HCC
RU GR

Рубрика ведущего греческого литератора Христоса Контовунисиоса

Добавлено: 09 декабря 2023 г. 13:21

Дорогие друзья,

Особо рады представить Вашему вниманию статью Его Превосходительства посла, по совместительству ведущего греческого литератора и нашего большого друга Христоса Контовунисиоса и российском филэллинизме [статья прилагается на греческом и в переводе -google-translation- на русском языках].

 

``ΔΕΚΕΜΒΡΙΣΤΕΣ``

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ 1821

 

Ήταν το 1997,υπηρετώντας στην ελληνική πρεσβεία στο Κίεβο της Ουκρανίας,με παράλληλη διαπίστευση στη Μολδαβία, ενετάλην από το ΥΠΕΞ,να μεταβώ στο Κισινιόφ και να επιδώσω μήνυμα της ελληνικής κυβέρνησης και ενημερώσω το μολδαβικό ΥΠΕΞ για σοβαρό Ευρω-βαλκανικό πολυμερές θέμα.Εκεί συνάντησα/γνώρισα τη μεγάλη Ουκρανή  ελληνίστρια, Ναταλία Κλιμένκο,καθηγήτρια ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού στο πανεπιστήμιο του Κισινιόφ,η οποία μου μίλησε(είχα μια αμυδρή εικόνα του θέματος)για τους ``Δεκεμβριστές`` λογοτέχνες της τσαρικής Ρωσίας,περί τα 1818-25.

Εν προκειμένω ,πρέπει να παραδεχθούμε ότι ,στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορική και γραμματολογική συνείδησή μας ,έχουμε ταυτίσει την έννοια του φιλελληνισμού της εποχής εκείνης με κινήσεις και πράξεις έμπρακτης αγάπης και αφοσίωσης προς την Ελλάδα, από άτομα ή οργανώσεις σε χώρες όπως οι,Γαλλία,Αγγλία,Γερμανία,Ιταλία κ.α αλλά όχι τόσο στη Ρωσία. 

Με άγγιξε το θέμα, το έψαξα και διαπίστωσα ότι και αυτό ήταν ακόμα μια ιστορική έκφραση φιλίας και πνευματικής/ομόδοξης συγγένειας, μεταξύ ρώσων και ελλήνων το οποίον και παρουσιάζω συνοπτικά και με αδρές γραμμές στο φίλο αναγνώστη.   

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΤΣΑΡΙΚΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ( 1818-25)

Φεουδαρχισμός,νεποτισμός και διαφθορά χαρακτήριζε τη κοινωνική,πολιτική και οικονομική ζωή της Ρωσίας στις αρχές του 19ου αιώνα.Δυστυχώς,οι νέες ιδέες,αλλαγές και ανατροπές της γαλλικής επανάστασης είχαν βρει κλειστές πόρτες στη τσαρική, με- σαιωνικά   οργανωμένη κοινωνία.

Η δουλοπαροικία,η υποχρεωτική στρατολόγηση,η πολιτική ανελευθερία,η έλλειψη συντάγματος,να επισημάνουμε μερικά,ήταν βασικοί λόγοι και αιτίες για την ανατροπή του συστήματος.Η σταδιακή αστικοποίηση της κοινωνίας  συνέβαλε τα μέγιστα στην ωρίμανση των κοινωνικο-πολιτικών αλλαγών και στην αμφισβήτηση της καθεστηκυίας τάξης.Φορείς και εκφραστές αυτών των κυοφορούμενων αλλαγών θα ήταν μεμονωμένοι φωτισμένοι λόγιοι,κοσμοπολίτες διανοούμενοι,αξιωματικοί που είχαν ταξιδεύσει στη Δ.Ευρώπη και γενικά άνθρωποι των τεχνών και γραμμάτων που είχαν μπολιασθεί με τις φιλελεύθερες ιδέες του ευρωπαϊκού διαφωτισμού.

