Феофанис Малкидис__Пять лет после Соглашения в Преспес

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Феофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Есть ли какая-то польза для Греции через пять лет после Соглашения в Преспес?» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.

Υπάρχει κάποιο όφελος για την Ελλάδα, πέντε χρόνια μετά την «Συμφωνία» των Πρεσπών;

Πέντε χρόνια μετά τη «Συμφωνία»  οι προηγούμενοι, οι τωρινοί και οι επόμενοι, όσοι έχουν υπογράψει, κυρώσει, ψηφίσει, σιωπήσει(….) , νομίζουν ότι  ξεμπέρδεψαν με  τη Μακεδονία,  όμως η αλήθεια είναι ο «λόγος  ο δυνατός,  μέσα σε μια πολιτεία που σωπαίνει»  όπως γράφει ο Γιάννης  Ρίτσος.

Η  συμπλήρωση πέντε ετών από  υπογραφή της λεγόμενης «Συμφωνίας»  για τη Μακεδονία, έδειξε ότι  οποιαδήποτε πράξη, παρά τη θέληση του λαού, οποιαδήποτε πράξη της «ηγεσίας» ερήμην του λαού,  νομοτελειακά θα  εξαφανιστεί.

Ειδικότερα κάθε πράξη εναντίον των συμφερόντων του Ελληνισμού, πράξη που επιβραβεύτηκε με τη σιωπή και τη συναίνεση όλων, καταλήγει στη λήθη  της  ιστορίας όσων την υπέγραψαν, την επικύρωσαν αλλά και όσων σιώπησαν. Είναι η ίδια η ιστορική διαδρομή και πορεία του ελληνικού λαού που δείχνει το αντίθετο για όσους υποστηρίζουν ότι η «Συμφωνία»  δεν ακυρώνεται.  Για όσους  μας είπαν ότι είναι για το καλό μας να παραδοθεί η Μακεδονία στους σφετεριστές,  πως 140 χώρες  αναγνωρίζουν τα Σκόπια  ως «Μακεδονία» άρα πρέπει και εμείς να κάνουμε το ίδιο αφού έτσι θα συνεχίσουν να την ονομάζουν, πως η προσωρινή ονομασία πΓΔΜ περιλαμβάνει ήδη τον όρο Μακεδονία, άρα τους έχουμε αναγνωρίσει ήδη.

Είναι οι ίδιοι που μας είπαν ότι τα Σκόπια εάν θα άλλαζαν το Σύνταγμά τους (κάτι που δεν έγινε ),  θα σταματούσε ο αλυτρωτισμός, ενώ σιωπούν για τις εκατοντάδες παραβιάσεις της «Συμφωνίας», παραβιάσεις οι οποίες  συνιστούν αιτία και λόγο ακύρωσης.

Εν ολίγοις λίγοι, «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα», όπως γράφει ο Βάρναλης, αποδέχθηκαν δια της υπογραφής, ψήφου και δια της σιωπής, όνομα κράτους «Βόρεια Μακεδονία, εθνότητα και γλώσσα μακεδονική», έγινε είσοδος στο ΝΑΤΟ και θα γίνει και στην ΕΕ με μονομερή απόσυρση του δικαιώματος που έχει η Ελλάδα στην αρνησικυρία (βέτο)».

Παράλληλα έγινε παράδοση των εμπορικών σημάτων σε επιτροπή ειδικών, έρμαιο ουσιαστικά στις διαθέσεις των Σκοπιανών, παραχωρήθηκε πρόσβαση στη θάλασσα, λιμάνια και αεροδρόμια, διεθνή σήματα MK και MKD , δηλαδή Μακεδονία, με εξαίρεση τις πινακίδες των αυτοκινήτων….

