Ф. Малкидис _Двойной и безнаказанный Холокост в Месовуно- Эордэас — октябрь 1941 г. и апрель 1944 г.»

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Феофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Двойной и безнаказанный Холокост в Месовуно- Эордэас — октябрь 1941 г. и апрель 1944 г.» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών.

Το διπλό και ατιμώρητο Ολοκαύτωμα στο Μεσόβουνο Εορδαίας  – Οκτώβριος 1941 και Απρίλιος 1944.

 

Στις 23 Οκτωβρίου του 1941 δυνάμεις των Γερμανών Ναζί κατακτητών και  των δοσίλογων ελληνόφωνων συνεργατών τους, εισβάλλουν  στο Μεσόβουνο Εορδαίας, ένα χωριό προσφύγων από τον Πόντο. Ο οικισμός περικυκλώνεται από σαράντα αυτοκίνητα με στρατιώτες της Βέρμαχτ,  που  ήρθαν  από τη Φλώρινα, την Έδεσσα και τη Θεσσαλονίκη.

Οι κατοχικές δυνάμεις συγκεντρώνουν όλους τους κατοίκους, χωρίζουν τους άντρες ηλικίας 16 έως 69 χρόνων και δίνουν στα γυναικόπαιδα δίωρη διορία να συγκεντρώσουν «όσα κινητά πράγματα μπορούν».  Ενώ μεταφέρονται στο γειτονικό χωριό των  Κομνηνών, όλοι οι συλληφθέντες άνδρες  εκτελούνται  «ομαδικώς και δι’ αυτομάτων όπλων». Η αναφορά του νομάρχη Κοζάνης αναφέρεται σε 135 άτομα,  της γερμανικής διοίκησης για 142, ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν τους εκτελεσμένους σε 165.

«Μεταξύ των εκτελεσθέντων», αναφέρει ο νομάρχης, «ήσαν και οι τρεις δημοδιδάσκαλοι του χωρίου, εις ους καίτοι εζητήθη υπό των Αξιωματικών Χωροφυλακής όπως δοθή χάρις, εν τούτοις δεν εδόθη τοιαύτη».

Η τραγωδία έκλεισε με την καταστροφή του χωριού «δι’ εμπρηστικών βομβών, εκτός πέντε οικιών και της εκκλησίας».

Τα περίπου 900 γυναικόπαιδα που επέζησαν, μεταφέρθηκαν στην Πτολεμαΐδα και διασκορπίστηκαν, «κατόπιν διαταγών των Γερμανικών Αρχών», στα χωριά του νομού, αλλά και στους νομούς Ημαθίας και Φλωρίνης προς  παραδειγματισμό…..

Το δεύτερο Ολοκαύτωμα έγινε στις 24 Απριλίου 1944. Στο πλαίσιο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων με την επωνυμία ” Μαγιάτικη καταιγίδα (Maigewitter)”  που έλαβε μέρος σε όλη την έκταση του Βερμίου όρους, το Μεσόβουνο θα γνωρίσει εκ νέου την μανία των κατακτητών. Το χωριό περικυκλώθηκε, οι Ναζί διέταξαν τους κατοίκους να συγκεντρωθούν στην πλατεία,  την ίδια ώρα όσους εντόπιζαν να κρύβονται σε σπίτια τους εκτελούσαν επί τόπου. Οι δολοφονημένοι  στο δεύτερο Ολοκαύτωμα του Μεσόβουνου ήταν 150  άμαχοι. Όπως περιγράφει η σχετική έκθεση της εποχής,  «κατεστράφη παν ό,τι είχεν υπολειφθή εκ της κατά το έτος 1941 καταστροφής και παν ό,τι ανοικοδομήθη έκτοτε, καταστραφέντων εξ ολοκλήρου και δι’ εμπρησμού όλων των οικιών, δημευθέντων των ζώων και χωρικών και φονευθέντων πολλών εκ των κατοίκων, οίτινες προσεπάθησαν να σωθώσι διά της φυγής. Περί τα 100 άτομα μεταφέρθησαν και ενεκλείσθησαν εις το Στρατόπεδον Συγκεντρώσεως Πτολεμαΐδος».

 

Ο επικεφαλής των δολοφόνων, ο συνταγματάρχης Καρλ Σύμερς, υπεύθυνος και για τις σφαγές χιλίων Ελλήνων στο Δίστομο, στην Κλεισούρα Καστοριάς, στην Ερμακιά και στους Πύργους Εορδαίας, αφού παρασημοφορήθηκε,  δεν τιμωρήθηκε ποτέ!

Οι δολοφονημένοι από το Ναζισμό  στο Μεσόβουνο  Εορδαίας ήταν οι διασωθέντες από τον Κεμαλισμό και τη Γενοκτονία στον Πόντο. Γλύτωσαν από το δάσκαλο Μουσταφά Κεμάλ, δυστυχώς όμως όχι και από το μαθητή του, τον  Αδόλφο Χίτλερ.

