КАЛАВРИТА 13.12.1943, Ф.Малкидис

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Феофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Калаврита, 13 декабря 1943 года», (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.

Καλάβρυτα, 13 Δεκεμβρίου 1943.

«Από το πρωί δεν είχαμε βάλει τίποτα στο στόμα μας. Παιδιά είμαστε. Τότε η Κελαηδήτενα που της σκότωσαν τρία παιδιά και τον άντρα της, προσφέρθηκε να μας δώσει. Πήρα στα χέρια το ψωμί. Στη μια γωνιά ήταν βρεμένο. Άρχισα να το τρώω με βουλιμία. Τότε κατάλαβα. Ανατρίχιασα. Κοκκάλωσα.

Ήταν βρεμένο και ποτισμένο από το αίμα των σκοτωμένων.

Κοινώνησα από τη θυσία τους. Αυτή τη μεταλαβιά δε θα την ξεχάσω».

Αρχιμανδρίτη Θεοκλήτου Φεφέ. Καλάβρυτα 13 Δεκεμβρίου 1943.

Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υλοποιήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1943 όταν η Βέρμαχτ σκότωσε σχεδόν όλους τους άνδρες κατοίκους των Καλαβρύτων.

Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalavryta»), έγινε πράξη από τις μονάδες της 117ης Μεραρχίας, που έδρευε στην Πελοπόννησο με επικεφαλής τον υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ (1898-1954).

Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, όταν οι δυνάμεις των Ναζί άρχισαν να συρρέουν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων από την Πάτρα, το Αίγιο, τον Πύργο και την Τρίπολη, καίγοντας χωριά και μοναστήρια (Μέγα Σπήλαιο και Αγία Λαύρα), δολοφονώντας πολίτες και μοναχούς.

 

Στις 9 Δεκεμβρίου έφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη και παρότι διαβεβαίωσαν τους κατοίκους ότι δεν πάθει κανείς τίποτα, τέσσερις μέρες αργότερα συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό στην κεντρική πλατεία και στη συνέχεια τα γυναικόπαιδα τα κλείδωσαν στο σχολείο, ενώ οδήγησαν τον άρρενα πληθυσμό άνω των 13 ετών στην τοποθεσία «Ράχη του Καπή». Εκεί οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους συγκεντρωμένους 800 ανθρώπους, ενώ μόνο 13 διασώθηκαν και αυτοί επειδή είχαν καλυφθεί από τα πτώματα των συμπατριωτών τους.

 

Συνολικά, κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Καλάβρυτα», οι Γερμανοί σκότωσαν πάνω από 1.500 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, κατέστρεψαν και λεηλάτησαν πάνω από 1.000 σπίτια, κατάσχεσαν 2.000 αιγοπρόβατα και απέσπασαν 260.000.000 δραχμές, ενώ το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την πυρπόληση όλων σχεδόν των σπιτιών των Καλαβρύτων.

 

Είναι προφανές ότι η παραπάνω τραγωδία είχε υλοποιηθεί λίγο καιρό πριν στη Σμύρνη και όπου αλλού υπήρχε Ελληνισμός στη Μικρά Ασία, στη Θράκη, στον Πόντο. Και επαναλήφθηκε βεβαίως εκτός από τα Καλάβρυτα, στη Βιάννου, στο Χορτιάτη, στους Πύργους, στο Μεσόβουνο, στα Κερδύλλια, στο Δίστομο και σε εκατοντάδες άλλους μαρτυρικούς τόπους της Ελλάδας.

Ο ιστορικός Νίκος Ψυρρούκης, στο έργο του «Μικρασιατική Καταστροφή» έγραφε ότι «η προσεκτικότερη μελέτη του Κεμαλισμού μας πείθει ότι πρόκειται για βαθιά αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική θεωρία. Ο φιλοναζισμός και άλλες αντιδραστικές δοξασίες είναι νομοτελειακή εξέλιξη του κεμαλισμού….» .