Έχει τεθεί η αλλαγή των σχολικών βιβλίων πάλι σε διαπραγμάτευση με επιτροπή ειδικών, έχει γίνει πρόνοια να υπάρχει απαγόρευση της «ερμηνείας» του όρου Μακεδονία, της κληρονομιάς της ακόμα και για τα αρχαία χρόνια (άρθρο 7, παρ 5), απαγόρευση να μας ενοχλούν «αρχαιολογικά τεχνουργήματα» σε χρήση (π.χ, δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το Αστέρι της Βεργίνας, αλλά μπορούν να το χρησιμοποιούν με μικρές διαφορές όπως συνεχίζει να συμβαίνει), απαγόρευση να ζητάμε να αφαιρέσουν αγάλματα ή μνημεία που αναπαριστούν αρχαίους Μακεδόνες, εκτός και εάν βάζουν μια ταμπελίτσα στην άκρη με ένα συγκεχυμένο μήνυμα…..

Επίσης υπάρχει απαγόρευση οι Έλληνες κάτοικοι της Μακεδονίας να ονομάζονται Μακεδόνες (ο πρώην πρωθυπουργός, νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο διάγγελμά του μας αποκάλεσε «Ελληνο-μακεδόνες»), αποθάρρυνση να χρησιμοποιούμε τον όρο «Μακεδονία» για το σήμερα, απέφυγαν να γράψουν τον όρο αυτόν και χρησιμοποιούν τον όρο «Βόρεια περιοχή της Ελλάδας», όρος ασαφής και παραπλανητικός διότι και η Θράκη και η Ήπειρος στην Βόρεια περιοχή της Ελλάδας βρίσκονται.

Η Ελλάδα είναι αποδεκτό ότι ανάλωσε τα  διπλωματικά της όπλα για να εξασφαλίσει μία σύνθετη ονομασία, προκειμένου να διακρίνεται η ελληνική Μακεδονία από το γειτονικό κράτος και να καταστεί σαφές ότι το τελευταίο δεν εκπροσωπεί το ιστορικό και γεωγραφικό μέγεθος της Μακεδονίας ως συνόλου.

Σε αντάλλαγμα, αποδέχθηκε την παραχώρηση του ονόματός της και έτσι η «Συμφωνία»  καθίσταται ετεροβαρής, λεόντειος και δυσμενής για την ελληνική πλευρά με την αναγνώριση μακεδονικής ιθαγένειας και γλώσσας. Επιπλέον η εθνική ιδεολογία των γειτόνων, δηλαδή ο «Μακεδονισμός» στηρίζεται και ενισχύεται μέσω της αναγνώρισης αυτής, γεγονός το οποίο εγκυμονεί σοβαρά προβλήματα για την Ελλάδα. Αυτό το είδαμε και με την πρόσφατη υπόθεση του «Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας» στη Φλώρινα.

Είναι περιττό  να επαναλάβουμε την προπαγάνδα ότι η  «Συμφωνία» ήταν και παραμένει μονόδρομος, τη στιγμή που στην πράξη η «Συμφωνία» για τη Μακεδονία και κυρώθηκε ερήμην μας, έχει καταργηθεί ουσιαστικά και τυπικά από τα Σκόπια με τις εκατοντάδες παραβιάσεις. Παραβιάσεις οι οποίες επαναλαμβάνουμε και θα επαναλαμβάνουμε συνεχώς, συνιστούν σύμφωνα με το διεθνές, διπλωματικό και προξενικό δίκαιο ικανή αιτία ακύρωσης της «Συμφωνίας».

Δε χρειάζεται να αναφέρουμε και άλλα  «επιχειρήματα» για τη  «Συμφωνία» η οποία αναμφισβήτητα ήταν και παραμένει  μία τομή στην νεώτερη ελληνική ιστορία και πολιτική, για το πως επιβλήθηκε,  τι τελικώς εξυπηρέτησε,  εάν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον, ποιο είναι το όφελος για την Ελλάδα.

Δεν υπήρχε, ούτε υπάρχει  μονόδρομος   όπως επισήμαινε η Ελλαδική  ρητορική της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας, αλλά υπάρχουν   λύσεις που  υπαγορεύονται από τα εθνικά συμφέροντα,   τα οποία με την αποκαλούμενη «Συμφωνία», είναι βέβαιο ότι παραδίδονται στους σφετεριστές, στους καπηλευτές, στους παραχαράκτες.

