Пропавшие без вести

Пропавшие без вести

Это ни раз, ни два, ни три. Нас тысяча тринадцать (как гласит песнь) и многие другие.

Я имею в виду большую часть эмигрантов (среди них и я сам), которые решили вернуться домой, проведя большую часть своей жизни в таких странах, как США, Канада, Австралия, Новая Зеландия, Аргентина и т. д. и остается незастрахованным, потому что государство занято или ему просто все равно!

Процент этих репатриантов, доказавших своим возвращением любовь к месту, где они увидели свет, были профессионалами или наемными работниками и не имели социального обеспечения в странах, в которые эмигрировали, или потеряли его в связи с длительным пребыванием в Греции.

Этим людям, таким образом, в силу их возраста частный сектор (страховые компании) не предоставляет никакого покрытия, и они остаются на милости Божией. Но что Он может сделать?

Репатрианты привозят в Грецию свои немалые доходы и за "спасибо" получают равнодушие государства. Это безразличие (или снисходительное легкомыслие) причиняет боль. Как горько вернуться в свою страну после десятилетий напряженной работы за границей и не найти поддержки, необходимой для того, чтобы чувствовать себя в безопасности!

Писая эти строки, я не преследую цели обеспечить государственную милостыню. Нет. Все остальное по факту.

Может ли Министерство социального страхования создать специальный фонд, в который репатриированные экспатрианты могут внести сумму (соразмерную, если хотите, их возрасту) и, таким образом, обеспечить их медицинское обслуживание в рамках EFKA (Национальное агентство социального обеспечения).

Я считаю, что это решение осуществимо и недорого для греческого правительства до тех пор, пока механизмы пресловутой греческой бюрократии, включая законодательный процесс, будут запущены.

 Нечто подобное побудит других эмигрантов определенного возраста осуществить свою мечту о репатриации, привезя с собой иностранную валюту, в которой так остро нуждается Греция.

Так говорит логика. Конечно, насколько государственная забота работает в области логики - тема, вызывающая много дискуссий...

 

Джордж Мессарис

 

ФОТО: Экспаты всегда лидируют в поддержке наших национальных дел (фото с демонстрации в Мельбурне). Те из них, кто решит репатриироваться, заслуживают государственной заботы...

 

• Любые комментарии вы можете отправить в СМИ, на которых размещена статья, или на мой адрес электронной почты , и я передам их: georgemessaris @ gmail . ком
• Последние ДОКУМЕНТАЛЬНЫЕ постановки Гиоргоса Мессариса : 1: "Тени вчерашнего дня" - Путешествие по заброшенным деревням Кефалонии и Итаки. На греческом языке с английскими субтитрами. Доступно в памяти палка . 2: КЕФАЛОНИЯ И ИТАКА – ЦВЕТЫ МОРЯ. Доступен на DVD на четырех языках. Чтобы получить их, свяжитесь с ним по адресу georgemessaris@gmail.com

 

Οι αγνοημένοι

Δεν είναι ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις. Είμαστε χίλιοι δέκα τρεις (όπως λέει το άσμα) και πολύ περισσότεροι.

Αναφέρομαι στη μεγάλη μερίδα των ομογενών (ανάμεσά τους και εγώ) που αποφάσισαν να επαναπατριστούν αφού πέρασαν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους σε χώρες όπως Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Αργεντινή κ.ά. και παραμένει ανασφάλιστο γιατί το κράτος είναι απασχολημένο ή απλά αδιαφορεί!

Το ποσοστό αυτών των επαναπατρισθέντων – αποδεικνύοντας με την επιστροφή τους την αγάπη τους για το τόπο που είδαν το φως της ζωής – ήταν επαγγελματίες ή είναι εισοδηματίες και δεν έχουν κοινωνική ασφάλιση στις χώρες που είχαν μεταναστεύσει ή την έχασαν λόγω της μακροχρόνιας παραμονής τους στην Ελλάδα.

Στους ανθρώπους αυτούς, λοιπόν, λόγω ηλικίας, ο ιδιωτικός τομέας (ασφαλιστικές εταιρείας) δεν τους παρέχει καμία κάλυψη και παραμένουν στο έλεος του Θεού. Τι να προλάβει, όμως, και Αυτός!

Φέρνουν οι επαναπατρισθέντες τα ουδόλως ευκαταφρόνητα εισοδήματα τους στην Ελλάδα και για «ευχαριστώ» εισπράττουν την κρατική αδιαφορία. Είναι μια αδιαφορία (ή επιεικώς απρονοησία) που πληγώνει. Είναι πικρό να επιστρέφεις στον τόπο σου μετά από δεκαετίες σκληρής δουλειάς στην αλλοδαπή και να μη βρίσκεις τη στήριξη που χρειάζεσαι για να νιώθεις ασφαλής!

Γράφοντας τούτες τις γραμμές δεν στοχεύω στην εξασφάλιση της κρατικής ελεημοσύνης. Όχι. Κάθε άλλο μάλιστα.

Μπορεί το υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων να ιδρύσει ένα ειδικό ταμείο στο οποίο οι επαναπατρισθέντες ομογενείς να συνεισφέρουν ένα ποσό (ανάλογο αν θέλετε και με την ηλικία τους) και έτσι να εξασφαλίζεται η ιατροφαρμακευτική περίθαλψή τους μέσα στο πλαίσιο του φορέα ΕΦΚΑ (Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης).

Πιστεύω ότι αυτή η λύση είναι εφικτή και ανέξοδη για την ελληνική κυβέρνηση αρκεί να κουνηθούν τα γρανάζια της διαβόητης ελληνικής γραφειοκρατίας, συμπεριλαμβανόμενης της νομοθετικής διαδικασίας.

 Κάτι τέτοιο θα ενθαρρύνει και άλλους ομογενείς μιας κάποιας ηλικίας να εκπληρώσουν το όνειρο του επαναπατρισμού τους φέρνοντας μαζί τους συνάλλαγμα που τόσο ανάγκη έχει η Ελλάδα.

Αυτό λέει η λογική. Βέβαια κατά πόσο η κρατική μέριμνα λειτουργεί στο χώρο της λογικής είναι ένα θέμα που σηκώνει πολλή κουβέντα…

 

Γιώργος Μεσσάρης

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Οι ομογενείς πρωτοστατούν πάντα στη στήριξη των εθνικών μας θεμάτων (η φωτογραφία από διαδήλωση στη Μελβούρνη). Όσοι από αυτούς αποφασίσουν να επαναπατριστούν αξίζουν την κρατική μέριμνα…

 

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: georgemessaris@gmail.com
• Οι τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: 1: «Σκιές Του Χθες» - Ένα οδοιπορικό στα εγκαταλελειμμένα χωριά της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης. Στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε μέμορι στικ. 2: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Διατίθεται σε DVD σε τέσσερις γλώσσες. Για να τα αποκτήσετε επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην ηλεκτρονική διεύθυνση georgemessaris@gmail.com