Στο πνεύμα αυτό της κοινωνικο/πολιτικής ανανέωσης,γεννήθηκε και αναπτύχθηκε το πρώτον στην Αγία Πετρούπολη,το κίνημα των Δεκεμβριστών,το οποίον αργότερα μετασχηματίσθηκε και συγκροτήθηκε σε μυστικές ενώσεις στη Β.και Ν. Ρωσία με την ονομασία,Ένωση της Σωτηρίας ή το Κοινό Καλό(1818).

Οι Δεκεμβριστές ήταν ρώσοι λόγιοι ,λογοτέχνες-ποιητές, ευρωπαϊστές ,με κλασική παιδεία , προέρχονταν και ανήκαν στη τάξη των ευγενών και διακατέχονταν από τη θέληση και την ιδέα να ανατρέψουν τη δομή της φεουδαρχικής τσαρικής Ρωσίας. Η επαναστατική τους δράση άρχισε και εκδηλώθηκε στην Αγία Πετρούπολη,στις 14 Δεκεμβρίου,1825,προσπαθώντας δυναμικά να εμποδίσουν την ορκωμοσία του νέου Τσάρου Νικόλαου Β`με τη συμμετοχή χιλιάδων λαού και στρατιωτών ,αλλά δυστυχώς ,λόγω οργανωτικών τακτικών λαθών της ηγεσίας των εξεγερθέντων,το εγχείρημα απέτυχε ολοσχερώς .Ως εικός ,ακολούθησε μεγάλη κλίμακα αντιποίνων κατά των Δεκεμβριστών ,με συλλήψεις,εκτελέσεις,απαγχονισμούς και πολυετείς εξορίες στη Σιβηρία και άλλα μέρη της Ρωσίας.

Το κίνημα των Δεκεμβριστών άφησε την ιστορική και πολιτική του παρακαταθήκη στη Ρωσία,την οποία αξιολόγησε ο Λένιν ,χρόνια μετά, τονίζοντας ότι οι  ``Δ`` απετέλεσαν την αρχή του επαναστατικού κινήματος στη Ρωσία.        

 ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Ως είναι γνωστόν,συγχρόνως με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό το 1814 αλλά και πολύ πριν,  είχε αναπτυχθεί και εδραιωθεί ένα ισχυρό φιλελληνικό ρεύμα που διαπερνούσε όλα τα κοινωνικά στρώματα της οργανωμένης Δ.Ευρώπης.Το ρεύμα αυτό ενισχύθηκε έτι περαιτέρω με την έναρξη του επαναστατικού αγώνα στην Ελλάδα,το 1821 μάλιστα με υψηλού συμβολισμού συγκεκριμένων πράξεων,πολιτικού,στρατιωτικού

πολιτιστικού κ.α χαρακτήρα,οποίες υλοποιήθηκαν από μεμονωμένους φιλέλληνες ή οργανώσεις  του εξωτερικού.Δεν είναι του παρόντος και δεν διαφεύγει της προσοχής μας ότι υπήρξαν και άλλοι στρατηγικοί ευρωπαϊκοί λόγοι, ιδιοτελών πολιτικών θεωρήσεων της εποχής εκείνης ,που επέβαλαν τη στήριξη του αγώνα ,καθόσον έτσι αποδυνάμωναν περαιτέρω ``το Μεγάλο Ασθενή``.

Μέσα σ`αυτό το θετικό κλίμα ,ήταν φυσικό η επανάσταση του 1821 να γίνει δεκτή και να εμπνεύσει τους φιλελεύθερους διανοούμενους ρώσους και ιδιαίτερα τα μέλη του νεογέννητου κινήματος των Δεκεμβριστών,ποιητές και συγγραφείς  με χαρακτηριστικό τρόπο εκφράσθηκαν υπέρ και ύμνησαν τις ηρωικές πράξεις των ελλήνων αγωνιστών.

Η δε κυρίαρχη τότε ,στη Ρωσία,ρομαντική αντίληψη της κλασικής ελληνικής ποιητικής έκφρασης ,αποκτούσε στους κύκλους των ποιητών και λογίων αποκαλυπτικές διαστάσεις που μεταφράζονταν σε ανοικτή υιοθέτηση και συμπαράταξη με την εθνική επανάσταση.

Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ,υπό την πίεση της Ιεράς Συμαχίας,ο Τσάρος Αλέξανδρος δεν προχώρησε αμέσως ανοικτά να υποστηρίξει την Ελλάδα και είχε θέσει υπό ``παρακολούθηση` `ενέργειες και κινήσεις εμφανώς προκλητικές υπέρ της επαναστατημένης Ελλάδος.Παρά ταύτα,το ομόδοξο και η σε μεγάλο βαθμό κοινή ιστορική πορεία,ρώσων και ελλήνων,δημιούργησαν θετικό πνεύμα στο κόσμο ,αλλά και στην Ανώτατη Διοίκηση ,που αργότερα εκφράσθηκε με άμεση έμπρακτη συμμετοχή στην αίσια κατάληξη του αγώνα και τη δημιουργία του ελληνικού Κράτους.    

   ΟΙ ΔΕΚΕΜΒΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Ο σπόρος του φιλελληνισμού στη Ρωσία πάντα ήταν ζωντανός και περίμενε τις κατάλληλες ,συγκυριακά ,συνθήκες να ανθίσει και καρποφορήσει ,όπως με τα ορλωφικά ,με μορφές και εκφάνσεις της ορθοδοξίας ,με την βυζαντινολατρεία ,την αγιοποίηση των κλασικών μορφών και με άλλες εικόνες πνευματικής ταύτισης ή συγγένειας, με ό,τι ελληνικό ή ελληνοπρεπές.

  Η επανάσταση του 1821 ήταν πάλι ο κατάλληλος χώρος και χρόνος να εκδηλωθεί η ιστορική ανταπόκριση του ρωσικού λαού και ιδιαίτερα των πνευματικών ταγών του ,που στη προκειμένη κατάσταση ,θα την εξέφραζε το κίνημα των Δεκεμβριστών.

  Τα μεγάλα ονόματα της ρωσικής διανόησης και ποίησης της εποχής εκείνης ,με κάθε τρόπο ύμνησαν την επανάσταση ,φροντίζοντας συγχρόνως να εξουδετερώσουν οποιαδήποτε πιθανή σύνδεση των θέσεών των ,με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.

  Συναφώς ,θα πρέπει να σημειωθεί με ιστορική αντικειμενικότητα ,χωρίς αυτό να μειώνει την ιδιαιτερότητα του θέματος ,ότι η φιλελληνική ποίηση δεν ήταν εύκολα προσιτή στο πολύ κόσμο ,καθόσον τα ποιήματα και τα άλλα έργα ,κυκλοφορούσαν ως χειρόγραφα και σε περιορισμένο  αριθμό αντιτύπων.

  Στο επίκεντρο του ρωσικού φιλελληνισμού ήταν ,πριν και μετά την επανάσταση ,ο μεγάλος Αλεξάντρ Πούσκιν(1799-1837) .Λόγω των φιλελεύθερων γενικά ιδεών του εξορίσθηκε από το Τσάρο,το1820 στο Καύκασο και μετά στο Κισινιόφ της Μολδοβλαχίας.Εκεί συνδέθηκε με ιδιαίτερους δεσμούς με τους επικεφαλής της ακμάζουσας ελληνικής κοινότητας όπως,τον Α.Υψηλάντη,τον Κ.Κατακουζηνό,το Μ.Σούτσο και άλλους επιφανείς φιλικούς και στην Οδησσό και παρακολούθησε στενά τις εξελίξεις του επαναστατικού αγώνα.Με συχνές επιστολές και προσωπικά μηνύματα ενημέρωνε τα άλλα μέλη των ``Δ`` και τους παρότρυνε να βοηθούν την Ελλάδα με όποιο τρόπο μπορούσαν,ενώ τα φλογερά του ποιήματα παραμένουν παρακαταθήκη πνευματικής αφοσίωσης και αναγνώρισης.Όπως ,ενδεικτικά:``Πιστή Ελληνίδα μου μη κλαις``…``Ελευθερία σε σένα εμπρός``…``πάλι από τη δόξα έχουμε στεφανωθεί``και άλλα πολλά.Συναφώς,έχει ενδιαφέρον να τονίσουμε ότι η στενή του σχέση με τον Ι.Καποδίστρια και η μεσολάβησή του, στον Τσάρο, τον ``γλίτωσε``από την επώδυνη και ίσως μοιραία εξορία στα βάθη της Σιβηρίας,όπως έγινε με  άλλους Δεκεμβριστές.