Ο Ναζισμός και ο Κεμαλισμός αποτελούν φασιστικές  και ρατσιστικές ιδεολογίες οι  οποίες  εκφρασμένες με την πιο ακραία διαστροφή, στέρησαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Ο   Μουσταφά Κεμάλ και ο Αδόλφος Χίτλερ, συνιστούν την έκφραση του ολοκληρωτισμού, ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός, αποτελούν την ίδια έκφανση του Φασισμού, ο οποίος από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα. Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για να καταδικαστούν  και να αποκαθηλωθούν  τα πιο ολοκληρωτικά  καθεστώτα και ιδεολογίες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, τα οποία χωρίς καμία αντίδραση, συνεχίζουν να δολοφονούν εκατό χρόνια συνεχώς!

Ζητούμε αναγνώριση του εγκλήματος , τιμωρία των ενόχων, επανόρθωση, αποκατάσταση, δικαιοσύνη.

Η ανάδειξη και η καταδίκη του διπλού Ολοκαυτώματος στο Μεσόβουνο,  είναι μία συμβολική αλλά και ουσιαστική πράξη, καταδίκης του φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας, είναι η Νίκη των λαών που δολοφονήθηκαν. Είναι η Νίκη της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου, είναι η Νίκη της Ιστορίας  έναντι της Λήθης και της Ύβρεως που ατιμώρητες θέλουν να επαναλάβουν τα εγκλήματά τους.

Υ.Γ. Από τη Σμύρνη το 1922 μέχρι το Μεσόβουνο το 1941- 1944 τα ατιμώρητα εγκλήματα από «δασκάλους» και «μαθητές» και τους επιγόνους τους στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη, επαναλαμβάνονται….. 

Феофанис Малкидис – профессор Университета Пантион (г.Афины)

Феофанис Малкидис.

Доктор Университета Пантион. Член Международной ассоциации ученых по изучению геноцида.

Двойной и безнаказанный Холокост в Месовуно- Эордэас — октябрь 1941 г. и апрель 1944 г.

23 октября 1941 года силы немецко-фашистских завоевателей и их верных грекоязычных пособников вторглись в Месовуно Эордая, деревню беженцев из Понта. Поселок окружен сорока автомобилями с солдатами вермахта, прибывшими из Флорины, Эдессы и Салоников.

Оккупационные силы собирают всех жителей, отделяют мужчин в возрасте от 16 до 69 лет и дают женщинам и детям двухчасовой срок, чтобы собрать «как можно больше движимого имущества». При доставке в соседнее село Комненос всех арестованных расстреливают «группами и из автоматического оружия». В отчете префекта Козани говорится о 135 человек, немецкой администрации о 142, тогда как другие источники увеличивают число казненных до 165 человек.

«Среди расстрелянных, — сообщает префект, — были все трое народных учителей села, которым, хотя и испрашивалась милость от офицеров жандармерии , она не была оказана».

Трагедия закончилась разрушением села «зажигательными бомбами, кроме пяти домов и церкви».

Примерно 900 выживших женщин и детей были доставлены в Птолемаиду и рассеяны, «согласно приказу немецких властей», в деревнях префектуры, а также, например, в префектурах Иматия и Флорини...

Второй Холокост произошел 24 апреля 1944 года. В контексте операций по ликвидации под названием « Майгевиттер », которые проходили на всей территории Бермской горы, Месовоуно вновь познает ярость завоевателей. Деревня была окружена, гитлеровцы приказали жителям собраться на площади, в то же время найденных прячущихся в домах расстреляли на месте. Во время второго Холокоста Месовунос были убиты 150 мирных жителей. Как описывается в соответствующем отчете того времени, «все, что у них было, было уничтожено. осталось от разрушения в 1941 году и все, что было восстановлено с тех пор, разрушили полностью и сожгли все дома, конфисковали животных и жителей деревни и убили многих жителей, которые они пытались спастись , убегая. Около 100 человек были перевезены и интернированы в концентрационный лагерь Птолемеев .

Лидер убийц, полковник Карл Саймерс , также ответственный за массовые убийства тысячи греков в Дистомо, Клейсуре Кастории, Ермакии и Пиргосе Эордая, после награждения так и не был наказан!

Те, кого нацисты убили в Месовуно- Эордая, были спасены кемализмом и геноцидом в Понте. Они сбежали от учителя Мустафы Кемаля, но, к сожалению, не от его ученика Адольфа Гитлера.

Нацизм и кемализм — это фашистские и расистские идеологии, которые, выражаясь в крайних извращениях, унесли жизни миллионов людей.

Мустафа Кемаль и Адольф Гитлер — это выражение тоталитаризма, кемализм и нацизм — это такое же проявление фашизма, которое перешло от геноцидов к холокостам. Подчеркивание сходства между кемализмом и нацизмом представляет собой человеческий, политический, исследовательский и, прежде всего, моральный долг и долг, осудить и дестабилизировать самые тоталитарные режимы и идеологии, которые когда-либо знало человечество, которые без какой-либо реакции продолжают непрерывно убивать сотни лет. !

Мы требуем признания преступления, наказания виновных, возмещения ущерба, восстановления, справедливости.

Освещение и осуждение двойного Холокоста в Месовуносе является символическим, но также важным актом осуждения фашизма и Победы Демократии, Свободы, Закона и Истории, это Победа народов, которые были убиты. Это Победа Жизни над идеологиями Смерти, это Победа Истории над Забвением и Стыдом, желающими безнаказанно повторить свои преступления.

PS От Смирны в 1922 году до Месовуно в 1941-1944 годах повторяются безнаказанные преступления «учителей» и «учеников» и их потомков на Кипре, в Эгейском море и Фракии...