Феофанис Малкидис_Кипр далеко

Дорогие друзья,

По случаю исполнения 28 лет с памятной даты турецкого вторжения (20 июля 1974г.) на Кипр и захвата, оккупации турецкими силами северной части острова, прилагается статья ведущего греческого историка Феофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, на тему «Кипр еще далеко?» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

 

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.

Η Κύπρος είναι ακόμη μακριά;

 

Ο Κώστας Μόντης της Λευκωσίας περιέγραψε τον Ιούλιο το 1974 με το εξαιρετικό ποιητικό του χάρισμα :  «…η Ελλάδα δεν ήρθε. Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα, κ ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει, λυπόταν, δεν το περίμενε,  ειλικρινά λυπόταν πάρα πολύ. Κ’ οι δάσκαλοί μας έσκυψαν ντροπιασμένοι, και τα «Εγχειρίδια» έσκυψαν ντροπιασμένα κ’ οι δάσκαλοί μας τρέμουν τώρα πια, και τα «Εγχειρίδια» τρέμουν τώρα πια όσο πλησιάζουν τα περί Θερμοπυλών και τα περί Σαλαμίνος…»

Η επαπειλούμενη «ποινή» στον Ελληνισμό, ταυτοχρόνως με τα μνημόνια και την κατάλυση της οικονομικής κυριαρχίας, είναι η Σκύλλα της προσάρτησης των κατεχομένων από τον Χίτλερ της Άγκυρας και από την άλλη η Χάρυβδη της κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας με τη  Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Από τη μία πλευρά  η πράξη του κατακτητή  και από την άλλη το ίδιο  προϊόν  με περιτύλιγμα «λύσης» , που αποτελεί όμως το αποτέλεσμα της σύγχρονης συνεργασίας  της Τουρκίας και των δήθεν συμμάχων μας για την ολοκληρωτική, με «δημοκρατικό» τρόπο, τουρκοποίηση της Κύπρου. Είναι το αποτέλεσμα  ολοκληρωτικής κατάκτησης από την Τουρκία και της διαφύλαξης των ξένων συμφερόντων, τα οποία θέλουν την Τουρκία σε ρόλο  τοποτηρητή τους στην περιοχή.

Το σχέδιο αυτό αποτελεί την κατάληξη της πορείας μέσα από την οποία υλοποιείται η «Λύση», που συμπυκνώνεται στο ρατσιστικό μόρφωμα της Διζωνικής -Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η οποία δεν προσφέρει καμία ασφάλεια και μέλλον  για την Κύπρο και ευρύτερα για τον Ελληνισμό.

Η  Τουρκία  επιζητεί την εδραίωση και βεβαίως την νομιμοποίηση της στρατιωτικής κατοχικής παρουσίας της στην Κύπρο μέσα από τη «Λύση», με στόχο την εξυπηρέτηση των στόχων στην περιοχή. Μέσα από τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και αφού προτάσσεται η εκ προτέρων κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας,  η Τουρκία επιδιώκει να ασκεί συγκυριαρχία  πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο.

Καλλιεργείται η εντύπωση ότι υπάρχει μια «καλή» μορφή Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο, με την οποία θα αποκτήσουν Κράτος οι Τουρκοκύπριοι στο οποίο θα είναι η Διοικούσα Κοινότητα, ισότιμη προς την Ελληνοκυπριακή Κοινότητα η οποία  θα διοικεί το    Ελληνοκυπριακό  Κράτος, και ταυτόχρονα θα αποκατασταθούν  και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των προσφύγων με επιστροφή στις περιουσίες, οικίες κπ.