   Ιδιαίτερη πνευματική και ψυχολογική αίσθηση προκάλεσε στους ``Δ`` η μορφή και η αυτοθυσία του Βύρωνα στο Μεσολόγγι το 1824,που τον μεταμόρφωσε ,στα μάτια των Δεκεμβριστών, σε αρχαίο σύμβολο κάλους ,θάρρους ,ύφους και ποιητικής τελειότητας.

   Τα επιφανή στελέχη στην Α. Πετρούπολη και αλλού συνέχισαν παρά τα περιοριστικά μέτρα εναντίον των ,να ενθαρρύνουν το φιλελληνικό ρεύμα και πνεύμα στη Ρωσία ,μέχρι και επέκεινα του 1825,όταν η εξέγερσή των πνίγη στο αίμα και πολλά στελέχη εξουδετερώθηκαν ,φυσικώ τω τρόπω ή άλλως .Εν προκειμένω,αξιοσημείωτο είναι ,ότι πολλοί από τους``Δ``που μαρτύρησαν ή εξορίσθησαν ,ήταν συμμαθητές στο λύκειο Τσάρσκογιε Σέλο τηςΑ.Πετρουπολης.Σταχυολογούμε ενδεικτικά:

   Ο αρχηγός των ``Δ`` Κόντρατ Ριλέγεφ(1795-1826),σκοτώθηκε κατά την εξέγερση ,ύμνησε τον Βύρωνα,με ποιήματα όπως ``ο ΄θάνατος του Μπάυρον…η ελληνική ωδή…κ.α``, ενώ ο Βίλχελμ Κιουχελμπέκερ(1797-1846) ,διπλωμάτης στο Παρίσι το 1821,έδινε διαλέξεις και έγραφε άρθρα και ποιήματα ``ελληνικό τραγούδι…Αχάτης κ.α`` και απετράπη τη τελευταία στιγμή από την οικογένειά του, να μη πάρει το δρόμο για την Ελλάδα και γίνει ο πρόδρομος του Βύρωνα .Ξεχωριστή ήταν η συμβολή του ελληνικής καταγωγής(η μάνα του από τη Ζάκυνθο)Βασίλη Καπνίστ(1768-1833) ,που έζησε και έδρασε στην Οδησσό ,όπου ως ποιητής και δραματουργός έγραφε και παρότρυνε τους ρώσους να βοηθήσουν την επαναστατημένη Ελλάδα ``ωδή στη σκλαβιά…αιχμάλωτος έλληνας κ.α``.

  Μεγάλη και η προσφορά του Φιοντόρ Γκλίνκα(1786-1880),που έπλεξε αισθαντικά ,αλλά και παραδειγματικά στο επικό ποίημά του ``πολεμικό θούριο των ελλήνων `` το τρίπτυχο της ελληνικής ιστορίας(παρελθόν-αιώνες σκλαβιάς-ανάσταση).Με το δικό του τρόπο ο Βλαδίμηρος Ραγέφσκι(1795-1872),αν και φυλακισμένος στην Α.Πετρούπολη για ανατρεπτική δράση(1822),με ανοικτή επιστολή του ``προς τους φίλους στο Κισινιόφ`` ,προτρέπει όλους να φωτισθούν από το εωθινό φως της ελληνικής επανάστασης,ενώ ο Π.Κατένιν(1792-1856) που επέζησε των διώξεων του 1826 ευρισκόμενος σε εξορία,τραγούδησε αργότερα τη σύσταση του ελληνικού κράτους, το 1830,με το ποίημα ``ο Ποιητής και η Μούσα``.