Επίσης ο Γερμανός Στέφαν Ίχριγκ, στο βιβλίο του «Ο Ατατούρκ, στη φαντασία των Ναζί», υποστηρίζει πως «ο Κεμάλ υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον Χίτλερ, τονίζοντας ότι ο Χίτλερ είχε μελετήσει τη δράση του Κεμάλ και είχε επηρεαστεί από τον τρόπο με τον οποίο είχε εξολοθρεύσει τους Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους».

Τον Σεπτέμβριο του 1922 ο «Λαϊκός Παρατηρητής», επίσημη εφημερίδα των Ναζί, έγραφε ότι «σε αυτές τις μέρες της ατίμωσης και της ατιμίας ένα όνομα αποδεικνύει τι μπορεί να πετύχει ένας αληθινός άνδρας. […] Η νίκη του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θα μας δώσει νέα δύναμη και θα δυναμώσει την πίστη μας στο ανίκητο του πνεύματος του ηρωισμού» .

Η Τουρκία του Κεμάλ προσφερόταν ως υπόδειγμα κράτους που είχε εκκαθαρίσει τον πληθυσμό της από τα “επικίνδυνα” στοιχεία. Οι Έλληνες και οι Αρμένιοι παραλληλίζονταν με τους Εβραίους, ενώ λίγο αργότερα ο Χίτλερ σχεδιάζοντας τη δική του «Τελική Λύση», έλεγε το «ποιος θυμάται σήμερα τους Αρμένιους»!

Δάσκαλος και ο Μαθητής, ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Αδόλφος Χίτλερ, συνιστούν την έκφραση του ολοκληρωτισμού, ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός, αποτελούν την ίδια έκφανση του Φασισμού, που από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα. Δυστυχώς όμως ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός συνεχίζουν να υπάρχουν σε μία γη, σε έναν τόπο, που γνώρισε και τις δύο αυτές φασιστικές ιδεολογίες και τις διαστροφές τους, υπερασπίζοντας την άρνηση, υπονομεύοντας την αναγνώριση της Γενοκτονίας και των Ολοκαυτωμάτων, διαστρεβλώνοντας την ιστορία, σχετικοποιώντας τα γεγονότα, δικαιολογώντας τους θύτες-εγκληματίες-δολοφόνους, εν τέλει διαπράττοντας Ύβρη. Πόντος, Ιωνία, Θράκη, Δίστομο, Καλάβρυτα, Χορτιάτης, Βιάννου, Κάνδανος, Πύργοι, Μεσόβουνο και εκατοντάδες άλλοι μαρτυρικοί τόποι.

Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για την καταδίκη, την αποκαθήλωση και την εξαφάνιση των πιο ολοκληρωτικών καθεστώτων και ιδεολογιών που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, η Γη της Γενοκτονίας και των Μαρτυρικών πόλεων και χωριών.

Πράξη καταδίκης του Φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας, Νίκης των λαών που δολοφονήθηκαν, Νίκης της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου.

Феофанис Малкидис – профессор Университета Пантион (г.Афины)

Феофанис Малкидис.

Доктор Университета Пантион. Член Международной ассоциации ученых по изучению геноцида.

Калаврита, 13 декабря 1943 г.

«Мы ничего не клали в рот с утра. Мы дети. Тогда Келайтитена, убившая троих детей и мужа, предложила отдать нам. Я взял хлеб в руки. Его нашли в углу. Я начал его есть. Тогда я понял. Я вздрогнул. Я был обессилен.

Его нашли и полили кровью убитых.

Я разделил их жертву. Я не забуду этот опыт».

Архимандрит Феоклиту Фефе. Калаврита, 13 декабря 1943 г.

Одно из величайших преступлений нацистской Германии во время Второй мировой войны было совершено 13 декабря 1943 года, когда Вермахт уничтожил почти всех жителей Калавриты мужского пола.

