22.02.2025 Приглашение в-Разговорный-Клуб-109

СНОВА и ВСЕГДА ВМЕСТЕ!!!

ЗДЕСЬ и СЕЙЧАС!!!

ГРЕЧЕСКИЙ РАЗГОВОРНЫЙ КЛУБ

ОНЛАЙН ВСТРЕЧА!

СОВЕРШЕННО УНИКАЛЬНЫЙ ФОРМАТ!!!

«ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ» - 109-я Сессия

«Родной мне дали греческую речь!/ Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική!» !!!

СУББОТА, 22 февраля 2025г., время московское- 12:00!!!

ПОДДЕРЖИВАЕМ СВОИ ЯЗЫКОВЫЕ НАВЫКИ, РАСШИРЯЕМ СВОИ КОГНИТИВНЫЕ ГОРИЗОНТЫ, НАСЛАЖДАЕМСЯ ЧЕЛОВЕЧЕСКИМ ОБЩЕНИЕМ!!!

Москва, 13 февраля 2025г.

Дорогие друзья!

Продолжая в том же жизнеутверждающем духе и всегда смотря в будущее с оптимизмом, Греческий Культурный Центр – ГКЦ рад сообщить Вам, что наш проект ГРЕЧЕСКИЙ РАЗГОВОРНЫЙ КЛУБ неустанно функционирует с новыми идеями, модераторами и друзьями и в Новом 2025 Году.

 Наша очередная - 109-я сессия Разговорного клуба «Общаться по-гречески - только по-гречески» - «ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ – ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ» состоится в субботу, 22 февраля 2025, в 12.00 – время московское (время греческое – 11.00) в дистанционном формате на платформе КонтурТолк.

Подключиться к конференции: https://hecucenter.ktalk.ru/nyp5giofjcn3

 

Тема нашей 109-й сессии:

«Родной мне дали греческую речь!/ Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική!» !!!

Модератором встречи выступит педагог греческого языка, носитель греческого языка Никос Каратаракис.  Вместе с ним и директор ГКЦ, актриса, кандидат исторических наук Теодора Янници.

 

Никос Каратаракис                                   Теодора Янници.

 

Недавно, а именно 9 февраля с.г., мы отметили Всемирный День Греческого Языка. Эта дата установлена в 2017 году по предложению греческой диаспоры Италии – инициатива Иоанниса Коринфиоса (день кончины нашего национального поэта – автора национального гимна – гимна Свободе, Дионисиоса Соломоса). 9 февраля, день памяти национального поэта Дионисиоса Соломоса, объявлен Всемирным Днем Греческого Языка в соответствии с совместным решением № 17889 министров Внутренних Дел, Иностранных Дел и Образования, Науки и Религии Греческой Республики (опубликовано в Правительственной Газете Греции - ΦΕΚ Β’ 1384/24/04/2017).

Греческий язык — это не просто еще один язык; это титанический, наимощнейший инструмент запечатления и передачи экуменических, универсальных, вневременных, общечеловеческих, вечно актуальных посылов - измерений, титанического масштаба ценностей и принципов, философских истин, составляющих фундамент, конгломерат современной цивилизации.

Приглашаем всех желающих в неформальной обстановке получить возможность погрузиться в атмосферу живого общения на греческом языке, обсудить различные темы, связанные с современной жизнью Эллады, ее культурой, историей и традициями, с богатейшим культурным наследием Греческого Мира. А также провести приятный вечер в теплой, непринужденной компании единомышленников и носителей языка, которые руководят процессом беседы.

Целями создания клуба являются поддержание и совершенствование языковых и разговорных навыков, развитие устной речи, помощь в преодолении языкового барьера, расширение знаний, кругозора о греческой культуре, о греко-российских отношениях, приятное общение на греческом языке, развитие человеческого общения, межличностных связей, отношений, мостов взаимообогащения и дружбы!!!        
 

Ждем Вас, друзья, в субботу 22 февраля 2025г., в 12.00 (время московское)

Подключиться к конференции КонтурТолк: https://hecucenter.ktalk.ru/nyp5giofjcn3

Наша страничка на фэйсбуке:

https://www.facebook.com/Греческий-Разговорный-Клуб-μόνο-Ελληνικά-991010794322440/

ГРЕЧЕСКИЙ КУЛЬТУРНЫЙ ЦЕНТР - ГКЦ!!!