  Υπάρχει μια πλειάδα ακόμα εκλεκτών ποιητών που χρωμάτισαν την εποχή τους και πλουτήσαν το πάνθεον των ρώσων φιλελλήνων ,που αγάπησαν .και ύμνησαν ο,τι ελληνικό και κλασικό ,όπως ,ο Ιβαν Κοζλόφ,ο Ορέστ Σόμοφ ,ο Ντιμίτρι Βενέβιτοφ,ο Β.Γρεγκόριεφ κ.α πολλοί.   

   Κλείνοντας αυτό το σύντομο ιστορικο-ποιητικό επιμνημόσυνο αφήγημα των εμπνευσμένων Δεκεμβριστών φιλελλήνων ,αξίζει να σημειωθεί και συγκρατηθεί ,η κατά ένα τρόπο επανάληψη του φαινομένου ,όταν ένα σχεδόν αιώνα αργότερα(περί το 1910),στους ίδιους ιστορικούς χώρους ,με παρόμοιους πρωταγωνιστές ,το απάνθισμα της ρωσικής ποίησης ,ποιητές όπως ,ηΑ.Αχμάτοβα,ο Μ.Κούζμιν,ο Ο.Μάντελσταμ,ο Μ.Γκιουμίλιοφ,η Μ.Τσβετάγιεβα κ.α…συνεπαρμένοι και εμπνευσμένοι από το κλασικό ελληνικό κάλος και λόγο, ίδρυσαν ένα όμιλο ποιητών/λογίων και τον ονομάτισαν  με την ελληνική λέξη ``Ακμή` ,θέλοντας έτσι να δηλώσουν την επιστροφή στις κλασικές αξίες και έχουν καταγραφεί στην ιστορική γραμματεία ως ``Ακμεϊστές``

                                         Χρίστος Κοντοβουνήσιος-π.Πρέσβυς-(Ποίηση-δοκίμιο)

`` ДЕКАБРИСТЫ ''

РУССКИЕ ПОЭТЫ-ФИЛЭЛЛИНЫ и 1821 год.

 

Это было в 1997 году, когда я работал в посольстве Греции в Киеве, Украина, с параллельной аккредитацией в Молдове, министерство иностранных дел приказало мне приехать в Кишинев и передать послание правительству Греции и проинформировать министра иностранных дел Молдовы о серьезном евро. -Балканский вопрос . Там я познакомился с великой украинской эллинисткой Натальей Клименко, профессором греческого языка и культуры Кишиневского университета, которая говорила со мной (у меня было смутное представление о предмете) о `` декабристах '' писателях царской России. около 1818-1825 гг. 

В этом случае мы должны признать, что в нашем современном греческом историческом и литературном сознании мы отождествили концепцию филелленизма того времени с движениями и актами практической любви и преданности Греции со стороны отдельных лиц или организаций в таких странах, как Франция. , Англия., Германия, Италия и т.д., но не так много в России. 

Меня тронула эта тема, я поискал ее и обнаружил, что это также историческое выражение дружбы и духовного / единоверного родства между русскими и греками, которое я кратко и в общих чертах представляю другу-читателю.  

ВРЕМЯ ЦАРСКОЙ РОССИИ (1818-25 )

Феодализм, кумовство и коррупция характеризовали социальную, политическую и экономическую жизнь России в начале XIX века К сожалению, новые идеи, изменения и потрясения Французской революции нашли закрытые двери в царском средневековом организованном обществе.  

Рабство, принудительный призыв, политическая свобода, отсутствие конституции и многие другие были ключевыми причинами свержения системы. Постепенная урбанизация общества в значительной степени способствовала созреванию социально-политических изменений и ставке под сомнение статус-кво. Носителями и выразителями этих мыслимых изменений будут отдельные просвещенные ученые, космополитические интеллектуалы, офицеры, побывавшие в Западной Европе, и вообще люди искусства и литературы, привитые к либеральным идеям европейского Просвещения. 

