 

Θεοφάνης Μαλκίδης – Теофанис Малкидис

Η Επανάσταση του 1821 – Революция 1821г.

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Μορφωτικός Σύλλογος  Κοκκινοχώματος Καβάλας για  την επέτειο των 200 ετών από την  Εθνική μας Παλιγγενεσία.
Отрывок из выступления на мероприятии, организованном Образовательной ассоциацией Коккинохома Кавалы к 200-летию нашего национального возрождения.

Η συμβολή των Ελλήνων του Πόντου στην Επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση της πατρίδας μας, αποτελεί, ίσως, ένα από τα πιο αποσιωπημένα κομμάτια της νεότερης ιστορίας μας.
Εντούτοις η πραγματική διάσταση της καθοριστικής και πρωταγωνιστικής συμβολής των Ελλήνων που έδρασαν στη Ρωσία και οι περισσότεροι ήταν Ποντιακής καταγωγής, και χρηματοδότησαν, οργάνωσαν και πολέμησαν για την ελευθερία, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

 Вклад понтийских греков в революцию 1821 года и освобождение нашей родины, возможно, является одним из самых замалчиваемых моментов в нашей недавней истории.

Однако реальное измерение решающего и главного вклада греков, которые действовали в России и большинство из которых были понтийского происхождения и которые финансировали, организовывали и боролись за свободу, не подлежит сомнению.

Αρχικά, ο Ηλίας Κανδήλης, ιδρυτής του Φροντιστηρίου της
Χερσώνας στη νότια Ρωσία, ο οποίος αφήνει στον Αλέξανδρο Υψηλάντη 5.000 ρούβλια, για τους
σκοπούς της Φιλικής Εταιρείας, ο Ιάκωβος Γρηγοράντης, γενικός «αρχιμεταλλουργός» των μεταλλείων
της Αργυρούπολης, καθώς και η μεγάλη ποντιακή οικογένεια των Μουρούζηδων είναι λίγα μόνο από τα παραδείγματα των Ποντίων, που ενίσχυσαν με διάφορους τρόπους τον αγώνα.
Το 1814 όταν ιδρύεται η Φιλική Εταιρεία, στην Οδησσό, η πόλη κατοικείται από 4000 Έλληνες, εκ των οποίων το 80% είναι Πόντιοι. Μεταξύ των μυημένων, φαίνεται να συμπεριλαμβάνονταν και κρυπτοχριστιανοί, ενώ σημαντική εκπρόσωπος της Ποντιακής συμμετοχής υπήρξε η οικογένεια των Yψηλαντών, η οποία θυσίασε θέσεις, πλούτο, καριέρα για να μπει μπροστά στον αγώνα Ελευθερίας.

Изначально Элиас Кандилис, основатель Просветительского Центра-Фрондистирион в Херсонесе, на таврическом полуострове на юге России, который оставляет Александру Ипсилантису 5000 рублей, для Дружеского общества, Яковос Григорантис, генеральный «главный металлург» шахт Аргируполи, а также большая понтийская семья Мурузидов - это лишь некоторые из примеров понтийцев, которые различными способами усиливали борьбу.

В 1814 году, когда в Одессе было основано Дружеское общество, в городе проживало 4000 греков, из которых 80% составляли понтийцы. Похоже, что среди посвященных были и криптохристиане, а важным представителем понтийского участия была семья горцев, которые пожертвовали положением, богатством и карьерой, чтобы вступить в борьбу за Свободу.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μαζί με τα αδέλφια του πολεμά στο Δραγατσάνι. Προδομένος από εχθρούς και φίλους, φυλακίζεται και πεθαίνει λησμονημένος στη Βιέννη το 1828. Η συμβολή όμως του αρχηγού της Επανάστασης είναι αναμφισβήτητη. Και αυτό οφείλουμε να πράττουμε από εδώ και πέρα αναδεικνύοντας συνεχώς την δράση του Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Ο αδελφός του Δημήτριος συνεχίζει την πατριωτική παράδοση της οικογένειας. Μη λησμονούμε ότι ο παππούς τους Αλέξανδρος Υψηλάντης, καρατομήθηκε από τους Οθωμανούς, όντας ηγεμόνας στη Μολδοβλαχία.

