Δ.Τ. АРИС ЛАЗАРИДИС (Рассказы об одинокой революции)

«ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, αδύνατον ν’ αποφύγω την πιο μαύρη σελίδα της: τη δολοφονία του Καποδίστρια – ο απόγονός του την περιγράφει με τόσο ζωντανά χρώματα, που σχεδόν με προκαλεί ν’ αντιγράψω την αφήγησή του στο χαρτί. Είναι το τρίτο διήγημα που του αφιερώνω, προσπαθώντας συνέχεια να δικαιολογώ την αυτοκαταστροφική μανία του. Πάντοτ’ εύρισκα μιαν εξήγηση, εκτός από τώρα˙ ίσως γιατί υπάρχει κάτι αμετάκλητο που κάνει τα λόγια να στερεύουν. Μέσα στην προαιώνια αντανάκλαση της στιγμής εκείνης ζούμε όλοι μας, μέχρι σήμερα. Και η λογοτεχνία δεν φταίει καθόλου γι’ αυτό˙ που –αγγίζοντας τη σφαίρα στον τοίχο– ξέθαψε όλες τις παλιές αμαρτίες…».

*

Ο εθνικός αγώνας είναι ένα γεγονός που πρέπει να τοποθετηθεί ανάμεσα σ’ άλλα σημαίνοντα της Ευρωπαϊκής Ιστορίας˙ κι ως γεγονός κορυφαίο περιέχει σαφώς σκοτεινές πλευρές, αμφισβητήσιμες βεβαιότητες και παρερμηνεύσιμες πραγματικότητες. Γι’ αυτό σημειώνει τη φράση «μια άκριτη αμνηστία» αναφερόμενος στους ήρωες του 1821. Η σημερινή σύγχυση όπως και «οι βαρετές σελίδες του σχολικού βιβλίου» συνεπάγονται την άρνηση ν’ αποδεχθεί κανείς –δεδικασμένη– την επαναστατική υπόθεση ως όραμα μονόπλευρο, εγωιστικό και απομονωμένο. Ο συγγραφέας προσδίδει στην εσωτερικότητα των ηρώων του μια διάσταση ρεαλιστική. Κορφολογεί τον ψυχισμό τους με σχετική απόσταση αναπνοής ως αφηγητής ενώ παράλληλα τρέφει έμμεσα την αληθινή εντύπωση της βαθιάς δεύτερης φωνής τους, το χνώτο της συνείδησής τους ως υπάρξεις με πάθη, αστοχίες, προτερήματα, ιδιοτυπίες. Κάθε πράξη τους, ως μέρος ενός βιογραφικού, ταυτοποιείται με την τροχιά που έπαιρνε κάθε στιγμή η Επανάσταση. Όλοι τους υπήρξαν συμπρωταγωνιστές σε μια νέα συνθήκη που κλόνισε τις έως τότε κανονικότητες και απαίτησε, με όρους ιστορικής αναγκαιότητας, μια κινητήριο δύναμη με πολύπτυχο όνομα: έθνος, ελευθερία, πολιτεία. Στο ρητορικό ερώτημα που θέτει στις πρώτες γραμμές, «τι απέμεινε από την Επανάσταση», η απάντηση είναι ήδη απόλυτα δοσμένη, στον υπότιτλο της έκδοσης: η μοναχική Επανάσταση.

(από το επίμετρο της έκδοσης)

ПРЕСС-РЕЛИЗ

АРИС ЛАЗАРИДИС

Пуля в стене - Рассказы об одинокой революции

СЕРИЯ: Рассказ ЭПИМЕТР: Василис Рувалис ОБРАЩЕНИЕ: ноябрь 2021 г. СТРАНИЦ: 164 | ЦЕНА: 10,00 евро ISBN: 978-618-5586-00-3

«ГОВОРЯ О РЕВОЛЮЦИИ, невозможно избежать ее самой темной страницы: убийства Каподистрия - его потомок описывает это в таких ярких красках, что это почти заставляет меня копировать его рассказ на бумаге. Это третий рассказ, который я посвящаю ему, постоянно пытаясь оправдать его саморазрушительную ярость. Я всегда находил объяснение, кроме как сейчас может быть, потому что есть что-то необратимое, что делает слова сухими. В вечном отражении этого момента мы все живем до сегодняшнего дня. И литература вовсе не виновата в том, что - дотронувшись до шара на стене - откопал все старые грехи… ».

*

Национальная борьба - это событие, которое следует поместить среди других вех в европейской истории; как ведущее событие оно явно содержит темные стороны, сомнительную уверенность и неверно истолкованные реальности. Вот почему он отмечает фразу «неизбирательную амнистию», относящуюся к героям 1821 года. Сегодняшняя неразбериха, а также «скучные страницы учебника» подразумевают отказ принять - обреченный - революционный случай как односторонний, эгоистичный и изолированное зрение. Автор придает интерьеру своих героев реалистичность. Он формирует их психику с относительной дистанцией дыхания в качестве рассказчика, и в то же время косвенно подпитывает истинное впечатление их глубокого второго голоса, вершины их сознания как существ со страстями, неудачами, сильными сторонами, идиосинкразиями. Каждое их действие, как часть резюме, отождествляется с траекторией, по которой Революция шла во все времена. Все они были со-главными действующими лицами в новом договоре, который потряс до сих пор нормальность и требовал, с точки зрения исторической необходимости, движущей силы с многогранным названием: нация, свобода, государство. На риторический вопрос, который он задает на передовой: «Что осталось от революции», ответ уже дан в подзаголовке публикации: одинокая революция.

(из эпиметра издательства)

Βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα

Ο Άρης Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1988 στην Καβάλα, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Ξεκίνησε να πειραματίζεται με μικρά διηγήματα και δοκίμια, ενώ ταυτόχρονα ανέπτυξε ενδιαφέρον για το θέατρο και το ραδιόφωνο. Το 2006 εγκατέλειψε τη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ για να αφοσιωθεί στην τέχνη της συγγραφής. Από το 2013 μέχρι σήμερα παρακολουθεί τα μαθήματα της Διαδικτυακής Δημιουργικής Γραφής. Κείμενά του φιλοξενούνται στον συλλογικό τόμο Οδός Δημιουργικής Γραφής (Εκδόσεις Γραφομηχανή, 2015). Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο εκδόθηκαν και κυκλοφορούν επίσης οι ατομικές συλλογές διηγημάτων του, Η Σκακιέρα (2017) και Η σφαίρα στον τοίχο (2021).

Биографические данные об авторе

Арис Лазаридис родился в 1988 году в Кавале, где живет по сей день. Он начал экспериментировать с рассказами и эссе, одновременно развивая интерес к театру и радио. В 2006 году он покинул Теологическую школу AUTh, чтобы посвятить себя искусству письма. С 2013 года по сегодняшний день посещает курсы интернет-творческого письма. Его тексты размещены в коллективном сборнике Odos Dimiourgis Grafis (Grafomachini Publications, 2015). Его сольные сборники рассказов «Шахматная доска» (2017 г.) и «Сфера на стене» (2021 г.) также были изданы тем же издательством.