В этом духе социального / политического обновления в Санкт-Петербурге зародилось и развилось первое движение «Декабрь» , которое позже было преобразовано и сформировано в секретные объединения на севере и юге России под названием « Союз спасения» или «Общее благо». (1818).

Декабристы были русскими учеными, писателями-поэтами, европеистами, с классическим образованием, они пришли и принадлежали к дворянскому сословию и были одержимы волей и идеей свергнуть устройство феодальной царской России. Их революционная акция началась и прошла в Санкт-Петербурге 14 декабря 1825 г., энергично пытаясь предотвратить присягу нового царя Николая II с участием тысяч людей и солдат, но, к сожалению, из-за организационных и тактических ошибок. Операция провалилась с треском. Как на картинке, последовала широкомасштабная акция возмездия против декабристов с арестами, казнями, казнями и годами ссылки в Сибири и других частях России.

Декабрьское движение оставило в России свое историческое и политическое наследие, которое Ленин оценил много лет спустя, подчеркнув, что буква « Д» была началом революционного движения в России.         

 НАЦИОНАЛЬНАЯ РЕВОЛЮЦИЯ 1821 ГОДА И ГРЕЧЕСКИЙ ЭЛЛИНИЗМ

Как известно, одновременно с учреждением Дружеского общества в Одессе в 1814 году, но и задолго до этого, сформировалось и укрепилось сильное филэллинское течение, проникшее во все социальные слои организованной Западной Европы. начало революционной борьбы в Греции в 1821 г. с высокой символикой конкретных действий, политических, военных 

культурные и т. д., которые осуществлялись отдельными филелленами или зарубежными организациями, еще больше ослабили «Большого пациента» 

В этой позитивной атмосфере было естественно, что революция 1821 года была принята и вдохновила либеральных русских интеллектуалов, и особенно членов зарождающегося движения декабристов , поэтов и писателей, характерным образом поддерживая и восхваляя героические подвиги. греческих бойцов. 

Доминирующая в то время в России романтическая концепция классического греческого поэтического выражения приобрела в кругах поэтов и ученых разоблачительные измерения, которые воплотились в открытое принятие и солидарность с национальной революцией.

С другой стороны, мы не должны забывать, что под давлением Священного союза царь Александр не сразу открыто поддержал Грецию и поставил под «наблюдение» действия и движения, явно провокационные в пользу революционной Греции. Ортодоксальный и во многом общий исторический курс, русские и греки, создали позитивный настрой в мире, но также и в Верховном управлении, что позже выразилось в непосредственном практическом участии в счастливом завершении борьбы и создании греческого государства.    

   ДЕКАБРЬ И РЕВОЛЮЦИЯ 1821 г.

Семя филелленизма в России всегда было живым и ждало соответствующих конъюнктурных условий, чтобы процветать и приносить плоды, как в случае с орлофикой, с формами и проявлениями православия, с византийским богослужением, освящением классических форм и с другими образами. духовного отождествления или родства, с кем бы то ни было греческим или приличным к грекам.

  Революция 1821 года снова была подходящим местом и временем, чтобы продемонстрировать исторический отклик русского народа и особенно его духовного уклада, который в данном случае будет выражен декабрьским движением .

  Великие имена русской интеллигенции и поэзии того времени всячески превозносили революцию, в то же время стараясь нейтрализовать любую возможную связь своих позиций с внутриполитическими событиями.

  В связи с этим следует отметить с исторической объективностью, не умаляя при этом специфики предмета, что филэллинская поэзия была труднодоступна для многих людей, поскольку стихи и другие произведения распространялись в виде рукописей и в ограниченном количестве экземпляров. 