 АКТИВНОСТЬ - ПОСТОЯНСТВО - ПОСЛЕДОВАТЕЛЬНОСТЬ - ВЕРНОСТЬ – ПРЕДАННОСТЬ ДЕЛУ!!!

или когда

ГАРМОНИЧНО СОЧЕТАЮТСЯ ФОРМА и СОДЕРЖАНИЕ !!!

 

Ждем Вас, до скорой встречи, друзья!

МЫ ВМЕСТЕ!!! МЫ – ЕДИНЫЙ МИР!!!

ВМЕСТЕ МЫ СИЛЬНЕЕ, МОЩНЕЕ, ВМЕСТЕ мы ДУХОВНО БОГАЧЕ и, на самом деле, СЧАСТЛИВЫ!!!

 

Искренне Ваша

Теодора Янници, к.и.н.,

директор Греческого Культурного Центра – ГКЦ

 

                                                 Λεξικό-109

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 «ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ» 

 

«Родной мне дали греческую речь!/ Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική!» !!!

Αναλυτικότερα για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1_%CE%97%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82

 

Родной мне дали реческую речь! Мой нищий дом на берегах Гомеровых, Нет заботы другой, кроме моей речи моей   И Христос Воскресе! С первым греческим залпом. И любовь сокровенная с первыми звуками Гимна.   Нет заботы другой, кроме моей речи моей С ее первыми звуками!   Одиссеас Элитис, Греческой поэт, лауреат Нобелевской премии Перевод – Ипполит Харламов.

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική. το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου… Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…   Εκεί δάφνες και βάγια θυμιατό και λιβάνισμα τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια στο χώμα το στρωμένο με τ’ αμπελομάντιλα , κνίσες, τσουγκρίσματα και Χριστός Ανέστη με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων! Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου… Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!.. (Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί)

 

Отрывок из речи греческого поэта, нобелевского лауреата Одисеаса Элитиса после присуждения ему Нобелевской премии по поэзии:   «…Греческий язык, который является самым древним и богатым языком в мире… Не забывайте о нашей родине и, прежде всего, о нашем языке. Вы должны гордиться, мы все должны гордиться, мы и наши дети нашего языка. Мы единственные во всей Европе имеем честь произносить небо «небом» и море «морем», как произносили его Гомер и Платон две с половиной тысячи лет назад. Это не мало. Язык – это не только средство общения. Он несет в себе душу нашего народа и всю его историю, все его благородство.»

Απόσπασμα από ομιλία του Οδ. Ελύτη μετά την βράβευσή του με το Νόμπελ της ποίησης: «… Τη γλώσσα την ελληνική που είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου… Μην ξεχνάτε την πατρίδα μας, και προ παντός, τη γλώσσα μας. Πρέπει να ‘σαστε περήφανοι, να ‘μαστε όλοι περήφανοι, εμείς και τα παιδιά μας για τη γλώσσα μας… Είμαστε οι μόνοι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό «ουρανό» και τη θάλασσα «θάλασσα» όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια.»

 

Παραθέτουμε τους εκπληκτικά 2 ευρηματικούς λόγους, που εκφώνησε ο καθηγητής πανεπιστημίου, ακαδημαϊκός, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και πρώην Πρωθυπουργός Ξενοφών Ζολώτας το 1957 και το 1959 στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Σε αυτούς, μολονότι το κείμενο είναι γραμμένο στην αγγλική γλώσσα, ο συντάκτης χρησιμοποιεί αποκλειστικά (πλην κάποιων απαραίτητων συνδέσμων, άρθρων κτλ) Ελληνικές λέξεις που αποτελούν δάνεια της ελληνικής προς την αγγλική γλώσσα!

 

Α΄ λόγος: 26 Σεπτεμβρίου 1957.

“Kyrie, 

Ι eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical  Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and  synthesized.Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and  melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have  the dynamism to program therapeutic practices  as a prophylaxis from chaos and  catastrophe. In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization  in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. 

I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous  American Ethnos and to the organizers and protagonists of this  Amphictyony and the gastronomic symposia”.

 

Β΄ λόγος: 2 Οκτωβρίου 1959.

“Kyrie,

It is Zeus’  anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of  our economic methods and policies that we should agonise between the Scylla of  numismatic plethora and the Charybdis of economic anemia. It is not my idiosyncrasy to  be ironic or sarcastic but my diagnosis would be  that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, energize it  through their tactics and practices. Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, menopsonies, monopolistic  antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to  be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among  academic economists.

Numismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization  between the practices of the economic and  numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and  numismatic policies panethnically. These scopes are more practical now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.

The history of our didymous organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and  idiomorphous ethnical economics. The genesis of the programmed organisations will dynamize these policies. 

I  sympathise, therefore, with the aposties and the hierarchy of our organisations in their  zeal to programme orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.

I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology. 

In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this  cosmopolitan metropolis and   my encomium to you, Kyrie, and the stenographers”.

 

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

 

Ιστορία της ελληνικής γλώσσας (δείτε επίσης: Ελληνικό αλφάβητο)

Πρωτοελληνική (περ. 3000 π.Χ.)

Μυκηναϊκή (περ. 1600–1200 π.Χ.)

Ομηρική (περ. 1200–800 π.Χ.)

Αρχαία ελληνική (περ. 800–300 π.Χ.) Διάλεκτοι: Αιολική, Αρκαδοκυπριακή, Αττική–Ιωνική, Δωρική, Παμφυλιακή, Ομηρική, Μακεδονική

Ελληνιστική Κοινή (περ. από 330 π.Χ. ως 700 μ.Χ.) Ιδιώματα: Ασιανισμός, Αττικισμός

Μεσαιωνική ελληνική (περ. 700–1700)

Νέα ελληνική γλώσσα (από το 1700) Ιδιώματα: Δημοτική, Καθαρεύουσα, Αττικισμός Διάλεκτοι: Καππαδοκική,  Κατωιταλική , Κρητική, Κυπριακή, Ποντιακή, Ρωμανιώτικη,  Τσακωνική

Άλλες μορφές (από 19ο/20ό αιώνα) Ελληνικός κώδικας Μπράιγ, Ελληνική νοηματική γλώσσα, Κώδικας Μορς

π σ ε

Η ελληνική γλώσσα ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια και αποτελεί το μοναδικό μέλος του ελληνικού κλάδου, ενώ είναι η επίσημη γλώσσα της Ελλάδος και της Κύπρου. Ανήκει επίσης στον βαλκανικό γλωσσικό δεσμό. Στην ελληνική γλώσσα, έχουμε γραπτά κείμενα ήδη από τον 15ο αιώνα π.Χ.. Σαν Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας έχει καθιερωθεί η 9η Φεβρουαρίου.

Κύριο λήμμα: Γεωγραφική κατανομή των ομιλητών της ελληνικής γλώσσας

Η ελληνική υπήρξε στην αρχαιότητα η πιο διαδεδομένη γλώσσα στη Μεσόγειο και στη Νότια Ευρώπη, κυρίως εξαιτίας του πλήθους των αποικιών που είχαν ιδρυθεί από τους Έλληνες στις ακτές της Μεσογείου, ενώ έφτασε να είναι η γλώσσα του εμπορίου ακόμα και μέχρι και τα τέλη της Αλεξανδρινής περιόδου. Η ελληνική σήμερα αποτελεί τη μητρική γλώσσα περίπου 12 εκατομμυρίων ανθρώπων, κυρίως στην Ελλάδα και την Κύπρο. Αποτελεί επίσης τη μητρική γλώσσα αυτοχθόνων πληθυσμών στην Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Ιταλία, την Βόρεια Μακεδονία και την Τουρκία. Εξαιτίας της μετανάστευσης η γλώσσα ομιλείται ακόμα σε χώρες-προορισμούς ελληνόφωνων πληθυσμών μεταξύ των οποίων η Αυστραλία, η Γερμανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς, η Ρωσία και άλλα πρώην κράτη της Σοβιετικής Ένωσης. Υπολογίζεται ότι ο συνολικός αριθμός ανθρώπων παγκοσμίως, που μιλούν τα ελληνικά ως πρώτη ή δεύτερη γλώσσα, είναι γύρω στα 25 εκατομμύρια.

Τα ελληνικά είναι η επίσημη γλώσσα της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς και μία από τις 23 επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης είναι επίσημα αναγνωρισμένη μειονοτική γλώσσα στην Αλβανία, την Βόρεια Μακεδονία, την Αρμενία, την Ιταλία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, την Ουκρανία και την Τουρκία.