Είναι επίσης  βέβαιο ότι η «Συμφωνία» προώθησε και συνεχίζει να το πράττει ερήμην  του ελληνικού λαού,   την απώλεια της αποκλειστικής όπως έχουμε το δικαίωμα χρήσης και της διαχείρισης  του Ελληνικού ηθικού, ιστορικού, γεωγραφικού, πολιτικού, διπλωματικού, οικονομικού και γεωπολιτικού  όρου Μακεδονία.

Η σιωπή, η συναίνεση, η αδιαφορία για τη  «Συμφωνία»  για τη Μακεδονία, για το εθνικό συμφέρον σε ΓΗ, ΑΕΡΑ και ΘΑΛΑΣΣΑ αποτελεί ζήτημα ύψιστης σημασίας για το μέλλον, για τη συνέχεια και  για την υπεράσπιση του Ελληνισμού.

Κάθε υποχώρηση στην έτσι και αλλιώς προβληματική για ουσιαστικά και τυπικά ζητήματα  «Συμφωνία» που έχει ουσιαστικά καταργηθεί από τα Σκόπια,  αποτελεί «πρόσκληση» και για τους  γνωστούς εισβολείς εξ΄Ανατολών, οι οποίοι  πίσω από την υποταγή και την ταπείνωση που κρύβει η «Συμφωνία», ετοιμάζονται για τον Έβρο, το Αιγαίο και την Κύπρο, απειλώντας  τον Ελληνισμό, αμφισβητώντας την επιβίωσή μας και το μέλλον μας, με την ελλαδική παθητική στάση και υποχωρητικότητα να ενισχύει την πολιτική αυτή.

Το αίτημα του Ελληνικού λαού για τη Μακεδονία, παραμένει  η  υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων με όρους σεβασμού στην ιστορία και την αλήθεια, την εθνική αξιοπρέπεια, τη συνέχεια και το μέλλον μας ως έθνους.

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες συνεχίζουν τον  αγώνα για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη.

Το όνομα της Μακεδονίας θα χαθεί μόνο εάν  το αποδεχτεί ο Ελληνισμός!

Феофанис Малкидис. Профессор Университета политических наук «Пантион».

 

Есть ли какая-то польза для Греции через пять лет после Соглашения в Преспес ?

Через пять лет после «Соглашения» предыдущие, нынешние и последующие, те, кто подписал, ратифицировал, проголосовал, хранили молчание (...), думают, что избавились от Македонии, но правда в том, что «Разум силен в состоянии молчания» , как пишет Яннис Рицос.

Исполнение пяти лет с момента подписания так называемого «Соглашения» для Македонии показало, что любое действие против воли народа, любое действие «руководства» в отсутствие народа в конце концов исчезнет.

В частности, всякое действие против интересов эллинизма, действие, которое было вознаграждено молчанием и всеобщим согласием, приводит к забвению истории тех, кто его подписал, ратифицировал, а также тех, кто хранил молчание. Именно исторический путь и курс греческого народа доказывает обратное тем, кто утверждает, что «Соглашение» не аннулируется. Для тех, кто сказал нам, что это для нашего блага, чтобы Македония была передана узурпаторам, что 140 стран признают Скопье «Македонией», поэтому мы должны сделать то же самое, поскольку они будут продолжать называть его так, что временное название Македония уже включает термин Македония, поэтому мы их уже узнали.

Это те самые, которые сказали нам, что если Скопье изменит свою Конституцию (чего он не сделал), то сепаратизм прекратится, в то время как они умалчивают о сотнях нарушений «Соглашения», нарушений, которые составляют причину и причину для аннулирования.

Короче говоря , немногие, «роковые и беспомощные люди», как пишет Варналис, приняли путем подписи, голосования и молчания название государства «Северная Македония, македонская национальность и язык», вступление в НАТО состоялось и оно также будет в ЕС с односторонним лишением Греции права вето».

