Феофанис Малкидис__Продолжающееся отрицание Геноцида_от Анкары до Афин

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Феофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Продолжающееся отрицание Геноцида: от Анкары до Афин» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

 

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Η  συνεχιζόμενη άρνηση της Γενοκτονίας: Από την Άγκυρα στην Αθήνα.

 Από την ομιλία στην εκδήλωση της Ένωση Μικρασιατών Λαμίας

Πέραν της γνωστής στάσης της Τουρκίας που συνεχίζει να αρνείται την ευθύνη της για τη Γενοκτονία ενός εκατομμυρίου Ελληνίδων και Ελλήνων, προξενεί θλίψη η στάση της επίσημης Ελλάδας για το ίδιο ζήτημα  και μαζί απογοήτευση και αποστροφή, αφού για δεκάδες πλέον χρόνια η υπονόμευση, η εχθρική στάση και το τελευταίο διάστημα και η ΑΡΝΗΣΗ χαρακτηρίζει τον πολιτικό και επιστημονικό κόσμο.

 

Σε ότι αφορά λοιπόν το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων, δηλαδή των ανθρώπων μας, θα αναφέρω τρεις μόνο θέσεις που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό της άρνησης. Η πρώτη είναι η επιστημονική τεκμηρίωση του όρου Γενοκτονία και του Ολοκαυτώματος από τον Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος για να εισάγει τον σχετικό ζήτημα στον ΟΗΕ, αναφέρθηκε στην Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων. Εκεί βασίστηκε και το κυρίαρχο κείμενο στη διεθνή σκηνή που είναι η Σύμβαση για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας που ψηφίστηκε και υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1948. (New York Times 5 Ιανουαρίου 1947)

Η δεύτερη είναι το ψήφισμα της Ένωσής μας, της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία τέτοιες ημέρες το 2007 αναγνώρισε ως Γενοκτονία το μαζικό έγκλημα εναντίον των προγόνων μας (Το ψήφισμα βρίσκεται στο τέλος του κειμένου). Θυμίζουμε ότι όλοι οι πρόεδροι της Ένωσης έστειλαν πρόσφατα επιστολή στο Γερμανικό κοινοβούλιο για να αναγνωρίσει και αυτό με τη σειρά του το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων ως Γενοκτονία (http://malkidis.blogspot.gr/2015/10/blog-post_14.html )

Και η τρίτη είναι οι αναφορές στο βιβλίο μου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων, το οποίο έχει μεταφρασθεί στην αρμενική, αγγλική, ρωσική, ισπανική, γαλλική, ιταλική και ρουμανική γλώσσα, που καταγράφονται στο κεφάλαιο για το διεθνές πλαίσιο της Γενοκτονίας τα εξής: “Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ιδρύει το 1992 τη θέση του ύπατου αρμοστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο οποίος ασκεί τα καθήκοντά του στο Πλαίσιο του Χάρτη του ΟΗΕ, της Παγκόσμιας Διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλων διεθνών οργάνων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Συμβούλιο Ασφαλείας ιδρύει το ίδιο έτος διεθνές δικαστήριο «με μόνο σκοπό να δικάσει άτομα που θεωρούνται υπεύθυνα σοβαρών παραβιάσεων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου που διαπράχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας».

Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου αφορά εγκλήματα πολέμου, γενοκτονίας, κατά της ανθρωπότητας και εχθροπραξιών, αποτελείται από 18 δικαστές με θητεία εννέα ετών και έχει έδρα τη Χάγη.

Με τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία αναδείχθηκε το ζήτημα της «εθνοκάθαρσης», την απομόνωση δηλαδή καθορισμένης περιοχής από εθνική ή εθνοτική ομάδα χωρίς να αφεθούν ίχνη, εθνοκάθαρση την οποία ο ΟΗΕ αποδέχθηκε ως σχέδιο Γενοκτονίας. 

Τα μέτρα εθνοκάθαρσης είναι τα εξής: 

1.Διοικητικά και γραφειοκρατικά (επεμβάσεις στις νόμιμες αιρετές αρχές, απομάκρυνση από τους δημόσιους οργανισμούς τα μέλη της παθούσας ομάδας, διακρίσεις στην διανομή ανθρωπιστικών αγαθών και δικαιωμάτων). 

2.Άλλα μη βίαια μέτρα (καθοδηγούμενες αρνητικές αναφορές στα μέσα ενημέρωσης, δημόσια αναφορά σε πολίτες με την εθνική/εθνοτική τους ιδιότητα, ανώνυμες απειλές κατά της ζωής των μελών της παθούσας ομάδας). 

3. Μέτρα τρομοκρατίας (μεθοδευμένες μεμονωμένες πράξεις, βιασμοί ληστείες, μαζικές μετακινήσεις των μελών της παθούσας ομάδας, που εκτελούνται από τα Σώματα Ασφαλείας και μένουν ατιμώρητες ή τιμωρούνται με συμβολικές ποινές ). 