Κύριο λήμμα: Ιστορία της ελληνικής γλώσσας

Συχνά δίδεται έμφαση στην ιστορική ενότητα των διαφόρων σταδίων της Ελληνικής γλώσσας. Μολονότι τα Ελληνικά έχουν υποστεί φωνολογικές και μορφολογικές αλλαγές παρόμοιες με αυτές άλλων γλωσσών, δεν έχει υπάρξει χάσμα ορθογραφικό ή λογοτεχνικό ανά τους αιώνες τέτοιου μεγέθους ώστε η αρχαία γλώσσα να θεωρηθεί ως ξένη από τους ομιλητές της Νεοελληνικής. Βάσει μιας εκτίμησης, η Ελληνική του Ομήρου είναι πλησιέστερη προς τη Δημοτική απ' ό,τι η Αγγλική του 12ου αιώνα προς τη σύγχρονη Αγγλική γλώσσα.

Πρωτοελληνική

Κύριο λήμμα: Πρωτοελληνική γλώσσα

Η εικαζόμενη περιοχή της πρωτο-ελληνικής

Για την πρώτη φάση (πρωτοελληνική) η οποία τοποθετείται πριν το 1600 π.Χ., οι όποιες γνώσεις μας για την ελληνική γλώσσα βασίζονται σε τεχνικές επανασύνθεσης που προκύπτουν από τη συγκριτική γλωσσολογία. Η πρωτοελληνική είχε επτά πτώσεις (ονομαστική, γενική, δοτική, αιτιατική, αφαιρετική, τοπική, κλητική). Επίσης είχε διατηρήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της Ινδοευρωπαϊκής μητέρας-γλώσσας. Είχε τρεις φωνές (ενεργητική, παθητική, μέση) και τρεις αριθμούς (ενικός, δυϊκός, πληθυντικός). Σημαντικό χαρακτηριστικό της (που διατηρήθηκε σχεδόν μέχρι τα πρώτα μεταχριστιανικά χρόνια) ήταν ο μουσικός τόνος. Ο τόνος στα αρχαία ελληνικά δεν αντιστοιχούσε σε αύξηση της έντασης της φωνής αλλά σε αύξηση του τονικού ύψους.

Μυκηναϊκή ελληνική

Κύριο λήμμα: Μυκηναϊκή διάλεκτος

Στην αμέσως επόμενη φάση (μυκηναϊκή ελληνική), η οποία μαρτυρείται από τις πινακίδες της Γραμμικής Β΄ και από ορισμένους στίχους των Ομηρικών επών, παρατηρούμε εξίσου πολλούς αρχαϊσμούς. Π.χ. η γενική των ονομάτων σε -ος σχηματιζόταν με την κατάληξη -οιο (πρβλ. Ομηρικό «Πριάμοιο»), ενώ υπάρχει φθόγγος (που συμβολίζεται με) «q» ο οποίος βρίσκεται σε λέξεις όπου από την ΙΕ θα αναμενόταν ένα *{\displaystyle k^{w}}  ή ένα *{\displaystyle g^{w}} . Η αφαιρετική και η τοπική πτώση διατηρείται αλλά σε μάλλον περιορισμένο βαθμό.

Κλασική ελληνική

Κύριο λήμμα: Αρχαία ελληνική γλώσσα

Στην κλασική ελληνική, αρχαιότερα κείμενα της οποίας είναι τα Ομηρικά έπη και αρχαιότερο τεκμήριο η επιγραφή του Διπύλου, το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι η υψηλή διαλεκτική διαφοροποίηση, η οποία οφείλεται πιθανότατα στην πολυδιάσπαση του ελληνόφωνου κόσμου σε διάφορα κρατίδια. Ως προς το αν οι βασικές διάλεκτοι της κλασικής εποχής (ιωνική, αιολική, δωρική κλπ.) δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα λόγω της πολιτικής πολυδιάσπασης των Ελλήνων ή «ήλθαν» μαζί με τα αντίστοιχα φύλα κατά την εποχή του Χαλκού, οι γνώμες διίστανται. Φαίνεται πως δεν αποκλείεται να συνέβησαν και τα δύο. Πάντως οι διάλεκτοι της κλασικής εποχής διέφεραν αρκετά μεταξύ τους και δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηριχθεί ότι οι ομιλητές τους βρίσκονταν πολλές φορές στα ακραία όρια της αλληλοκατανόησης.