Επιμένοντας στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδίας   έχει γίνει αποδεκτό το βασικό κατοχικό δεδομένο, του γεωγραφικού  διαχωρισμού και βεβαίως η εισβολή και η  κατοχή. Έτσι νομιμοποιείται η στρατιωτική εισβολή Κράτους- Μέλους του ΟΗΕ σε βάρος άλλου Κράτους- μέλους και τα παράγωγα της σε ότι αφορά τη συρρίκνωση της Κυριαρχίας του Κράτους. Προβάλλεται,  ότι, αφού  συμφωνηθεί μια λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας   θα φύγουν όλα τα Τουρκικά  στρατεύματα ή ένας αριθμός  τους, κάτι απίθανο βεβαίως, ενώ παράλληλα θα νομιμοποιηθεί ο γεωγραφικός διαχωρισμός .

Η νομιμοποίηση της βίαιης αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου,   θα αποτελεί από μόνη της σοβαρότατη  παραβίαση Αρχών και του Διεθνούς Δικαίου και των Συμβάσεων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα,  αφού το θέμα αφορά ανθρώπους που εκδιώχθηκαν δια της βίας. Το γεγονός ότι η Κύπρος θα διαχωριστεί  γεωγραφικά στη βάση φυλής και θρησκείας συνιστά ουσιαστική παραβίαση Αρχών, του Διεθνούς Δικαίου και των Συμβάσεων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που απαγορεύουν ρατσιστικές συμπεριφορές και διακρίσεις.

Το γεγονός ότι θα νομιμοποιηθούν με τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας    οι παράνομες πράξεις της Τουρκικής κατοχής  δηλαδή θα νομιμοποιηθεί το παράνομο καθεστώς που  συνιστά σοβαρότατη παραβίαση του Διεθνούς  Δικαίου. Παράλληλα συνιστά  και προσβολή προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα  το οποίο βρίσκει το καθεστώς στα κατεχόμενα παράνομο και υποτελές στην κατοχή, ενώ ταυτόχρονα εκκρεμούν εντάλματα σύλληψης για στελέχη του κατοχικού καθεστώτος.

Αποτελεί  επίσης έλλειψη σεβασμού και προσβολή για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο με τα ψηφίσματα του, 541 και 550, αποκαλεί παράνομο το καθεστώς στα κατεχόμενα  και καλεί  όλα τα  Κράτη να μην το αναγνωρίσουν. Το γεγονός ότι γίνεται αποδεκτός ο γεωγραφικός διαχωρισμός, όπως προέκυψε από την Τουρκική στρατιωτική εισβολή και κατοχή, και η αναγωγή του Κυπριακού σε θέμα Διακοινοτικής διαφοράς,  διαγράφονται τα εγκλήματα τα οποία διέπραξε  η Τουρκία (Αφαίρεση Ζωής, Βιασμοί, Κακοποιήσεις-βασανισμοί, Λεηλασίες κινητής περιουσίας και στέρηση κατοχής και νομής ακινήτου περιουσίας, Αιχμαλωσία και εκτοπισμός προσώπων, Παραβιάσεις του Οικογενειακού ασύλου, διάλυση οικογενειών, Εξαφάνιση ατόμων, Εγκλωβισμένοι)

Εκτός από τις παραβιάσεις των άμεσων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι Τούρκοι παραβίασαν και συνεχίζουν να παραβιάζουν και το Διεθνές Δίκαιο σε ότι αφορά τη σύληση, καταστροφή και βεβήλωση εκκλησιών, τη συστηματική καταστροφή της πολιτιστικής  κληρονομιάς, την απόδοση Τουρκικών ονομάτων σε πόλεις και χωριά, σε τοπωνύμια, σε δρόμους στα κατεχόμενα και τον εποικισμό των κατεχομένων με Τούρκους από την Ανατολία, στους οποίους διένειμε τις περιουσίες των εκδιωχθέντων.

