Дорогие друзья,
Прилагается статья ведущего греческого историка Феофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Освобождение островов восточной части Эгейского моря и Самофракии.» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).
Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.
Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.
Η απελευθέρωση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και της Σαμοθράκης.
Στις 18 Οκτωβρίου 1912, στις έξι το πρωί ο ελληνικός στόλος αποπλέει από το Μούδρο σε σχηματισμό τριών μοιρών:
1η Μοίρα «ΑΒΕΡΩΦ», «ΨΑΡΑ», «ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ» και «ΛΕΩΝ» για την κατάληψη της Ίμβρου και της Σαμοθράκης,
2η Μοίρα «ΣΠΕΤΣΑΙ» «ΥΔΡΑ» «ΘΥΕΛΛΑ» και «ΛΟΓΧΗ» για την κατάληψη της Θάσου
και 3η Μοίρα «ΚΑΝΑΡΗΣ» με «Τ/Π 14» για την κατάληψη του Άγιου Ευστράτιου
Οι ναυτικές δυνάμεις υπό τον Παύλο Κουντουριώτη απελευθέρωσαν στις 8 Οκτωβρίου τη Λήμνο και το μεγάλης σημασίας λιμάνι της στο Μούδρο έγινε ορμητήριο του στόλου, ο οποίος απελευθέρωσε τα νησιά ως εξής:
17/10/1912 Ίμβρος, Θάσος και Άγιος Ευστράτιος.
21/10/1912:Ψαρά.
24/10/1912: Τένεδος.
2/11/1912: χερσόνησος Αγίου Όρους.
11/11/1912:Λέσβος.
13/11/1912: Χίος.
14/11/1912: Οινούσσες.
27/11/1912: Ικαρία.
02/3/1913: Σάμος.
Στη Σαμοθράκη με το που αντίκρισαν οι Έλληνες τον στόλο, ο ενθουσιασμός ήταν απερίγραπτος, αφού η λευτεριά ερχόταν μετά από 600 χρόνια, έχοντας πληρώσει, βαρύ φόρο αίματος στη σφαγή της 1ης Σεπτεμβρίου του 1821, ενθουσιασμός που έφθασε στο αποκορύφωμα, όταν μετά από λίγο κυμάτιζε στο νησί η Ελληνική σημαία. Πρώτο μέλημα των ναυτών, ήταν η σύλληψη των οθωμανικών αρχών, δηλαδή των λίγων χωροφυλάκων, οι οποίοι πριν παραδοθούν, παρακάλεσαν τον Αρχιερατικό Επίτροπο Α. Παπανδρέου να μεσολαβήσει για την ασφάλεια της ζωής τους. Ο ιερέας τους οδήγησε και τους παρέδωσε στον επικεφαλή του αγήματος σημαιοφόρο Κωνσταντίνο Παναγιώτου.
Στην σχετική με την απελευθέρωση της Σαμοθράκης έκθεσή του ο Κ. Παναγιώτου αναφέρει μεταξύ των άλλων και τα εξής: «Εις εκτέλεσιν της υπ’ αριθμ. 34 και από 17 τρέχοντος εγγράφου διαταγής υμών, λαμβάνω την τιμήν να σας αναφέρω ότι άμα τη αποβιβάσει μου εν τη Νήσω Σαμοθράκη προέβην αμέσως εις την κατάσχεσιν του εν τη παραλία Λιμεναρχείου, υψώσας επ’ αυτού με τας κεκανονισμένας τιμάς την ελληνικήν Σημαίαν. Αφού δε εγκατέστησα φρουράν εξ ενός διόπου και 8 ναυτών, προέβην εις την κατάσχεσιν παρακείμενης αποθήκης εν η υπήρχε ποσότης κριθής, σίτου και άλλων καρπών…..Είτα δε παραλαβών το υπόλοιπον του αγήματος, μετέβην και κατέλαβον την κυρίως πόλιν της Σαμοθράκης, κατοικουμένην εκ τεσσάρων χιλιάδων περίπου κατοίκων, απάντων Ελλήνων, πλην δύο οικογενειών οθωμανών. ….. Μετέβην είτα εις την εκκλησίαν όπου ετελέσθη δοξολογία παρά των κατοίκων…. Εν Σαμοθράκη τη 19η-10-1912 Κων/νος Παναγιώτου-Σημαιοφόρος»
Το φύλο της 20ης Οκτωβρίου της εφημερίδος «Εμπρός», γράφει μεταξύ των άλλων τα εξής:
«Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ ΘΑΣΣΟΥ ΙΜΒΡΟΥ – ΣΤΡΑΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ Παρά του υποναυάρχου αρχηγού ελήφθησαν αι ακόλουθοι λεπτομέρειαι της καταλήψεως των νήσων Θάσου, Στράτη Αγίου Ευστρατίου), Ίμβρου και Σαμοθράκης…. Σήμερον την πρωΐαν άπας ο στόλος κατέπλευσεν εις Σαμοθράκην και αποβιβάσας άγημα υπό του σημαιοφόρου Παναγιώτου κατέλαβον ταύτην. Ο στόλος περιπολεί διαρκώς περί τα Δαρδανέλλια αναμένων ματαίως την έξοδον του εχθρού.Ο αρχηγός του στόλου υποναύαρχος Π. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ»
Επίσης, το φύλο της 20ης Οκτωβρίου της εφημερίδος «Σκρίπ», δημοσιεύει τη σχετική είδηση: «Ο ΣΤΟΛΟΣ ΜΑΣ ΚΑΤΕΛΑΒΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑΣ ΝΗΣΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΤΛ/ΜΑ Παρά του υποναυάρχου αρχηγού ελήφθησαν αι ακόλουθοι λεπτομέρειαι της καταλήψεως των νήσων Θάσου, Ίμβρου, Αγίου Ευστρατίου ή Αλονήσου, και Σαμοθράκης….. »
Με την Συνθήκη της Λωζάννης (1923- Άρθρο 12) η οποία αποτέλεσε την τελευταία πράξη της προσπάθειας των Ελλήνων για απελευθέρωση των υπόδουλων συμπατριωτών τους, κατοχυρώνεται η νέα κατάσταση στο βορειοανατολικό Αιγαίο, με την εξής αναφορά:
« Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαίου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών Νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούται, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15».
H Σαμοθράκη αποτελούσε Yποδιοίκηση του Nομού Λέσβου, εκτός από το χρονικό διάστημα από την 28η Οκτωβρίου 1916 μέχρι την 18η Απριλίου 1917 που ανήκε στην Υποδιοίκηση Λήμνου. Από το 1924 αποτελεί τμήμα του Νομού (σήμερα Περιφερειακή Ενότητα) Έβρου και το μοναδικό ελληνικό νησί των Θρακικών Σποράδων (μαζί με την Ίμβρο και Τένεδο), που παρέμεινε ελληνικό.
Υ. Γ . Η φετινή επέτειος της απελευθέρωσης της Σαμοθράκης και των υπολοίπων νησιών του ανατολικού Αιγαίου, συμπίπτει με την άνευ προηγουμένου Τουρκική ρητορική αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας , συμπίπτει με την συνεχή τουρκική εισβολή με κάθε μέσο στα θαλάσσια, εναέρια, χερσαία σύνορά μας.
Το 1912 ήταν τα "ξύλινα τείχη" μαζί με τους προγόνους μας από τη Σαμοθράκη μέχρι τη Λέσβο και τη Χίο, που απελευθέρωσαν τα νησιά μας, το 2022 θα είναι πάλι αυτά, τα οποία με το λαό μας ξανά μαζί, τα οποία θα υπερασπιστούν τη Γη, τον Αέρα και το Ύδωρ!
Феофанис Малкидис – профессор Университета Пантион (г.Афины)
Феофанис Малкидис.
Доктор Университета Пантион. Член Международной ассоциации ученых по изучению геноцида.
Освобождение островов восточной части Эгейского моря и Самофракии.
Теофанис Малкидис
18 октября 1912 года в шесть часов утра греческий флот в составе трех эскадрилий вышел из Мудрос .
1-я эскадрилья «АВЕРОФ», «ПСАРА», «НАВКРАТУСА» и «ЛЕОН» для захвата Имброса и Самофракии,
2-я эскадрилья "СПЕЦАИ" "ГИДРА" "ТИЕЛЛА" и "ЛОГИ" для захвата Тасоса
и 3-я эскадрилья «КАНАРИС» с «Т/П 14» для захвата Агиос-Эфстратиос.
Военно-морские силы под командованием Павлоса Кунтуриотиса освободили Лемнос 8 октября, и его важный порт в Мудрос стал базой флота, который освободил острова следующим образом:
17.10.1912 Имброс, Тасос и Агиос-Эфстратиос.
21.10.1912: Рыба.
24.10.1912: Тенедос.