Μία από τις σημαντικότερες διαλέκτους της κλασικής εποχής ήταν η αττική διάλεκτος, που χρησιμοποιούνταν κυρίως στην Αθήνα αλλά και ως γλώσσα των φιλοσόφων και των επιστημόνων. Η αττική διάλεκτος προέρχεται από την ιωνική (τη βασική διάλεκτο των Ομηρικών επών) με αρκετές δωρικές επιδράσεις. Υιοθετήθηκε ως επίσημη γλώσσα όλης της Ελλάδος από τον Φίλιππο τον Μακεδόνα και ως επίσημη γλώσσα ολόκληρου του ελληνιστικού κόσμου από τον γιο του Αλέξανδρο. Από αυτήν προέρχονται απ' ευθείας σχεδόν όλες οι μεταγενέστερες ελληνικές διάλεκτοι.

Ελληνιστική κοινή

Κύριο λήμμα: Ελληνιστική Κοινή γλώσσα

Αποτέλεσμα της χρήσεως της αττικής διαλέκτου ως δεύτερης (και συχνά πρώτης) γλώσσας από πάρα πολλούς αλλόγλωσσους (αλλά και από ελληνόφωνους που μιλούσαν πρωτύτερα μια άλλη ελληνική διάλεκτο) ήταν σαρωτικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της γλώσσας. Έτσι:

• Η προφορά, η οποία είχε ήδη από την κλασσική εποχή αρχίσει να εξελίσσεται, άλλαξε ριζικά με κυριότερο χαρακτηριστικό την προφορά των ει, η, υ, υι ως «ι» (ιωτακισμός) και την απώλεια των φθόγγων F (w) και H (δασεία).
• Ο δυϊκός αριθμός, το απαρέμφατο και η μέση φωνή χάθηκαν.
• Απλοποιήθηκε σημαντικά το σύστημα κλίσεως ονομάτων και ρημάτων.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των μεταβολών ήταν η Ελληνιστική Κοινή, η οποία μαρτυρείται κυρίως στην Καινή Διαθήκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια εποχή έχουμε και τους πρώτους αττικιστές, αυτούς που θεωρούσαν απαραίτητη την διατήρηση της «αυθεντικής» αττικής διαλέκτου, τουλάχιστον στο γραπτό λόγο.

Μεσαιωνική ελληνική

Κύριο λήμμα: Μεσαιωνική ελληνική γλώσσα

Η ελληνιστική κοινή εξελίχθηκε στην μεσαιωνική ελληνική, αυτό φαίνεται κυρίως από δημοτικά τραγούδια. Τελευταία φωνολογική μεταβολή κατά το 9ο αιώνα ήταν ο ιωτακισμός και του «οι» και του «υ» που ως τότε προφέρονταν ως [y], δηλαδή σαν το γαλλικό «u».

Νέα ελληνική

Κύριο λήμμα: Νέα ελληνική γλώσσα

Τα όρια μεταξύ νέας ελληνικής και μεσαιωνικής ελληνικής δεν είναι ιδιαίτερα σαφή, πάντως τοποθετούνται χονδρικά κάπου στα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου. Κατά την περίοδο αυτή (καθώς και στην Οθωμανική περίοδο) παρατηρείται μια εξίσου έντονη διαλεκτική διαφοροποίηση η οποία συνεχιζόταν μέχρι πριν μερικές δεκαετίες.

Η Γραμματική του Μανόλη Τριανταφυλλίδη ενώ περιγράφει την κοινή νέα ελληνική είναι παράλληλα υπερβολικά ρυθμιστική για την σημερινή χρήση της γλώσσας είτε στο σχολείο είτε αλλού και έχει επιφέρει ως αποτέλεσμα την απόλυτη διάκριση μεταξύ ορθού και λάθους καθώς και την συνακόλουθη ρύθμιση του τί είναι αποδεκτό ή μη αποδεκτό, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στην γλωσσική - είτε στο φωνολογικό είτε στο συντακτικό επίπεδο – πολυμορφία

