Путешествие к Антиподам - 1

С ЧЕМОДАНОМ В РУКАХ

Путешествие к Антиподам - 1

Из самолета в самолет.

Из аэропорта в аэропорт.

В конце концов вы забываете, когда начали путешествие в Великую Землю Юга, Австралию, которую из-за ее местоположения еще называют Антиподами.

Моё собственное путешествие началось с Кефалонии и закончилось на Кефалонии через 38 дней, два из которых я летел в эфире, «видя землю сверху, которая выглядела как картина», как говорит Костас Хацис! Потому что, кстати, когда ступаешь на землю, все выглядит как картина! Человек медленно, но верно своим необдуманным поведением превращает это в проклятие...

Из Аргостоли самолетом в Афины, где после нескольких часов пребывания возвращаемся в аэропорт для поездки в Австралию.

Самолеты Etihad современные и комфортабельные, но удушающе переполненные. Это не подходило ни на йоту.

В Абу Мы прибыли в Дубай через 5 часов 30 минут. Часы пролетели быстро в компании превосходной книги Тима Маршалла «Узники географии».

Вид на столицу Объединенных Арабских Эмиратов при подлете самолета к аэропорту впечатляет, хотя чрезмерная роскошь даже снаружи зданий придает городу нереальный вид.

В Абу Мы пробыли в Дубае два с половиной часа, так как нам пришлось продолжить путь в Сидней на более крупном самолете.

Второй этап пути от Абу Дерби в Сиднее — самое сложное, так как вам придется приклеиться к своему месту более 14 часов, которые проходят медленно, мучительно медленно. Не помогает ни Тим Маршалл, ни один, два, три фильма, которые можно посмотреть на экране, ни прогулки по коридорам. Талия даже у самого подготовленного человека узкая.

Я помню, что раньше компании планировали разделить поездку пополам. Менее 10 часов на каждую ногу. Конечно, и сегодня есть компании, которые предлагают что-то сопутствующее, но с ними путь немного дольше. В любом случае, новое поколение более быстрых самолетов может решить эту проблему. А пока наберитесь терпения!

s s s s s s

Наконец, прошло более 14 часов, и объявление пилота ласкало наши уши и волшебным образом облегчало желудок… «Дамы и господа, мы начали снижение… наша посадка в аэропорту Сиднея ожидается примерно через пятнадцать минут… пожалуйста, вернитесь на свои места и пристегнитесь… »

Из окон можно было увидеть городскую ткань Сиднея .

Мне пришлось посетить страну, в которой я прожил более 40 лет, в течение шести лет из-за вируса короны , а также из-за профессиональных обязательств, и я должен признать, что меня переполнило множество эмоций!

Я снова увижу своего сына, его вторую половину, родственников и друзей. Но я знала, что тоже буду чувствовать отсутствие близких.

Такова жизнь. Вы не можете иметь все это. С годами ваше «вчера» становится все больше и больше вашим «завтра»...

 

Джордж Мессарис

 

• Продолжение будет на следующей неделе.

 

НА ФОТО: Впечатляющий вид на Абу Даби (ФОТО ОФИСА ТУРИЗМА ОБЪЕДИНЕННЫХ АРАБСКИХ ЭМИРАТОВ).

 

• Любые комментарии вы можете отправлять в средства массовой информации, где размещена статья, или на мой адрес электронной почты, и я передам их: georgemessaris @ gmail . ком
• Последние ДОКУМЕНТАЛЬНЫЕ постановки Гиоргоса Мессариса : 1: «Тени вчерашнего дня» — путешествие по заброшенным деревням Кефалонии и Итаки. На греческом языке с английскими субтитрами. Доступно в памяти палка . 2: КЕФАЛОНИЯ И ИТАКА – ЦВЕТЫ МОРЯ. Доступен на DVD на четырех языках. Чтобы получить их, свяжитесь с ним по адресу georgemessaris @ gmail . ком

ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

Ταξίδι στους Αντίποδες - 1

 

Από αεροπλάνο σε αεροπλάνο.

Από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο.

Τελικά ξεχνάς πότε ξεκίνησες το ταξίδι προς τη Μεγάλη Γη του Νότου, την Αυστραλία, που λόγω της θέσης της αποκαλείται και Αντίποδες.

Το δικό μου ταξίδι ξεκίνησε από την Κεφαλονιά και στην Κεφαλονιά κατέληξε μετά από 38 ημέρες, δύο από τις οποίες πετούσα στους αιθέρες  «θωρώντας τη γη από ψηλά που έμοιαζε σα ζωγραφιά», όπως λέει και ο Κώστας Χατζής! Γιατί, εδώ που τα λέμε, όταν πατάς στη γη κάθε άλλο από ζωγραφιά μοιάζει! Ο άνθρωπος σιγά-σιγά αλλά σταθερά, με τις αλόγιστες συμπεριφορές του, την μετατρέπει σε ρημαδιό…

Από το Αργοστόλι αεροπορικώς στην Αθήνα όπου μετά από παραμονή λίγων ωρών επιστροφή στο αεροδρόμιο για το ταξίδι στην Αυστραλία.

