ЛОГОС – БОРЬБА – ГУМАНИЗМ. Cтатья греческого политика, общественного деятеля Михалиса Харалампидиса

Прилагается статья от Греческого политика, мыслителя и общественного деятеля, борца за признание Геноцида греков востока, Михалиса Харалампидиса

ЛОГОС – БОРЬБА – ГУМАНИЗМ

ЧТИМ МАТХАУЗЕНСКИХ АМФИБИЙ ДОБРОГО МОРЯ И ИЗМИРА

НА БЕРЕГАХ ИСТРЫ – ДУНАЯ В ГЕРМАНИИ

Вопреки насмешкам над тем, что планировалось официальными и неофициальными и называлось «мероприятиями», «выставками» к «100-летию малоазийской катастрофы», мы выдвигаем нашу Интеллектуальную честность и Политическое Самоуважение.

Настоящий политологический дискурс. Правильная речь греков.

Он дает другое имя самому аморальному моменту в мировой политической истории. В разрушении центрального исторического места и его коренных жителей, а также в повторении этой жестокости сегодня.

Наша тема для обсуждения и действий сегодня, 100 лет спустя, есть и будет оставаться в следующем десятилетии: «Старый и новый восточный вопрос – Решение турецкой проблемы сегодня – Гуманитарная Греция – Гуманитарная Европа».

Эти слова передают старое и новое болезненное становление Малой Азии и ее современное освободительное продолжение.

Это поле, география нашего собственного интеллектуального политического единства, нашего человечества и освобождения народов от Эбро до Евфрата.

С новым 2023 годом мы продолжим этот спортивный маршрут, начиная с Салоников. Салоники — город холокоста.

Однако, несмотря на неоднократные невнятные, лицемерные, фундаменталистские , « псевдополитические и псевдоакадемические » компогианские воспевания о Малой Азии и сопутствующем ей бездействии, мы выделим еще один характерный элемент нашего наследия: БОРЬБУ. Как и Народы, Нации, вступившие на путь возрождения, самоуважения, восстановления своей Памяти и Достоинства.

Пример, который я представил с самого начала цикла восстановления нашей памяти и нашего самоуважения с сообщением ПРАВО НА ПАМЯТЬ, был композицией, сосуществованием дискурса и борьбы.

Ни слез, ни рыданий, ни повторных гимнов о геноциде, а постоянное обновление и обогащение форм нашей борьбы. Никаких скучных повторов.

Это то, что мы будем делать в ближайшие дни, во Всемирный день геноцида.

Мы почтим символическим и достойным присутствием жертв первого зла 20-го века, кемальского исламизма , у истоков Истро греков Дуная.

19 мая 2022 года мы сделали это в дельте реки. В древнем городе Истрии.

В то же время мы почтим память жертв второго зла 20-го века, нацизма, в близлежащем лагере смерти Истро в районе города Ульм в Германии.

Греки — единственный народ, единственная известная нация Европы, которая пострадала как от этих идеологий, так и от машин смерти , как я назвал их во время моей речи в мученических поселениях Пиргон и Месовуно в Македонии в 2007 году.

Поток Истро понесет венки, букеты, детей, женщин, стариков, мужчин к Черному морю , нашему морю. Тот, что от Axeno, мы сделали черным.

Мы почтим, увенчаем таким образом жертв амфибии Маутхаузена Амисо, Триполи, Котёры , Керасунда , Амасии Страбона.

Нас истребляли, топили в водах Черного моря и реках внутренней части страны.

Таким образом, многопрофильная кемальско-исламская расистская каста Анкары окрасила воду в красный цвет. Когда они окрасили воды Смирны в красный цвет. Но Смирна хочет сегодня, она ждет своих бойцов.

«Турки» исторически окрашивают синее море в красный цвет.

Этот наш акт, наш политический ритуал захоронения был начат группами греческих мужчин и женщин, а не только понтийцев, в символическом мае 2019 года в Саронике, Эгейском море, Алиакмонах, Дунае в Будапеште и будет продолжаться в ближайшие годы. на всех континентах нашей планеты.

Я буду там в ближайшие несколько дней. Вместе с детьми, женщинами, стариками, старухами, мужчинами «Додекаполиса » Бад- Вюртемберга , как я его назвал.

Я должен упомянуть честного, благородного, свободного и непривязанного атлета Священного Понтийского дела. Покойному Диамантису Лазаридису. Это был июль 2019 года, когда вместе с другим другом я попросил его во время их поездки на Понт, чтобы короновать наших жертв в Ясонейо Акротири , где находится церковь Святого Николая, и в реках по пути к монастырю Богородицы на горе. ... Мела отсюда Сумела.

«Это будет самый благородный поступок в вашей жизни», — сказал я им, и они сделали это. Это было началом большой кампании, которая войдет в историю. Что изменит историю.

