16-17.02.1943__ТЕОФАНИС МАЛКИДИС__резня в селе Доменико

Дорогие друзья,

Прилагается статья ведущего греческого историка Теофаниса Малкидиса, специалиста и борца за признание Геноцида греков Востока, «Резня в селе Доменико 16-17 февраля 1943г.: еще одно безнаказанное преступление фашизма-нацизма как продолжение безнаказанного геноцида предшественника кемализма..» (статья на греческом и в переводе -google translation- на русском языках).

Θεοφάνης  Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου.

Η σφαγή στο Δομένικο : Ένα ακόμη  ατιμώρητο έγκλημα  του  Φασισμού-Ναζισμού ως συνέχεια της ατιμώρητης Γενοκτονίας του πρόδρομου Κεμαλισμού.

Η σφαγή   150 αθώων ανθρώπων στο  Δομένικο Ελασσόνας από τον Ιταλικό στρατό κατοχής στις  16- 17  Φεβρουαρίου 1943, αποτελεί ένα ακόμη ατιμώρητο έγκλημα του Φασισμού και του Ναζισμού. Φασισμός ο οποίος  επειδή δεν τιμωρήθηκε ο δάσκαλος Μουσταφά Κεμάλ, υιοθετήθηκε και εξελίχθηκε και από τους μαθητές του Αδόλφο Χίτλερ και Μπενίτο Μουσολίνι.

Ιταλικές δυνάμεις  με σαράντα αυτοκίνητα της  Μεραρχίας «Πινερόλο»  έφτασαν στις 16 Φεβρουαρίου 1943 στο Δομένικο και συγκέντρωσαν τους κατοίκους στην πλατεία, ενώ συγχρόνως πυρπολούσαν το χωριό. Από εκεί με την απειλή πολυβόλων τούς οδήγησαν στην περιοχή της συμπλοκής όπου και κράτησαν όλους τους άνδρες άνω των 14 ετών, λέγοντας ότι θα τους πάνε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα. Τα γυναικόπαιδα διετάχθησαν να μεταβούν στο διπλανό χωριό Αμούρι, παραπλανώντας τα ότι  οι άνδρες θα μεταφέρονταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα.

Στη συνέχεια εκτελέστηκαν οι αδελφοί Ζάγκα και άλλοι  είκοσι στο μαρτυρικό Καυκάκι.

Οι πυρπολήσεις σπιτιών και οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν στο Μεσοχώρι (ενώ τα σπίτια πυρπολήθηκαν) και εκτελέστηκαν όσοι περαστικοί ή εργαζόμενοι στα κτήματά τους, έτυχε να βρεθούν στο διάβα των κατακτητών (εκτελέστηκαν ένας κάτοικος του Αμουρίου, δώδεκα του Μεσοχωρίου και πέντε του Δαμασίου).

Το βράδυ και ανά επτάδες οι κρατούμενοι από τις κατοχικές δυνάμεις, εκτελέστηκαν μετά από εντολή του εγκληματία πολέμου διοικητή της Μεραρχίας Πινερόλο αντιστράτηγο Μπενέλι. Από τη δολοφονική μανία των κατακτητών σώθηκαν μόλις έξι, ο ένας ήταν ο Πέτρος Κιάτος που μπόρεσε και δραπέτευσε και οι υπόλοιποι (Γιώργος Κιάτος, Ευάγγελος Ντάσιος, Χρήστος Κυπαρρίσης, Βασίλης Ζάγκας και Σωτήρης Δισακόπουλος), μπόρεσαν και κρύφτηκαν κάτω από τα πτώματα των υπολοίπων εκτελεσθέντων.

Η εκτέλεση διαρκεί αρκετές ώρες με διάφορες διμοιρίες να αλλάζουν βάρδιες. Συμμετέχουν ο κανονικός στρατός καθώς και μονάδες Μελανοχιτώνων. Στο τέλος της εκτέλεσης, λίγο πριν τα χαράματα, ο υπεύθυνος για την σφαγή Ιταλός αξιωματικός διατάζει τον αρχηγό του χωριού Δαμάσι να συγκεντρώσει τους χωρικούς για να θάψουν τα πτώματα των θυμάτων.

 

Η αναλυτική αναφορά του Μπενέλι για το Ολοκαύτωμα στο Δομένικο προς τη διοίκηση της Μεραρχίας «Πινερόλο», αναδεικνύει την ωμότητα με την οποία ασκούσε τα καθήκοντά του.

 

Ο πρώτος που μίλησε για τα εγκλήματα ήταν ο διοικητής της υποδιεύθυνσης Ελασσόνος Νικόλαος Μπάμπαλης ο οποίος με επιστολή του προς το Ιταλικό Φρουραρχείο Ελασσόνας τρεις ημέρες μετά τη σφαγή, έγραφε τα εξής: «Δεν σας είναι βεβαίως άγνωστον ότι τον άμαχον πλυθυσμόν προστατεύουν διεθνείς νόμοι και συνθήκαι τας οποίας, ούτε ετηρήσατε, ούτε εσεβάσθητε, εν αντιθέσει προς ημάς, οι οποίοι, κατά τον μεταξύ μας πόλεμο εν Αλβανία ετηρήσαμεν. Εντούτοις ισχυρίζεσθε ότι είσθε το πλέον πεπολιτισμένον Κράτος της Ευρώπης και όμως παρόμοια κακουργήματα δεν τα διαπράττουν παρά μόνο βάρβαροι».

