Между двумя мирами... - 2

Приехав в Австралию, меня долгое время преследовала мысль: «Я останусь до окончания учебы и, может быть, еще год или два, чтобы набраться опыта, а затем вернусь на родину». Таков был план. Но жизнь приготовила и другие вещи...

Время с января 1970 года, когда я приехал в Сидней , до середины 1975 года, где после учебы прочно утвердился мой приход в журналистику, пролетело как молния.

Тем временем я встретил свою будущую жену и коллегу Джоан Пратт (Панарету). Отношения переросли в брак, который еще больше «привязал» меня к Австралии.

Далее последовал приезд нашего сына в 1978 году, что стало решающим фактором в резкой смене планов.

Теперь приоритет отдавался сыну. Все вращалось вокруг него.

Планы возвращения могли подождать. И они ждали долго. Более 40 лет!

Конечно, в эти годы были семейные визиты в Грецию. Это было то, что стимулировало меня в культурном отношении, омолодило меня морально и дало мне силы продолжать свой путь по жизненному пути.

Одна из этих поездок также имела… исцеление. Была зима. Приближалось Рождество 1984 года, когда в Афинах я заразился легочным вирусом, который мучил меня более 10 дней. Однако эти страдания имели и полезные... побочные эффекты. Хоть я и был заядлым курильщиком, но за эти дни я не выкурил ни одной сигареты, потому что моя больная дыхательная система просто не позволяла этого! То же самое происходило, сам того не осознавая, в первые два-три дня моего полного выздоровления! Я должен подчеркнуть, что у меня не было синдрома отмены. Поэтому решение разрезать нож далось легко. Воля преодолела человеческие слабости.

Прошли годы, мы совершили еще несколько визитов на родину.

Наш сын закончил учебу и пошел своей дорогой.

В начале 2000-х годов мы начали строить планы построить собственный дом на родине, особенно в моем родном городе Кефалония, что помогло бы увеличить число наших посещений родины и, возможно, открыло бы путь к постоянному возвращению.

Планы, планы, планы…

Планы – дети мечтаний, которые, к сожалению, не всегда сбываются. Часто их сбивают с толку неожиданные события жизни.

Она уехала неожиданно на противоположный берег, моя жена.

Удар невыносим. Планы долгое время оставались лишь планами в каком-то забытом шкафу времени. Жизнь шла своим чередом, но носто продолжало играть в свои игры в моем ментальном мире.

Потом я встретил свою вторую жену Натали .

Австралия предложила мне многое, и я благодарен за это, но ностальгия по Родине не утихла! Так что планы вернуться туда, где я увидел свет жизни, снова вышли на первый план и оформились в 2010 году.

Я знал, что, вернувшись, я прощаюсь с дорогими и любимыми людьми и заветными местами.

По возвращении ностальгия по Греции сменилась ностальгией по Австралии. Носто было перевернуто. Однако это цена, которую платит иммигрант, обреченный жить между двумя мирами.

 

Джордж Мессарис

НА ФОТО: Два моих любимых порта – Аргостоли и Сидней . В первом я прожил годы мечты, а во втором годы их реализации... Два разных мира и я между ними!

 

• Любые комментарии вы можете отправлять в средства массовой информации, где размещена статья, или на мой адрес электронной почты , и я передам их: georgemessaris @ gmail . ком
• Последние ДОКУМЕНТАЛЬНЫЕ постановки Гиоргоса Мессариса : 1. «Маринос Харбурис » - Бурная жизнь демона -кефалонита- инженера. На греческом языке с английскими или русскими субтитрами. Доступно в разделе « Память ». Палка ". 2: «Тени вчерашнего дня» — поход по заброшенным деревням Кефалонии и Итаки. На греческом языке с английскими субтитрами. Доступно в разделе « Память ». Палка ". 3: КЕФАЛОНИЯ И ИТАКА – ЦВЕТЫ МОРЯ. Доступен на DVD на четырех языках. Чтобы получить их, свяжитесь с ним по адресу georgemessaris @ gmail . ком

 

 

 

 Ανάμεσα σε δύο κόσμους… - 2

 

Φθάνοντας στην Αυστραλία στο νου μου, για μεγάλο διάστημα, κυριαρχούσε η σκέψη «θα μείνω μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών και άντε ένα δυο χρόνια παραπάνω, για την απόκτηση εμπειρίας και μετά επιστροφή στα πάτρια». Αυτό ήταν το σχέδιο. Η ζωή, όμως, άλλα επιφυλάσσει…

Το διάστημα από το Γενάρη του 1970, που έφθασα στο Σίδνεϊ, μέχρι τα μέσα του 1975 όπου, μετά τις σπουδές μου, η είσοδος μου στη δημοσιογραφία είχε εδραιωθεί, πέρασε σαν αστραπή.

Στο μεταξύ είχα γνωριστεί με τη μέλλουσα σύζυγό μου και συνάδελφο, Τζόαν Πραττ (Παναρέτου). Ο δεσμός εξελίχθηκε σε γάμο, γεγονός που με «έδεσε» περισσότερο στην Αυστραλία.

Ακολούθησε η άφιξη του γιου μας, το 1978, που ήταν αποφασιστικός παράγοντας για την άρδην αλλαγή σχεδίων.