Το αεροσκάφος της Etihad μοντέρνο και άνετο αλλά ασφυκτικά γεμάτο. Δεν χωρούσε καρφίτσα παραπάνω.

Στο Άμπου Ντάμπι φθάσαμε μετά από 5 ώρες και 30 λεπτά. Οι ώρες πέρασαν γρήγορα έχοντας συντροφιά το εξαιρετικό βιβλίο του Τιμ Μάρσαλ «Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας».

Η θέα της πρωτεύουσας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, καθώς το αεροσκάφος πλησιάζει το αεροδρόμιο, είναι εντυπωσιακή αν και η υπερβολική χλιδή, ακόμα και στο εξωτερικό των κτιρίων, προσδίδει στην πόλη μια εξωπραγματική εικόνα.

Στο Άμπου Ντάμπι μείναμε δυόμιση ώρες αφού έπρεπε να συνεχίσουμε το ταξίδι προς το Σίδνεϊ με μεγαλύτερο αεροσκάφος.

Το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού, από το Άμπου Ντάμπι στο Σίδνεϊ είναι το πιο δύσκολο αφού πρέπει να είσαι καθηλωμένος στο κάθισμά σου για πάνω από 14 ώρες οι οποίες κυλούν αργά, βασανιστικά αργά. Ούτε ο Τιμ Μάρσαλ βοηθάει, ούτε οι μια, δύο, τρεις ταινίες που μπορείς να δεις στη οθόνη, ούτε και οι βόλτες που μπορείς να κάνεις στους διαδρόμους. Πιάνεται η μέση ακόμα και του πιο γυμνασμένου.

Θυμάμαι παλαιότερα οι εταιρείες προγραμμάτιζαν να σπάνε το ταξίδι στη μέση. Κάτω από 10 ώρες το κάθε σκέλος. Βέβαια και σήμερα υπάρχουν εταιρείες που προσφέρουν κάτι σχετικό, όμως με αυτές το ταξίδι έχει ελαφρώς μεγαλύτερη διάρκεια. Τέλος πάντων η νέα γενιά των ταχύτερων αεροπλάνων ίσως λύσει το πρόβλημα. Μέχρι τότε υπομονή!

■ ■ ■ ■ ■

Τελικά πέρασαν οι 14 και πλέον ώρες και η ανακοίνωση του πιλότου χάιδεψε τα αυτιά μας και ως δια μαγείας ανακούφισε τις μέσες μας…  «κυρίες και κύριοι έχουμε αρχίσει την κάθοδο… η προσγείωσή μας στο αεροδρόμιο του Σίδνεϊ αναμένεται σε δεκαπέντε περίπου λεπτά… σας παρακαλούμε επιστρέψτε στις θέσεις σας και προσδεθείτε…»

Σε λίγο από τα παράθυρα μπορούσες να δεις τον αστικό ιστό του Σίδνεϊ.

Είχα να επισκεφθώ έξη χρόνια, λόγω κορωνοϊού αλλά και επαγγελματικών υποχρεώσεων, τη χώρα στην οποία είχα ζήσει για πάνω από 40 χρόνια και ομολογώ ότι με πλημμύρισαν μύρια συναισθήματα!

Θα ξανάβλεπα το γιο μου, το άλλο του μισό, συγγενείς και φίλους. Ήξερα, όμως, ότι θα ένιωθα και την απουσία αγαπημένων προσώπων.

Αυτά έχει η ζωή. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Όσο περνούν τα χρόνια τα «χθες» σου γίνονται όλο και περισσότερα από τα «αύριο»…

 

Γιώργος Μεσσάρης

 

• Η συνέχεια την άλλη εβδομάδα.

 

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Εντυπωσιακή άποψη του Άμπου Ντάμπι (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΑΡΑΒΙΚΩΝ ΕΜΙΡΑΤΩΝ).

 

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: georgemessaris@gmail.com
• Οι τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: 1: «Σκιές Του Χθες» - Ένα οδοιπορικό στα εγκαταλελειμμένα χωριά της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης. Στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε μέμορι στικ. 2: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Διατίθεται σε DVD σε τέσσερις γλώσσες. Για να τα αποκτήσετε επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην ηλεκτρονική διεύθυνση georgemessaris@gmail.com