В то же время товарные знаки были переданы комитету экспертов, в основном в соответствии с расположением жителей Скопье, доступом к морю, портам и аэропортам, международным товарным знакам MK и MKD, то есть Македонии, за исключением автомобильных номеров... были предоставлены.

Смена учебников была отложена в ходе переговоров с экспертной комиссией, предусмотрен запрет на «толкование» термина «Македония», ее наследия даже для древних лет (ст. 7, п. 5), запрет беспокоить нас «используемыми археологическими артефактами» (например, они не могут использовать Звезду Вергины, но они могут использовать ее с небольшими отличиями, как это продолжается), запрет просить их убрать статуи или памятники, изображающие древних македонцев , если только они не поставят сбоку маленькую табличку со сбивающим с толку сообщением…..

Также существует запрет на то, чтобы греческих жителей Македонии называли македонцами (бывший премьер-министр, ныне лидер официальной оппозиции, в своем выступлении назвал нас «греко-македонцами»), нежелание использовать термин «Македония» на сегодняшний день, они избегали написания этого термина и использовали термин «северный регион Греции», расплывчатый и вводящий в заблуждение термин, потому что и Фракия, и Эпир находятся в северном регионе Греции.

Принято считать, что Греция использует свое дипломатическое оружие для обеспечения сложного названия, чтобы отличить Греческую Македонию от соседнего государства и дать понять, что последнее не представляет исторический и географический размер Македонии в целом.

Взамен он принял уступку своего имени, и, таким образом, «Соглашение» становится односторонним, львиным и неблагоприятным для греческой стороны, признавая македонское гражданство и язык. Более того, благодаря этому признанию поддерживается и укрепляется национальная идеология соседей, то есть «македонизм», что создает серьезные проблемы для Греции. Мы видели это на примере недавнего случая с «Македонским языковым центром» во Флорине.

Нет необходимости повторять пропаганду о том, что «Соглашение» было и остается улицей с односторонним движением, когда на практике «Соглашение» для Македонии, ратифицированное в наше отсутствие, эффективно и формально было отменено Скопье с сотнями нарушений. . Нарушения, которые мы повторяем и будем повторять, являются, согласно международному, дипломатическому и консульскому праву, достаточным основанием для отмены «Соглашения».

 

Нет необходимости упоминать другие «аргументы» в пользу «Соглашения», которое, несомненно, было и остается перекрестком в недавней греческой истории и политике, о том, как оно было навязано, чему оно в конечном итоге послужило, служит ли оно национальным интересам, какова выгода для Эллады.

Не было и нет единого пути, как указывает эллинская риторика традиции имени Македонии, но есть решения, продиктованные национальными интересами, которые с так называемым «Соглашением» обязательно будут переданы к узурпаторам, пиратам, фальшивомонетчикам.

Также несомненно, что «Соглашение» способствовало и продолжает делать это в отсутствие греческого народа, утрате исключительного, поскольку мы имеем право использовать и управлять греческим моральным, историческим, географическим, политическим, дипломатическим, экономическим и геополитический термин Македония.

Молчание, согласие, безразличие к «Соглашению» для Македонии, для национальных интересов на ЗЕМЛЕ, ВОЗДУХЕ и МОРЕ — это вопрос первостепенной важности для будущего, для преемственности и для защиты эллинизма.

Любое отступление к проблематичному в содержательном и формальном отношении «Соглашению», по сути отмененному Скопье, является еще и «приглашением» к известным захватчикам с Востока, которые за подчинением и унижением скрываются « Соглашение», они готовятся к Эвросу, Эгейскому морю и Кипру, угрожая эллинизму, ставя под сомнение наше выживание и наше будущее, с греческим пассивным отношением и покорностью, подкрепляющими эту политику.

Запрос греческого народа на Македонию остается защитой национальных интересов с точки зрения уважения к истории и истине, национального достоинства, преемственности и нашего будущего как нации.

Греческие мужчины и женщины продолжают борьбу за Истину и Справедливость.

Имя Македонии будет потеряно только в том случае, если его примет Эллинизм!