Бомбежка кипрского города Фамагусты / Βομβαρδισμός Αμμοχώστου

 

Μπορεί  πράγματι  να υπάρξει  λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας  στη βάση  των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου,   ή    συζητείται η κατάλυση της κυριαρχίας, η πλήρης τουρκοποίηση της Κύπρου, η   διαχείριση του Κυπριακού ως θέματος διακοινοτικής διαφοράς και όχι ως θέματος εισβολής, κατοχής  και καταπάτησης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;

Οι στιγμές που ζούμε , σαρανταοχτώ χρόνια μετά την εισβολή, είναι ιστορικές στο εθνικό, οικονομικό και  κοινωνικό πεδίο και προφανώς οι «υπεύθυνοι» στην Αθήνα και τη Λευκωσά μπορούν να δώσουν πρόταση εξόδου από τις Συμπληγάδες  και ιδιαιτέρως «Λύσης». Πόσο μάλλον που για τους «ιθύνοντες» οι οποίοι θεωρούν ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Τουρκικός επεκτατισμός και η χούντα της κερκόπορτας, αλλά το πως έπεσε η δικτατορία…..

Η , πριν από μερικές ώρες, μαρτυρία στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Χαρίτας Μάντολες  της γυναίκας- πρόσωπο του Ελληνισμού , είναι σημαντική: «Στις 21 Ιουλίου του '74, στην Ελιά, εχαθήκαν ο σύζυγός μου, ο πατέρας μου, οι σύζυγοι της μικρής και μεγαλύτερης αδελφής μου, ο θείος μου και νονός μου —αδελφός της μάμας μου— μαζί με τον γιο του. Οι Τούρκοι μάς είχαν πάρει από το σπίτι και, μετά την κακοποίηση, εκτέλεσαν εν ψυχρώ τους άντρες μας μπροστά μας. Σύνολο, εχάσαμεν δώδεκα ανθρώπους. Συνεχίζω να αγωνίζουμαι για όλες τις μανάδες που έχουν ακόμα μωρά αγνοούμενους. Αγώνας! Αυτό. Αγώνας για Απελευθέρωση. Μας κοροϊδεύουν. Μας κοροϊδεύει και ο Τούρκος. Φτάνει πια»

Η Κύπρος δεν είναι μακριά, η σωτηρία της πατρίδας μας βρίσκεται στα χέρια μας !

Феофанис Малкидис – профессор Университета Пантион (г.Афины)

Феофанис Малкидис.

Доктор Университета Пантион. Член Международной ассоциации ученых по изучению геноцида.

 

Кипр еще далеко?

Костас Монтис из Никосии описал в июле 1974 года свой необыкновенный поэтический дар: «...Греция не пришла. Он сказал, у Греции была другая работа, а мы были далеко, и он не мог, говорит, сожалел, не ожидал, честно очень сожалел. И кланялись от стыда учителя наши, и от стыда кланялись «Наставления», и трепещут теперь наши учителя, и трепещут теперь «Наставления», по мере приближения событий Фермопил и Саламина...»

Угрожаемое «наказание» в эллинизме, одновременно с меморандумами и отменой экономического суверенитета, является Сциллой аннексии Анкары, оккупированной Гитлером, и, с другой стороны, Харибдой отмены национального суверенитета с Двухобщинной Федерацией Дизони.

С одной стороны деяние завоевателя, а с другой тот же продукт с оберткой «решения», являющийся, однако, результатом современного сотрудничества Турции и наших так называемых союзников по тотальной тюркизации Кипра в «демократическим» путем. Это результат тотального завоевания Турцией и сохранения иностранных интересов, которые хотят, чтобы Турция играла роль их сторожевого пса в регионе.

Этот план является кульминацией курса, посредством которого реализуется «Решение», которое сгущается в расистское формирование Бизонско-Би-Общинной Федерации, которая не предлагает никакой безопасности и будущего для Кипра и, в более широком смысле, для эллинизма.

Турция добивается консолидации и, конечно же, легализации своего военного оккупационного присутствия на Кипре посредством «Решения» с целью достижения целей в регионе. Через двухзональную двухобщинную федерацию и после того, как предлагается предварительная упразднение Республики Кипр, Турция стремится осуществлять суверенитет над всем Кипром.