Η ελληνική γλώσσα έχει επηρεάσει σημαντικά τις άλλες γλώσσες, τόσο στην πολιτική, όσο και στους επιστημονικούς όρους, στις τέχνες, στη φιλοσοφία, στο θέατρο και γενικά σε τομείς στους οποίους είχε προηγηθεί κοινωνικά και, κατά συνέπεια, γλωσσολογικά. Υπήρξε για μεγάλο διάστημα η lingua franca της ανατολικής και δυτικής Μεσογείου και τα πρώτα χριστιανικά κείμενα γράφτηκαν σε αυτήν. Οι Λατίνοι επηρεάστηκαν βαθύτατα από τα ελληνικά που ήταν πλουσιότερη γλώσσα τότε και έτσι πολλά ελληνικά στοιχεία εντάχθηκαν σχεδόν αυτούσια στα λατινικά, από τα οποία εν συνεχεία εντάχθηκαν και σε άλλες συγγενείς προς τα λατινικά γλώσσες. Με την σειρά τους τα ελληνικά επηρεάστηκαν κι αυτά από την γλώσσα λαών που κατέκτησαν την χώρα είτε με πολέμους είτε οικονομικά, με αποτέλεσμα στην διάρκεια των αιώνων να μπουν στο ελληνικό λεξιλόγιο λατινικές, ενετικές και τουρκικές λέξεις. Στα προεπαναστατικά του 1821 χρόνια η ελληνική γλώσσα άρχισε να επηρεάζεται περισσότερο από τις δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες, κάτι που συνεχίστηκε μετά την απελευθέρωση με περισσότερη ένταση, επειδή ο ελληνικός, ως υπόδουλος πληθυσμός με μη ιδιαίτερα ανεπτυγμένη οικονομία, δεν διέθετε πληθώρα όρων που είχαν δημιουργήσει με την πρόοδό τους οι πιο ανεπτυγμένες πλέον δυτικές κοινωνίες. Εντούτοις, χάρη στο ενδιαφέρον των δυτικών για την αρχαία ελληνική και την λατινική γλώσσα, πολλοί επιστήμονές τους δανείστηκαν αρχαιοελληνικές λέξεις για το σχηματισμό νεολογισμών και έτσι η ελληνική επιβίωσε και σε μια πληθώρα ξένων επιστημονικών ή φιλοσοφικών όρων. Η ελληνική στην περίοδο της Καθαρεύουσας άρχισε να επανεισάγει τρόπον τινά τις λέξεις της, καθώς έπαιρνε ξανά πίσω λέξεις που είχε δανείσει πρώτη σε άλλες γλώσσες. Η παραπάνω διαδικασία ονομάζεται αντιδάνειο.

Η πρώτη γραφή που ιστορικά αποδεδειγμένα χρησιμοποιήθηκε για την γραφή της ελληνικής γλώσσας είναι η Γραμμική Β περίπου τον 15ο αιώνα π.Χ..

Το ελληνικό αλφάβητο άρχισε να χρησιμοποιείται από τον 9ο αιώνα π.Χ.. Το 403 π.Χ. έγινε στην Αθήνα η μεταρρύθμιση του Αρχίνου ο οποίος διαμόρφωσε το αττικό αλφάβητο στηριζόμενος στο Ιωνικό. Το αλφάβητο που προέκυψε ονομάστηκε και Ευκλείδειο αλφάβητο γιατί η μεταρρύθμιση έγινε το δεύτερο έτος της 94ης Ολυμπιάδας επί επωνύμου άρχοντος Ευκλείδου.

Το παλαιό αττικό αλφάβητο ήταν: Α, Β, Γ, Δ, Ε, F, Ζ, Η, Θ, Ι, Κ, Λ, Μ, Ν, Ο, Π, Ϟ, Ρ, Σ, Τ, Υ, Φ, Χ. Το Λ, το Ρ και το Ϟ το έγραφαν ως L, R και Q. Παρόμοια το έγραφαν και οι Κυμαίοι οι οποίοι έδωσαν το αλφάβητό τους στους Ιταλιώτες. Το Χ είχε τη μορφή σταυρού (+). Αρχικά χρησιμοποιούσαν τα Ε, Η και ΕΙ για ποικιλίες (ανοιχτότερα ή πιο κλειστά) του φθόγγου [e]! αντίστοιχα με τα Ο, Ω και ΟΥ δήλωναν το φθόγγο [o]. Με την μεταρρύθμιση αφαιρέθηκαν τα γράμματα Ϝ και Ϟ τα οποία είχαν περιπέσει σε αχρησία και υιοθετήθηκαν τα γράμματα Ξ, Ψ και Ω. Το Η δεν αντιστοιχούσε πλέον στο δασύ πνεύμα 'h' αλλά στο μακρύ 'e'. To Ω αντιστοιχούσε στο μακρύ 'ο'. Το Ξ αντικατέστησε το σύμπλεγμα 'ΧΣ' και το Ψ αντιστοίχως το σύμπλεγμα 'ΦΣ' (διπλά σύμφωνα).