Операция «Калаврита» («Unternehmen Kalavryta») проводилась частями 117-й дивизии, базировавшейся на Пелопоннесе, во главе с генерал-майором Карлом фон Ле Зуиром (1898-1954).

«Операция Калаврита» началась 4 декабря, когда нацистские силы начали стекаться в более обширный район Калавриты из Патр, Эгио, Пиргоса и Триполи, сжигая деревни и монастыри (Мега Спилайо и Агия Лавра), убивая мирных жителей и монахов.

9 декабря они прибыли в Калавриту, окружив город удушающим кордоном, и хотя уверяли жителей, что никто не пострадал, через четыре дня собрали все население на центральной площади, а затем заперли женщин и детей в школе, в то время как они взяли мужское население старше 13 лет в локации «Рачи ту Капи». Там немцы расстреляли собравшихся 800 человек, а спастись удалось только 13, потому что они были усыпаны трупами своих соотечественников.

Всего в ходе «Операции Калаврита» немцы убили более 1500 мужчин, женщин и детей, разрушили и разграбили более 1000 домов, конфисковали 2000 овец и коз и захватили 260 000 000 драхм, преступление завершилось сожжением почти всех домов Калавриты.

Очевидно, что описанная выше трагедия материализовалась некоторое время назад в Смирне и везде, где существовал эллинизм в Малой Азии, Фракии, Понте. И это, безусловно, повторилось в дополнение к Калаврите, Вианноу, Хортиати, Пиргосу, Месовуно, Кердиллии, Дистомо и сотням других мест мученичества в Греции.

Историк Никос Псиррукис в своей работе «Катастрофа в Малой Азии» писал, что «более пристальное изучение кемализма убеждает нас в том, что это глубоко антинародная и антидемократическая теория. Пронацизм и другие реакционные убеждения представляют собой окончательную эволюцию кемализма…».

Также немец Стефан Ихриг в своей книге «Ататюрк в нацистском воображении» утверждает, что «Кемаль был источником вдохновения для Гитлера, подчеркивая, что Гитлер изучал действия Кемаля и находился под влиянием того, как он истреблял греков, армян и ассирийцы».

В сентябре 1922 года «Народный обозреватель», официальная нацистская газета, писала, что «в эти дни позора и бесчестия имя доказывает, чего может достичь настоящий мужчина. […] Победа Мустафы Кемаля-паши придаст нам новые силы и укрепит нашу веру в непобедимость духа героизма».

Турция Кемаля приводилась в качестве примера государства, очистившего свое население от «опасных» элементов. Греков и армян ставили параллельно с евреями, а чуть позже Гитлер, планируя собственное "Окончательное решение", сказал "кто сегодня помнит армян"!

Мастер и Ученик, Мустафа Кемаль и Адольф Гитлер, представляют собой выражение тоталитаризма, кемализма и нацизма, представляют собой такое же проявление фашизма, которое перешло от геноцидов к холокостам.  Однако, к сожалению, кемализм и нацизм продолжают существовать в стране, в месте, которое знало как эти фашистские идеологии, так и их извращения, защищая отрицание, подрывая признание Геноцида и Холокоста, искажая историю, релятивизируя их события, оправдывая преступников. -преступники-убийцы, в конечном итоге совершившие богохульство. Понт, Иония, Фракия, Дистомо, Калаврита, Гортиатис, Вианну, Канданос, Пиргои, Месовуно и сотни других мест мученичества.

Однако, к сожалению, кемализм и нацизм продолжают существовать в стране, в месте, которое знало как эти фашистские идеологии, так и их извращения, защищая отрицание, подрывая признание Геноцида и Холокоста, искажая историю, релятивизируя их события, оправдывая преступников. -преступники-убийцы, в конечном итоге совершившие богохульство. Понт, Иония, Фракия, Дистомо, Калаврита, Гортиатис, Вианну, Канданос, Пиргои, Месовуно и сотни других мест мученичества.