Создается впечатление, что существует «хорошая» форма двухзональной двухобщинной федерации, совместимая с международным правом, посредством которой киприоты-турки приобретут государство, в котором будет правящая община, равная кипрско-греческой общине, которая будет управлять Кипрско-греческое государство, и в то же время права человека беженцев будут восстановлены с возвращением их собственности, домов и т. д.

Настаивая на двухзональной двухобщинной федерации, был принят основной факт оккупации, географическое разделение и, конечно, вторжение и оккупация. Таким образом узаконивается военное вторжение государства-члена ООН против другого государства-члена и производные от него ограничения суверенитета государства. Предполагается, что после того, как будет согласовано решение о двухзональной двухобщинной федерации, все турецкие войска или часть их уйдут, что, конечно, маловероятно, и в то же время будет узаконено географическое разделение.

 

Легализация насильственного изменения демографического характера Кипра сама по себе будет представлять собой очень серьезное нарушение Принципов и международного права и Конвенций о правах человека, поскольку речь идет о людях, которые были изгнаны силой. Тот факт, что Кипр будет разделен географически по признаку расы и религии, представляет собой существенное нарушение Принципов, международного права и конвенций о правах человека, запрещающих расистское поведение и дискриминацию.

Бомбежка кипрского города Фамагусты / Βομβαρδισμός Αμμοχώστου

 

Тот факт, что незаконные акты турецкой оккупации будут узаконены с роспуском Двухзональной двухобщинной федерации, означает, что будет узаконен незаконный режим, представляющий собой серьезное нарушение международного права. В то же время это является оскорблением для Европейского суда по правам человека, который признает режим на оккупированных территориях незаконным и подчиненным оккупации, в то время как в отношении должностных лиц оккупационного режима ожидаются ордера на арест.

Это также неуважение и оскорбление Совета Безопасности ООН, который своими резолюциями 541 и 550 называет режим на оккупированных территориях незаконным и призывает все государства не признавать его. Тот факт, что географическое разделение признается как результат турецкого военного вторжения и оккупации, а также сведения кипрского вопроса к вопросу межобщинного спора, преступления, совершенные Турцией (лишение жизни, изнасилование, жестокое обращение, пытки, грабежи движимого имущества и лишения владения и распределения недвижимого имущества, Захват и перемещение лиц, Нарушения семейного убежища, Распад семьи, Исчезновение людей, Лишение свободы)

Помимо нарушений прямых прав человека, турки нарушали и продолжают нарушать международное право в части осквернения, разрушения и осквернения церквей, систематического уничтожения культурного наследия, присвоения тюркских названий городам и селам, топонимам, дороги в оккупированных районах и заселение оккупированных районов турками из Анатолии, которым он раздавал имущество изгнанных.

Может ли действительно быть решение двухзональной двухобщинной федерации на основе принципов международного права и европейских законов, или это отмена суверенитета, полная тюркизация Кипра, управление киприотами как предмет межобщинного спора и не как вопрос о вторжении, оккупации и посягательстве на права человека?

Моменты, в которые мы живем, через сорок восемь лет после вторжения, являются историческими в национальной, экономической и социальной областях, и, по-видимому, «ответственные» в Афинах и Никосии могут предложить выход из Антанты и, в частности, «Решение». . Тем более для «лидеров», которые считают, что проблема не в турецком экспансионизме и закулисной хунте , а в том, как пала диктатура...

, опубликованное несколько часов назад в газете Phileleftheros . Мандолы женщины - лицо эллинизма, важно: "21 июля 1974 года в Элии пропали мой муж, мой отец, мужья моей младшей и старшей сестры, мой дядя и мой крестный отец - брат моей матери. — вместе с сыном. Турки вывели нас из дома и после издевательств хладнокровно расстреляли наших людей у нас на глазах. Всего мы потеряли двенадцать человек. Я продолжаю бороться за всех матерей, у которых все еще есть пропавшие дети. Гонка! Этот. Борьба за освобождение. Они смеются над нами. Турок тоже издевается над нами. Достаточно"

Кипр недалеко, спасение нашей страны в наших руках!