Если что-то неразрывно связано с Ларисой, так это Пиниос Потамос, проходящий через город.
Река протекает всего в нескольких метрах от центральной площади города, создавая зеленый оазис. На двух его берегах проложены велосипедные и пешеходные дорожки, которые нравятся посетителям и, конечно же, местным жителям.
На завтрак мы пошли на красивую площадь Почтового отделения. Кафе и ресторанов бесчисленное множество, а движение отличное.
Затем последовала прогулка по городу, которая привела нас к одному из многих мест отдыха, Лофо Фруриу, с близлежащим огромным кафетерием. Мы провели несколько приятных часов с нашими друзьями Василисом и Элени Гольциу .
Крепостной холм, единственный холм в этом районе, был акрополем города с античности до византийского периода. Присутствие человека в этом районе продолжалось с древних времен.
Совсем рядом находится внушительная митрополитская церковь Ларисы Святого Ахиллия, покровителя и защитника города.
Мы продолжили прогулку по центру города и в полдень снова застали нас на Почтовой площади. «Проблема» в этом месте заключается в том, где посидеть и поесть. Бесчисленные рестораны. Выбор сложен. В конце концов мы выбрали один наугад, и нам повезло. Вид на усаженную деревьями площадь замечательный, а еда вкусная.
■ ■ ■
И пока мы наслаждались едой, люди приходили и уходили перед нами, а военные самолеты пересекали небо с большой авиабазы Лариса (так называемый 110-й истребительный авиаполк), которая является первой организованной «Военно-воздушной силой», действовавшей в Греция.
Как говорится на сайте ВВС, «их история начинается с приземления первого греческого самолета под названием «Дедал» 29 сентября 1912 года. За этой посадкой через несколько дней последовала первая в мире тактическая разведывательная миссия, в ходе которой место 5 октября 1912 года в обширной местности Элассона.
"В 1928 году был сформирован 2-й Ларисинский авиаполк, а через четыре года - 2-я Ларисская эскадрилья, после обретения Авиационным отделением независимости..."
Затем на веб-сайте подробно описывается развитие авиабазы, которая сейчас является одной из самых важных в НАТО.
■ ■ ■
Поздно вечером мы снова отправились в Элассону, проезжая через места, которые ужасные наводнения превратили в место черепов! Устранение невероятных масштабов повреждений в этих районах потребует времени и огромных сумм денег!
Меньше чем через час мы добрались до нашей базы. Немного отдыха и снова ужин. Наш пункт назначения был обычным. Зикос Стейкхаус. Здесь не просто едят вкусную еду. Вам придется... терпеть гостеприимство всегда веселого хозяина. Это сочетание, которое «облегчает желудок и сердце ».
Мы вернулись в дом друзей относительно быстро, потому что на следующий день рано утром нам предстояло отправляться обратно.
■ ■ ■
Мы снова проследовали по маршруту Сервия , искусственное озеро Полифиту, Козани и около 8 утра достигли Эгнатии. Нам предстояло пройти еще 550 километров.
Вскоре после Янины мы свернули на Ионическую дорогу и через Патры прибыли в Килини.
Еще одно прекрасное путешествие подходило к концу.
Немало тех, кто чувствует себя плохо в конце каждой поездки. У меня противоположные чувства, потому что я считаю, что конец всего хорошего разжигает предвкушение начала нового и, возможно, более прекрасного пути.
Так что до следующей поездки пристегнитесь, расслабьтесь и ждите, когда она начнется!
Йоргос Мессарис
НА ФОТО:
Митрополичья церковь Ларисы, Агиос Ахиллиос.
Рай вкуса, стейк-хаус Zikos в Элассоне.
Απόδραση από την καθημερινότητα - 9
Αν κάτι είναι άρρηκτα δεμένο με τη Λάρισα, αυτό είναι ο Πηνειός Ποταμός, ο οποίος διασχίζει την πόλη.
Ο ποταμός περνάει μόλις λίγα μέτρα από την Κεντρική Πλατεία της πόλης δημιουργώντας μια όαση πράσινου. Στις δύο όχθες του έχουν δημιουργηθεί διάδρομοι ποδηλασίας και μονοπάτια περίπατου που απολαμβάνουν οι επισκέπτες και φυσικά οι ντόπιοι.
Για πρωϊνό πήγαμε στην όμορφη Πλατεία Ταχυδρομείου. Τα καφέ και τα εστιατόρια αμέτρητα και η κίνηση μεγάλη.
Ακολούθησε ένας περίπατος στην πόλη που μας έβγαλε σε ένα από τα πολλά σημεία αναψυχής, το Λόφο Φρουρίου, με το παραπλήσιο τεράστιο Καφεστιατόριο. Περάσαμε μερικές ευχάριστες ώρες με τους φίλους μας, το Βασίλη και την Ελένη Γκόλτσιου.