Τώρα προτεραιότητα είχε ο υιός. Τα πάντα στριφογύριζαν γύρω από αυτόν.

Τα σχέδια επιστροφής μπορούσαν να περιμένουν. Και περίμεναν πολύ. Πάνω από 40 χρόνια!

Βέβαια μέσα σε αυτά τα χρόνια έγιναν οικογενειακές πια επισκέψεις στην Ελλάδα. Ήταν κάτι που με τόνωνε πολιτιστικά, με αναζωογονούσε ψυχικά και μού έδινε δύναμη να συνεχίσω την πορεία μου στο μονοπάτι της ζωής.

Ένα από αυτά τα ταξίδια είχε και… θεραπευτικές επεκτάσεις. Ήταν χειμώνας. Πλησίαζαν Χριστούγεννα του 1984 όταν στην Αθήνα προσβλήθηκα από μια πνευμονική ίωση που με ταλαιπώρησε για πάνω από 10 μέρες. Η ταλαιπωρία αυτή είχε, όμως, και ευεργετικές… παρενέργειες. Παρότι ήμουνα μανιώδης καπνιστής, στη διάρκεια αυτών των ημερών δεν κάπνισα ούτε ένα τσιγάρο γιατί απλά δεν το επέτρεπε το ταλαιπωρημένο αναπνευστικό μου σύστημα! Το ίδιο συνέβη, χωρίς να το καταλάβω, και τις δύο τρεις πρώτες μέρες της πλήρους ανάρρωσής μου! Να τονίσω ότι δεν είχα κανένα σύμπτωμα στέρησης. Έτσι η απόφαση να το κόψω μαχαίρι ήταν εύκολη. Ο θέληση είχε νικήσει τις ανθρώπινες αδυναμίες.

Τα χρόνια πέρασαν, κάναμε και αρκετές άλλες επισκέψεις στην πατρίδα.

Ο γιος μας τελείωσε τις σπουδές του και πήρε το δικό του δρόμο.

Στις αρχές του 2000 αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια να φτιάξουμε ένα δικό μας σπίτι στην πατρίδα και συγκεκριμένα στον τόπο καταγωγής μου, την Κεφαλονιά, κάτι που θα συνέβαλε στην αύξηση των επισκέψεων μας στα πάτρια και πιθανόν θα άνοιγε το δρόμο για μόνιμη επιστροφή.

Σχέδια, σχέδια, σχέδια…

Τα σχέδια είναι παιδιά των ονείρων που δυστυχώς δεν πραγματοποιούνται πάντα. Πολλές φορές γκρεμίζονται από τα αναπάντεχα ρίχτερ της ζωής.

Έφυγε απρόσμενα για την απέναντι όχθη, η σύζυγός μου.

Το πλήγμα δυσβάσταχτο. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τα σχέδια παράμεναν απλά σχέδια σε κάποιο ξεχασμένο χρονοντούλαπο. Η ζωή  τραβούσε το δρόμο της αλλά ο νόστος συνέχιζε τα παιγνίδια του στον ψυχικό μου κόσμο.

Ακολούθησε η γνωριμία με τη δεύτερη σύζυγό μου, τη Νάταλη.

Η Αυστραλία μου είχε προσφέρει πολλά και της είμαι ευγνώμων, η νοσταλγία, όμως, για τα πάτρια δεν καταλάγιαζε! Έτσι τα σχέδια για επιστροφή στον τόπο που είδα το φως της ζωής ξανάρθαν στο προσκήνιο και πήραν σάρκα και οστά το 2010.

Ήξερα ότι επιστρέφοντας θα αποχωριζόμουνα προσφιλή και αγαπημένα πρόσωπα και λατρεμένους τόπους.

Με την επιστροφή η νοσταλγία για την Ελλάδα μετατράπηκε σε νοσταλγία για την Αυστραλία. Ο νόστος είχε αντιστραφεί. Αυτό, όμως, είναι το τίμημα το οποίο πληρώνει ο μετανάστης που είναι καταδικασμένος να ζει ανάμεσα σε δύο κόσμους.

 

Γιώργος Μεσσάρης

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Τα δύο αγαπημένα μου λιμάνια, του Αργοστολίου και του Σίδνεϊ. Στο πρώτο έζησα τα χρόνια των ονείρων και στο δεύτερο τα χρόνια της πραγμάτωσής τους… Δύο διαφορετικοί κόσμοι κα εγώ ανάμεσά τους!

 

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: georgemessaris@gmail.com
• Οι τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: 1. «Μαρίνος Χαρμπούρης» - Η πολυτάραχη ζωή του δαιμόνιου Κεφαλονίτη μηχανικού. Στα ελληνικά με αγγλικούς ή ρωσικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε “Memory Stick”. 2: «Σκιές Του Χθες» - Ένα οδοιπορικό στα εγκαταλελειμμένα χωριά της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης. Στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε “Memory Stick”. 3: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Διατίθεται σε DVD σε τέσσερις γλώσσες. Για να τα αποκτήσετε επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην ηλεκτρονική διεύθυνση georgemessaris@gmail.com