Сколько бы времени у вас не поджимало, вы чувствуете, что вам мало живописного Мецово и вам хочется побыть рядом с ним еще немного. Что-то удерживает вас в этом историческом городе. Как будто культура, которую он излучает, его прекрасная природа и теплота его жителей протягивают свои невидимые руки и пытаются удержать вас в своих объятиях.
Однако часы не останавливаются. Оно неустанно отсчитывает время. Вы знаете, что ваши друзья, Василис и Елена Гольцю , ждут вас, чтобы предложить вам свое гостеприимство.
С холодным сердцем мы направились к Эгнатии Одос. Мы выбрали маршрут Козани- Сервия -Элассона, хотя на одометре было бы больше километров, потому что другой маршрут через Каламбакас и Дескатис имеет много поворотов.
Вскоре мы достигли самой высокой точки Метсово, откуда открывается невероятный вид, сделали еще несколько фотографий и сразу же начали спуск к Эгнатии Одос. Через час мы проехали окраину Козани и направились в сторону Элассоны.
Около 12 часов мы остановились отдохнуть и выпить кофе в Ватилакко , деревне, через которую проходит основная дорога к месту назначения.
Ватилаккос расположен недалеко от озера Полифиту, которое образовалось в 1973 году водами Алиакмонса после строительства компанией PPC плотины высотой 112 метров .
Хотя озеро принадлежит КПП, оно предоставлено жителям района для экотуризма и рыбалки.
В водах озера зарегистрировано 17 видов рыб, так что проходя мимо двух мостов, соединяющих противоположные стороны его, вы увидите... выстроившиеся в ряд рыбаки , любители и нет, с нетерпением ожидающие вожделенной... "клева". ".
Должен добавить, что озеро Полифиту длинное и узкое: длина 29,5 километров, ширина 4,15 и максимальная глубина 46 метров, а его поверхность занимает около 73 квадратных километров.
Продолжая путь из Вафилакко , мы пересекли Сервианский мост . Это впечатляющий мост длиной 1372 метра. Что меня заинтересовало, так это то, что машины всегда движутся в одном направлении. То есть, когда светофоры разрешают движение в сторону Сервии , они останавливают движение со стороны Сервии .
Продолжая идти в гору, мы проезжаем мимо поселений Полирахос , Тригоникос, Метаксас и Сарандапорос или через них. С этого места дорога начинает спускаться. Густая зеленая растительность свидетельствует о том, что в этом районе много воды. Ручьи и потоки, питаемые окружающими горами, дают о себе знать.
■ ■ ■
Был уже час дня, когда мы увидели табличку с приветственной надписью «Элассона 10 километров».
Рядом со мной моя жена читала туристический путеводитель...
Справа от нас текла река Элассонит , которая впадает в Титарисиос, а затем впадает в Пиниос, самую большую реку в Фессалии. Элассонитс делит город на две части, которые соединены тремя мостами и старым арочным мостом, который также является достопримечательностью Элассоны .
Еще одной достопримечательностью района является монастырь Панагия Олимпиотисса , чей католикон был построен в 13 веке .
Следует отметить, что монастырь расположен на месте Акрополя древнего города Олоссон .
Элассона, население которой сегодня составляет около двенадцати тысяч человек, была освобождена от турецкого ига 6 октября 1912 года. Это событие ежегодно отмечается мероприятиями под названием «Элефтерия».
■ ■ ■
Мы уже вошли в город и, как мы и договорились, наш хороший друг Василис Гольциос ждал нас на центральной площади города, чтобы провести нас к своему гостеприимному дому...
Йоргос Мессарис
НА ФОТО: Общий вид Элассона.
Απόδραση από την καθημερινότητα - 7
Όσο και να σε πιέζει ο χρόνος νιώθεις ότι δεν έχεις χορτάσει το γραφικό Μέτσοβο και θέλεις να μείνεις λίγο ακόμα κοντά του. Κάτι σε κρατάει σ’ αυτή την ιστορική κωμόπολη. Λες και ο πολιτισμός που αποπνέει, η πανέμορφη φύση του αλλά και η ζεστασιά των ανθρώπων του απλώνουν τα αόρατα χέρια τους και προσπαθούν να σε κρατήσουν στην αγκαλιά τους.
Το ρολόι, όμως, δεν σταματάει. Μετράει αδυσώπητα το χρόνο. Ξέρεις ότι οι φίλοι σου, ο Βασίλης και η Έλενα Γκόλτσιου, σε περιμένουν για να σου προσφέρουν τη φιλοξενία τους.
Με κρύα καρδιά ανηφορήσαμε με κατεύθυνση προς την Εγνατία Οδό. Επιλέξαμε τη διαδρομή προς Κοζάνη-Σέρβια-Ελασσόνα, παρότι το οδόμετρο θα έγραφε περισσότερα χιλιόμετρα, γιατί η άλλη διαδρομή μέσω Καλαμπάκας και Δεσκάτης έχει πολλές στροφές.