 

Από το 1941 και μέχρι τη πτώση του Μπενίτο Μουσολίνι το 1943 η Φασιστική Ιταλία και από το 1941 και μέχρι το 1944 η Ναζιστική Γερμανία  σκότωσαν χιλιάδες  αθώους Έλληνες, Ελληνίδες, παιδιά και βρέφη,  όπως η Κεμαλική Τουρκία του επονομαζόμενου Ατατούρκ δολοφόνησε πάνω από ένα εκατομμύριο στη Μικρά Ασία, στη Θράκη, στον Πόντο, στην Καππαδοκία. Δομένικο, Πύργοι, Μεσόβουνο, Δίστομο, Καλάβρυτα, Κομμένο, Χορτιάτης, Κάνδανος, Βιάννου, Σμύρνη, Τραπεζούντα, Αδριανούπολη, Γκιουρούμτζε και εκατοντάδες άλλες μαρτυρικές πόλεις και χωριά. Όλος ο Ελληνισμός, όλη η Ελλάδα ένα Ολοκαύτωμα.

Η άποψή μας περί συνέχειας της φασιστικής ιδεολογίας έχει αποδείξεις:  Βιαιοπραγίες, λεηλασίες, εκτελέσεις, στρατόπεδα συγκεντρώσεων, βασανιστήρια, λιμοκτονία, ρατσισμός και Γενοκτονία. Κεμάλ, Χίτλερ, Μουσολίνι, με τα περισσότερα από τα παραπάνω εγκλήματα να έχουν μείνει ατιμώρητα.

Η προσπάθειά μας, ο αγώνας μας, εντός και εκτός και Ελλάδας, αφορά   την ανάδειξη των εγκλημάτων  που έμειναν στο περιθώριο για δεκάδες χρόνια, έτσι ώστε η Φασιστική Ιταλία, η Ναζιστική Γερμανία, η Κεμαλική Τουρκία να έρθουν αντιμέτωπες με τη "Νυρεμβέργη" που τους αναλογεί και τους αρμόζει.

Ήρθε η ώρα της ιστορίας και της αλήθειας.

Теофанис Малкидис

Профессор Университета политических наук «Пантион».

Резня в селе Доменико: еще одно безнаказанное преступление фашизма-нацизма как продолжение безнаказанного геноцида предшественника кемализма.

 

Расправа 16-17 февраля 1943 года итальянской оккупационной армией над 150 ни в чем не повинными людьми в селе Доменико Элассонос является еще одним безнаказанным преступлением фашизма и нацизма. Фашизм, который, поскольку учитель Мустафа Кемаль не был наказан, был перенят и развит его учениками Адольфом Гитлером и Бенито Муссолини.

Итальянские войска с сорока автомобилями дивизии «Пинероло» прибыли 16 февраля 1943 года в Доменико и собрали жителей на площади, одновременно подожгли деревню. Оттуда под угрозой автоматов отвезли в район боестолкновения, где держали всех мужчин старше 14 лет, говоря, что отвезут в концлагерь в Ларисе. Женщинам и детям было приказано отправиться в соседнее село Амури, введя их в заблуждение, что мужчин отправят в концлагерь в Ларисе.

Братья Загка и еще двадцать человек позже были казнены мученической смертью Кафкаки.

В Месохори продолжались поджоги домов и казни (при этом поджигались дома) и казнили тех прохожих или рабочих в их поместьях, которые оказались на пути завоевателей (один житель Амури, двенадцать жителей Месохори и пятеро из Дамасиоса были казнены).

Вечером семеро задержанных были казнены оккупационными войсками по приказу военного преступника командира дивизии Пинероло генерал-лейтенанта Бенелли. Только шестеро были спасены от смертоносной ярости завоевателей, одному Петросу Киатосу удалось бежать, а остальные (Георгий Киатос, Евангелос Дассиос, Христос Кипаррисис, Василис Загкас и Сотирис Дисакопулос) смогли спрятаться под .

Казнь длится несколько часов, разные отряды меняются сменами. Участвует регулярная армия, а также подразделения Меланохитона. В конце казни, незадолго до рассвета, итальянский офицер, руководивший резней, приказывает старосте деревни Дамаси собрать жителей деревни для захоронения тел жертв.

Подробный отчет Бенелли о Холокосте в Доменико администрации отдела Пинероло подчеркивает жестокость, с которой он выполнял свои обязанности.

Первым о преступлениях заговорил командир подуправления Элассоноса Николаос Бабалис, который в письме итальянской гвардии Элассона через три дня после резни написал следующее: «что, в отличие от нас, вы не соблюдали и не уважали, которого во время войны, между нами, в Албании мы наблюдали. Однако вы утверждаете, что являетесь самым цивилизованным государством в Европе, а между тем такие преступления совершаются только варварами».

С 1941 года до падения Бенито Муссолини в 1943 году фашистская Италия и с 1941 по 1944 год нацистская Германия убили тысячи невинных греков, греческих женщин, детей и младенцев, а кемалистская Турция так называемого Ататюрка убила более миллиона человек в Малой Азии, Фракия, Понт, Каппадокия. Доменико, Пирги, Месовоуно, Дистомо, Калаврита, Коммено, Хортиатис, Канданос, Вианноу, Смирна, Трабзон, Эдирне, Гюрумье и сотни других мученических городов и деревень. Весь эллинизм, вся Греция — Холокост.

 

Наш взгляд на продолжение фашистской идеологии имеет доказательства: Насилие, грабежи, казни, концлагеря, пытки, голод, расизм и геноцид. Кемаля, Гитлера, Муссолини, причем большинство из вышеперечисленных преступлений остаются безнаказанными.

Наши усилия, наша борьба, внутри и за пределами Греции, касается появления преступлений, которые десятилетиями оставались в стороне, так что фашистская Италия, нацистская Германия, кемалистская Турция столкнулись с тем «Нюрнбергом», который их устраивает и устраивает.

Пришло время истории и правды.