Александрос Ипсилантис и его братья сражаются в Драгацани. Преданный врагами и друзьями, он был заключен в тюрьму и забыт о смерти в Вене в 1828 году. Но вклад лидера революции неоспорим. И это то, что мы должны делать отныне, постоянно подчеркивая действие Александроса Ипсилантиса.

Его брат Димитриос продолжает патриотические семейные традиции. Не будем забывать, что их дед, Александрос Ипсилантис, был обезглавлен османами, будучи правителем Молдавии.

Ο Δημήτριος Υψηλάντης με την έναρξη της επανάστασης ανέλαβε να αντιπροσωπεύσει τον αδερφό του, Αλέξανδρο Υψηλάντη, ως πληρεξούσιος του Γενικού επιτρόπου Αρχής στο Μοριά. Στις 20 Ιουνίου του 1821 ανέλαβε την αρχιστρατηγία των επαναστατών και προσπάθησε να οργανώσει τακτικό στρατό. Η προσπάθεια του όμως να περιορίσει την ισχύ των κοτζαμπάσηδων είχε σαν αποτέλεσμα την εκδίωξη του. Ο λαός απαίτησε την αποκατάσταση του και ύστερα από προσπάθειες του Κολοκοτρώνη επανήλθε. Κατά τη διάρκεια του Αγώνα έλαβε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου και του Άργους, στην εκστρατεία εναντίον της Αθήνας, στη μάχη των Δερβενακίων, στη μάχη στους Μύλους μαζί με το Μακρυγιάννη και στην μάχη στη Πέτρα, η οποία ήταν η τελευταία της Επανάστασης. Ένας Πόντιος, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης άρχισε την Επανάσταση και ένας άλλος Πόντιος, ο αδελφός Δημήτριος την τελείωσε. Για να τιμηθεί ο Υψηλάντης, το φιλελληνική κίνημα τις ΗΠΑ, έδωσε το 1826 το όνομά του σε μία πόλη στο Μίσιγκαν.

В начале революции Димитриос Ипсилантис взял на себя обязательство представлять своего брата Александроса Ипсилантиса в качестве представителя генерального комиссара власти в Мории. 20 июня 1821 года он принял командование повстанцами и попытался организовать регулярную армию. Однако его попытка ограничить власть местной знати/котзабаши привела к его изгнанию. Народ потребовал его восстановления, и стараниями Колокотрониса он вернулся. Во время борьбы он участвовал в осаде Нафплиона и Аргоса, в кампании против Афин, в битве при Дервенаки, в битве при Милосе вместе с Макригианнисом и в битве при Петре, которая была последней в революции. Один понтианец, Александрос Ипсилантис, начал революцию, а другой понтианин, брат Димитриос, завершил ее. В честь Ипсилантиса, филэллического движения в США, названного в 1826 году городом в Мичигане.

Η γνώση της συμβολής των Ποντίων στην ελληνική επανάσταση αποτελεί ένα χρέος το οποίο πρέπει να υλοποιηθεί μέσα από την εκπαίδευση, τα σωματεία, τους φορείς. Είναι ένα χρέος προς τους Έλληνες της Ανατολής, το οποίο πρέπει να περάσει και σε άλλες, πρόσφατες συνιστώσες της ιστορίας τους, όπως είναι η Γενοκτονία. Για αυτήν που πρέπει να αγωνιστούν όλοι μέχρι την αναγνώριση από το θύτη και τελική δικαίωση.

Знание вклада понтийцев в греческую революцию - это долг, который должен быть реализован через образование, союзы и институты. Это долг грекам Востока, который должен быть передан другим, недавним составляющим их истории, таким как Геноцид. За ту, с которой все должны бороться до признания виновным и окончательного оправдания.