Феофанис Малкидис_Сто лет спустя Национальный мемориал и признание Геноцида сейчас!

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Феофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока,  «Сто лет спустя Национальный мемориал и признание Геноцида сейчас!» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.

 Εκατό χρόνια μετά Εθνικό Μνημείο  και αναγνώριση της Γενοκτονίας τώρα!

Από την ομιλία στο Διεθνές Συνέδριο για τα εκατό χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης. Γερεβάν, Αρμενία, Σεπτέμβριος 2022.

Η πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου το 1908 και κρατά μέχρι την έναρξη του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η άνοδος των Νεότουρκων στην εξουσία δημιούργησε τις συνθήκες για την έναρξη των διωγμών.Η δεύτερη περίοδος ξεκίνησε το 1914, όταν οι συγκρούσεις του πρώτου παγκοσμίου πολέμου αναβάθμισαν την πολιτική της γενοκτονίας.

Η περίοδος 1919-1924 αποτελεί την τρίτη, τελευταία και πιο έντονη φάση γενοκτονίας, όταν την εξόντωση των Ελλήνων αναλαμβάνει ο Μουσταφά Κεμάλ.

Τον επίλογο της γενοκτονίας αποτελεί ο ξεριζωμός των επιζώντων και έτσι έρχονται στην Ελλάδα και τα τελευταία υπολείμματα της «εν ροή γενοκτονίας» όπως ονομάστηκε.

Η εκρίζωση αυτή των Ελλήνων είναι από τα πρωτοφανή εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία, το οποίο όμως παρέμεινε στη λήθη, μέχρι την ανάδειξη του θέματος στης δεκαετία του 1980 και την καθιέρωση της «Ημέρας Μνήμης».

Έχοντας γνώση από άλλους λαούς που υπέστησαν Γενοκτονία, έχοντας το παράδειγμά τους ότι αυτή τιμάται και με τα κεντρικά μνημεία Γενοκτονίας, όπως εδώ στο Γερεβάν όπου αποδίδονται από όλους οι ανάλογες τιμές, εδώ από τη μαρτυρική Αρμενία  που γνωρίζει από Ολοκαυτώματα, απαιτώ από την Ελληνική Δημοκρατία τη δημιουργία του Εθνικού Μνημείου Γενοκτονίας. Μνημείο το οποίο μπορεί να λειτουργήσει για τους ευνόητους λόγους, σε ηθικό, διπλωματικό και ιστορικό επίπεδο, πρωταγωνιστικά για την ανάδειξη της Γενοκτονίας.

Η Γενοκτονία και ιδιαίτερα η διεθνοποίησή της αποτελεί ένα σημαντικό ζήτημα το οποίο, παρά τα χαμένα χρόνια και την πολιτική και κρατική ολιγωρία αδιαφορία και απροθυμία κυριαρχεί ως αίτημα παγκοσμίως. Η ανάδειξη και διεθνοποίηση της Γενοκτονίας, αφορά όλον τον Ελληνισμό και θα πρέπει αποτελεί κυρίαρχο συστατικό στοιχείο της εθνικής εξωτερικής πολιτικής που σέβεται την ιστορία και την αλήθεια, δηλαδή τη μνήμη της.

Το εθνικό μνημείο για τη Γενοκτονία μπορεί να είναι η απαρχή ενός κύκλου διεθνών αναγνωρίσεων, αλλά και ευθύνης, ηθικής και χρέους έναντι των δολοφονημένων προγόνων μας. Η Ελληνική Δημοκρατία έχει την υποχρέωση να το κατασκευάσει,  σε διαφορετική  περίπτωση είμαστε υποχρεωμένοι να το φτιάξουμε εμείς!

Για τη μνήμη των θυμάτων, για την καταδίκη της Τουρκίας, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη!

Σήμερα,  εκατό χρόνια μετά την κορύφωση του οργανωμένου σχεδίου  εξόντωσης των προγόνων μας στη Μικρά Ασία, οι προσφυγικές ενώσεις στην Ελλάδα και τη Διασπορά τιμούν τις Ελληνίδες και τους Έλληνες που δολοφονήθηκαν, με απούσα τους Ελλαδικούς θεσμούς και δυστυχώς χωρίς την ύπαρξη  του Εθνικού Μνημείου,  όπως έχουν όλοι οι λαοί που έχουν υποστεί ανάλογα εγκλήματα.

Από το Γερεβάν,  από το μνημείο του Ολοκαυτώματος των Αρμενίων,  απαιτούμε την δημιουργία του μνημείου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων, για τη  μνήμη των θυμάτων και για την καταδίκη  της Τουρκίας, για την Αλήθεια και για τη Δικαιοσύνη!

Εθνικό Μνημείο  Γενοκτονίας ! 

Феофанис Малкидис – профессор Университета Пантион (г.Афины)

Феофанис Малкидис.

Доктор Университета Пантион. Член Международной ассоциации ученых по изучению геноцида.

Сто лет спустя Национальный мемориал и признание Геноцида сейчас!

Из выступления на Международной конференции, посвященной столетию разрушения Смирны. Ереван, Армения, сентябрь 2022 г.

Первый этап Геноцида понтийских греков приходится на 1908 г. и продолжается до начала Первой мировой войны, когда приход к власти младотурок создал условия для начала гонений Второй период начался в 1914 г., когда конфликты Первой мировой войны возобновили политику геноцида.

Период 1919-1924 гг. составляет третью, последнюю и наиболее интенсивную фазу геноцида, когда уничтожение греков предпринял Мустафа Кемаль.

Эпилогом геноцида является изгнание выживших, и, таким образом, последние остатки «геноцида в процессе», как его называли, попадают в Грецию.

Это истребление греков является одним из беспрецедентных преступлений в истории человечества, которое, однако, оставалось в забвении, пока вопрос не был поднят в 1980-х годах и установление «Дня памяти».

Зная от других народов, пострадавших от Геноцида, имея их пример, что центральные памятники Геноцида также чтятся, как и здесь, в Ереване, где все воздают подобные почести, здесь от мученической Армении, знающей о Холокостах, я требую от Греческая Республика создание Национального мемориала геноцида. Памятник, который по понятным причинам может работать на нравственном, дипломатическом и историческом уровне, в первую очередь, на освещение Геноцида.

Геноцид и особенно его интернационализация является важным вопросом, который, несмотря на потерянные годы и политическую и государственную олигархию, безразличие и нежелание доминирует в качестве запроса во всем мире. Освещение и интернационализация Геноцида касаются всего эллинизма и должны быть доминирующим компонентом национальной внешней политики, уважающей историю и правду, то есть ее память.

Национальный мемориал Геноциду может стать началом цикла международного признания, а также ответственности, нравственности и долга перед нашими убитыми предками. Греческая Республика обязана построить его, в противном случае мы обязаны построить его сами!

За память о жертвах, за осуждение Турции, за признание Геноцида, за Правду и Справедливость!

Сегодня, через сто лет после кульминации организованного плана по уничтожению наших предков в Малой Азии, ассоциации беженцев в Греции и диаспоре чтят убитых греков, а греческие институты отсутствуют и, к сожалению, не существует Национального памятника, как и все народы, пострадавшие от подобных преступлений.

От Еревана, от памятника Холокосту армян требуем создания памятника Геноциду греков, памяти жертв и осуждению Турции, Правде и Справедливости!

Национальный Мемориал Геноцида.