Ο Λόφος Φρουρίου, το μοναδικό ύψωμα στην περιοχή, είναι η ακρόπολη της πόλης από την αρχαιότητα μέχρι και τη βυζαντινή περίοδο. Η ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή είναι συνεχής από την αρχαιότητα.
Πολύ κοντά βρίσκεται ο επιβλητικός Μητροπολιτικός Ναός της Λάρισας, Άγιος Αχίλλειος, ο οποίος είναι πολιούχος και προστάτης της πόλης.
Συνεχίσαμε το σεργιάνισμα στο κέντρο της πόλης και το μεσημέρι μας βρήκε και πάλι στην Πλατεία Ταχυδρομείου. Το «πρόβλημα» σε αυτό το χώρο είναι πού να καθίσεις να φας. Αμέτρητα τα εστιατόρια. Η επιλογή δύσκολη. Τελικά επιλέξαμε ένα στην τύχη και σταθήκαμε τυχεροί. Η θέα στην δενδρόφυτη πλατεία υπέροχη και το φαγητό νοστιμότατο.
■ ■ ■
Και ενώ απολαμβάναμε το φαγητό μας, από μπροστά μας κόσμος πήγαινε και ερχόταν ενώ τον ουρανό διέσχιζαν πολεμικά αεροσκάφη από τη μεγάλη Αεροπορική Βάση Λάρισας (την επονομαζόμενη 110 Πτέρυγα Μάχης) η οποία αποτελεί το πρώτο οργανωμένο “Πολεμικό Αεροπορικό Συγκρότημα” που λειτούργησε στην Ελλάδα.
Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα της Πολεμικής Αεροπορίας «Η ιστορία της αρχίζει με την προσγείωση σε αυτή του πρώτου ελληνικού αεροσκάφους με την επωνυμία “Δαίδαλος” στις 29 Σεπτεμβρίου 1912. Την προσγείωση αυτή λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε η πρώτη αποστολή τακτικής αναγνώρισης στον κόσμο, που πραγματοποιήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 1912, στην ευρύτερη περιοχή της Ελασσόνας.
»Το 1928, συγκροτήθηκε το Β’ Σύνταγμα αεροπλάνων Λάρισας και τέσσερα χρόνια αργότερα συγκροτείται η 2η Σμηναρχία Λάρισας, μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κλάδου της Αεροπορίας…»
Στη συνέχεια ο ιστότοπος δίνει λεπτομέρειες της εξέλιξης της αεροπορικής βάσης που σήμερα είναι μια από τις σημαντικότερες του ΝΑΤΟ.
■ ■ ■
Αργά το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής στην Ελασσόνα περνώντας και πάλι από τις περιοχές που οι φοβερές πλημμύρες είχαν μετατρέψει σε κρανίου τόπο! Η επανόρθωση των απίστευτων σε έκταση ζημιών σε αυτές τις περιοχές θα χρειαστεί χρόνο και τεράστια ποσά!
Σε λιγότερο από μία ώρα είχαμε φτάσει στη βάση μας. Λίγη ξεκούραση και ξανά έξοδο για βραδινό. Ο προορισμός μας ήταν ο συνηθισμένος. Το Ψητοπωλείο Ζήκος. Εδώ δεν τρως απλά εξαιρετικό φαγητό. Πρέπει να… υποστείς και τη φιλοξενία του πάντα πρόσχαρου ιδιοκτήτη. Είναι ένας συνδυασμός που «ευφραίνει κοιλίαν και καρδίαν».
Επιστρέψαμε στο σπίτι των φίλων σχετικά γρήγορα γιατί την επομένη, νωρίς το πρωί, θα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής.
■ ■ ■
Ακολουθήσαμε και πάλι τη διαδρομή Σέρβια, τεχνητή Λίμνη Πολυφύτου, Κοζάνη και γύρω στις 8 το πρωί φθάσαμε την Εγνατία. Μπροστά μας είχαμε άλλα 550 χιλιόμετρα.
Λίγο μετά τα Ιωάννινα στρίψαμε στην Ιόνιο Οδό και μέσω Πάτρας φθάσαμε στην Κυλλήνη.
Ένα ακόμα όμορφο ταξίδι πλησίαζε το τέλος του.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που νιώθουν άσχημα στο τέλος κάθε ταξιδιού. Εγώ έχω αντίθετα συναισθήματα γιατί πιστεύω ότι το τέλος κάθε ωραίου φουντώνει την προσμονή για την αρχή κάποιου νέου και ίσως ωραιότερου ταξιδιού.
Μέχρι λοιπόν το επόμενο ταξίδι, λύστε τις ζώνες, χαλαρώστε και αναμένατε την έναρξή του!
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
Ο Μητροπολιτικός Ναός της Λάρισας, ο Άγιος Αχίλλειος.
Ο παράδεισος της γεύσης, το Ψητοπωλείο Ζήκος στην Ελασσόνα.
Греческий Культурный Центр в Москве
Наш адрес: Москва, Алтуфьевское шоссе, д. 44; Тлф.: +7 (495) 7084809. Все контакты
Карта сайта