11.02.1912: Полуостров Афон.
11.11.1912: Лесбос.
11.13.1912: Хиос.
11.14.1912: Инуссес.
27.11.1912: Икария.
03.02.1913: Самос.
В Самофракии, когда греки увидели флот, волнение было неописуемо, так как через 600 лет наступала свобода, заплатив тяжкий кровавый налог в резне 1 сентября 1821 года, волнение, достигшее своего пика, когда через некоторое время оно размахивал на острове греческим флагом. Первой заботой моряков был арест османских властей, то есть нескольких жандармов, которые перед тем, как сдаться, умоляли первосвященника-комиссара А. Папандреу ходатайствовать за безопасность их жизни. Священник возглавил их и передал на голову достопочтенному знаменосцу Константину Панагиоту.
В своем отчете об освобождении Самофракии К. Панайоту среди прочего упоминает следующее: «Во исполнение приказа № . 34 и от 17 вашего текущего приказного документа, имею честь сообщить вам, что если бы я высадился на Самофракийских островах, они немедленно приступили к конфискации его на пляже Лименархейо , водрузив на нем греческий Флаг по согласованным ценам . После того, как я разместил охрану одного корабля и 8 матросов, я приступил к конфискации соседнего склада, в котором было много ячменя , пшеницы и других фруктов , тысячи жителей, все греки, за исключением двух османских семей . ….. Они пошли в церковь , где было совершено славословие назло жителям…. В Самотраки 19-10-1912 Con/nos Panagiotou-Ensign"
В номере газеты «Эмброс» от 20 октября, между прочим, написано следующее:
«О ЗАХВАТЕ ОСТРОВОВ ТАСС, ИМБРУС — СТРАТИС САМОТРАЦИС ОФИЦИАЛЬНО ОБЪЯВЛЕНО Вопреки вице-адмиралу-главнокомандующему были получены следующие подробности о захвате островов Тасос, Стратис Агиос Эфстратиу), Имброс и Самофракия... . В это утро флот отплыл в Самофракию и, высадившись на корабль под командованием знаменосца Панагиота, занял ее. Флот постоянно патрулирует Дарданеллы, тщетно ожидая ухода врага.
Скрипт » от 20 октября опубликована соответствующая новость: «НАШ ФЛОТ ЗАХВАТИЛ ДРУГИЕ ОСТРОВА ТОЖЕ ОФИЦИАЛЬНЫХ ТЛ/МА . Имброс, Агиос Евстратиос или Алонису и Самотраки... »
С Лозаннским договором (1923 г. - статья 12), который был последним актом усилий греков по освобождению своих порабощенных соотечественников, была установлена новая ситуация на северо-востоке Эгейского моря со следующей ссылкой:
" Взятые решение от 13 февраля 1914 г. на Лондонской конференции во исполнение статей 5 Лондонского договора от 17/30 мая 1913 г. и 15 Афинского договора от 1/14 ноября 1913 г., которое было сообщено правительству Греции на 13 февраля 1914 года и относительно суверенитета Греции над островами Восточного Средиземноморья, кроме Имброса, Тенедоса и островов Лагос ( Маврия ), включая острова Лемнос, Самотраки, Митилена, Хиос, Самос и Икария, ратифицирована , при условии соблюдения положений настоящего Договора, касающихся островов , находящихся под суверенитетом Италии, которые рассматриваются в статье 15".
Самотраки был субадминистрацией префектуры Лесбоса, за исключением периода с 28 октября 1916 г. по 18 апреля 1917 г., когда он принадлежал субадминистрации Лемноса. С 1924 года он был частью префектуры (сегодня региональная единица) Эврос и единственным греческим островом Фракийских Спорадов (наряду с Имбро и Тенедосом), который остался греческим.
Ю. Г. Годовщина в этом году освобождения Самофракии и остальных островов восточной части Эгейского моря совпадает с беспрецедентной турецкой риторикой о сомнении национального суверенитета, совпадает с непрекращающимся турецким вторжением всеми средствами на наши морские, воздушные, сухопутные границы.
В 1912 году именно «деревянные стены» вместе с нашими предками от Самотраки до Лесбоса и Хиоса освободили наши острова , в 2022 году они снова будут вместе с нашими людьми, которые будут защищать Землю, Воздух и Воду!
Греческий Культурный Центр в Москве
Наш адрес: Москва, Алтуфьевское шоссе, д. 44; Тлф.: +7 (495) 7084809. Все контакты
Карта сайта