Σε όλη την αρχαιότητα το αλφάβητο περιελάμβανε μόνο τις μορφές των γραμμάτων που σήμερα τις λέμε κεφαλαία. Είναι η λεγόμενη μεγαλογράμματη γραφή. Από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, η επιθυμία των γραφέων να γράφουν πιο γρήγορα, καθώς επίσης και η ανάγκη να χωρούν περισσότερες πληροφορίες στα, μικρά σε μέγεθος αλλά και ακριβά, φύλλα παπύρου ή περγαμηνής, οδήγησαν σιγά σιγά στην διαμόρφωση των μορφών των γραμμάτων που σήμερα λέγονται πεζά. Αυτή είναι η μικρογράμματη γραφή. Αυτή η διαδικασία μεταβολής της μορφής των κεφαλαίων γραμμάτων είχε ολοκληρωθεί μέχρι τον 9ο αιώνα.

Σήμερα η ελληνική εξακολουθεί να γράφεται με το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο, όμως το πολυτονικό σύστημα έχει επισήμως αντικατασταθεί από το μονοτονικό, με ψήφισμα του 1982.

α. ^ Η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου είναι ένα κράτος το οποίο αναγνωρίζεται μέχρι σήμερα μόνο από την Τουρκία. Σε αυτό ζούνε Τουρκοκύπριοι οι οποίοι μιλούν κυρίως Τούρκικα αλλά και ορισμένες περιοχές της, μιλούν και την Ελληνική γλώσσα.

1. ↑ Nationalencyklopedin "Världens 100 största språk 2012" ("The World's 100 Largest Languages in 2012").
2. ↑ «Greek». Office of the High Commissioner for Human Rights. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2008.
3. ↑ Jeffries, Ian. Eastern Europe at the end of the 20th century. books.google.com. σελ. 69. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2013.
4. ↑ ^{Άλμα πάνω, στο:4,0 4,1 4,2} «List of declarations made with respect to treaty No. 148». Council of Europe. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2008.
5. ↑ "Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition"
6. ↑ Hellenic Republic: Ministry of Foreign Affairs: Italy: The Greek Community
7. ↑ «Greek in Hungary». Database for the European Charter for Regional or Minority Languages. Public Foundation for European Comparative Minority Research. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2013.
8. ↑ Tsitselikis, Konstantinos (2013). «A surviving treaty: the Lausanne minority protection in Greece and Turkey». Στο: Kristin Henrard. The interrelation between the right to identity of minorities and their socio-economic participation. Leiden: Martinus Nijhoff. σελίδες 294–295.
9. ↑ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, επιμ. (2016). «{{{name}}}». Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
10. ↑ Χριστίδης, Α.-Φ. (1999). «Η διαμόρφωση της ελληνικής γλώσσας». Στο: Κοπιδάκης, Μ. Ζ. Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας. Αθήνα: Ε.Λ.Ι.Α. σελ. 20.
11. ↑ Alexiou, Margaret (1982). «Diglossia in Greece». Στο: Haas, William. Standard Languages: Spoken and Written. Manchester: Manchester University Press. σελ. 161. ISBN 978-0-389-20291-2.

• Eklund, Bo-Lennart, «Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα ἀνάμεσα στὴν Ἀνατολὴ καὶ τὴ Δύση: οἱ μαρτυρίες τῶν ξένων λέξεων», στό: Πρακτικὰ τοῦ Α' Εὐρωπαϊκοῦ Συνεδρίου Νεοελληνικῶν Σπουδῶν. [Τόμοι Α' καὶ Β'], Ὁ Ἑλληνικὸς Κόσμος ἀνάμεσα στὴν Ἀνατολὴ καὶ τὴ Δύση 1453-1981, Τόμος Α', Βερολίνο, 1999, σσ. 603-611
• Τεντολούρης Φίλιππος, Χατζησαββίδης Σωφρόνης, Διδασκαλία της γλώσσας Ιστορία, επιστημολογία, αναστοχαστικότητα. Νεφέλη, 2014, ISBN 978-960-504-091-8.

 

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1

 

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΝΑΔΕΦΛΟΙ και ΦΙΛΟΙ !!!

ΠΑΛΙ και ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ !!!