4. Στρατιωτικά μέτρα (δολοφονίες των ηγετών της παθούσας ομάδας, πολιτικοί, αιρετοί, υπάλληλοι, δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί, αρπαγή ομήρων και χρησιμοποίησή τους ως ανθρώπινες ασπίδες). (Βλ. Γενική Συνέλευση ΟΗΕ (47/121- 18/12/1992, παρ.9, http://www.malkidis.blogspot.gr/2015/03/blog-post_16.html )

Είναι αναμενόμενο να υπάρχει άρνηση του εγκλήματος από την Τουρκία. Αυτό γίνεται συνήθως από τους ενόχους. Είναι όμως ασύλληπτο να υπάρχουν αρνητές της Γενοκτονίας  και με υπεκφυγές και τεχνάσματα, με δήθεν επιστημονικά κριτήρια από ιστορικούς (; ) και άλλους “σχετικούς” επιστήμονες, να προσπαθεί να προβληθεί η άρνηση ως διαφορετική άποψη και μάλιστα ως επιστημονική θέση(!). 

Είναι λοιπόν ανώφελο να προσπαθούμε να αποδείξουμε εδώ τη Γενοκτονία, στον τόπο αυτό που παρότι ζούμε τον νοσταλγούμε, όπως γράφει ο ξεριζωμένος Μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης. 

Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε για το δίκαιο αίτημα της αναγνώρισης, από την Αρμενία και τη Σουηδία, μέχρι τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία.

Θα συνεχίσουμε με τους συναγωνιστές στο εξωτερικό, έχοντας πάντα δίπλα μας τις ψυχές των προγόνων μας. Μας αρκούν!

Феофанис Малкидис – профессор Университета Пантион (г.Афины)

 

Феофанис Малкидис.

Доктор Университета Пантион. Член Международной ассоциации ученых по изучению геноцида.

 

Продолжающееся отрицание Геноцида: от Анкары до Афин

 

Из выступления на мероприятии Союза Малой Азии города Ламиа.

 

Помимо известного отношения Турции, продолжающей отрицать свою ответственность за Геноцид одного миллиона гречанок и греков, вызывает разочарование и отвращение и омерзение отношение официальной Греции по этому же вопросу, после десятилетий подрыва, враждебного отношение, а в последнее время ОТРИЦАНИЕ характеризует политический и научный мир.

 _______________________________________

Что касается вопроса о Геноциде греков, то есть нашего народа, то упомяну лишь три позиции, опровергающие утверждение об отрицании. Первый – научное документирование термина «геноцид и холокост» Рафаэля Лемкина, который для внесения соответствующей проблемы в ООН сослался на геноцид армян и греков. Именно там в 1948 г. ООН приняла доминирующий на международной арене текст — Конвенцию о предупреждении и пресечении преступления геноцида. (Нью-Йорк Таймс, 5 января 1947 г.)

Второе – резолюция нашего Союза, Международной ассоциации академиков по изучению геноцида, которая в такие дни в 2007 году признала Массовым преступление против наших предков (Резолюция в конце текста). Напоминаем, что недавно все президенты Союза направили в парламент Германии письмо с просьбой признать по очереди преступление против греков Геноцидом (http://malkidis.blogspot.gr/2015/10/blog-post_14.html)

И в-третьих, это ссылки в моей книге о Геноциде греков, которая была переведена на армянский, английский, русский, испанский, французский, итальянский и румынский языки и которые записаны в главе о международном контексте Геноцида: Генеральная Ассамблея учредила в 1992 году должность Верховного комиссара по правам человека, действующего в рамках Устава ООН, Всеобщей декларации прав человека и других международных органов по правам человека. В том же году Совет Безопасности учредил международный трибунал «с единственной целью судебного преследования лиц, виновных в серьезных нарушениях международного гуманитарного права, совершенных на территории бывшей Югославии».

Суд обладает юрисдикцией в отношении военных преступлений, геноцида, преступлений против человечности и военных действий, состоит из 18 судей с девятилетним сроком полномочий и базируется в Гааге.

Война в бывшей Югославии подняла вопрос об «этнической чистке», бесследной изоляции определенной территории от национальной или этнической группы, этнической чистке, которую ООН приняла как план геноцида.

Меры этнической чистки заключаются в следующем:

1.Административно-бюрократические (вмешательство в законно избранные органы власти, удаление из государственных органов членов пострадавшей группы, дискриминация при распределении гуманитарных благ и прав).

2. Другие ненасильственные меры (направленные негативные сообщения в СМИ, публичное обращение граждан с указанием их национального/этнического статуса, анонимные угрозы жизни членов пострадавшей группы).

3. Меры терроризма (методические единичные акты, изнасилования, грабежи, массовые перемещения членов потерпевшей группы, осуществляемые силами безопасности и остающиеся безнаказанными или караемыми символическими приговорами).

4. Военные меры (убийства лидеров пострадавших групп, политиков, выборных должностных лиц, чиновников, журналистов, учителей, захват заложников и их использование в качестве живого щита). (См. Генеральная Ассамблея ООН (47/121-18/12/1992, пар. 9, http://www.malkidis.blogspot.gr/2015/03/blog-post_16.html)

 

Ожидается, что со стороны Турции будет отрицание преступления. Обычно это делают виновные. Однако немыслимо, чтобы существовали отрицатели Геноцида и с увертками и ухищрениями, с якобы научными критериями от историков(?) и прочих "соответствующих" ученых, пытаться проецировать отрицание как иную точку зрения и по сути как научная позиция (!).

Поэтому бесполезно пытаться доказать Геноцид здесь, в этом месте, которое мы хоть и живем, но упускаем, как пишет изгнанный с корнем Георгий Сеферис из Малой Азии.

Мы будем продолжать стремиться и бороться за справедливое признание, от Армении и Швеции до Германии, США, Канады и Австралии.

Мы продолжим с конкурентами за границей, всегда имея рядом с собой души наших предков. Их нам достаточно!