Их примеру последуют и продолжат в ближайшие годы все паломники Исторического Понта из Греции, Германии, России, Грузии, США. но и наши братья, которые остались там, венчая, почитая наших умерших. На мысе Джейсон, Триполи, Амасия на реке Ирис, Санта, Чевислик в Мацуке. Это был понтийский лагерь смерти к югу от Трапезунда.

« Это было хуже, чем Освенцим» , — подчеркнул я.

Школа, партийные уставы и печать об этом не упоминают.

Бесчеловечные болтливые лицемеры «мероприятий к 100-летию малоазийской катастрофы» не могут нас остановить. Они не могут остановить Я ИСТОРИЯ, ПРАВДА, СПРАВЕДЛИВОСТЬ. Запретите нашу память снова.

Михалис Хараламбидис

Аксони, 22 декабря

Ο ΛΟΓΟΣ – Ο ΑΓΩΝΑΣ – Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΑ ΑΜΦΙΒΙΑ ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ ΤΗΣ ΕΥΞΕΙΝΙΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΡΟΥ – ΔΟΥΝΑΒΗ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

 

Απέναντι στην Ύβρι αυτού που σχεδιάστηκε από επίσημους και ανεπίσημους και ονομάστηκε “εκδηλώσεις”, “εκθέσεις” για τα “100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή” προτάξαμε την Διανοητική Ακεραιότητα και τον Πολιτικό Αυτοσεβασμό μας.

Τον αληθινό πολιτικό επιστημονικό λόγο. Τον ορθό λόγο των Ελλήνων.

Αυτός δίνει άλλο όνομα στην πλέον ανήθικη στιγμή της Παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας. Στην κατακρεούργηση ενός κεντρικού ιστορικού τόπου και των αυτόχθονων κατοίκων του αλλά και στην επανάληψη αυτής της αγριότητας σήμερα.

Το θέμα μας προς συζήτηση και δράση σήμερα 100 χρόνια μετά, είναι και θα συνεχίσει να είναι την επόμενη δεκαετία το εξής: “Το Παλιό και το Νέο Ανατολικό Ζήτημα – Η Λύση του Τουρκικού Προβλήματος σήμερα – Ανθρωπιστική Ελλάδα – Ανθρωπιστική Ευρώπη”.

Αυτές οι λέξεις αποδίδουν το παλιό και το νέο επώδυνο Μικρασιατικό γίγνεσθαι και την σύγχρονη απελευθερωτική προέκταση του.

Αυτό είναι το πεδίο, η γεωγραφία της δικής μας διανοητικής πολιτικής οντότητας, του ανθρωπισμού μας και της απελευθέρωσης των λαών από τον Έβρο έως τον Ευφράτη.

Με το νέο έτος το 2023 θα συνεχίσουμε αυτήν την αθλητική διαδρομή αρχίζοντας από την Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη των ολοκαυτωμάτων.

Στην Ύβρι όμως της επαναλαμβανόμενης άναρθρης, υποκριτικής, θεμελιοκρατικής, “ψευτοπολιτικής και ψευτοακαδημαϊκής” κομπογιαννίτικης ψαλτικής για την Μικρά Ασία και της απραξίας που την συνοδεύει, θα προβάλουμε ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο της κληρονομιάς μας: ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. Όπως κάνουν οι Λαοί, τα Έθνη που μπαίνουν σε τροχιά αναγέννησης, αυτοσεβασμού, ανάκτησης της Μνήμης και της Αξιοπρέπειας τους.

Το παράδειγμα που πρόβαλα από την αρχή του κύκλου ανάκτησης της μνήμης μας και του αυτοσεβασμού μας με το μήνυμα ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ήταν η σύνθεση, η συνύπαρξη του λόγου και του αγώνα.

Ούτε κλαυθμούς, ούτε οδυρμούς, ούτε επαναλαμβανόμενη ψαλτική γα την γενοκτονία αλλά διαρκής ανανέωση και εμπλουτισμός των μορφών του αγώνα μας. Όχι πληκτικές επαναλήψεις.

Αυτό θα κάνουμε τις προσεχείς ημέρες, την Παγκόσμια ημέρα της γενοκτονίας.

Θα τιμήσουμε με μια συμβολική και αξιοπρεπή παρουσία τα θύματα του πρώτου κακού του 20ου αιώνα του κεμαλοϊλαμισμού, κοντά στις πηγές του Ίστρου των Ελλήνων του Δούναβη.

Την 19η Μαΐου του 2022 το κάναμε στο Δέλτα του Ποταμού. Στην Αρχαία Πόλη Ίστρια.