Σύντομα φθάσαμε στο υψηλότερο σημείο του Μετσόβου που προσφέρει απίστευτη θέα, βγάλαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες και αμέσως αρχίσαμε την κατάβαση προς την Εγνατία Οδό. Μία ώρα αργότερα περνούσαμε από τις παρυφές της Κοζάνης και παίρναμε το δρόμο προς την Ελασσόνα.
Γύρω στις 12 σταματήσαμε για ξεμούδιασμα και ένα καφέ στο Βαθύλακκο, ένα κεφαλοχώρι μέσα από το οποίο περνάει ο κεντρικός δρόμος για τον προορισμό μας.
Ο Βαθύλακκος βρίσκεται κοντά στη Λίμνη Πολυφύτου που σχηματίστηκε το 1973 από τα νερά του Αλιάκμονα μετά την κατασκευή από τη ΔΕΗ ενός φράγματος ύψους 112 μέτρων.
Αν και η λίμνη είναι ιδιοκτησίας της ΔΕΗ έχει παραχωρηθεί στους κατοίκους της περιοχής για οικοτουριστική και αλιευτική εκμετάλλευση.
Στα νερά της λίμνης έχουν καταγραφεί 17 είδη ψαριών γι’ αυτό περνώντας από τις δύο γέφυρες που συνδέουν τις απέναντι πλευρές της θα δεις… παρατεταγμένους ψαράδες, ερασιτέχνες και μη, αναμένοντας εναγωνίως το πολυπόθητο… «τσίμπημα».
Να προσθέσω ότι η Λίμνη Πολυφύτου είναι μακρόστενη με μήκος 29,5 χιλιόμετρα, πλάτος 4,15 και μέγιστο βάθος 46 μέτρα ενώ η επιφάνειά της καλύπτει περίπου 73 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Συνεχίζοντας το ταξίδι μας από το Βαθύλακκο διασχίσαμε την Γέφυρα Σερβίων. Είναι μια εντυπωσιακή γέφυρα μήκους 1372 μέτρων. Εκείνο που μου προκάλεσε την περιέργεια είναι ότι ανά πάσα στιγμή τα οχήματα κινούνται προς μία κατεύθυνση. Δηλαδή όταν τα φώτα τροχαίας επιτρέψουν την κίνηση προς τα Σέρβια σταματούν την κίνηση από τα Σέρβια.
Συνεχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο περνάμε κοντά ή μέσα από τους οικισμούς Πολύρραχο, Τριγωνικό, Μεταξάς και Σαραντάπορο. Από το σημείο αυτό ο δρόμος αρχίζει να κατηφορίζει. Η πυκνή καταπράσινη βλάστηση μαρτυρά ότι η περιοχή έχει πολύ νερό. Ρυάκια και χείμαρροι, που τροφοδοτούνται από τα γύρω βουνά, κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
■ ■ ■
Ήταν ήδη 1 το μεσημέρι όταν είδαμε μια πινακίδα με την καλοδεχούμενη επιγραφή «Ελασσόνα 10 χιλιόμετρα».
Δίπλα μου η γυναίκα μου διάβαζε τον τουριστικό οδηγό…
Στα δεξιά μας κυλούσε το Ελασσονίτης ποταμός ο οποίος συμβάλλει με τον Τιταρήσιο και στη συνέχεια εκβάλλει στον Πηνειό το μεγαλύτερο ποτάμι της Θεσσαλίας. Ο Ελασσονίτης χωρίζει την πόλη σε δύο μέρη τα οποία συνδέονται με τρεις γέφυρες και ένα παλιό τοξωτό γεφύρι που είναι και αξιοθέατο της Ελασσόνας.
Ένα ακόμα αξιοθέατο της περιοχής είναι το Μοναστήρι της Παναγίας της Ολυμπιώτισσας, το καθολικό της οποίας κτίστηκε το 13ο αιώνα.
Να σημειωθεί ότι η Μονή βρίσκεται πάνω στο σημείο που βρισκόταν η Ακρόπολη της αρχαίας πόλης Ολοσσών.
Η Ελασσόνα, με πληθυσμό σήμερα γύρω στις δώδεκα χιλιάδες, ελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό στις 6 Οκτωβρίου 1912. Το γεγονός γιορτάζεται κάθε χρόνο με εκδηλώσεις που φέρουν την ονομασία «Ελευθέρια».
■ ■ ■
Είχαμε μπει ήδη στην πόλη και, όπως είχαμε συνεννοηθεί, ο καλός μας φίλος, Βασίλης Γκόλτσιος, μας περίμενε στην κεντρική πλατεία της πόλης για να μας οδηγήσει στο φιλόξενο σπιτικό του…
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Γενική άποψη της Ελασσόνας.
Греческий Культурный Центр в Москве
Наш адрес: Москва, Алтуфьевское шоссе, д. 44; Тлф.: +7 (495) 7084809. Все контакты
Карта сайта