  В основе русского филелилизма был до и после революции великий Александр Пушкин (1799-1837) .Логотип в целом либеральных идей из ссыльных царем в 1820 г. на Кавказ и в Кишинев после Молдовлахи. Экей связаны особыми узами. с лидерами процветающей греческой общины, такими как А. Ипсилантис, К. Катакузинос, М. Суцос и другими известными друзьями в Одессе, и внимательно следил за развитием революционной борьбы. Частыми письмами и личными посланиями он информировал других членов `` D '' и призвал Грецию помочь всем, чем они могут, в то время как огненные стихи остаются интеллектуальным наследием самоотверженности и анагнориза. Опос, например: `` Мой верный грек не плачьте '' ... `` Freedom thee empros «Снова мы были увенчаны славой» и многое другое. В этой связи интересно подчеркнуть, что его близкие отношения с И. Каподистриасом и его посредничество в царе «спасли» его от болезненных и мучительных страданий. возможно, роковое изгнание в глубину Сибири, как это было с другими декабристами 

   Форма и самопожертвование Байрона в Мессолонги 1824 года, превратившее его в глазах декабристов в древний символ добра, отваги, стиля и поэтического совершенства, вызвали у « D» особое духовное и психологическое чувство. .

   Видные руководители в Санкт-Петербурге и других местах продолжали, несмотря на ограничительные меры, направленные против них, поощрять философское течение и дух в России до 1825 года, когда их восстание было утоплено в крови, а многие руководители были нейтрализованы, конечно или иначе. Примечательно, что многие из « Д» , замученных или сосланных, были одноклассниками Царскосельской средней школы в Санкт-Петербурге.

   Лидер " Д" Кондрат Рилеев (1795-1826) , погиб во время восстания, восхвалял Байрона такими стихотворениями, как "Смерть Байрона, греческая ода ... и т. Д.", А Вильгельм Кюхельбекер (1797-1846) , дипломат в Париже в 1821 году читал лекции и писал статьи и стихи `` Греческая песня ... Агатис и т. д. '', и в последний момент его семья помешала ему не отправиться в Грецию и не стать предшественником Байрона. Вклад греческого происхождения (его мать из Закинфа) Василис Капнист (1768-1833) , который жил и работал в Одессе, где как поэт и драматург писал и призывал русских помогать революционной Греции. «Ода рабству ... пленник Греческий и т. Д.

  Велика заслуга Федора Глинки (1786-1880) , который чувственно , но вместе с тем образцовый в своей эпической поэме «Военный торий греков» триптих греческой истории (прошлые века рабства-воскрешения). Владимир Рагефски (1795-1872) , хотя и был заключен в тюрьму в А. Петруполи за подрывную деятельность (1822), в своем открытом письме к `` друзьям в Кисинифе '' призывает всех осветить свет греческой революции, а П. Катенин ( 1792-1856) , переживший гонения 1826 года в изгнании, позже спел конституцию греческого государства, в 1830 году, со стихотворением «Поэт и муза».

  Есть еще множество прекрасных поэтов, которые рисовали свое время, и многие из них любили пантеон русских филеллинов и восхваляли их греческие и классические произведения, такие как Иван Козлов, Орест Сомов, Димитрий Веневитинов и Григорьев .  

   Завершая этот краткий историко-поэтический мемуар вдохновленных декабрьских Филэллинов , стоит отметить и ограничить одноразовое повторение явления, когда почти столетие спустя (около 1910 г.) в тех же исторических местах с похожими главными героями цветение русской поэзии такие поэты, как А. Ахматова, М. Кузьмин, О. Мандельштам, М. Гюмилев, М. Цветаева и др., очарованные и вдохновленные классической греческой добротой и речью, основали группу поэтов / ученых греческое слово `` Acne '', желающее таким образом заявить о возвращении к традиционным ценностям, было записано в исторической литературе как `` Akmeistes '' 

                          Христос Контовунисиос-посол, литератор- (Поэзия-эссе)

Вернуться в основной раздел

Греческий Культурный Центр в Москве
Наш адрес: Москва, Алтуфьевское шоссе, д. 44; Тлф.: +7 (495) 7084809. Все контакты
Карта сайта

Обратная связь