Ταυτόχρονα θα τιμήσουμε τα θύματα του δεύτερου κακού του 20ου αιώνα του ναζισμού στο παραπλήσιο του Ίστρου στρατόπεδο εξόντωσης στην περιοχή της πόλης Ούλμ στην Γερμανία.

Οι Έλληνες είμαστε ο μόνος Λαός, το μόνο Έθνος της Ευρώπης που γνώρισε, που υπέστη και τις δύο αυτές ιδεολογίες και μηχανές θανάτου όπως τις ονόμασα κατά την ομιλία μου στους μαρτυρικούς οικισμούς Πύργων και Μεσόβουνο στην Μακεδονία το 2007.

Η ροή του Ίστρου θα μεταφέρει τα στεφάνια, τις ανθοδέσμες, των παιδιών, των γυναικών, των γερόντων, των ανδρών στην Ευξείνια θάλασσα, την θάλασσα μας. Αυτήν που από Άξενο την κάναμε Εύξεινο.

Θα τιμήσουμε, θα στεφανώσουμε με αυτόν τον τρόπο τα θύματα των αμφίβιων Μάουτχαουζεν της Αμισού, της Τρίπολης, των Κοτυώρων, της Κερασούντος, της Αμάσειας του Στράβωνα.

Εμάς μας εξόντωναν, μας έπνιγαν στα νερά της Ευξείνιας θάλασσας και των ποταμών της ενδοχώρας.

Με αυτόν τον τρόπο, η πολλών προελεύσεων κεμαλοϊσλαμική ρατσιστική κάστα της Άγκυρας, έκανε τα νερά κόκκινα. Όπως έκαναν κόκκινα τα νερά της Σμύρνης. Η Σμύρνη όμως θέλει σήμερα, περιμένει τους αγωνιστές της.

Οι “Τούρκοι” ιστορικά κάνουν τις γαλάζιες θάλασσες κόκκινες.

Η πράξη μας αυτή, η πολιτική ταφική τελετουργία μας άρχισε από ομάδες Ελλήνων και Ελληνίδων , όχι μόνον Ποντίων, τον συμβολικό Μάιο του 2019 στον Σαρωνικό, το Αιγαίο, τον Αλιάκμονα, τον Δούναβη στην Βουδαπέστη και θα συνεχίσει τους επόμενους χρόνους σε όλες τς Ηπείρους του Πλανήτη μας.

Τις προσεχείς ημέρες θα είμαι εκεί. Μαζί με τα Παιδιά, τις Γυναίκες, τους Γέροντες, τις Γερόντισσες, τους Άντρες της “Δωδεκάπολης” της Βάδης Βυρτεμβέργης όπως την ονόμασα.

Οφείλω μία αναφορά σε έναν ειλικρινή, ευγενή, ελεύθερο όχι εξαρτημένο αθλητή της Ιερής Ποντιακής υπόθεσης. Στον αείμνηστο Διαμαντή Λαζαρίδη. Ήταν Ιούλιος του 2019 όταν μαζί με έναν άλλο φίλο του ζήτησα κατά το ταξίδι τους στον Πόντο να στεφανώσουν τα θύματα μας στο Ιασώνειο Ακρωτήριο όπου βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Νικολάου και στα ποτάμια της διαδρομής προς την επί του όρους Μελά Μονή της Θεοτόκου εξ ου και το Σουμελά.

“Θα είναι η πλέον ευγενής πράξη της ζωής σας” τους είπα και το έκαναν. Αυτή ήταν η αρχή μιας μεγάλης εκστρατείας την οποία θα γράψει η ιστορία. Η οποία θα αλλάξει την ιστορία.

Το παράδειγμα τους θα ακολουθούν, θα συνεχίζουν τα επόμενα χρόνια όλοι οι προσκυνητές του Ιστορικού Πόντου από την Ελλάδα, την Γερμανία, την Ρωσία, την Γεωργία, τις Η.Π.Α. αλλά και τα αδέρφια μας που έμειναν εκεί, στεφανώνοντας, τιμώντας τους νεκρούς μας. Στο Ιασώνειο ακρωτήριο, την Τρίπολη, την Αμάσεια του Ίριδος ποταμού, την Σάντα, το Τσεβισλίκ στην Ματσούκα. Ήταν στρατόπεδο εξόντωσης των Ποντίων νότια της Τραπεζούντας.

“Ήταν χειρότερο του Άουσβιτς” τόνισα.

Δεν αναφέρονται σε αυτό τα σχολικά, τα κομματικά εγχειρίδια ούτε ο τύπος.

Οι άναρθροι, φλύαροι υποκριτές των “εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή” δεν μπορούν να μας σταματήσουν. Δεν μπορούν να σταματήσουν την ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ. Να απαγορεύσουν εκ νέου την μνήμη μας.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Δεκέμβριος 22